Ομιλία Πούτιν
Η Ρωσία εννοεί αυτά που λέει και η άποψη των Ρώσων
*του 2nd Smartest Guy in the World*
Ομιλία Πούτιν
(Έναρξη μετάφρασης):
“Η λεγόμενη συλλογική Δύση, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι γνωστό ότι είναι εξαιρετικά επιθετική απέναντι στη Ρωσία εδώ και δεκαετίες. Οι προτάσεις μας για ισότιμο σύστημα ασφάλειας στην Ευρώπη απορρίφθηκαν. Οι πρωτοβουλίες συνεργασίας στον τομέα της πυραυλικής άμυνας απορρίφθηκαν. Οι προειδοποιήσεις για το απαράδεκτο της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα σε βάρος των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, αγνοήθηκαν. Η ίδια η ιδέα της πιθανής ενσωμάτωσης της Ρωσίας σε αυτήν ακριβώς τη συμμαχία του ΝΑΤΟ σε μια εποχή που οι σχέσεις με το ΝΑΤΟ έμοιαζαν να μην ανησυχούν, φαινόταν παράλογη στα μέλη της.
Και γιατί; Επειδή απλά δεν χρειάζονται την ύπαρξη μιας χώρας όπως η Ρωσία, γι' αυτό. Γι' αυτό υποστήριξαν την τρομοκρατία και τον αυτονομισμό στη Ρωσία, τις εσωτερικές καταστροφικές δυνάμεις και την “πέμπτη φάλαγγα” στη χώρα μας. Όλα αυτά έλαβαν και λαμβάνουν την άνευ όρων υποστήριξη της συλλογικής Δύσης.
Μας λένε σήμερα ότι ξεκινήσαμε έναν πόλεμο στο Donbass, στην Ουκρανία. Όχι, εξαπολύθηκε από την ίδια συλλογική Δύση οργανώνοντας και υποστηρίζοντας το αντισυνταγματικό ένοπλο πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 και στη συνέχεια ενθαρρύνοντας και δικαιολογώντας τη γενοκτονία του λαού του Ντονμπάς. Αυτή ακριβώς η συλλογική Δύση είναι ο άμεσος υποκινητής, ο ένοχος αυτού που συμβαίνει σήμερα.
Αν αυτή η Δύση ήθελε να προκαλέσει σύγκρουση για να περάσει σε ένα νέο στάδιο στον αγώνα κατά της Ρωσίας, σε ένα νέο στάδιο στον περιορισμό της χώρας μας, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι πέτυχε ως ένα βαθμό. Τόσο ο πόλεμος έχει εξαπολυθεί, όσο και οι κυρώσεις έχουν επιβληθεί. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό θα ήταν μάλλον δύσκολο να επιτευχθεί.
Τι θέλω να επισημάνω; Θα πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν ήδη χάσει με την έναρξη της στρατιωτικής μας επιχείρησης, γιατί η αρχή της σημαίνει και την αρχή της θεμελιώδους κατάρρευσης της παγκόσμιας τάξης αμερικανικού τύπου. Αυτή είναι η αρχή της μετάβασης από τον φιλελεύθερο παγκοσμιοποιητικό αμερικανικό εγωκεντρισμό σε έναν πραγματικά πολυπολικό κόσμο. Ένας κόσμος που δεν βασίζεται σε εγωιστικούς κανόνες που κάποιος επινόησε για τον εαυτό του και πίσω από τον οποίο δεν υπάρχει τίποτα άλλο από την αναζήτηση της ηγεμονίας, όχι σε υποκριτικά διπλά μέτρα και σταθμά, αλλά στο διεθνές δίκαιο, στην αληθινή κυριαρχία των λαών και των πολιτισμών, στην προθυμία τους να ζήσουν την ιστορική τους μοίρα, τις αξίες και τις παραδόσεις τους και να οικοδομήσουν συνεργασία με βάση τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την ισότητα. Και πρέπει να καταλάβετε ότι αυτή η διαδικασία δεν μπορεί πλέον να σταματήσει.
