Ο αντίκτυπος των εμβολίων στη μείωση της θνησιμότητας από το 1900

Σύμφωνα με την δημοσιευμένη επιστήμη

*του JB Handley*

---

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2019.

Από το 1900, σημειώθηκε μείωση 74% στα ποσοστά θνησιμότητας στις ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως λόγω της σημαντικής μείωσης των θανάτων από μολυσματικές ασθένειες. Πόση από αυτή τη μείωση οφείλεται στα εμβόλια; Το ιστορικό και τα δεδομένα παρέχουν σαφείς απαντήσεις, που έχουν μεγάλη σημασία στη σημερινή βιτριολική συζήτηση για τα εμβόλια.

Από το 1900, το ποσοστό θνησιμότητας στην Αμερική και σε άλλες χώρες του πρώτου κόσμου έχει μειωθεί κατά περίπου 74%, δημιουργώντας μια δραματική βελτίωση στην ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο ζωής για τους Αμερικανούς.

Η απλή ερώτηση: "Πώς έγινε αυτό";

Γιατί μειώθηκε το ποσοστό θνησιμότητας τόσο απότομα; Αν ακούσετε τους υποστηρικτές των εμβολίων, η απάντηση είναι απλή: “τα εμβόλια μας έσωσαν”. Αυτό που είναι τρελό σε αυτήν την αφήγηση, είναι πόσο εύκολο είναι να διαψευσθεί, καθώς τα δεδομένα κρύβονται σε κοινή θέα.

Το γεγονός ότι αυτή η εύκολα αποδεδειγμένη ψευδής αφήγηση παραμένει, ωστόσο, μας λέει πολλά για τον κόσμο στον οποίο ζούμε και ελπίζω ότι θα ενθαρρύνει τους γονείς να επανεξετάσουν την αλήθεια πολλών από τις αφηγήσεις που τους έχουν ταΐσει σχετικά με τα εμβόλια και να το κάνουν τη δική τους πρωτογενή έρευνα.

1970, Dr. Edward H. Kass

Στεκόμενος ενώπιον των συναδέλφων του στις 19 Οκτωβρίου 1970, ο Δρ. Edward H. Kass του Χάρβαρντ έδωσε μια ομιλία στην ετήσια συνάντηση της Εταιρείας Λοιμωδών Νοσημάτων της Αμερικής που πιθανότατα θα τον έκανε να ξεφύγει από αυτό το ίδιο το επάγγελμα σήμερα.

Εκείνη την εποχή, ο Dr. Kass ήταν στην πραγματικότητα ο Πρόεδρος του οργανισμού, ο οποίος έκανε τα πράγματα που είχε να πει για τα εμβόλια και τον αντίκτυπό τους στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας στις ΗΠΑ ακόμη πιο συγκλονιστικά, τουλάχιστον με τα σημερινά πρότυπα. Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την ομιλία του Dr. Kass, τα εμβόλια έχουν αποκτήσει μια μυθολογική υπόσταση σε πολλές γωνιές του κόσμου μας, τα οποία διαφημίζονται από τους ανθρώπους που επωφελούνται περισσότερο από τη χρήση τους.

Φυσικά τα εμβόλια έσωσαν τον κόσμο. Φυσικά κάθε παιδί πρέπει να κάνει κάθε εμβόλιο. Εάν δεν εμβολιαστείτε, θα επιτρέψετε την επιστροφή των θανατηφόρων παιδικών ασθενειών. Εάν δεν εμβολιαστείτε, το παιδί σας θα πεθάνει. Εάν αμφισβητείτε τα εμβόλια, έστω και λίγο, είστε ένας “αντιεμβολιαστής” που πρέπει να αποφεύγεται και να απορρίπτεται!

