Όταν η ΕΣΔΙ στον ανάποδο κόσμο μας πρωτοστατεί
Επιμορφωτικό σεμινάριο για ΛΟΑΤΚΙ+ σε συμπόρευση με τις δηλώσεις Μητσοτάκη
*του Κων/νου Βαθιώτη*
“ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΛΟΑΤΚΙ+ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ”.
Αυτός είναι ο τίτλος του επιμορφωτικού σεμιναρίου που θα πραγματοποιηθεί στις 9 και 10 Ιουνίου 2022 στην Εθνική Σχολή Δικαστών (ΕΣΔΙ). Σε αυτό δεν θα διδάξουν μόνο δικαστές και καθηγητές, αλλά επιπλέον: εκπρόσωποι οργανώσεων και αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ.
Σημειωτέον ότι ΛΟΑΤΚΙ+ είναι το καθιερωμένο αρκτικόλεξο που προέρχεται από τις λέξεις Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος και Τρανς, ενώ το μεν Κ αφορά άτομα που αντιμετωπίζουν διάκριση σχετικά με την μη ετεροκανονική έκφραση ή ταυτότητα του φύλου τους, το δε Ι αφορά άτομα που αντιμετωπίζουν διάκριση λόγω της φυσικής ποικιλομορφίας των σωματικών χαρακτηριστικών του φύλου τους.
Στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ μας, κάποια επιμορφωτικά σεμινάρια έχουν, προφανώς, την ακριβώς ανάποδη στόχευση από εκείνη που προαναγγέλλει ο επιθετικός προσδιορισμός “επιμορφωτικά”: Δηλαδή δεν είναι επιμορφωτικά, αλλά αποχαυνωτικά.
Μάλιστα, το επικείμενο σεμινάριο της ΕΣΔΙ συνορεύει χρονικά με τις δηλώσεις που έκανε ο υποδυόμενος τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκος Μητσοτάκης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας και της Τρανσφοβίας (μπουχτίσατε με τις παγκόσμιες ημέρες; Καλό θα ήταν να αρχίσετε να τις αγαπάτε, διότι αυτές θα είναι οι σημαίες της επερχόμενης Παγκόσμιας Κυβέρνησης!).
“Ως πατέρας, απευθύνομαι, σήμερα, στους γονείς των ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών. Για να τους ζητήσω το προφανές: να μη σταματήσουν ποτέ να τα αγαπούν και να τα στηρίζουν. Αλλά και ως Πρωθυπουργός δεσμεύομαι ότι δεν θα αφήσω κανέναν μόνο του σ’ αυτόν τον αγώνα ελευθερίας και ισότητας”.
Δεν χωρεί πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι ο διάβολος χορεύει τσάμικο παντού.
Ενώ επί δύο και πλέον χρόνια το ελληνικό Σύνταγμα έχει μετατραπεί σε κουρελού και, ειδικότερα, οι ατομικές ελευθερίες του πολίτη καθώς και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχουν πάει περίπατο, πρώτιστο μέλημα του νεοδικτατορικού καθεστώτος και κάθε βραχίονά του είναι να κόπτεται για την απλόχερη προστασία των δικαιωμάτων κάποιων ομάδων, όπως οι ΛOATKI+, που, ιδίως τον τελευταίο καιρό, υπερπροβάλλονται ως καταπιεσμένες.
Τελικώς, όμως, αυτή η υπερπροβολή καταλήγει σε υπερπροστασία των “καταπιεσμένων”, με αποτέλεσμα το μπαλάκι της καταπίεσης να ρίχνεται στο γήπεδο της πάλαι ποτέ ακομπλεξάριστης πλειοψηφίας. Χρήσιμος ο ακόλουθος παραλληλισμός:
Όταν οι γονείς δύο παιδιών αρχίζουν να ασχολούνται νυχθημερόν με το μικρότερο σε ηλικία, ευάλωτο παιδί τους, παραμελώντας προκλητικά το ανθεκτικό, που είναι το μεγαλύτερο σε ηλικία, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να αναποδογυρίσει η κατάσταση:
Ο ευάλωτος να γίνει ανθεκτικός και ο ανθεκτικός να γίνει ευάλωτος.
Ο κομπλεξικός να γίνει ακομπλεξάριστος και ο ακομπλεξάριστος να γίνει κομπλεξικός.
