Μάσκες: Περισσότερο κακό παρά καλό;
Οι μάσκες προσώπου επιδεινώνουν την ασθένεια και δεν έχουν καμία επίδραση στον κίνδυνο μόλυνσης των οφθαλμών
*του Robert W Malone MD, MS*
Συγχωρέστε τη συντομία του σημερινού άρθρου, αλλά προτείνω να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της χρήσης μάσκας προσώπου.
Το φαινόμενο Foegen
Ένας μηχανισμός με τον οποίο οι μάσκες συμβάλλουν στο ποσοστό θνησιμότητας από κρούσματα COVID-19
Fögen, Zacharias MD∗ The Foegen effect, Medicine: February 18, 2022 - Volume 101 - Issue 7 - p e28924 doi: 10.1097/MD.0000000000028924
Περίληψη: Εκτεταμένα στοιχεία στη βιβλιογραφία υποστηρίζουν την υποχρεωτική χρήση μάσκας προσώπου για τη μείωση του ποσοστού μόλυνσης από το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο κορωνοϊού 2, που προκαλεί τη νόσο του κορωνοϊού (COVID-19). Ωστόσο, η επίδραση της χρήσης μάσκας στην πορεία της νόσου παραμένει αμφιλεγόμενη. Αυτή η μελέτη είχε στόχο να καθορίσει εάν η υποχρεωτική χρήση μάσκας επηρέασε το ποσοστό θνησιμότητας στο Κάνσας των ΗΠΑ μεταξύ 1ης Αυγούστου και 15ης Οκτωβρίου 2020.
Αυτή η μελέτη εφάρμοσε δευτερεύοντα δεδομένα σχετικά με ενημερώσεις περιστατικών, εντολές μάσκας και δημογραφική κατάσταση που σχετίζονται με την Πολιτεία του Κάνσας, ΗΠΑ. Για αυτά τα δεδομένα πραγματοποιήθηκε ανάλυση παραλληλοποίησης με βάση δεδομένα σε επίπεδο κομητείας. Τα αποτελέσματα ελέγχθηκαν με την εκτέλεση πολλαπλών αναλύσεων ευαισθησίας και ενός αρνητικού ελέγχου.
Μια ανάλυση παραλληλοποίησης που βασίζεται σε δεδομένα σε επίπεδο κομητείας έδειξε ότι στο Κάνσας, οι κομητείες με εντολή μάσκας είχαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από τις κομητείες χωρίς εντολή μάσκας, με αναλογία κινδύνου 1,85 (διάστημα εμπιστοσύνης 95% [95% CI]: 1,51–2,10 ) για θανάτους που σχετίζονται με την COVID-19. Ακόμη και μετά την προσαρμογή για τον αριθμό των “προστατευόμενων ατόμων”, δηλαδή τον αριθμό των ατόμων που δεν μολύνθηκαν στην ομάδα με εντολή μάσκας σε σύγκριση με την ομάδα χωρίς μάσκα, ο λόγος κινδύνου παρέμεινε σημαντικά υψηλός στο 1,52 (95% CI: 1,24–1,72). Αναλύοντας την υπερβολική θνησιμότητα στο Κάνσας, αυτή η μελέτη προσδιορίζει ότι πάνω από το 95% αυτής της επίδρασης μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στην COVID-19.
Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η χρήση μάσκας μπορεί να αποτελέσει μια άγνωστη ακόμη απειλή για τον χρήστη αντί να τον προστατεύει, καθιστώντας τις επιταγές της μάσκας μια αμφισβητήσιμη επιδημιολογική παρέμβαση.
Η αιτία αυτής της τάσης εξηγείται εδώ χρησιμοποιώντας τη θεωρία του “φαινομένου Foegen”. Δηλαδή, η βαθιά επανεισπνοή υπερσυμπυκνωμένων σταγονιδίων ή καθαρών ιοσωμάτων που πιάνονται στις μάσκες προσώπου ως σταγονίδια μπορεί να επιδεινώσει την πρόγνωση και μπορεί να συνδεθεί με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της λοίμωξης COVID-19. Ενώ το “φαινόμενο Foegen” αποδεικνύεται in vivo σε ένα ζωικό μοντέλο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την πλήρη κατανόηση του.
Ο φίλος μου ο Δρ. Byram W. Bridle έγραψε ένα υπέροχο άρθρο για ένα θέμα που είναι πολύ αγαπητό στην καρδιά μου. Παρακάτω ένα απόσπασμα:
Σταματήστε να βάζετε μάσκες στα παιδιά. Χρειάζεται να αλληλεπιδράσουν με τον μικροβιακό κόσμο
Η απομόνωση των παιδιών από τον μικροβιακό κόσμο προάγει την ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών.
