Ανοσο-επιδημιολογικές προεκτάσεις του πειράματος μαζικού εμβολιασμού Covid-19
Discover more from Critical Thinking - The Newsletter
Ανοσο-επιδημιολογικές προεκτάσεις του πειράματος μαζικού εμβολιασμού Covid-19
Ατομικές και παγκόσμιες συνέπειες για την υγεία
*του Geert Vanden Bossche*
Το πρόγραμμα μαζικού εμβολιασμού οδήγησε στη φυσική επιλογή και προσαρμογή περισσότερων μολυσματικών παραλλαγών SARS-CoV-2 (SC-2) που έχουν πλέον εξελιχθεί ώστε να προκαλούν αυξημένη ευαισθησία των εμβολιασμένων σε λοίμωξη (λόγω της ενίσχυσης της λοίμωξης που εξαρτάται από τα αντισώματα, ADEI).
Η προκύπτουσα επανεμφάνιση μολυσματικών επεισοδίων οδηγεί σε υπερενεργοποίηση των κυτταροτοξικών CD8+ Τ κυττάρων που κατευθύνονται σε έναν καθολικό (δηλ., μη περιορισμένο από MHC) επίτοπο Τ-κυττάρου που περιλαμβάνεται στην πρωτεΐνη ακίδας SC-2 (S). Καθώς αυτά τα κυτταροτοξικά CD8+ Τ κύτταρα επιτρέπουν την ταχεία κατάργηση της παραγωγικής λοίμωξης και καθώς αυτός ο επίτοπος είναι κοινός μεταξύ ορισμένων άλλων γλυκοζυλιωμένων ιών που προκαλούν οξεία αυτοπεριοριζόμενη λοίμωξη ή νόσο, αναμένονται όλο και περισσότερες περιπτώσεις ασυμπτωματικών λοιμώξεων στους εμβολιαζόμενους, ειδικά σε αυτούς με ένα ώριμο και πλήρως λειτουργικό έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα.
Αυτές οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις δεν περιορίζονται σε πιο μολυσματικές και αντιγονικά μετατοπισμένες παραλλαγές SC-2, αλλά περιλαμβάνουν επίσης άλλες λοιμώξεις που χρησιμοποιούν τα ίδια κυτταροτοξικά Τ κύτταρα (CTL) για την κατάργηση της παραγωγικής λοίμωξης (π.χ. ιός γρίπης, ιός ευλογιάς, αναπνευστικός συγκυτιακός ιός RSV). Ωστόσο, καθώς η πρόληψη της νόσου στα εμβόλια δεν βασίζεται πλέον στην πρόληψη της μόλυνσης με εξουδετέρωση αντισωμάτων, οι ασυμπτωματικοί εμβολιασθέντες διαδίδουν άφθονες παραλλαγές SC-2 ανοσολογικής διαφυγής και υψηλά μολυσματικές, καθώς και άλλους εξαιρετικά μολυσματικούς, ανοσογονικά σχετικούς ιούς σε άλλα μέρη του πληθυσμού.
Συνεπώς, σε έναν εξαιρετικά εμβολιασμένο, καλά αναμεμειγμένο πληθυσμό, οι εμβολιασμένοι με ώριμο και υγιές έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα πρέπει τώρα να θεωρούνται ασυμπτωματική δεξαμενή για τη μετάδοση νέων, εξαιρετικά μολυσματικών παραλλαγών ανοσολογικής διαφυγής SC-2 και άλλων εξαιρετικά μολυσματικών ασθενειών στο υπόλοιπο του πληθυσμού.
Ο προκύπτων ενισχυμένος ρυθμός μετάδοσης του ιού είναι πιθανό να πυροδοτήσει νέες πανδημίες (βλ. εικ. 1), όχι μόνο νέων, εξαιρετικά μολυσματικών και αντιγονικά μετατοπισμένων παραλλαγών SC-2 (που συνήθως χαρακτηρίζονται ως “παραλλαγές ανησυχίας”), αλλά και του ιού της γρίπης των πτηνών και τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων.