Αλλά τι γίνεται αν το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας σχετικά με τον ρόλο που έπαιξαν τα εμβόλια στη μείωση της θνησιμότητας δεν είναι καν αληθινό;

Στη διάσημη ομιλία του, ο Δρ. Kass “τα έψαλλε” τους συναδέλφους του για μολυσματικές ασθένειες, προειδοποιώντας τους ότι η εξαγωγή ψευδών συμπερασμάτων σχετικά με το ΓΙΑΤΙ τα ποσοστά θνησιμότητας είχαν μειωθεί τόσο πολύ, θα μπορούσε να τους κάνει να επικεντρωθούν σε λάθος πράγματα. Όπως εξήγησε:

“…είχαμε αποδεχτεί μερικές μισές αλήθειες και είχαμε σταματήσει να ψάχνουμε για ολόκληρες τις αλήθειες. Οι βασικές μισές αλήθειες ήταν ότι η ιατρική έρευνα είχε εξαλείψει τους μεγάλους δολοφόνους του παρελθόντος—φυματίωση, διφθερίτιδα, πνευμονία, επιλόχεια σήψη κλπ. — και ότι η ιατρική έρευνα και το ανώτερο σύστημα ιατρικής περίθαλψης ήταν σημαντικοί παράγοντες που επέκτειναν το προσδόκιμο ζωής, παρέχοντας έτσι στον αμερικανικό λαό το υψηλότερο διαθέσιμο επίπεδο υγείας στον κόσμο. Το ότι αυτές είναι μισές αλήθειες είναι γνωστό, αλλά ίσως δεν είναι τόσο γνωστό, όσο θα έπρεπε”.

Στη συνέχεια, ο Δρ. Kass μοιράστηκε μερικά εντυπωσιακά γραφήματα με τους συναδέλφους του. Προσπαθώ να φανταστώ έναν Πρόεδρο της Εταιρείας Λοιμωδών Νοσημάτων της Αμερικής να μοιράζεται έναν από αυτούς τους πίνακες σήμερα, σε μια συνάντηση αξιωματούχων δημόσιας υγείας. Φαντάζομαι κάποιον να σβήνει την τροφοδοσία για την αίθουσα όπου παρουσιάζει και μετά να τον αρπάζουν και τον παρασύρουν έξω από τη σκηνή… εδώ είναι το πρώτο παράδειγμα ενός γραφήματος που κοινοποίησε ο Δρ. Kass το 1970:

Αλλά περιμένετε λίγο, το γράφημα του Δρ. Kass δεν περιλαμβάνει καν το εμβόλιο της ιλαράς… τι γίνεται; Λοιπόν, το 1970, το εμβόλιο κατά της ιλαράς μόλις είχε αρχίσει να κυκλοφορεί και όπως μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα, οι ασθενείς από ιλαρά είχαν από καιρό γνωρίσει μια δραματική μείωση της θνησιμότητας. Με τον κοκκύτη, δημιούργησε ένα παρόμοιο διάγραμμα:

Σε αυτή την περίπτωση, μπορείτε πραγματικά να δείτε πότε εισήχθη το εμβόλιο του κοκκύτη. Έδειξε επίσης ένα διάγραμμα για την οστρακιά, το οποίο ενισχύει τη σύγχυση σχετικά με τον ρόλο των εμβολίων, επειδή δεν υπήρξε ποτέ εμβόλιο οστρακιάς και ωστόσο το διάγραμμα μιας τεράστιας μείωσης της θνησιμότητας από οστρακιά μοιάζει πολύ με την ιλαρά και τον κοκκύτη:

Ποιο είναι το νόημα;

Ο Δρ. Kass προσπαθούσε να περάσει μια απλή παρατήρηση στους συναδέλφους του, αλλά με βαθιές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία. Η άποψή του ήταν τόσο σημαντική, που θα τον παραθέσω με έντονη γραφή, για να προσπαθήσω να το δώσω να το καταλάβουν όλοι:

“Αυτή η μείωση στα ποσοστά ορισμένων διαταραχών, που συσχετίζεται χονδρικά με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, είναι απλώς το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της υγείας του ανθρώπου, ωστόσο έχουμε μόνο τις πιο ασαφείς και γενικές αντιλήψεις για το πώς συνέβη και με ποιους μηχανισμούς η κοινωνικοοικονομική βελτίωση και τα μειωμένα ποσοστά ορισμένων ασθενειών συμβαίνουν εν παραλλήλω”.

