Είναι αδύνατο τα εμβόλια να έσωσαν 14 εκατομμύρια ζωές το 2021
Μέρος 1ο της έρευνας της PANDA για τους οδηγούς των υπερβολικών θανάτων κατά την περίοδο 2020-2023
*των Dr. Todd Kenyon και Thomas Verduyn*
Εισαγωγή
Στις 11 Μαρτίου 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δήλωσε ότι η Covid-19 ήταν πανδημία. Εμείς στην PANDA δεν επιθυμούμε να αφήσουμε την τρίτη επέτειο εκείνης της μοιραίας ημέρας να περάσει χωρίς εξέταση των πολλαπλών ελλείψεων στην επικρατούσα αφήγηση. Πρόθεσή μας είναι να πλησιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την αλήθεια, για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ παρόμοια καταστροφή.
Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν μια πολύ καλή ιδέα για το τι συνέβη τα τελευταία τρία χρόνια: Ένας νέος θανατηφόρος ιός εμφανίστηκε στην Κίνα, έχοντας δραπετεύσει από μια νυχτερίδα ή ένα εργαστήριο και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Αρκετές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Ιταλίας και της Νέας Υόρκης, υπέστησαν μαζικές μολύνσεις και υψηλά ποσοστά θνησιμότητας, υπερφορτώνοντας τα νοσοκομεία. Τα μόνα όπλα που είχαμε για να αντισταθούμε ήταν τα lockdown και οι μάσκες και τελικά ένα θαυματουργό εμβόλιο. Σε αυτή τη μίνι σειρά σκοπεύουμε να δείξουμε ότι κάθε πτυχή αυτής της αφήγησης είναι ανακριβής. Με λίγα λόγια, πιστεύουμε ότι:
Ο ιός δεν ήταν ούτε εντελώς νέος, ούτε ιδιαίτερα θανατηφόρος
Τα μέτρα και η απάντηση ήταν σίγουρα καινοφανής και θανατηφόρα
Το τεστ PCR παρεξήγησε μαζικά την πραγματική πορεία της “πανδημίας”
Οι θάνατοι αποδίδονταν υπερβολικά στην Covid
Η ιατρογένεση, η ψυχολογική δυσφορία, η παραμέληση και η έλλειψη βασικής φροντίδας επηρέασαν σημαντικά
Τα NPIs - μάσκες, αποστασιοποίηση, κλείσιμο σχολείων, κλπ. - είχαν σημαντικές επιζήμιες επιπτώσεις χωρίς αποδεδειγμένα θετικές
Η ανταπόκριση παγκοσμίως και επομένως ο τεράστιος φόρος αίματος για την ανθρωπότητα δεν οδηγήθηκε από έναν παθογόνο παράγοντα, αλλά από την πολιτική, την ευκολία, την αρπαγή εξουσίας, την προπαγάνδα, τα συνένοχα μέσα ενημέρωσης, το κομματικό δόγμα, την εταιρική απληστία και τον φόβο.
Αυτό δεν πρέπει ποτέ να επιτραπεί να συμβεί ξανά.
Είναι αδύνατο τα εμβόλια να έσωσαν 14 εκατομμύρια ζωές το 2021
Ξεκινάμε με μια ματιά στο “θαυματουργό” εμβόλιο. Στις 23 Ιουνίου 2022, το περιοδικό The Lancet Infectious Diseases δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο “Παγκόσμιος αντίκτυπος του πρώτου έτους εμβολιασμού κατά της COVID-19: μια μελέτη μαθηματικής μοντελοποίησης”. Οι συντάκτες αυτής της εργασίας
“εκτίμησαν ότι οι εμβολιασμοί απέτρεψαν 14,4 εκατομμύρια ... θανάτους από COVID-19 σε 185 χώρες και περιοχές μεταξύ 8 Δεκεμβρίου 2020 και 8 Δεκεμβρίου 2021”.
Όσο παρήγορο κι αν ήταν αν αυτό ήταν αλήθεια, αυτή η εκτίμηση είναι τόσο απίστευτα υψηλή, που το Lancet θα έπρεπε να είχε αναγνωρίσει το λάθος. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί με οποιονδήποτε από τέσσερις απλούς υπολογισμούς.
Πρώτον, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι έως τις 17 Φεβρουαρίου 2023 υπήρξαν
“756,5 εκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα COVID-19, συμπεριλαμβανομένων 6,84 εκατομμυρίων θανάτων”.
