Τι κάνει πραγματικά η Συνθήκη του ΠΟΥ για την Πανδημία;
Τίποτα. Και τα πάντα.
*του Michael P Senger*
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από τρομακτικά νέα σχετικά με μια νέα Συνθήκη για την Πανδημία (επίσημα το “Μηδενικό σχέδιο έκθεσης της Ομάδας Εργασίας για την Ενίσχυση της Ετοιμότητας και Αντίδρασης του ΠΟΥ σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης υγείας στην Εβδομηκοστή Πέμπτη Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας”) που συζητείται επί του παρόντος από τα μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στη Γενεύη της Ελβετίας.
Σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές, η συνθήκη “κινδυνεύει να αντικαταστήσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, τους νόμους για τη δημόσια υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε 194 χώρες”. “Εάν υπογραφεί η συνθήκη για την πανδημία του ΠΟΥ”, γράφει ένας άλλος σχολιαστής, “η ψήφος σας δεν θα μετρήσει ποτέ ξανά”.
Ως συγγραφέας του “Snake Oil: How Xi Jinping Shut Down the World”, δεν πρόκειται να παραπονεθώ για τον συναγερμό, καθώς όλα αυτά τα σχόλια φαίνεται να είναι σιωπηρές επικυρώσεις της δουλειάς μου.
Τι αλλάζει στην πραγματικότητα η Συνθήκη για την Πανδημία; Τίποτα, εκ πρώτης όψεως. Η συνθήκη περιέχει 131 προτάσεις σε δέκα μεγάλες κατηγορίες:
1. Πολιτική ηγεσία,
2. Συνεργασία και συνεργασία,
3. ΠΟΥ στο επίκεντρο,
4. Χρηματοδότηση,
5. Βιωσιμότητα των καινοτόμων μηχανισμών COVID-19,
6. Παγκόσμια επιτήρηση,
7. Ενίσχυση οι Διεθνείς Κανονισμοί Υγείας,
8. Πιλοτικός έλεγχος καθολικής υγείας και ετοιμότητας,
9. Ταξιδιωτικά μέτρα.
10. Ίδια κεφάλαια.
Οι προτάσεις είναι τεχνικές και μπανάλ. Περισσότερη χρηματοδότηση για τον ΠΟΥ “για να ενεργεί ως κατευθύνουσα και συντονιστική αρχή για τη διεθνή υγεία”. Τακτικές ασκήσεις προσομοίωσης. Περισσότερη έρευνα για την “ενημέρωση και διεύρυνση” των μέτρων δημόσιας υγείας και κοινωνικών μέτρων κατά τη διάρκεια πανδημιών. Περισσότερη ικανότητα για γονιδιωματικές δοκιμές. Περισσότερη κοινή χρήση δεδομένων δημόσιας υγείας με τον ΠΟΥ. Ψηφιακά πιστοποιητικά εμβολιασμού και ανίχνευση επαφών. Περισσότερα εμβόλια για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Τεχνικά, τίποτα από αυτά δεν είναι δεσμευτικό για τα κράτη μέλη. Οι σύμβουλοι πίσω από τη Συνθήκη για την Πανδημία αναφέρουν ακόμη και την “εθνική κυριαρχία” ως περιορισμό στην επίδραση της συνθήκης.
Από όλες τις προτάσεις, η πιο άμεσα ανησυχητική είναι το σχέδιο ενίσχυσης “προσεγγίσεων και ικανοτήτων για διαχείριση πληροφοριών και πληροφορικής… προκειμένου να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη του κοινού στα δεδομένα, τα επιστημονικά στοιχεία και τα μέτρα δημόσιας υγείας και να αντιμετωπιστούν οι ανακριβείς πληροφορίες και οι αβάσιμες φήμες”. Η συγκεκριμένη διάταξη αφορά ιδιωτικούς, υπερεθνικούς οργανισμούς και, ως εκ τούτου, παρακάμπτει την εθνική κυριαρχία.
Με άλλα λόγια, η Συνθήκη για την Πανδημία είναι ό,τι έχει ήδη κάνει ο ΠΟΥ — αλλά περισσότερο. Τι διακυβεύεται, λοιπόν, εάν εγκριθεί η συνθήκη;
Τα πάντα.
Η πραγματική σημασία της Συνθήκης για την Πανδημία είναι ότι η ψήφισή της αποτελεί επικύρωση και έγκριση όλων όσων έχει βιώσει ο κόσμος τα τελευταία δύο χρόνια κατά τη διάρκεια της COVID-19.
Μια σύντομη ανανέωση για αυτά τα γεγονότα.