Ο Δρ. Kass παρακάλεσε τους συναδέλφους του να είναι ανοιχτοί στην κατανόηση του ΓΙΑΤΙ οι μολυσματικές ασθένειες είχαν μειωθεί τόσο δραματικά στις ΗΠΑ (όπως και άλλες χώρες του πρώτου κόσμου). Ήταν η διατροφή; Οι υγειονομικές μέθοδοι; Η μείωση του συνωστισμού στα σπίτια (Από τότε μάθαμε ότι η απάντηση και στις τρεις ερωτήσεις είναι “Ναι”); Ενθάρρυνε τους συναδέλφους του να είναι προσεκτικοί να μην βγάλουν πρόωρα συμπεράσματα, να διατηρήσουν την αντικειμενικότητά τους και “να αφοσιωθούν σε νέες δυνατότητες”.

Ευτυχώς για εμάς, η ομιλία του Δρ. Kass εκείνη την ημέρα έχει διασωθεί για τους επόμενους, καθώς τυπώθηκε ολόκληρη σε ιατρικό περιοδικό. Στην πραγματικότητα, είναι ένα περιοδικό που ο ίδιος ο Δρ. Kass ίδρυσε, το “The Journal of Infectious Diseases” και η ομιλία του ονομάζεται "Infectious Disease and Social Change". Υπάρχουν πολλά πράγματα για την ομιλία του Δρ. Kass που μου κόβουν την ανάσα, ειδικά δεδομένου ότι ήταν ο Πρόεδρος της Εταιρείας Μολυσματικών Ασθενειών των ΗΠΑ. Και συγκεκριμένα:

1. Ποτέ δεν αναφέρθηκε στα εμβόλια ως τη “μεγαλύτερη εφεύρεση της ανθρωπότητας” ή έναν από τους άλλους πολλούς υπερβολικούς τρόπους με τους οποίους τα εμβόλια περιγράφονται συνεχώς από τους υποστηρικτές των εμβολίων στον Τύπο σήμερα. Τα εμβόλια δεν ήταν υπεύθυνα για τη διάσωση “εκατομμυρίων ζωών” στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ο Δρ. Kass ήξερε καλά.

2. Στην πραγματικότητα, δεν έδωσε ΠΟΤΕ στα εμβόλια τα εύσημα για τη δραματική μείωση της θνησιμότητας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Κάτι που είναι λογικό, γιατί κανένα από τα δεδομένα που είχε δεν θα υποστήριζε αυτή την άποψη. Κάτι που με έκανε να αναρωτηθώ, "έχει προσπαθήσει κανείς να βάλει στο πλαίσιο τη συμβολή των εμβολίων στη μείωση της ανθρώπινης θνησιμότητας τον 20ο αιώνα;" Με άλλα λόγια, υπάρχουν δεδομένα που να μετρούν ακριβώς τον αντίκτυπο που είχαν τα εμβόλια στη διάσωση της ανθρωπότητας; Ναι, όντως υπάρχουν. Συνεχίστε να διαβάζετε…

1977, McKinlay & McKinlay: Η πιο διάσημη μελέτη για την οποία δεν έχετε ακούσει ποτέ

Δεν θα είναι η πιο εύκολη ανάγνωση στον κόσμο, αλλά ελπίζω να αφιερώσετε χρόνο για να διαβάσετε κάθε λέξη. Το 1977, οι επιδημιολόγοι του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (και σύζυγοι) John και Sonja McKinlay δημοσίευσαν τη θεμελιώδη εργασία σχετικά με τον ρόλο που έπαιξαν τα εμβόλια (και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις) στη μαζική μείωση της θνησιμότητας που παρατηρήθηκε τον εικοστό αιώνα, τον αριθμό του 74% για τον οποίο μίλησα στην αρχική μου παράγραφο.