Αυτό δίνει ένα παγκόσμιο μέσο ποσοστό θνησιμότητας (CFR) 0,9%. Με αυτόν τον ρυθμό, εάν το εμβόλιο για την Covid είχε αποτρέψει 14,4 εκατομμύρια θανάτους σε διάστημα ενός έτους, τότε θα χρειαζόταν επίσης να αποτραπούν 1,59 δισεκατομμύρια επιβεβαιωμένα κρούσματα το ίδιο έτος. Αλλά αυτός είναι περισσότερο από το διπλάσιο του συνολικού αριθμού των κρουσμάτων σε τρία χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι θα απαιτούσε εξαπλάσια αύξηση του αριθμού των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων από την αρχή της εποχής της Covid. Επομένως, βάσει του συνολικού CFR, είναι αδύνατο τα εμβόλια να απέτρεψαν 14,4 εκατομμύρια θανάτους.
Δεύτερον, είναι καλά τεκμηριωμένο ότι το ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση (IFR) της Covid εξαρτάται από την ηλικία. Για παράδειγμα, το BMJ δημοσίευσε ένα άρθρο στις 26 Οκτωβρίου 2020, το οποίο σημείωσε ότι
“τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ είπαν ότι οκτώ στους δέκα θανάτους που σχετίζονται με την Covid-19 που αναφέρθηκαν στη χώρα, ήταν μεταξύ ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω”.
Επομένως, για να αποτρέψουν οι εμβολιασμοί 14,4 εκατομμύρια θανάτους, θα έπρεπε κανείς να αποτρέψει 11,52 εκατομμύρια θανάτους σε άτομα άνω των 65 ετών. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο παγκόσμιος πληθυσμός είναι περίπου 7.954 εκατομμύρια, εκ των οποίων περίπου το 10% είναι άνω των 65. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν περίπου 795 εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Για να σωθούν 11,52 εκατομμύρια από αυτούς από τον θάνατο, θα απαιτούνταν να έχουν συμβεί τα ακόλουθα πράγματα κατά τη διάρκεια αυτού του ενός έτους:
Και τα 795 εκατομμύρια άτομα άνω των 65 ετών να έχουν εμβολιαστεί,
Κανένας από αυτούς τους ανθρώπους να μην προσβλήθηκε από την Covid, όσο περίμεναν να εμβολιαστούν "πλήρως",
Τα εμβόλια να είναι 100% αποτελεσματικά (απόλυτη μείωση του κινδύνου) στην πρόληψη του θανάτου,
Χωρίς εμβολιασμό και τα 795 εκατομμύρια θα είχαν προσβληθεί από την Covid και
Ο μέσος όρος IFR της Covid για άτομα άνω των 65 ετών και μη εμβολιασμένους να είναι τουλάχιστον 1,45%.
Ένα προηγούμενο άρθρο στο The Lancet υπολόγισε το IFR της Covid (πριν τον εμβολιασμό) για τα άτομα άνω των 60 ετών σε 1,0035%. Επομένως, και οι πέντε παραπάνω απαιτήσεις είναι είτε λανθασμένες, είτε αδύνατες. Επομένως, με βάση τα ποσοστά θνησιμότητας ανάλογα με την ηλικία, είναι αδύνατο τα εμβόλια να απέτρεψαν 14,4 εκατομμύρια θανάτους.
Τρίτον, στις 20 Μαρτίου 2022, το The Lancet δημοσίευσε ένα άρθρο, στο οποίο οι συγγραφείς υπολόγισαν ότι μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 2020 και της 31ης Δεκεμβρίου 2021 συνολικά
“18,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν παγκοσμίως λόγω της πανδημίας της Covid-19”.
Εάν τα εμβόλια απέτρεψαν με επιτυχία άλλους 14,4 εκατομμύρια θανάτους, τότε θα είχαν συμβεί 32,6 εκατομμύρια θάνατοι χωρίς τα εμβόλια. Για να έχουν πεθάνει τόσοι πολλοί άνθρωποι, θα χρειαζόταν και τα οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο να έχουν μολυνθεί από την Covid και ένα παγκόσμιος ποσοστό IFR τουλάχιστον 0,41%.
Ωστόσο, ένα δελτίο που δημοσιεύθηκε από τον ΠΟΥ υπολόγισε ότι το IFR είναι το πολύ 0,23% και
"μπορεί να είναι ακόμη και σημαντικά χαμηλότερο από 0,23%”.
