Γιατί ο αδιάκριτος μαζικός εμβολιασμός έχει επιδεινώσει την πανδημία
Ο SARS-CoV-2 μεταλλάσσεται εύκολα και ευδοκιμεί στους εμβολιασμένους
*του Peter A. McCullough, MD, MPH*
Μια αρχή των μολυσματικών ασθενειών είναι η “αντιμικροβιακή διαχείριση” που περιλαμβάνει την επιλογή του σωστού αντιβιοτικού για τον κατάλληλο ασθενή και ποτέ την υπερβολική συνταγογράφηση ή την κάλυψη ασθενών που δεν χρειάζονται θεραπεία. Μια άλλη αρχή είναι η “στένωση του φάσματος” ενός φαρμάκου από τη στιγμή που ο παθογόνος οργανισμός ταυτοποιηθεί με καλλιέργεια ή άλλες μεθόδους.
Αυτές οι θεμελιώδεις προσεγγίσεις στη χρήση των αντιβιοτικών λειτουργούν για να περιορίσουν το πρόβλημα της βακτηριακής αντοχής και την ανάπτυξη “υπερμικροβίων”. Κάθε χρόνο, το καθένα από τα νοσοκομεία παράγει το αντιβιόγραμμά του ή την αναφορά των κοινών λοιμώξεων που αντιμετωπίζουν και ποια αντιβιοτικά είναι είτε αποτελεσματικά (ο παθογόνος οργανισμός είναι ευαίσθητος), είτε αναποτελεσματικά (ο παθογόνος οργανισμός είναι ανθεκτικός).
Στην πανδημία SARS-CoV-2 αυτές οι αρχές έχουν εφαρμοστεί στη χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων και η διαδικασία εξηγεί γιατί διάφορα προϊόντα EUA (π.χ. το bamlanivimab) αποσύρθηκαν από την αγορά όταν θεωρήθηκε ότι δεν ήταν πλέον αποτελεσματικά στην εξουδετέρωση του SARS- CoV-2. Ολόκληρη αυτή η διαδικασία σκέψης έχει πεταχτεί από το παράθυρο για τα εμβόλια COVID-19.
Για 18 μήνες, το προγονικό στέλεχος της εκ της Wuhan Institute of Virology πρωτεΐνης ακίδας ήταν το χαρακτηριστικό αντιγόνο για τα εμβόλια των Pfizer, Moderna, Janssen, AstraZeneca και Novavax. Μέσα σε λίγους μήνες, υπήρχαν αυξανόμενες ενδείξεις ότι ο SARS-CoV-2 μεταλλάχθηκε εύκολα για να ξεφεύγει από την εμβέλεια των αντισωμάτων που δημιουργούνται από τα εμβόλια που θα ίσχυαν για σοβαρές επεμβατικές ασθένειες (IgG και IgM).
Επειδή τα εμβόλια COVID-19 δεν έχουν ποτέ αποδειχθεί ότι εξουδετερώνουν τον SARS-CoV-2 στο ρινοφάρυγγα, το μόνο θεωρητικό όφελος θα ήταν για συστημική νόσο. Έχει γίνει πλέον προφανές ότι η φύση έχει το πάνω χέρι έναντι των κατασκευαστών εμβολίων, καθώς ο SARS-CoV-2 έχει πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία. Επειδή η αναπαραγωγή μπορεί να επιτρέψει αλλαγές στον γενετικό του κώδικα που επιτρέπουν γρήγορα τη συνέχιση της επιβίωσης, ο SARS-CoV-2 απολαμβάνει μια βιβλιοθήκη 28.554 μοναδικών μεταλλάξεων, από τις οποίες 4.653 βρίσκονται στον τομέα δέσμευσης υποδοχέα της πρωτεΐνης ακίδας ή στην αιχμή του δόρατος.
Οι Wang et al, χρησιμοποιώντας λεπτομερείς τεχνικές μοντελοποίησης των μεταλλάξεων που επικρατούν στις πιο έντονα εμβολιασμένες χώρες, έχουν δείξει ότι ο μαζικός εμβολιασμός είναι “πυροβολισμός εναντίον μας” και τροφοδοτεί μεγαλύτερη αντίσταση του ιού στην περιορισμένη βιβλιοθήκη αντισωμάτων που θα μπορούσε να δημιουργηθεί από τα εμβόλια [1]. Η ανάλυση του Wang υποδηλώνει ότι η μελλοντική ανάπτυξη εμβολίων κατά του SARS-CoV-2 είναι χωρίς ελπίδα.
Ο ιός είναι απλώς πολύ ευκίνητος και μπορεί να χειριστεί τη “δεσμευτική ελεύθερη ενέργεια” μεταξύ του RBD και του ανθρώπινου στόχου του, του υποδοχέα ACE-2. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότεροι εμβολιασμοί γίνονται, τόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μεταλλαγμένων στελεχών και τόσο περισσότερο ο ιός θα διαδοθεί και θα επεκτείνει την πανδημία.
Έτσι, ένα βασικό βήμα για τον τερματισμό της πανδημίας θα είναι ο τερματισμός του μαζικού εμβολιασμού. Ο ιός δεν σταματά, μέχρι να σταματήσει η ανθρωπότητα…
1 Wang R, Chen J, Hozumi Y, Yin C, Wei GW. Emerging Vaccine-Breakthrough SARS-CoV-2 Variants. ACS Infect Dis. 2022 Mar 11;8(3):546-556. doi: 10.1021/acsinfecdis.1c00557. Epub 2022 Feb 8. PMID: 35133792; PMCID: PMC8848511.