Το ανοσολογικό σκεπτικό κατά του εμβολιασμού των παιδιών για την Covid-19

*του Geert Vanden Bossche*

Όταν μια βαθιά κατανόηση της ανοσολογίας, της ιολογίας, της εμβολιολογίας, της εξελικτικής βιολογίας και της μοριακής βιολογίας εφαρμόζεται στην ανάλυση του εάν τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν τρέχοντα εμβόλια κατά της COVID-19 (C-19), συμπεραίνεται ότι η σύσταση τέτοιου εμβολιασμού είναι επιστημονικά αβάσιμη και ότι ένας τέτοιος εμβολιασμός είναι επιβλαβής για τα μεμονωμένα παιδιά, τα παιδιά ως ομάδα και την ανθρωπότητα συνολικά, για τους ακόλουθους λόγους:

1. Τα παιδιά έχουν άφθονο πληθυσμό εγγενών Β κυττάρων που είναι ικανά να παράγουν γρήγορα έμφυτα/φυσικά αντισώματα (Abs), κυρίως ισοτύπου IgM, και που είναι εξαιρετικά προσαρμόσιμα σε ένα ευρύ και διαφοροποιημένο φάσμα αντιγόνων ή παθογόνων παραγόντων. Τα έμφυτα Abs μπορεί να διευκολύνουν την κυτταρική θανάτωση των κυττάρων-ξενιστών που έχουν μολυνθεί με κορωνοϊούς (CoVs), συμπεριλαμβανομένων όλων των παραλλαγών SC-2, ανεξάρτητα από την προηγούμενη ανοσολογική εκκίνηση από συναντήσεις αντιγόνων/παθογόνων.

2. Η έμφυτη ανοσία μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να αποκτήσει μνήμη και επομένως, να βελτιώσει την έμφυτη ανοσολογική άμυνα του ξενιστή κατά τη μελλοντική έκθεση σε περισσότερο μολυσματικές παραλλαγές που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας ή πανδημίας.

3. Τα εμβόλια C-19 υπονομεύουν το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα, για παράδειγμα, παρεμποδίζοντας τη δέσμευση έμφυτων, χαμηλής συγγένειας αντισωμάτων και παρεμβαίνοντας στη φυσιολογική εκπαίδευση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος ενός παιδιού.

4. Με την έναρξη της ειδικής ανοσίας που προκαλείται από το εμβόλιο αντί της εκμετάλλευσης της προϋπάρχουσας φυσικής πολυειδικής ανοσολογικής άμυνας του ξενιστή, τα εμβόλια C-19 εμποδίζουν την ανάπτυξη βέλτιστης, αποστειρωτικής ανοσίας στους εμβολιαζόμενους.

5. Ενώ η φυσική ανοσία (δηλαδή η έμφυτη μεσολαβούμενη από Abs ανοσία των φονικών κυττάρων σε συνδυασμό με τα εξουδετερωτικά Abs ειδικά για την ακίδα S που αποκτήθηκαν κατά την ανάρρωση από τη φυσική ασθένεια) συμβάλλει στη δημιουργία ανοσίας της αγέλης κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας/επιδημίας, τα εξουδετερωτικά, ειδικά για την ακίδα S αντισώματα του εμβολίου δεν το κάνουν. Δεδομένου ότι το εμβόλιο εμποδίζει την ανάπτυξη της βέλτιστης, αποστειρωτικής φυσικής ανοσίας, τα εμβόλια C-19 εμποδίζουν το εμβολιασμένο παιδί να συμβάλει στην οικοδόμηση ανοσίας της αγέλης κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας SARS-CoV-2 (SC-2).

6. Δεδομένου ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των μη εμβολιασμένων παιδιών συμβάλλει στην ανάπτυξη της ανοσίας της αγέλης έναντι των CoV, συμβάλλουν σε τεράστιο όφελος για τη δημόσια υγεία. Ο εμβολιασμός παιδιών με C-19 αποτρέπει αυτό το όφελος για τη δημόσια υγεία.

7. Η πλήρωση του ανοσοποιητικού συστήματος του παιδιού με εμβόλια C-19 είναι πιθανό να ενισχύσει περαιτέρω την ανοσολογική διαφυγή και να αυξήσει τη μολυσματικότητα και τη λοιμογόνο δράση των μελλοντικών παραλλαγών.

8. Όλο και περισσότερο, τα μη εμβολιασμένα παιδιά είναι αυτά που θα είναι καλύτερα σε θέση να χειριστούν μελλοντική μόλυνση από νέες παραλλαγές SC-2, σε σύγκριση με τα εμβολιασμένα παιδιά και τους εμβολιασμένους ενήλικες, επειδή τα μη εμβολιασμένα άτομα έχουν απρόσκοπτη ικανότητα να ενεργοποιούν φυσικά την έμφυτη αποστειρωτική ανοσία που προκαλείται από τα Abs, ενώ οι εμβολιασθέντες έχουν υποβαθμισμένη έμφυτη ανοσία και είναι επιρρεπείς σε επαναλοιμώξεις (λόγω της μείωσης των τίτλων των εμβολιαστικών Abs) και δυνητικά προδιατεθειμένοι σε εξαρτώμενη από τα Abs ενίσχυση της νόσου (λόγω της υποβέλτιστης εξουδετερωτικής ικανότητας των εμβολιαστικών Abs).

9. Σε σύγκριση με τα μη εμβολιασμένα, τα εμβολιασμένα άτομα είναι πιο πιθανό να μολυνθούν με SC-2 σε περίπτωση που ο ιός γίνει σε μεγάλο βαθμό ανθεκτικός στα δυνητικά εξουδετερωτικά εμβολιαστικά Abs, επειδή μεταξύ άλλων, τα μη εξουδετερωτικά εμβολιαστικά αντι-S Abs στην πραγματικότητα διευκολύνουν την είσοδο του SC-2 σε ανθρώπινα επιθηλιακά κύτταρα της ανώτερης αναπνευστικής οδού.

10. Η παρέμβαση του εμβολίου στη λειτουργία και την εκπαίδευση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος ενός παιδιού καθιστά το εμβολιασμένο παιδί πιο ευαίσθητο όχι μόνο στη νόσο C-19, αλλά και σε άλλες ιογενείς (αναπνευστικές) ασθένειες.

11. Επιπλέον, τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν ανοσοφλεγμονώδη και αυτοαντιδραστικά αποτελέσματα σε μεμονωμένους εμβολιαζόμενους, προκαλώντας παρενέργειες που σχετίζονται με το εμβόλιο, όπως μυοκαρδίτιδα για παράδειγμα και άλλες πιθανές αυτοάνοσες ασθένειες.

12. Επί της ουσίας: Υπάρχουν πειστικές επιστημονικές αποδείξεις ότι οι κίνδυνοι που συνδέονται με τον εμβολιασμό κατά της C-19 υπερτερούν κατά πολύ των οφελών, σε ατομικό επίπεδο, σε επίπεδο εξελικτικής βιολογίας και σε επίπεδο ανοσίας αγέλης.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, ακολουθήστε τον σύνδεσμο.