Οι ηλικιωμένοι εμβολιασμένοι θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ασυμπτωματική δεξαμενή για λιγότερο μολυσματικούς, ανοσογενετικά σχετιζόμενους ιούς, όπως ο RSV ή κοινά στελέχη της γρίπης. Η μετάδοση του RSV ή του ιού της γρίπης από ασυμπτωματικούς εμβολιασμένους ηλικιωμένους σε μικρά παιδιά θα μπορούσε να αποσυνδέσει την εμφάνιση αυτών των ασθενειών από την εποχικότητα και, ως εκ τούτου, να οδηγήσει σε “παιδική” πανδημία RSV και γρίπης (που ήδη προκαλεί νοσηλεία παιδιών).
Η ψευδοανοσία της αγέλης (δηλαδή, αυτής που δημιουργείται από τη συνεχή ενεργοποίηση των διασταυρούμενων αντιδρώντων κυτταροτοξικών CD8+ Τ κυττάρων) μετριάζει επί του παρόντος τη σοβαρότητα των τριών μεγάλων πανδημιών (δηλαδή, P1, P2, P3: βλέπε γράφημα που επισυνάπτεται παρακάτω), καθώς αποτρέπει σε μεγάλο βαθμό περιπτώσεις σοβαρής λοιμώδους νόσου στο μεγαλύτερο μέρος των υψηλά εμβολιασμένων πληθυσμών με περιπτώσεις σοβαρής νόσου να εμφανίζονται πλέον μόνο σε περιορισμένο αριθμό μικρών παιδιών.
Ωστόσο, αυτή η κατάσταση κάθε άλλο παρά σταθερή είναι και θα διαρκέσει μόνο για όσο διάστημα οι κυρίαρχες (υπο)παραλλαγές της Omicron δεν είναι πλήρως ανθεκτικές στα αντισώματα ενίσχυσης της λοίμωξης που προκαλούνται από το εμβόλιο (Abs). Εν τω μεταξύ, ωστόσο, η συνεχής “ενίσχυση” των υψηλά εμβολιασμένων πληθυσμών από τις κυκλοφορούσες (υπο)παραλλαγές της Omicron είναι πολύ πιθανό να επιτρέψει σύντομα στον ιό να διαπεράσει αυτήν την προσαρμοστική ανοσολογική άμυνα.
Όταν συμβεί αυτό, δεν θα μείνει κανένας μηχανισμός άμυνας του ανοσοποιητικού για την καταπολέμηση του ιού, ο οποίος θα εκμεταλλευτεί την επίδραση ενίσχυσης της μόλυνσης των εμβολιαστικών αντισωμάτων για να προκαλέσει ενισχυμένη ασθένεια που διευκολύνεται από την ADEI (η λεγόμενη ενίσχυση της νόσου που εξαρτάται από τα αντισώματα, ADED) σε εμβολιασμένους.
Χωρίς έγκαιρη αντιική θεραπεία, αυτή η σούπερ πανδημία C-19 (αναφέρεται ως P4 στο γράφημα που επισυνάπτεται παρακάτω) πιθανότατα θα έχει ως αποτέλεσμα μια έντονη αύξηση του ποσοστού θνησιμότητας στον εμβολιασμένο πληθυσμό προτού οποιαδήποτε άλλη πανδημία προκαλέσει τον ίδιο τύπο βλάβης. Το πρώτο μήνυμα αυτής της καταστροφικής εξέλιξης θα αντικατοπτρίζεται από μια ταχεία μετατόπιση και απότομη αύξηση του ποσοστού νοσηλείας C-19 των εμβολιασμένων σε σχέση με τους μη εμβολιασμένους από κάτω του 1 (<1) σε άνω του 1 (>1) στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 10 και 60 ετών (βλ. εικ. 2 παρακάτω). Ο εμβολιασμός των μικρών παιδιών θα προσομοιώσει την επίδραση των αντισωμάτων που ενισχύουν τη μόλυνση που θα καταστρέψει το έμφυτο ανοσοποιητικό τους σύστημα, ακόμη και πριν οι νέες κυκλοφορούσες παραλλαγές ανοσολογικής διαφυγής ενεργοποιήσουν την ADED στον υπόλοιπο εμβολιασμένο πληθυσμό.
