Περισσότερα στοιχεία για την πρώιμη θεραπεία
Αδικήματα και συμπαιγνία από τον ΠΟΥ, τις κυβερνήσεις, την TNI και τα μέσα ενημέρωσης
*του Robert W Malone MD, MS*
Το Trial Site News τα… έσπασε με το άρθρο του στις 22 Μαΐου 2022 με τίτλο: “Γνώμη: Τι μάθαμε για την πρώιμη θεραπεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19;”
Ενθαρρύνω θερμά τους ανθρώπους να διαβάσουν το πλήρες άρθρο, αλλά οι παρατιθέμενες ενότητες του άρθρου παρακάτω τονίζουν τα βασικά σημεία. Για τα πολλά άρθρα που δημοσιεύονται από το Trial Site News, πρέπει να εγγραφείτε στον οργανισμό για προβολή. Αλλά αυτό είναι ένα απλό βήμα, και το Trial Site ήταν πραγματικά ένας μη προκατειλημμένος αφηγητής της αλήθειας τόσο για αυτήν την πανδημία, την ιατρική όσο και για την κλινική έρευνα γενικότερα.
Το άρθρο ξεκινά με
Οι πρώιμες εκκλήσεις για χρήση επαναχρησιμοποιημένων φαρμάκων που φαινόταν να λειτουργούν - τουλάχιστον σύμφωνα με προκαταρκτικές μελέτες και εκατοντάδες έως χιλιάδες γιατρούς στην πρώτη γραμμή της πανδημίας - αγνοήθηκαν ως επί το πλείστον από την οργανωμένη ιατρική. Αυτό συνέβη κυρίως επειδή ακόμη και σε περιόδους πανδημίας, η οργανωμένη ιατρική δεν θα αποκλίνει από τις υπάρχουσες αυστηρές προσεγγίσεις και πρωτόκολλα για την ανάπτυξη ιατρικών στοιχείων. Θα επιδείξουν ευελιξία με καλά κεφαλαιοποιημένες, στελεχωμένες οντότητες με ιστορικό παρελθόν, όπως βασικούς παράγοντες στη φαρμακευτική βιομηχανία.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, μια επείγουσα ανάγκη απαιτούσε ανορθόδοξες προσεγγίσεις, και σύμφωνα με πολλούς γιατρούς πρώτης γραμμής, αυτή είναι η δουλειά τους πάνω απ’όλα - να βρουν τρόπους θεραπείας ασθενών που, κατά την κρίση του γιατρού - λειτουργούν. Είναι πραγματικά ατυχές το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί παράλληλη τροχιά κατά τη διάρκεια της πανδημίας --- δηλαδή, παράλληλα οργανωμένες, μεθοδικές έρευνες αποδεικτικών στοιχείων, ενώ υποστηρίζονται επίσης οι προσπάθειες από τους γιατρούς από κάτω προς τα πάνω για την εύρεση επανασχεδιασμένων θεραπειών που κάνουν τη διαφορά.
Συνεχίζει:
Δουλεύοντας για τη θεραπεία χιλιάδων ασθενών σε όλη τη χώρα, η οργανωμένη ιατρική εξαπέλυσε μια άγρια επίθεση εναντίον των γιατρών που απλώς προσπαθούσαν να βρουν ασφαλείς θεραπείες στον πραγματικό κόσμο. Πολλοί γιατροί έχασαν τις καλοπληρωμένες δουλειές τους επειδή πήραν θέση. Ενώ οι ομάδες κρούσης τους επιτίθενται επειδή θυσίασαν τη σταθερή απασχόλησή τους για την προσοχή των πολιτικοποιημένων μέσων ενημέρωσης, με μερικούς εκλεκτούς στην κορυφή της λίστας που αναπληρώνουν το χαμένο εισόδημα στο Substack. Όμως, μεγάλο μέρος του κοινού έχει αρχίσει να βλέπει μέσα από αυτήν την ατυχή ατζέντα - δυσφημώντας τους γιατρούς που προσπάθησαν σε συντριπτική πλειοψηφία να βοηθήσουν τους ασθενείς πριν υπάρξουν οποιεσδήποτε θεραπείες.
Ενώ οι υγειονομικές αρχές και η οργανωμένη ιατρική έχουν επιλέξει να αγνοήσουν τις θετικές μελέτες της ιβερμεκτίνης (και άλλες) – από τις 82 συνολικά μελέτες ιβερμεκτίνης, οι περισσότερες από αυτές έχουν κάποια θετικά αποτελέσματα – το κατεστημένο εστιάζει μάλλον σε μερικές βασικές μελέτες που απέτυχαν να δείξουν εξαιρετικά αποτελέσματα, όπως η μελέτη TOGETHER. Σε αυτήν την τελευταία περίπτωση, εμφανίστηκαν επικριτές που τονίζουν τα προβλήματα που σχετίζονται με αυτήν τη μελέτη. Μερικοί έχουν δηλώσει ακόμη και δόλια πρόθεση… Το TrialSite υποπτεύεται ότι η μελέτη έπασχε από υποδοσολογία, σε σύγκριση με το σχήμα που χρησιμοποιείται σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας. Μεγάλο μέρος της αρχικής γνώσης αυτών των εναλλακτικών προσεγγίσεων προήλθε κυρίως από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMICs ), και η οργανωμένη ιατρική στον “Πρώτο Κόσμο” συνοφρυώθηκε στη χρήση τέτοιων δεδομένων για τη λήψη ιατρικών αποφάσεων. Η αίσθηση ότι υπάρχει μια ευσεβής ιατρική ελίτ ιεραρχία έγινε εμφανής στον λαό.