Η πορεία της ιστορίας είναι αδυσώπητη και οι προσπάθειες της συλλογικής Δύσης να επιβάλει τη νέα της παγκόσμια τάξη στον κόσμο είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Ταυτόχρονα, θα ήθελα να πω και να τονίσω: έχουμε πολλούς υποστηρικτές, επίσης στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη και ακόμη περισσότερο σε άλλες ηπείρους και σε άλλες χώρες και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυξάνονται.
Ακόμη και σε χώρες που εξακολουθούν να είναι δορυφόροι των Ηνωμένων Πολιτειών, υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι η τυφλή υπακοή των ελίτ τους στον κυρίαρχο δεν εξυπηρετεί συνήθως τα εθνικά τους συμφέροντα, αλλά συχνά έρχεται σε ριζική αντίθεση. Πρέπει τελικά να λάβουν υπόψη τους την αύξηση αυτής της διάθεσης στην κοινωνία.
Σήμερα, αυτές, οι κυρίαρχες ελίτ, χειραγωγούν όλο και περισσότερο τη συνείδηση του κοινού. Οι δυτικές άρχουσες τάξεις, οι οποίες έχουν υπερεθνικό και παγκοσμιοποιητικό χαρακτήρα, έχουν αναγνωρίσει ότι οι πολιτικές τους απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα, την κοινή λογική και την αλήθεια και έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν απροκάλυπτα κατασταλτικές μεθόδους.
Η Δύση, που κάποτε διακήρυξε τις αρχές της δημοκρατίας, όπως η ελευθερία του λόγου, ο πλουραλισμός και ο σεβασμός των άλλων απόψεων, τώρα εκφυλίζεται στο ακριβώς αντίθετο – στον ολοκληρωτισμό. Αυτά περιλαμβάνουν τη λογοκρισία, το κλείσιμο των μέσων ενημέρωσης και την αυθαίρετη μεταχείριση δημοσιογράφων και δημοσίων προσώπων.
Αυτή η πρακτική απαγόρευσης επεκτείνεται όχι μόνο στον χώρο της πληροφόρησης, αλλά και στην πολιτική, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την τέχνη – σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής στις δυτικές χώρες. Και αυτό το μοντέλο –το μοντέλο του ολοκληρωτικού φιλελευθερισμού, συμπεριλαμβανομένης της περιβόητης κουλτούρας ακύρωσης, των απανταχού απαγορεύσεων– θέλουν να το επιβάλουν σε όλο τον κόσμο, προσπαθούν να τους το επιβάλουν.
Αλλά η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι στις περισσότερες χώρες δεν θέλουν μια τέτοια ζωή και ένα τέτοιο μέλλον και στην πραγματικότητα δεν προσπαθούν για επίσημα και διακοσμητικά πράγματα, αλλά για ουσιαστική, πραγματική κυριαρχία και απλώς έχουν βαρεθεί να πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους εξαιρετικό, να γονατίσουν και να υποτιμήσουν τον εαυτό τους και να εξυπηρετήσουν τα αμερικανικά συμφέροντα εις βάρος τους.
Σήμερα ακούμε ότι θέλουν να μας νικήσουν στο πεδίο της μάχης. Τι μπορώ να πω; Αφήστε τους να προσπαθήσουν…
Έχουμε ακούσει συχνά ότι η Δύση θέλει να μας πολεμήσει “μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό”. Αυτή είναι μια τραγωδία για τον ουκρανικό λαό, αλλά φαίνεται ότι τα πράγματα πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι σε γενικές γραμμές δεν έχουμε ξεκινήσει κάτι σοβαρό ακόμα.
Δεν αρνούμαστε τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, αλλά όσοι αρνούνται θα πρέπει να ξέρουν ότι όσο προχωράμε, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για αυτούς να έρθουν σε συμφωνία μαζί μας.”