Ταυτόχρονα, η υπερενεργοποίηση κυτταροτοξικών CD8+ Τ κυττάρων με ανεπαρκή περιορισμό MHC οδηγεί σε εξάντληση των CTL που κανονικά συνεργάζονται με τα έμφυτα ανοσοενεργά κύτταρα για να κρατούν υπό έλεγχο άλλους γλυκοζυλιωμένους, ανοσογονικά άσχετους παθογόνους παράγοντες, όπως καρκινικά αντιγόνα ή παθογόνα που σχετίζονται με τη γλυκάνη, προκαλώντας χρόνιες αυτοελεγχόμενες μικροβιακές λοιμώξεις (π.χ. EBV, CMV, ερπητικές λοιμώξεις, HIV, φυματίωση…). Η εξάντληση των CTL μπορεί, επομένως, να προάγει τη μετάσταση καρκίνου ή να προκαλέσει μικροβιακή νόσο λόγω υποτροπής/επανενεργοποίησης τέτοιων λανθάνοντων/αδρανών λοιμώξεων στους εμβολιαζόμενους.
Ανάλογα με την ανοσολογική κατάσταση τόσο του κυτταρικού έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος (CBIIS, δηλ. μη εκπαιδευμένο σε αντίθεση με καλά εκπαιδευμένο ή μετρίως εκπαιδευμένο), όσο και του προσαρμοστικού ανοσοποιητικού συστήματος που βασίζεται στα αντισώματα (δηλαδή, χωρίς S-ειδικά αντισώματα στους μη εμβολιασμένους σε αντίθεση με τα αντισώματα που ενισχύουν τη λοίμωξη ειδικά για S στους εμβολιασμένους) σε άλλες υποομάδες του πληθυσμού σε αυτό το στάδιο της πανδημίας C-19, η έκθεση μπορεί να οδηγήσει σε μετριασμένα ή πιο σοβαρά συμπτώματα της νόσου (βλ. διάγραμμα παρακάτω).
Επιπλέον, οι παραλλαγές SC-2 [1] μπορεί επίσης να διαχυθούν από αυτές τις ανθρώπινες δεξαμενές σε πολλά άλλα ανοσολογικά αφελή (δηλαδή, όσον αφορά την προσαρμοστική ανοσία) ζωικά είδη, πολλά από τα οποία έχουν ένα λογικά υψηλό επίπεδο ομολογίας αλληλουχίας στον ACE-2 υποδοχέα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για υποπληθυσμούς ζώων που αναπτύσσουν αντιγονοειδικά αντισώματα κατά την έκθεση ως αποτέλεσμα εξασθενημένου CBIIS. Η επανέκθεση αυτού του ζωικού πληθυσμού σε αντιγονικά μετατοπισμένες ιικές παραλλαγές που προέρχονται από την ανθρώπινη δεξαμενή είναι πιθανό να προκαλέσει σοβαρή ασθένεια και θάνατο σε αυτούς τους ζωικούς υποπληθυσμούς (λόγω της αυξημένης ευαισθησίας σε ασθένειες ως αποτέλεσμα της ADEI). Η προκύπτουσα αύξηση της ιικής μολυσματικής πίεσης θα μπορούσε στη συνέχεια να πυροδοτήσει παρόμοιες πανδημίες σε έναν ή περισσότερους πληθυσμούς ζώων, συμπεριλαμβανομένων των οικιακών ζώων και των ζώων της φάρμας.
Από την άλλη πλευρά, η πανδημία της ευλογιάς των πιθήκων και της γρίπης των πτηνών θα πλήξει ιδιαίτερα τους ανθρώπινους πληθυσμούς που συνδυάζουν σχετικά χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού με χαμηλά επίπεδα εκπαιδευμένης έμφυτης ανοσίας (για παράδειγμα, η περίπτωση στην Κίνα). Οι χώρες που συνδυάζουν χαμηλά ποσοστά κάλυψης εμβολίων με καλά εκπαιδευμένη έμφυτη ανοσία και έχουν σχετικά νέο πληθυσμό θα υποφέρουν πολύ λιγότερο από οποιαδήποτε από αυτές τις πανδημίες και μόνο για όσο διάστημα (σύντομο;!) υπάρχουν ασυμπτωματικές δεξαμενές σε χώρες με υψηλή εμβολιασμό. Η Αφρική θα κερδίσει!
Παράρτημα: Σχήματα και διάγραμμα
Το παρακάτω διάγραμμα συνοψίζει τον τύπο της νόσου που αναμένεται να προκαλέσουν οι προαναφερθείσες πανδημίες σε έναν καλά αναμεμειγμένο, υψηλά εμβολιασμένο πληθυσμό και πώς αναμένεται να εξελιχθεί το ποσοστό εμφάνισης σοβαρής νόσου (και επομένως το ποσοστό νοσηλείας) στους εμβολιασμένους σε σύγκριση με το μη εμβολιασμένο τμήμα του πληθυσμού, ανάλογα με την ωριμότητα/δύναμη και την κατάρτιση του CBIIS.