Τα μικρά παιδιά πρέπει να αλληλεπιδρούν με τον μικροβιακό κόσμο. Είναι απολύτως απαραίτητο για τη σωστή ανάπτυξη του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Δεν πρόκειται να εμβαθύνω σε πάρα πολλές επιστημονικές λεπτομέρειες εδώ, γιατί έγραψα για αυτό σε ένα άρθρο που δημοσίευσα στο “The Conversation” τον Μάρτιο του 2021. Έχει τίτλο “Ένα έτος lockdown για την COVID-19 βάζει τα παιδιά σε κίνδυνο αλλεργιών, άσθματος και αυτοάνοσων νοσημάτων”.
Με λίγα λόγια, γεννιόμαστε με παρθένο και ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν ωριμάζει πλήρως μέχρι την εφηβική ηλικία, με το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανάπτυξης να συμβαίνει μεταξύ της γέννησης και περίπου την ηλικία των έξι ετών.
Η ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να αυτορρυθμίζεται βασίζεται στις αλληλεπιδράσεις με τον μικροβιακό κόσμο, ειδικά μέσω των αλληλεπιδράσεων με άλλα άτομα, ιδιαίτερα με μέλη της οικογένειας. Αυτό επιτρέπει στο ανοσοποιητικό τους σύστημα να μάθει να διακρίνει τα πράγματα που είναι επικίνδυνα από αυτά που δεν είναι. Με τη σειρά του, το ανοσοποιητικό τους σύστημα θα είναι εξοπλισμένο για να ανταποκρίνεται σε κινδύνους, αποτρέποντας δυνητικά επιβλαβείς αντιδράσεις σε πράγματα που δεν αποτελούν απειλή, όπως μόρια του εαυτού τους και του αδρανούς περιβάλλοντος, φυσιολογικά βακτήρια που κατοικούν στο έντερο κλπ.
Η απομόνωση ενός μικρού παιδιού από μη επικίνδυνα μικρόβια στο περιβάλλον του θέτει σε κίνδυνο τα “ανοσορυθμιστικά” συστατικά του ανοσοποιητικού του συστήματος. Ένα απορυθμισμένο ανοσοποιητικό σύστημα εκδηλώνεται συχνά με τη μορφή αλλεργιών, άσθματος και αυτοάνοσων ασθενειών.
Ένιωσα υποχρεωμένος να γράψω για αυτήν την ανησυχία τον Μάιο του 2021, αφού είδα παιδιά να βρίσκονται σε χρόνια απομόνωση για περισσότερο από ένα χρόνο. Ένα έτος ήταν το χρονικό σημείο στο οποίο ένιωσα ότι θα μπορούσε να γίνει σημαντική, δυνητικά ανεπανόρθωτη βλάβη στο ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών. Είμαι απογοητευμένος που πολλά παιδιά το υπομένουν τώρα αυτό για πάνω από δύο χρόνια, χωρίς να φαίνεται τέλος για μερικά.
Η κάλυψη με μάσκα προσώπου είναι αμφιλεγόμενη και, αναμφισβήτητα, σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική για την πρόληψη της εξάπλωσης των ιών με άλλους τρόπους εκτός από το βήχα και το φτάρνισμα. Ωστόσο, μπορούν να αποτελέσουν ένα εύλογο εμπόδιο για μεγαλύτερα περιβαλλοντικά σωματίδια (πχ. σωματίδια σκόνης, τρίχωμα, γύρη κλπ.) και βακτήρια. Προσθέστε την υπερβολική χρήση αντιβακτηριακών απολυμαντικών χεριών, το κλείδωμα στα σπίτια και την έλλειψη σωματικών αλληλεπιδράσεων και τώρα είμαστε σε καλό δρόμο για να έχουμε μια μικρο-γενιά παιδιών που θα έχουν απομονωθεί όπως κανένας άλλος άνθρωπος στο ιστορία. Δυστυχώς, αυτά τα παιδιά θα είναι πλέον μέρος ενός απροσδόκητου πειράματος σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε να αξιολογηθεί πραγματικά η εγκυρότητα της λεγόμενης “υπόθεσης υγιεινής”. Αν και θα ήθελα να κάνω λάθος σε αυτό, οι βασικές ανοσολογικές αρχές υποδηλώνουν ότι τα πολύ μικρά παιδιά που έπρεπε να υπομείνουν τις πολιτικές lockdown για την COVID-19 ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τα υψηλότερα ποσοστά αυτοάνοσων ασθενειών, αλλεργιών και άσθματος στην ανθρώπινη ιστορία.
