Το εμβόλιο της γρίπης αποτυγχάνει να σταματήσει τη νοσηλεία και τον θάνατο
Το εμβόλιο της γρίπης αποτυγχάνει να σταματήσει τη νοσηλεία και τον θάνατο
Μεγάλη ιαπωνική μελέτη δεν δείχνει κανένα όφελος στα δύσκολα αποτελέσματα
*του Peter A. McCullough, MD, MPH*
Ο αντιγριπικός εμβολιασμός έχει γίνει βασικός πυλώνας στην αμερικανική ιατρική, σε μεγάλο βαθμό ως μέτρο προστασίας των ηλικιωμένων. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες το εμβόλιο για τη γρίπη έχει προωθηθεί στους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, στο ευρύ ενήλικο κοινό και από το 2017 η επιτροπή των CDC ACIP δήλωσε:
“Συνιστάται ο τακτικός ετήσιος εμβολιασμός κατά της γρίπης για όλα τα άτομα ηλικίας 6 μηνών και άνω που δεν έχουν αντένδειξη”.
Αναρωτήθηκα αν το εμβόλιο έκανε αυτό που θα έπρεπε αρχικά να κάνει σε ηλικιωμένους — να προστατεύει από νοσηλεία και θάνατο. Απογοητεύτηκα από τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου…
Οι Uemura et al. από το Τμήμα Βιοστατιστικής και Βιοπληροφορικής, Interfaculty Initiative in Information Studies, πανεπιστήμιο του Τόκυο στην Ιαπωνία, ανέφεραν 83.146 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω κατά την έναρξη, τα οποία παρακολουθήθηκαν μεταξύ 1 Απριλίου 2014 και 31 Μαρτίου 2020.
Η πολυμεταβλητή ανάλυση έδειξε χαμηλότερη επίπτωση της γρίπης σε εμβολιασμένα άτομα (αναλογία κινδύνου [HR], 0,47, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], 0,43-0,51, P<0,001), ωστόσο η συχνότητα νοσηλείας για γρίπη δεν διέφερε σημαντικά κατά κατάσταση εμβολιασμού (HR, 0,79, 95% CI, 0,53-1,18, P=0,249). Η προστατευτική αποτελεσματικότητα έναντι της επίπτωσης μειώθηκε γρήγορα μετά από 4 ή 5 μήνες.
Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η μαζική προσπάθεια εμβολιασμού στον γενικό πληθυσμό είναι χάσιμο χρόνου και προσπάθειας. Εάν οι ευπαθείς και οι ηλικιωμένοι δεν έχουν συνολική άμεση μείωση της νοσηλείας και του θανάτου, ο εμβολιασμός κατά της γρίπης θα πρέπει να εξατομικεύεται, με βάση τους πνευμονικούς και συστημικούς κινδύνους.