(τέλος μετάφρασης)
Η Ρωσία εννοεί αυτά που λέει
Οι δυτικοί πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να διαβάσουν προσεκτικά. Δεν χρειάζεται να συμφωνείτε με τον Πούτιν, αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι αυτή είναι η ρωσική άποψη. Η Ρωσία βλέπει τον εαυτό της σε πόλεμο με τη συλλογική Δύση. Η Δύση πολεμά εναντίον της Ρωσίας με όλα τα μέσα (όπλα, κυρώσεις, χρήματα, μέσα ενημέρωσης, διπλωματία) που χρησιμοποιούνται και σε έναν πόλεμο. Το μόνο πράγμα που εμποδίζει τη Δύση να επέμβει με τους δικούς της στρατιώτες είναι η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου.
Η Ουκρανία είναι μόνο το ατυχές πιόνι της Δύσης, η οποία έχει προετοιμαστεί για αυτόν τον ρόλο από το 2014 και με την οποία η Δύση προκαλεί τόσο καιρό τη Ρωσία (πραξικόπημα Μαϊντάν 2014, παραδόσεις όπλων, κατασκευή βάσεων του ΝΑΤΟ κλπ.), μέχρι που η προστασία της Ρωσίας για τα δικά της συμφέροντα ασφαλείας δεν έβλεπε άλλη επιλογή από το να αναλάβει στρατιωτική δράση. Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2022, η Δύση απέρριψε τις εγγυήσεις ασφαλείας που πρότεινε η Ρωσία τον Δεκέμβριο του 2021 και μάλιστα αρνήθηκε να μιλήσει για αυτές.
Τώρα η Ρωσία δεν είναι πλέον διατεθειμένη να διαπραγματευτεί με τη Δύση επειδή η Δύση έχει προδώσει τη Ρωσία πάρα πολλές φορές.
Η Ρωσία έχει σε μεγάλο βαθμό ξεγράψει τη Δύση ως αξιόπιστο συνομιλητή. Πάνω απ' όλα, η ΕΕ, η οποία –ακόμα και εις βάρος της– έχει υποταχθεί στις ΗΠΑ με τυφλή υπακοή, δεν λαμβάνεται πλέον σοβαρά υπόψη στη Ρωσία. Γιατί να μιλήσει με τον υποτελή αν δεν μπορεί να πάρει καμία απόφαση ούτως ή άλλως;
Αλλά ο Πούτιν είπε επίσης κάτι πολύ ξεκάθαρα, που τώρα ακούγεται όλο και πιο συχνά στη Μόσχα: Εάν η Δύση δεν θέλει να μιλήσει, τότε δεν θα το κάνει. Η Δύση, όπως λένε ανοιχτά πολλοί δυτικοί πολιτικοί, θέλει να ληφθεί μια απόφαση στο πεδίο της μάχης και όχι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Η Ρωσία δεν το θέλει αυτό, αλλά αν η Δύση επιμείνει, ας είναι, μπορούν να το έχουν…
Όσο περισσότερο διαρκεί η σύγκρουση, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι απαιτήσεις της Ρωσίας. Αν η Ρωσία αρχικά ήθελε μόνο να αντικατασταθεί η ρητά αντιρωσική κυβέρνηση στο Κίεβο από μια ουδέτερη κυβέρνηση, η κατάσταση είναι ήδη διαφορετική σήμερα. Από τότε που το Κίεβο διέκοψε όλες τις διαπραγματεύσεις στα τέλη Μαρτίου, μεγάλες περιοχές της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας θα περιέλθουν στη Ρωσία. Δεδομένου ότι το Κίεβο δεν θέλει να μιλήσει, τα ρωσικά διαβατήρια έχουν ήδη αρχίσει να εκδίδονται εκεί και τα δημοψηφίσματα για την ένταξη των περιοχών στο ρωσικό κράτος είναι μόνο θέμα χρόνου.