Η ενισχυμένη μετάδοση του ιού από την ασυμπτωματικά μολυσμένη ομάδα εμβολιασμένων με εμβόλια για C-19 σε άλλα μέρη του πληθυσμού θα προκαλέσει 2 νέους τύπους πανδημιών [2], δηλαδή μια πανδημία οξειών, αυτοπεριοριζόμενων ή χρόνιων, αυτοελεγχόμενων μικροβιακών λοιμώξεων (P2) και μια πανδημία οξέων, αυτοπεριοριζόμενων μικροβιακών ασθενειών (P3) πέρα από την περαιτέρω επέκταση της συνεχιζόμενης πανδημίας των “πιο μολυσματικών” παραλλαγών SC-2 (P1) που τελικά θα μετατραπεί σε μια πολύ πιο σοβαρή πανδημία που θα επηρεάζουν τις χώρες με υψηλό βαθμό εμβολιασμού (P4).
Ο αντίκτυπος στην υγεία των πανδημιών που ξεκινούν (δηλαδή, P2 και P3) και αυτών που βρίσκονται επί του παρόντος ή βρίσκονται μπροστά (δηλαδή, P3 και P4, αντίστοιχα) σε έναν εξαιρετικά εμβολιασμένο πληθυσμό θα περιγραφούν λεπτομερέστερα στο πλήρες χειρόγραφο (θα δημοσιευθεί σύντομα).
Συντομογραφίες:
ABS: Αντισώματα
ADED: Ενίσχυση της νόσου που εξαρτάται από τα αντισώματα
ADEI: Ενίσχυση της λοίμωξης που εξαρτάται από τα αντισώματα
AF: Γρίπη των πτηνών (γρίπη)
ASLMI: Οξεία αυτοπεριοριζόμενη μικροβιακή λοίμωξη
C-19 εμβολιασμένος ή C-19 μη εμβολιασμένος: αφορά άτομα/πληθυσμούς που έχουν εμβολιαστεί ή δεν έχουν εμβολιαστεί με εμβόλια Covid-19, αντίστοιχα
ASLVD: Οξεία αυτοπεριοριζόμενη ιογενής νόσος
CBIIS: Βασισμένο σε κύτταρα έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα
CSCMI: Χρόνια αυτοελεγχόμενη μικροβιακή λοίμωξη (δηλαδή αυτοελεγχόμενη από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή)
IE2: 2ο συμβάν διαφυγής του ανοσοποιητικού (προκαλώντας αντίσταση στη δραστηριότητα εξουδετέρωσης της λοιμογόνου δράσης των αντισωμάτων που ενισχύουν τη μόλυνση
MP: Ευλογιά των πιθήκων
P1: νέα πανδημία C-19 που έχει ξεκινήσει ως αποτέλεσμα του μαζικού προγράμματος εμβολιασμού C-19 και τροφοδοτείται συνεχώς από τη φυσική επιλογή και την προσαρμογή “πιο μολυσματικών” παραλλαγών SC-2 με αντιγονική μετατόπιση (παραλλαγές ανησυχίας). Αυτή είναι η οικογένεια των πιο μολυσματικών πανδημιών C-19 (δηλαδή, που προκαλούνται από “πιο μολυσματικές” παραλλαγές SC-2).
P2: νέα και ήδη συνεχιζόμενη πανδημία ASLMI και CSCMI
P3: νέα και ήδη εν εξελίξει πανδημία ASLVDs (AI + MP)
P4: επερχόμενη υπερ-πανδημία C-19 νέων ιικών παραλλαγών που πυροδοτούν νόσο με τη μεσολάβηση ADEI (δηλαδή ADED) στους εμβολιασμένους. Αυτή είναι η πανδημία C-19 των “υψηλά μολυσματικών” παραλλαγών.