Ακόμη και μια σταθερή έρευνα στην Αμερική -- η μελέτη ICON που διεξήχθη στο Broward County Health νωρίς κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η οποία έδειξε ότι η ιβερμεκτίνη μείωσε το ποσοστό θνησιμότητας από την COVID-19, αποφεύχθηκε ως επί το πλείστον, παρόλο που αναφέρθηκε στο περιοδικό Chest. Επειδή επρόκειτο για μια σειρά περιπτώσεων και όχι για μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή με επαρκή ισχύ, τα αποτελέσματα δεν θα είχαν σημασία — εκτός, φυσικά, εάν ήσουν ένας από τους ασθενείς που σώθηκαν χάρη στη μελέτη που διεξήχθη από την ομάδα συζύγων Dr. Jean-Jacques Rajter και Juliana Cepelowicz και την ομάδα τους στο Broward County Health.
Υπήρχε επίσης ο φαρμακοποιός στο Adventist health που ανέπτυξε ένα πρωτόκολλο που είχε επιτυχία. Το πρόγραμμα αυτό τερματίστηκε καθώς, μεταξύ άλλων, μια σύμβαση με την Pfizer απέκλειε τέτοιες φήμες.
Ένα από τα βασικά σημεία του άρθρου είναι η προφανής προσπάθεια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, των κυβερνήσεων, του Trusted News Initiative (TNI) και των μέσων ενημέρωσης να φιμώσουν τις επιτυχίες της ιβερμεκτινης σε χώρες όπως η Ινδία.
Όμως, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές που έχουν υποβαθμιστεί, ξεκίνησαν αργά κατά τη διάρκεια της νόσου (αφού το ιικό φορτίο έχει ήδη εκκαθαριστεί σε μεγάλο βαθμό - σημαντικό για ένα αντι-ιικό φάρμακο για παράδειγμα) και/ή χαμηλότερη δόση είχε δοθεί. Κανονικά, οι περισσότερες μελέτες φαρμάκων έχουν προκλινικές μελέτες σε ζώα και μελέτες κλιμάκωσης της δόσης που αντιμετωπίζουν σημαντικά αυτά τα ζητήματα πριν από την ημερομηνία έναρξης της κλινικής δοκιμής. Αλλά επανειλημμένα, αυτού του είδους οι μελέτες δεν έχουν ολοκληρωθεί πριν από την έναρξη της δοκιμής. Αντίθετα, η διαίσθηση και η γνώμη φαίνεται να καθοδηγούν τον σχεδιασμό της κλινικής μελέτης. Δεν υπάρχει "χρυσός κανόνας" σε αυτό. Σκουπίδια μέσα, σκουπίδια έξω.
Πώς μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή για ένα αντιικό ορίζει μια ημερομηνία έναρξης εγγραφής για την αρχική χορήγηση του αντιιικού ΜΕΤΑ τη γνωστή ημερομηνία αποβολής του ιού από τον οργανισμό; Ωστόσο, ξανά και ξανά κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, αυτό συνέβη σε αυτές τις τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές “χρυσού προτύπου”!
Μελέτες που δεν έχουν επαρκή ισχύ, ξεκίνησαν αργά κατά τη διάρκεια της νόσου και/ή σε χαμηλότερη δόση φαίνονται ισοδύναμες για την πορεία από οργανισμούς και ιδρύματα που γνωρίζουν καλύτερα. Πολλοί σημειώνουν ότι αυτές οι μελέτες φαίνονται “σχεδιασμένες για να αποτύχουν”. Αυτή είναι μια αρκετά ισχυρή κατηγορία, και ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη εξήγηση για ορισμένα από αυτά τα σχέδια κλινικών δοκιμών.
Τα μυαλά που διερευνούν θέλουν να μάθουν: Ποιο Θεσμικό Συμβούλιο Αναθεώρησης (IRB) - που καθορίζει ότι μια μελέτη είναι κατάλληλα σχεδιασμένη, δοσολογημένη και τροφοδοτημένη, εγκρίνει αυτές τις κλινικές δοκιμές; Πρέπει να υπάρξει κάποια ευθύνη.