Πρέπει να συμπεράνει κανείς από αυτό ότι είτε το άρθρο του Lancet που ισχυρίζεται ότι 18,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν τα δύο πρώτα χρόνια της Covid είναι λανθασμένο, είτε το άρθρο του Lancet που ισχυρίζεται ότι αποτράπηκαν 14,4 εκατομμύρια θάνατοι τον πρώτο χρόνο των εμβολίων είναι λανθασμένο ή και τα δύο άρθρα είναι λανθασμένα. Βεβαίως, βάσει δημοσιευμένων μέσων IFR, είναι αδύνατο και τα δύο άρθρα του Lancet να είναι σωστά.
Τέταρτον, στις 25 Ιανουαρίου 2023, η Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKHSA) δημοσίευσε μια έκθεση που υπολόγιζε τον αριθμό των ατόμων που έπρεπε να εμβολιαστούν για να αποφευχθεί μία νοσηλεία Covid-19. Στον Πίνακα 4 του Παραρτήματος 1, υποστηρίζεται ότι 2.500 άτομα άνω των 70 ετών πρέπει να εμβολιαστούν για την πρόληψη μιας σοβαρής νοσηλείας σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.
Αυτό είναι το χαμηλότερο NNV (αριθμός που απαιτείται για εμβολιασμό) στον πίνακα. Εάν εφαρμόσουμε αυτόν τον αριθμό σε ολόκληρο τον παγκόσμιο πληθυσμό και υποθέσουμε ότι ολόκληρος αυτός ο πληθυσμός είναι άνω των 70 ετών και ότι εμβολιάστηκε και η τελευταία ψυχή, σύμφωνα με τα δεδομένα της UKHSA, μόνο 3,2 εκατομμύρια σοβαρές νοσηλείες θα αποφευχθούν. Ως εκ τούτου, είναι σαφώς αδύνατο τα εμβόλια να έχουν αποτρέψει 14,4 εκατομμύρια θανάτους.
Έτσι, είτε κοιτάξει κανείς το μέσο CFR, είτε το IFR για συγκεκριμένη ηλικία, είτε το μέσο IFR ή το NNV, είναι εντελώς αδύνατο τα εμβόλια Covid να απέτρεψαν 14,4 εκατομμύρια θανάτους. Σε κάθε περίπτωση αποδείξαμε αυτή την αδυναμία, χρησιμοποιώντας αξίες και υποθέσεις που ευνόησαν περισσότερο τα συμπεράσματα των συγγραφέων. Το κάναμε αυτό, παρά το γεγονός ότι ορισμένες από αυτές τις τιμές που έχουν εκχωρηθεί σε CFR, IFR και NNV μπορούν οι ίδιες να υπερεκτιμηθούν.
Το ερώτημα παραμένει: Εάν η εκτίμηση των 14,4 εκατομμυρίων είναι πολύ υψηλός αριθμός, πόσοι θάνατοι αποτράπηκαν από τις ενέσεις για την Covid; Όσο δύσκολο και αν είναι να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, είναι δυνατό να καθοριστεί ένα ανώτατο όριο. Η Pfizer δημοσίευσε τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής Φάσης 3 στο New England Journal of Medicine. Αν δεχθούμε τα αποτελέσματά τους στην ονομαστική τους αξία, τότε από τους 21.728 εθελοντές που έλαβαν το εμβόλιο εικονικού φαρμάκου, υπήρχαν 162 περιπτώσεις Covid. Από την άλλη, από τους 21.720 που έλαβαν την ένεση BNT162b2, υπήρχαν μόνο 8 περιπτώσεις.
Αυτό σημαίνει ότι το εμβόλιο της Pfizer μπορεί να απέτρεψε περίπου 154 μολύνσεις από 21.720 άτομα που έλαβαν την ένεση. Σύμφωνα με το Our-World-in-Data, στο τέλος του πρώτου έτους της κυκλοφορίας του εμβολίου, περίπου 4,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη είχαν λάβει τουλάχιστον μία δόση εμβολίου για την Covid-19. Ως εκ τούτου, με βάση τα κλινικά δεδομένα της ίδιας της Pfizer, το εμβόλιό της θα μπορούσε να είχε αποτρέψει 31,9 εκατομμύρια μολύνσεις.
Χρησιμοποιώντας το ανώτερο όριο IFR του 0,23% που αναφέρθηκε προηγουμένως, ο μέγιστος αριθμός θανάτων που προλήφθηκαν από το εμβόλιο σε ένα έτος είναι 73.384. Αυτό είναι σχεδόν 200 φορές λιγότερο από την εκτίμηση των 14,4 εκατομμυρίων που παρουσιάζεται στο άρθρο του Lancet.