sFlu: εποχική γρίπη; αναφέρεται σε κοινούς τύπους του ιού της γρίπης
Σημειώσεις σχετικά με το παραπάνω διάγραμμα:
Οι ηλικιακές ομάδες δεν ανταποκρίνονται ακριβώς στην κατάσταση του CBIIS που περιγράφεται και παρέχουν μόνο μια σχετική εικόνα για το ηλικιακό εύρος των ομάδων που αποτελούν την πλειοψηφία των ατόμων με την υποδεικνυόμενη κατάσταση CBIIS
Για τους σκοπούς αυτού του άρθρου, ο όρος “ευάλωτος” αναφέρεται στην κατάσταση CBIIS ατόμων με συννοσηρότητες / υποκείμενες ασθένειες που είναι κατά τα άλλα ανοσοκατασταλμένα ή ανοσοανεπαρκή
Για τους σκοπούς αυτού του άρθρου, ο όρος “ηλικιωμένοι” αναφέρεται σε άτομα με γηρασμένο CBIIS (δηλαδή αλλοίωση των ανοσολογικών του λειτουργιών λόγω γήρανσης).
Για τους σκοπούς αυτού του άρθρου, ο όρος “μικρά παιδιά” αναφέρεται σε άτομα με ανώριμο CBIIS
Η “σοβαρή” νόσος επισημαίνεται με έντονους χαρακτήρες όταν προβλέπεται αύξηση της επίπτωσης. Αυτό θα πρέπει να παρέχει καθοδήγηση σχετικά με την επερχόμενη ανάγκη για μεγαλύτερη χωρητικότητα νοσοκομειακής νοσηλείας
Χρησιμοποιούνται μικρότερες γραμματοσειρές κειμένου για την ένδειξη ασθενειών που προβλέπεται ότι θα εμφανιστούν κατά την έκθεση μικρών παιδιών, καθώς η πλειονότητα τους δεν έχουν ακόμη εμβολιαστεί
Οι μωβ γραμματοσειρές κειμένου υποδεικνύουν την ασυμπτωματική δεξαμενή που ευθύνεται για την ανάφλεξη της πανδημίας P1 και τους τύπους ασθενειών που προκαλούνται από τη μετάδοση του ιού σε διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού. Επειδή οι “πιο μολυσματικές” παραλλαγές αυξάνουν το ποσοστό μόλυνσης στον πληθυσμό, θέτουν σε κίνδυνο την έμφυτη ανοσία σε μικρά μη εμβολιασμένα παιδιά, ενώ βελτιώνουν την έμφυτη ανοσολογική εκπαίδευση στον υπόλοιπο μη εμβολιασμένο πληθυσμό. Καθώς οι “πιο μολυσματικές” παραλλαγές γίνονται όλο και πιο ανθεκτικές στα δυνητικά εξουδετερωτικά εμβολιαστικά αντισώματα, συνδέονται πιο εύκολα με τα αντισώματα που ενισχύουν τη μόλυνση. Τα τελευταία είναι ικανά να μπλοκάρουν τη διαμόλυνση και τη μετάγγιση σε εμβολιασμένους και έτσι να ενισχύουν την κατάργηση της παραγωγικής μόλυνσης (μέσω κυτταροτοξικών CD8+ Τ κυττάρων), που οδηγεί σε μειωμένη λοιμογόνο δράση και μειωμένη ιική αποβολή, αντίστοιχα.
Οι κόκκινες γραμματοσειρές κειμένου υποδεικνύουν την ασυμπτωματική δεξαμενή που ευθύνεται για την ανάφλεξη της πανδημίας P2 και τους τύπους ασθενειών που προκαλούνται από τη μετάδοση του ιού στις διάφορες ομάδες του πληθυσμού
Οι μαύρες γραμματοσειρές κειμένου υποδεικνύουν την ασυμπτωματική δεξαμενή που ευθύνεται για την ανάφλεξη της πανδημίας P3 και τους τύπους ασθενειών που προκαλούνται από τη μετάδοση του ιού στις διάφορες ομάδες του πληθυσμού
Οι πράσινες γραμματοσειρές κειμένου υποδεικνύουν την ασυμπτωματική δεξαμενή που ευθύνεται για την ανάφλεξη της πανδημίας P4 και τους τύπους ασθενειών που προκαλούνται από τη μετάδοση του ιού στις διάφορες ομάδες του πληθυσμού. Καθώς οι κυκλοφορούσες (υπο)παραλλαγές της Omicron γίνονται όλο και πιο ανθεκτικές στα δυνητικά εξουδετερωτικά της μόλυνσης εμβολιαστικά αντισώματα (δηλαδή, ικανά να ενισχύσουν την διαμόλυνση και τη μετάγγιση σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού) μέσω θωράκισης με μεσολάβηση γλυκάνης, η μόλυνση από αυτές τις παραλλαγές θα είναι γίνει γρήγορα εξαιρετικά λοιμογόνος στους εμβολιασμένους, αλλά όχι στους μη εμβολιασμένους.