Τον Ιανουάριο του 2020, άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές για έναν νέο ιό στη Γουχάν της Κίνας. Στις 23 Ιανουαρίου 2020, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα εφάρμοσε ένα συνολικό lockdown 50 εκατομμυρίων κατοίκων στην επαρχία Χουμπέι. Αυτή η έννοια του “lockdown” δεν είχε προηγούμενο στον δυτικό κόσμο. Αλλά λίγες μέρες αργότερα, στις 30 Ιανουαρίου 2020, άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές ότι, εν αγνοία του κοινού, “ο ΠΟΥ ήδη μιλάει για το πόσο “προβληματική” θα είναι η μοντελοποίηση της κινεζικής αντίδρασης στις δυτικές χώρες και η πρώτη χώρα που θέλουν να το δοκιμάσουν είναι η Ιταλία… Θέλουν να εργαστούν μέσω των ιταλικών αρχών και των παγκόσμιων οργανισμών υγείας για να αρχίσουν να κλειδώνουν τις ιταλικές πόλεις”.
Σύντομα, ολόκληρος ο κόσμος ήταν πράγματι “μοντελοποίηση της κινεζικής απάντησης”. Ένας ένας, τοπικοί και εθνικοί αξιωματούχοι άρχισαν να αναστέλλουν τα δικαιώματα των πληθυσμών τους. Αυτά τα lockdown δεν ήταν μέρος του σχεδίου πανδημίας οποιασδήποτε χώρας, αλλά η έγκρισή τους από τον ΠΟΥ και η μίμηση άλλων διεθνών αξιωματούχων έδωσαν στην πολιτική ένα κοσμοπολίτικο αέρα.
Τα lockdown απέτυχαν να σταματήσουν τον ιό - ο οποίος στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι είχε ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση κάτω από 0,2% και ότι είχε αρχίσει να εξαπλώνεται το αργότερο τον Νοέμβριο του 2019 - σε κάθε χώρα στην οποία δοκιμάστηκαν. Ωστόσο, οδήγησαν στον μεγαλύτερο ανθρωπογενή λιμό από το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός. Σε κάθε χώρα που χρησιμοποιούσε αυστηρά lockdown, οι θάνατοι ήταν δυσανάλογα υψηλοί μεταξύ των νέων. Αυτοί ήταν θάνατοι λόγω lockdown.
Ταυτόχρονα, ο ΠΟΥ εξέδωσε παγκόσμιες οδηγίες για τις δοκιμές PCR - χρησιμοποιώντας τεστ που αργότερα επιβεβαιώθηκαν από τους New York Times ότι είχαν ψευδώς θετικό ποσοστό άνω του 85% - σύμφωνα με το οποίο σύντομα ανακαλύφθηκαν εκατομμύρια κρούσματα σε κάθε χώρα. Επιπλέον, ο ΠΟΥ εξέδωσε νέες οδηγίες για τη χρήση μηχανικών αναπνευστήρων στα κράτη μέλη. Πάνω από το 97% των ατόμων άνω των 60 ετών που τέθηκαν σε αναπνευστήρες για περισσότερες από δύο εβδομάδες, σύμφωνα με αυτή τη νέα καθοδήγηση, σκοτώθηκαν.
Τρομοκρατημένοι από αυτό το κύμα θανάτων και τις εκστρατείες ψυχολογικού τρόμου που αναπτύχθηκαν από τις κυβερνήσεις πάνω στους δικούς τους λαούς, πληθυσμοί σε όλο τον δυτικό κόσμο προχώρησαν στην επιβολή μιας ολοένα πιο σκοτεινής σειράς ανελεύθερων εντολών, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής μασκοφορίας και των ψηφιακών πιστοποιητικών εμβολίων για καθημερινές δραστηριότητες. Τα μικρά παιδιά, που δεν διέτρεχαν ουσιαστικά κανένα κίνδυνο από τον ιό, έχασαν χρόνια πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και πολλά αναγκάζονταν να φορούν μάσκες για ώρες κάθε μέρα.
Με την υπογραφή της Συνθήκης για την Πανδημία, οι ηγέτες μας σηματοδοτούν την έγκρισή τους για όλα αυτά —και πολλά άλλα— να γίνουν ξανά. Προσέξτε: Η Συνθήκη για την Πανδημία δεν θα ακυρώσει την εθνική σας κυριαρχία. Αυτό θα ήταν αδύνατο, γιατί δεν έχετε καμία εθνική κυριαρχία από τον Μάρτιο του 2020. Η Συνθήκη για την Πανδημία είναι απλώς μια επανεκλογή τους για άλλη μια θητεία…