Η δήλωση του Πούτιν ότι “όσο προχωρά, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για αυτούς να έρθουν σε συμφωνία μαζί μας” πρέπει να θεωρηθεί όχι τόσο ως προειδοποίηση προς το Κίεβο, αλλά ως προειδοποίηση προς την ίδια τη Δύση, ειδικά την ΕΕ. Εάν η ΕΕ –έστω και μόνο για λόγους αυτοσυντήρησης– θελήσει να μιλήσει με τη Ρωσία για χαλάρωση των αυτοκτονικών κυρώσεων (για την ίδια την ΕΕ) κάποια στιγμή, οι αντίθετες απαιτήσεις της Ρωσίας είναι πιθανό να αυξάνονται κάθε μέρα που η ΕΕ παραμένει στις τρέχουσα πορεία.
Η άποψη του λαού της Ρωσίας
Μόλις είχα μια συνάντηση με κάποιους εκπροσώπους ρωσικών μέσων ενημέρωσης στη Μόσχα και ένας από αυτούς μου είπε τα εξής σε μια ιδιωτική συνομιλία: “Η διαφορά μεταξύ της Δύσης και ημών είναι ότι η Δύση απλά δεν θέλει να χάσει, αλλά εμείς είμαστε έτοιμοι, αν είναι απαραίτητο, να πεθάνουμε για την πατρίδα μας”.
Αυτή η διατύπωση περιγράφει πολύ καλά τη διάθεση που βιώνω αυτή τη στιγμή στη Ρωσία. Οι περισσότεροι Ρώσοι βλέπουν τους εαυτούς τους τουλάχιστον να πολεμούν –αν όχι ήδη σε πόλεμο– με τη Δύση. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων, οι “αξίες” που υποστηρίζει η Δύση είναι ψεύτικες. Για τι είδους ελευθερία του Τύπου και ελευθερία της γνώμης μπορεί κανείς να μιλήσει στη Δύση όταν η λογοκρισία γίνεται συνεχώς αυστηρότερη εκεί; Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα φλυαρεί η Δύση ενώ διοικεί το Γκουαντάναμο ταυτόχρονα; Ο κατάλογος των παραδειγμάτων των προφανών διπλών στάνταρντ της Δύσης έχει μεγαλώσει απίστευτα.
Και ακόμη και η φιλοδυτική νεολαία στη Ρωσία, που ήταν στους δρόμους για τον Ναβάλνι πριν από ένα χρόνο, υποστηρίζει τώρα τις αποφάσεις της κυβέρνησής τους με πολύ μεγάλη πλειοψηφία. Ο λαός του Ναβάλνι ήταν σίγουρα εναντίον της ρωσικής κυβέρνησης, αλλά όχι εναντίον της ίδιας της Ρωσίας. Με το Facebook να επιτρέπει ρητά εκκλήσεις για βία κατά των Ρώσων, με τη Δύση να υποστηρίζει ένα καθεστώς στην Ουκρανία, οι εκπρόσωποι του οποίου ζητούν ανοιχτά τη δολοφονία Ρώσων – συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών – και ούτω καθεξής, η Δύση έχει ρίξει τη μάσκα της και έχει χάσει κάθε αξιοπιστία με τους περισσότερους πρώην υποστηρικτές της στους νέους στη Ρωσία.
Οι περισσότεροι από τους πρώην αντιπάλους του Πούτιν στη Ρωσία βλέπουν τώρα ότι ο Πούτιν είχε δίκιο στις δηλώσεις του ότι η Δύση δεν είναι εναντίον του Πούτιν αλλά εναντίον μιας ευημερούσας, ισχυρής και με αυτοπεποίθηση Ρωσίας. Και σε ένα πράγμα, οι αντίπαλοι του Πούτιν γύρω από τον Ναβάλνι και άλλοι ριζοσπάστες συμφωνούσαν πάντα με τους υποστηρικτές του Πούτιν: Όλοι ήθελαν μια ισχυρή, ευημερούσα και με αυτοπεποίθηση Ρωσία. Μάλωσαν για το μονοπάτι προς αυτόν τον στόχο, όχι για τον ίδιο τον στόχο.
Δεδομένου ότι η Δύση δείχνει τώρα ανοιχτά ότι αυτό ακριβώς δεν θέλει και το πολεμά, πολλοί από τους ανθρώπους που ζήτησαν την ανατροπή του Πούτιν πριν από ένα χρόνο ξαφνικά τον υποστήριξαν…