Το σχήμα 2 παρακάτω απεικονίζει την προβλεπόμενη τάση της σχετικής [3] αλλαγής στα ποσοστά σοβαρής νόσου C-19 (που απαιτεί νοσηλεία) στα άτομα που εμβολιάστηκαν έναντι των μη εμβολιασμένων με βάση τα ίδια κριτήρια που χρησιμοποιούνται στον πίνακα που επισυνάπτεται (υψηλά εμβολιασμένος πληθυσμός).
Μόνο οι στήλες με κίτρινο χρώμα αντιπροσωπεύουν ποσοστά νοσηλείας λόγω Covid-19. Οι πλαισιωμένες στήλες αντιπροσωπεύουν το μέρος του πληθυσμού με κακώς λειτουργικό CBIIS (κυρίως μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι και άλλα ευάλωτα άτομα) στο μη εμβολιασμένο ή εμβολιασμένο τμήμα του πληθυσμού (1, 2, 3 ή 1', 2', 3', αντίστοιχα) ενώ οι στήλες χωρίς πλαίσιο αντιπροσωπεύουν μη εμβολιασμένα ή εμβολιασμένα άτομα με ώριμο και εκπαιδευμένο CBIIS (Α, Β, C ή Α', Β', C', αντίστοιχα).
Τα βέλη πάνω και κάτω υποδεικνύουν εάν η αλλαγή στο ποσοστό νοσηλείας αναμένεται να αυξηθεί ή να μειωθεί, αντίστοιχα, ενώ το μήκος του βέλους υποδεικνύει το αναμενόμενο μέγεθος της αλλαγής. Το διάγραμμα δεν περιλαμβάνει τα εμβολιασμένα μικρά παιδιά καθώς -ακόμη και σε ιδιαίτερα εμβολιασμένους πληθυσμούς- η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών παιδιών δεν έχει ακόμη εμβολιαστεί.
Καθώς ο SC-2 θα εξελίσσεται για να γίνεται όλο και πιο ανθεκτικός στην ικανότητα αποκλεισμού της “διαμόλυνσης” των αντισωμάτων που ενισχύουν τη μόλυνση, το ποσοστό θνησιμότητας στον εμβολιασμένο πληθυσμό θα αυξάνεται γρήγορα και δραματικά, πρώτα στους εμβολιασμένους ηλικιωμένους (+ το ευάλωτοι) και σύντομα στη συνέχεια και στον υπόλοιπο εμβολιασμένο πληθυσμό (βλ. 3' ακολουθούμενο από D').
Ωστόσο, καθώς ο ιός αυξάνει τον ρυθμό εξέλιξης στις κοιλάδες φυσικής κατάστασης που απαιτούνται για να ξεφύγει από την ανοσοποιητική πίεση σε επίπεδο πληθυσμού που ασκείται στη μολυσματικότητά του, η ανοσολογική διαφυγή που ενεργοποιεί την ADED θα γίνει αρχικά εμφανής στην ομάδα ηλικίας > 5 (10) ετών και < 60 (65) ετών (πρβλ. Γ'). Αυτό συμβαίνει επειδή το CBIIS τους μπορεί να εκκαθαρίσει ένα σημαντικό μέρος του ιικού φορτίου και, ως εκ τούτου, μπορεί να μειώσει την ποσότητα του ιού που κυκλοφορεί σε μια συγκέντρωση που είναι αρκετά χαμηλή, ώστε να γίνει πιο ευαίσθητο σε μια σχετικά μικρή αλλαγή στην ικανότητα εξουδετέρωσης της λοιμογόνου δράσης μη εξουδετερωτικών S-ειδικών αντισωμάτων.
Συνεπώς, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η μείωση της ικανότητας εξουδετέρωσης της λοιμογόνου δράσης αυτών των αντισωμάτων θα γίνει αρχικά εμφανής (και ως εκ τούτου, θα προκαλέσει αυξημένη συχνότητα σοβαρής νόσου C-19) στο τμήμα του εμβολιασμένου πληθυσμού που έχει το ισχυρότερο έμφυτο ανοσοποιητικό.