Ο Δρ. Μπριντλ τελειώνει το άρθρο του με την ακόλουθη δήλωση:
Προχωρώντας μπροστά
Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας είναι να σταματήσουμε να απομονώνουμε τα παιδιά μας από τον μικροβιακό τους κόσμο. Αφήστε τα να λερωθούν. Αφήστε τα να αλληλεπιδράσουν με άλλα παιδιά. Αφήστε τους να αγκαλιάσουν μέλη της οικογένειας και φίλους. Σκεφτείτε να αποκτήσετε μια γάτα ή έναν σκύλο με τον οποίο μπορούν να αλληλεπιδράσουν στενά. Πάρτε τα σε πεζοπορίες στο δάσος ή στην εξοχή. Πρέπει οπωσδήποτε να πλένουν τα χέρια τους με κανονικό σαπούνι, αλλά να μειώσουν τα αντιβακτηριακά σαπούνια και τα απολυμαντικά. Κάθε φορά που η φυσιολογική χλωρίδα του δέρματος σκοτώνεται κινδυνεύει να ξαναγεμίσει με παθογόνους παράγοντες.
Και, για το Θεό, αφήστε τα παιδιά να δουν τα στόματα των άλλων για να μάθουν να μιλούν σωστά.
Ό,τι κακό έχει γίνει τα τελευταία δυόμισι χρόνια έγινε. Αλλά, παρακαλώ, ας μην συνεχίσουμε να κλειδώνουμε, να αποστασιοποιούμε σωματικά και να φοράμε μάσκες στα παιδιά μας. Όχι για τον SARS-CoV-2, ούτε για την ετήσια γρίπη, ούτε για την ευλογιά των πιθήκων. Όχι για τίποτα, εκτός και αν αποδειχθεί μέσω της διαφανούς, αντικειμενικής, δημόσιας και ανοιχτής συζήτησης της επιστήμης ότι αποτελεί πραγματική απειλή για τη ζωή ενός σημαντικού ποσοστού παιδιών.
Οι οφθαλμικές εκδηλώσεις και η μετάδοση της COVID-19: Συστάσεις για την πρόληψη
Δείτε εδώ ολόκληρο το άρθρο
Ιστορικό
Η νόσος του κορωνοϊού-2019 (COVID-19), που προκαλείται από έναν νέο κορωνοϊό που ονομάζεται σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο κορωνοϊού-2 (SARS-CoV-2), έχει συνδεθεί με οφθαλμικά σημεία και συμπτώματα σε αρκετές αναφορές περιπτώσεων. Η έρευνα έχει δείξει ότι ο SARS-CoV-2 μεταδίδεται κυρίως μέσω στενής επαφής μέσω σταγονιδίων του αναπνευστικού, αλλά υπάρχει η πιθανότητα οφθαλμικής μετάδοσης, με τον επιπεφυκότα ως αγωγό καθώς και ως πηγή μόλυνσης.
Συζήτηση
Οι οφθαλμικές εκδηλώσεις του SARS-CoV-2 περιλαμβάνουν ωοθυλακική επιπεφυκίτιδα και έχουν επανειλημμένα σημειωθεί ως αρχικό ή επακόλουθο σύμπτωμα ασθενών θετικών στην COVID-19. Ιδιαίτερα σε ασθενείς με οφθαλμικές εκδηλώσεις, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός μπορεί να εμφανιστεί με δάκρυα, με βάση την ανίχνευση του SARS-CoV-2 σε δείγματα επιχρίσματος επιπεφυκότα μέσω αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης αντίστροφης μεταγραφής. Ως εκ τούτου, ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από την οφθαλμική επιφάνεια σε έναν νέο ξενιστή μέσω επαφής με τον οφθαλμικό βλεννογόνο, δάκρυα ή επακόλουθους φιμίτες.
Συμπεράσματα
Όλοι οι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να ρωτούν τους ασθενείς σχετικά με τα οφθαλμικά συμπτώματα που συμφωνούν με τον SARS-CoV-2 και να χρησιμοποιούν προστασία ματιών, όπως γυαλιά ή ασπίδες προσώπου ως μέρος του τυπικού εξοπλισμού ατομικής προστασίας για ασθενείς υψηλού κινδύνου, εκτός από τη χρήση μάσκας και από τους δύο, ασθενή και πάροχο και θα πρέπει να θεωρούν ότι τα δάκρυα είναι δυνητικά μολυσματικά.