Ο μέχρι πρότινος αντιμετωπιζόμενος ως κανονική περίπτωση να αντιμετωπίζεται πλέον ως αποκλίνουσα, και ο μέχρι πρότινος αντιμετωπιζόμενος ως αποκλίνουσα περίπτωση να αντιμετωπίζεται εφεξής ως κανονική.
Η αντιστροφή αυτή μπορεί να είναι τόσο επικίνδυνη, όσο ήταν και η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της γης πριν από περίπου 42.000 χρόνια.
Βοούν τα σημάδια ότι βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς, χαρακτηριστικό των οποίων έχει προβλεφθεί ότι θα είναι η εκθήλυνση της κοινωνίας.
Όπως οι σκληροί πατερναλιστές, στην πραγματικότητα: απολυταρχικοί διαχειριστές μας, θέλουν να ελέγχουν την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής μας (τι να τρώμε, ποια και πόσα φάρμακα, και δη εμβόλια, πρέπει να χρησιμοποιούμε, πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας κ.λπ.), ώστε να χαίρουμε πάντοτε άκρας υγείας, έτσι και σε επίπεδο διαπροσωπικής επικοινωνίας, θέλουν να μας υπαγορεύουν τον πολιτικά ορθό τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζουμε τους άλλους.
Όλα συγκλίνουν στην υπόνοια ότι το σχέδιο της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ (ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ) είναι να μεταμορφωθεί η κοινωνία μας σε έναν “μη μου άπτου” οργανισμό, ο οποίος θα καταντήσει να πάσχει από υποχονδρίαση. Φθάσαμε μέχρι το σημείο να μας ενοχλεί ως δήθεν σεξιστική αναφορά η χρήση μόνο του αρσενικού γένους σε διοικητικά έγγραφα!
Αλλά αίφνης ανακαλύψαμε ότι ο διαχωρισμός των τουαλετών σε ανδρικές και γυναικείες προσβάλλει τα δικαιώματα εκείνων των πολιτών που δεν νιώθουν ούτε άνδρες, ούτε γυναίκες. Tertium datur! Έτσι, αρχίσαμε να μεριμνούμε και για το λεγόμενο ουδέτερο φύλο, κατασκευάζοντας δημόσια αποχωρητήρια ειδικά γι’ αυτήν την τρίτη κατηγορία. O tempora, o mores!
Έτσι, οι μεν κυβερνήτες μας θα είναι (επιλεκτικώς) υπερπροστατευτικοί, οι δε κυβερνώμενοι θα καταντήσουν φοβικές προσωπικότητες, οι οποίες, ως τέτοιες, θα είναι ευχερώς χειραγωγήσιμες (βλ. και Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 113/114).
Αλίμονο σε αυτούς που δέχονται να αποπροσανατολίζονται από αργυρώνητους, κατ' επάγγελμα υπνωτιστές, οι οποίοι προσποιούνται ότι νοιάζονται για την προστασία των δικαιωμάτων κάθε πολίτη και κάθε ομάδας, ενώ στην πραγματικότητα υπηρετούν τους μισάνθρωπους στόχους της Νέας Τάξης (διάβαζε ανάποδα: Αταξίας) Πραγμάτων.
Όποιος θέλει να εντρυφήσει στο φαινόμενο που στηλιτεύθηκε παραπάνω με αφορμή το… μοντέρνο σεμινάριο της Εθνικής Σχολής Δικαστών, ας διαβάσει το βιβλίο του Θεοδώρου (Τεντ) Καζύνσκι με τίτλο “Η βιομηχανική κοινωνία και το μέλλον της” (μτφ.: Σ. Γιαννέλης, εκδ. Έξοδος, Αθήνα 2019).
Σε αυτό υπάρχει μια ενότητα με τίτλο τα “Αισθήματα κατωτερότητας” (σελ. 15 επ.):
“Όταν κάποιος εκλαμβάνει ως υποτιμητικό σχεδόν οτιδήποτε λέγεται γι’ αυτόν (ή για τις ομάδες με τις οποίες ταυτίζεται) συμπεραίνουμε ότι έχει αισθήματα κατωτερότητας ή χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η τάση αυτή είναι έκδηλη σε υπερμάχους των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ασχέτως εάν ανήκουν στις ομάδες μειονοτήτων των οποίων τα δικαιώματα υποστηρίζουν. Είναι υπερευαίσθητοι με τις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να χαρακτηριστούν οι μειονότητες. Οι όροι “νέγρος”, “ανατολίτης”, “ανάπηρος” ή “γυναικάκι”, οι οποίοι αναφέρονται αντιστοίχως σε έναν Αφρικανό, σε έναν Ασιάτη, σε ένα άτομο με αναπηρία ή σε μια γυναίκα στην αρχή δεν είχαν υποτιμητική σημασία. Οι λέξεις “broad” (γκόμενα) και “chick” (γυναικάκι) ήταν απλώς τα θηλυκά αντίστοιχα του “guy” (τύπος), “dude” (λιμοκοντόρος) ή “fellow” (μακαντάσης). Την αρνητική σημασία σε αυτούς τους όρους την έχουν προσδώσει οι ίδιοι οι ακτιβιστές. Μερικοί πράττοντες υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων έχουν φθάσει μέχρι του σημείου να απορρίπτουν την λέξη “pet” (κατοικίδιο) και να επιμένουν να αντικατασταθεί με τον όρο “animal companion” (ζώο συντροφιάς)”.