Ωστόσο, από τη στιγμή που η συγγένεια των αντισωμάτων που εξουδετερώνουν τη λοίμωξη (τα οποία εξακολουθούν να χρησιμεύουν ως αντισώματα που ενισχύουν τη λοίμωξη στην ανώτερη αναπνευστική οδό!) έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που είναι αρκετά χαμηλό, ώστε να μην συνδέεται πλέον με το σημείο ενίσχυσης της μόλυνσης στο Ν-τερματική περιοχή (NTD) της πρωτεΐνης ακίδας που εκφράζεται σε ιοσωμάτια “ικανά για διαμόλυνση” (δηλαδή, που δεν κυκλοφορούν ελεύθερα αλλά συνδέονται με την επιφάνεια των μεταναστευτικών δενδριτικών κυττάρων [4]), αυτά τα αντισώματα θα αρχίσουν να συνδέονται μαζικά με τη θέση ενίσχυσης της μόλυνσης του S-NTD, όπως εκφράζεται στο ελεύθερα κυκλοφορούν ιοσωμάτιο.
Σε ανοσολογικά ή ευάλωτα άτομα, αυτό αναμφίβολα θα οδηγήσει σε μια ξαφνική και θεαματική μετάβαση από την προστασία έναντι της σοβαρής νόσου στην αυξημένη ευαισθησία σε σοβαρή νόσο (ADED), αλλά πολύ σύντομα θα αφήσει επίσης το ώριμο CBIIS του μεγαλύτερου μέρους του εμβολιασμένου πληθυσμού χωρίς κανένα μηχανισμό αντιστάθμισης για την προστασία της ενισχυμένης μολυσματικότητας του ιού. Αυτό οδηγεί στην ακόλουθη σειρά εκδηλώσεων ADED: C' ακολουθείται γρήγορα από 3' και D'.
Καθώς το δεύτερο συμβάν διαφυγής του ανοσοποιητικού από τον ιό (ενεργοποίηση ADED) δεν επηρεάζει τους μη εμβολιασμένους, η αναλογία μεταξύ εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων ατόμων που χρειάζονται νοσηλεία λόγω σοβαρής νόσου C-19 αναμένεται να αυξηθεί γρήγορα στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 10 και 60 ετών (δηλ. [C':C] > [Β':Β). Αυτό θα είναι το πιο ευαίσθητο, και ως εκ τούτου, το πρώτο μετρήσιμο σήμα της εξέλιξης του SC-2 προς μια μολυσματική συμπεριφορά που θα είναι υπεύθυνη για την έναρξη μιας μαζικής επίπτωσης σοβαρής νόσου με τη μεσολάβηση ADED και νοσηλείας στο συνολικό εμβολιασμένο τμήμα του πληθυσμού.
Μόλις η παραλλαγή του ανοσοποιητικού διαφυγής εξαπλωθεί στον υπόλοιπο εμβολιασμένο πληθυσμό που είναι ακόμη πιο επιρρεπής σε σοβαρή νόσο (αν και άσκησε πολύ λιγότερη ανοσολογική πίεση στον κύκλο ζωής του ιού!) λόγω του ανεπαρκώς λειτουργικού έμφυτου ανοσοποιητικού του συστήματος, η αναλογία των νοσηλειών που σχετίζονται με το C-19 στους εμβολιασμένους σε σύγκριση με την μη εμβολιασμένη ομάδα θα αυξηθούν ακόμη πιο θεαματικά όταν υπολογίζονται με βάση τον συνολικό πληθυσμό, δηλαδή ([3' + C'] : [3 + C]) > ([ 2' + Β'] : [2 + Β]) και ([3' + C'] : [3 + C]) >> [C':C].
[1] Οι ιοί που ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από μη ειδική έμφυτη ανοσία έχουν επίσης σχετικά χαμηλή ειδικότητα υποδοχέα
[2] “Πανδημίες” και όχι “επιδημίες”, καθώς η εξάπλωση και η μετάδοση αυτών των μολυσματικών παθογόνων δεν θα περιοριστεί σε χώρες με υψηλό βαθμό εμβολιασμού
[3] Καθώς ο σκοπός είναι να απεικονιστούν οι αλλαγές σε κάθε ομάδα, το ύψος της στήλης δεν πρέπει να συγκρίνεται μεταξύ της εμβολιασμένης και της μη εμβολιασμένης ομάδας