Υπάρχουν τρεις κύριοι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να υπερεκτιμήσει τον αριθμό των θανάτων που προλαμβάνονται από ένα εμβόλιο:
Χρήση ακατάλληλης μοντελοποίησης
Υπερεκτίμηση του πόσο θανατηφόρος είναι η ασθένεια
Υπερεκτίμηση του πόσο αποτελεσματικά είναι τα εμβόλια
Το άρθρο του Lancet δεν εξήγησε όλες τις λεπτομέρειες των πολύπλοκων μοντέλων που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή τη μελέτη, επομένως δεν είμαστε σε θέση να σχολιάσουμε τη μεθοδολογία τους, εκτός από το να επισημάνουμε ότι τα επίπεδα πολυπλοκότητας και οι υποθέσεις σπάνια οδηγούν σε χρήσιμες ή ρεαλιστικές εκτιμήσεις. Αυτό που μπορούμε να σχολιάσουμε είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι συγγραφείς μαρτυρούν ότι οι υπόλοιπες δύο αιτίες, που αναφέρονται παραπάνω, σίγουρα συνέβαλαν στα εσφαλμένα συμπεράσματά τους.
Όσον αφορά τον δεύτερο, οι συγγραφείς δηλώνουν ρητά ότι
“η υπερβάλλουσα θνησιμότητα από κάθε αιτία... [χρησιμοποιήθηκε] για να ποσοτικοποιηθεί ο αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19”.
Με άλλα λόγια, δεν χρησιμοποίησαν δημοσιευμένα στοιχεία θνησιμότητας από Covid για να καθορίσουν πόσο θανατηφόρος ήταν η Covid. Αντίθετα, χρησιμοποίησαν υπερβάλλοντες θανάτους. Δύσκολα μπορεί να αναφερθεί, ωστόσο, ότι κατά το 2020 ο κόσμος γνώρισε πολλές δραστικές αλλαγές, τόσο σε επίπεδο πληθυσμού, όσο και στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Είναι βέβαιο ότι πολλοί παράγοντες συνέβαλαν στην υπερβάλλουσα θνησιμότητα το 2020 και μετά, όχι μόνο η Covid. Αυτό σημαίνει ότι οι συγγραφείς υπερεκτίμησαν σημαντικά τη θνησιμότητα από την Covid.
Όσον αφορά τον τρίτο, οι συγγραφείς δήλωσαν ότι υπέθεσαν πως τα εμβόλια ήταν αποτελεσματικά:
“Ο εμβολιασμός υποτέθηκε ότι παρέχει προστασία έναντι της λοίμωξης SARS-CoV-2 και της ανάπτυξης σοβαρής νόσου που απαιτεί εισαγωγή στο νοσοκομείο και για τη μείωση της μετάδοσης από λοιμώξεις παρά το εμβόλιο (δηλ. υποθέσαμε ότι τα εμβολιασμένα άτομα που αναπτύσσουν μόλυνση θα ήταν λιγότερο μολυσματικά από τα μη εμβολιασμένα άτομα)”.
Όλες αυτές οι υποθέσεις έχουν αποδειχθεί ψευδείς από πολλαπλές μελέτες και έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων, όπως είδαμε παραπάνω, των αποτελεσμάτων των δοκιμών της ίδιας της Pfizer.
Έτσι, υπερεκτιμώντας τόσο τη θνησιμότητα που προκαλείται από την Covid, όσο και το πόσο αποτελεσματικά ήταν τα εμβόλια, οι συντάκτες αυτού του άρθρου κατέληξαν σε προφανώς λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με το πόσοι θάνατοι από Covid προλήφθηκαν από τις ενέσεις.
Ίσως τέτοια κραυγαλέα λάθη να μην προκαλούν έκπληξη, δεδομένων των αξιοσημείωτων συγκρούσεων συμφερόντων: το έγγραφο χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από οργανισμούς που είναι γνωστό ότι είναι υποστηρικτές των εμβολίων (GAVI, ο ΠΟΥ και το BMGF).
Σε ένα μελλοντικό άρθρο ελπίζουμε να δούμε λίγο πιο προσεκτικά το ανώτατο όριο των 73.384 θανάτων από Covid που αποτράπηκαν από τις ενέσεις.