Το άρθρο συνεχίζει:
Ομάδες γιατρών σε όλο τον κόσμο έχουν επιμείνει ότι η έγκαιρη θεραπεία με ήδη εγκεκριμένες θεραπείες εκτός ετικέτας υπό έρευνα (π.χ. Ιβερμεκτίνη, Φλουβοξαμίνη, Φαμοτιδίνη ή Υδροξυχλωροκίνη σε συνδυασμένες θεραπείες) θα είχε σώσει πολλές ζωές κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Αυτό το τεκμήριο βασίστηκε αρχικά είτε σε εργαστηριακά ευρήματα, προηγούμενη έρευνα που σχετίζεται με άλλους ιούς ή εντοπισμένα δεδομένα του πραγματικού κόσμου στην αρχή και στη συνέχεια σε σειρές περιπτώσεων, μελέτες παρατήρησης και ορισμένες αρχικές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες.
Μεγάλο μέρος της αρχικής συνειδητοποίησης αυτών των εναλλακτικών προσεγγίσεων προήλθε κυρίως από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMICs) και η οργανωμένη ιατρική στον «Πρώτο Κόσμο» αρνήθηκε τη χρήση τέτοιων δεδομένων για τη λήψη ιατρικών αποφάσεων. Η αίσθηση ότι υπάρχει μια ευσεβής ιατρική ελίτ ιεραρχία έγινε εμφανής στον λαό.
Μέχρι σήμερα, προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η καταστολή των επιτυχιών της θεραπείας για την COVID-19 είχε περισσότερο να κάνει με την προώθηση των εμβολίων. Παραδόξως, η έγκαιρη θεραπεία και οι προφυλακτικές θεραπείες θεωρούνται ως ανταγωνισμός στον εμβολιασμό.
Θα ήλπιζε κανείς εάν αυτή ήταν πραγματικά μια καταστροφική πανδημία, δεν θα ήταν απαραίτητη η ανάγκη για μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή χρυσού προτύπου πριν από τη σύσταση ενός επαναχρησιμοποιούμενου ασφαλούς και αποτελεσματικού φαρμάκου. Θα ήλπιζε κανείς ότι ασφαλή, εγκεκριμένα φάρμακα που έδειξαν κάποια αποτελεσματικότητα θα προωθηθούν και θα διανεμηθούν από παγκόσμιους οργανισμούς υγείας και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο.
Αλλά τόσο μεγάλο μέρος αυτής της πανδημίας των ηλικιωμένων και των ανοσοκατασταλμένων έχει παραφουσκωθεί. Ο φόβος εξακολουθεί να είναι ανεξέλεγκτος.
Το άρθρο συνεχίζει:
Τα επαναχρησιμοποιημένα εγκεκριμένα γενόσημα φάρμακα χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά για την καταπολέμηση της πανδημίας, αλλά αυτό δεν αναγνωρίζεται στη Δύση. Για παράδειγμα, σε επιλεγμένες πολιτείες της Ινδίας, η ιβερμεκτίνη χρησιμοποιήθηκε από κρατικούς και δημοτικούς φορείς δημόσιας υγείας σε κοόρτες θεραπείας σε ολόκληρο τον πληθυσμό, όπως στο Uttar Pradesh, την πολυπληθέστερη πολιτεία της Ινδίας.
Ενώ τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ταξινομούν την αναφορά της προσπάθειας του Ούταρ Πραντές ως παραπληροφόρηση, στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Αυτή η πλατφόρμα μέσων – ανεξάρτητη από οποιαδήποτε εταιρική διαφήμιση ή συνεισφορά – παρακολούθησε στενά αυτά τα γεγονότα και βρήκε τα επίπεδα λογοκρισίας στη Δύση, ειλικρινά, συγκλονιστικά. Στην πραγματικότητα, εκείνη τη στιγμή, το TrialSite δεν είχε έσοδα και συνέχισε να αναφέρει σχετικά με αυτά τα θέματα με βάση τα οικονομικά του ίδιου του ιδρυτή του. Για το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ιστορίας του TrialSite (από τα τέλη του 2018), η πλατφόρμα μέσων και το νέο κοινωνικό δίκτυο που επικεντρώνεται στην ιατρική έρευνα χρηματοδοτήθηκε πλήρως από τον ιδρυτή.
Όταν άλλες χώρες ενέκριναν την ιβερμεκτίνη για χρήση έκτακτης ανάγκης για ένα χρονικό διάστημα —όπως η Σλοβακία— οποιαδήποτε προσπάθεια του TrialSite να κοινοποιήσει τη δημόσια απόδειξη αυτού του συμβάντος λογοκρίθηκε αμέσως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένων των Facebook, YouTube και Twitter.
Το ερώτημα παραμένει: γιατί και ποιος κρύβεται πίσω από τη λογοκρισία; Ποιος πήρε τις αποφάσεις ότι οποιεσδήποτε πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία για την COVID από χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και το Μεξικό έχουν αφαιρεθεί από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έχουν λογοκριθεί από τα μέσα.
Προφανώς, αυτή ήταν μια συντονισμένη προσπάθεια…