Ο Καζύνσκι συνεχίζει:
“Αυτοί που είναι πιο ευαίσθητοι όσον αφορά την “μη πολιτικώς ορθή” ορολογία δεν είναι οι μέσοι μαύροι κάτοικοι των γκέτο, οι Ασιάτες μετανάστες, οι κακοποιημένες γυναίκες ή τα άτομα με αναπηρία, αλλά μια μειονότητα ακτιβιστών, εκ των οποίων πολλοί από αυτούς ούτε καν ανήκουν σε κάποια “καταπιεσμένη” ομάδα, αλλά αντιθέτως προέρχονται από τα προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας. Ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής ορθότητας αποτελείται από καθηγητές πανεπιστημίου που έχουν ασφαλείς θέσεις εργασίας, με πολύ καλούς μισθούς, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι ετεροφυλόφιλοι, λευκοί άνδρες που προέρχονται από οικογένειες της μεσαίας και της ανωτέρας τάξεως”.
Ίσως τώρα μπορούμε να φανταστούμε για ποιον λόγο υπάρχουν και εν Ελλάδι πρωτοβάθμιοι καθηγητές Νομικών Σχολών, οι οποίοι, κινούμενοι στο προπεριγραφέν πλαίσιο, προπαγανδίζουν τα νεοταξίτικα σχέδια του διαβολικού-ανάποδου κόσμου μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Όποιος Νεοταξίτης-Νεοεποχίτης θελήσει να αποδομήσει το ανωτέρω κείμενο, μπορεί να το προσπαθήσει, επικαλούμενος ότι ο Θεόδωρος Καζύνσκι (μαθηματική διάνοια του Χάρβαρντ) είναι ο επονομαζόμενος τρομοκράτης Unamomber, o οποίος “εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία το 1969, για να ακολουθήσει έναν πρωτόγονο τρόπο ζωής. Μεταξύ του 1978 και 1995, σκότωσε τρία άτομα και τραυμάτισε άλλους 23, σε μια προσπάθεια να ξεκινήσει μια επανάσταση με τη διεξαγωγή εθνικής εκστρατείας βομβαρδισμών με στόχο τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη σύγχρονη τεχνολογία”.
“Το 1995, έστειλε μια επιστολή στους The New York Times και υποσχέθηκε να σταματήσει την τρομοκρατία, εάν οι Times ή η The Washington Post δημοσίευαν το δοκίμιο του Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον της (Industrial Society and The Future), στο οποίο υποστήριξε ότι οι βομβιστικές επιθέσεις του ήταν ακραίες, αλλά απαραίτητες για να εστιάσει την προσοχή [του κόσμου] στη διάβρωση της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας από τις σύγχρονες τεχνολογίες που απαιτούν μεγάλης κλίμακας οργάνωση” (για τις σχετικές αναφορές βλ. el.wikipedia.org).
Πάντως, με την ακρίβεια που διασπείρουν σαν άλλον κορωνοϊό οι σατανικοί Νεοταξίτες (προσποιούμενοι ότι για όλα φταίει ο πόλεμος), δεν αποκλείεται, αργά ή γρήγορα, πολλοί από εμάς, τους μη-τρομοκράτες, να χρειαστεί να δοκιμάσουμε τον τρόπο ζωής που επέλεξε ο Καζύνσκι το 1971, όταν μετακόμισε σε μια απομακρυσμένη καμπίνα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό κοντά στο Λίνκολν της Μοντάνα, όπου έζησε αναπτύσσοντας δεξιότητες επιβίωσης σε μια προσπάθεια να γίνει αυτάρκης.