Όχι μόνο αυτό, αλλά η μελέτη τους προειδοποίησε για την ίδια συμπεριφορά που βλέπουμε τώρα στον κόσμο των εμβολίων. Συγκεκριμένα, προειδοποίησαν ότι μια ομάδα κερδοσκόπων μπορεί να λάβει περισσότερα εύσημα για τα αποτελέσματα μιας παρέμβασης (εμβόλια) από ό,τι αξίζει η παρέμβαση και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει αυτά τα πλαστά αποτελέσματα για να δημιουργήσει έναν κόσμο, όπου το προϊόν τους θα πρέπει να χρησιμοποιείται από όλους. Σοβαρά, προέβλεψαν ότι αυτό θα συνέβαινε (Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάγνωση της Μελέτης McKinlay απαιτούνταν σε κάθε ιατρική σχολή).

…Μας προειδοποίησαν ότι μια ομάδα κερδοσκόπων μπορεί να λάβει περισσότερα εύσημα για τα αποτελέσματα μιας παρέμβασης (εμβόλια) από ό,τι αξίζει η παρέμβαση και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει αυτά τα πλαστά αποτελέσματα για να δημιουργήσει έναν κόσμο, όπου το προϊόν τους θα πρέπει να χρησιμοποιείται από όλους…

Δημοσιεύτηκε το 1977 στο The Millbank Memorial Fund Quarterly, η μελέτη των McKinlay είχε τίτλο, “Η αμφισβητήσιμη συμβολή των ιατρικών μέτρων στην πτώση της θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες τον εικοστό αιώνα”. Η μελέτη απέδειξε ξεκάθαρα, με δεδομένα, κάτι που οι McKinlay αναγνώρισαν ότι μπορεί να θεωρηθεί από ορισμένους ως ιατρική “αίρεση”. Και συγκεκριμένα:

“Ότι η εισαγωγή συγκεκριμένων ιατρικών μέτρων ή/και η επέκταση των ιατρικών υπηρεσιών γενικά, δεν ευθύνονται για το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης μείωσης της θνησιμότητας”.

Με τον όρο “ιατρικά μέτρα”, οι McKinlay πραγματικά εννοούσαν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ είχε βρει η σύγχρονη ιατρική, είτε αυτό ήταν αντιβιοτικά, εμβόλια, νέα συνταγογραφούμενα φάρμακα, οτιδήποτε. Η μελέτη 23 σελίδων των McKinlay θα έπρεπε πραγματικά να διαβαστεί από το εξώφυλλο, αλλά με λίγα λόγια οι McKinlay προσπάθησαν να αναλύσουν πόσο μεγάλο αντίκτυπο είχαν οι ιατρικές παρεμβάσεις (αντιβιοτικά, χειρουργικές επεμβάσεις, εμβόλια) σε αυτή τη μαζική μείωση των ποσοστών θνησιμότητας μεταξύ 1900 και 1970:

Εδώ είναι μερικά από τα σημαντικότερα σημεία που ανέφερε η εργασία τους:

• Το 92,3% της μείωσης του ποσοστού θνησιμότητας συνέβη μεταξύ 1900 και 1950 [πριν να υπάρξουν τα περισσότερα εμβόλια]

• Τα ιατρικά μέτρα “φαίνεται ότι συνέβαλαν ελάχιστα στη συνολική μείωση της θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1900 περίπου – αφού σε πολλές περιπτώσεις εισήχθησαν αρκετές δεκαετίες αφότου είχε ήδη εμφανιστεί μια αξιοσημείωτη μείωση και δεν είχαν ανιχνεύσιμη επίδραση στις περισσότερες περιπτώσεις”.

Και, ιδού τα δύο καλύτερα...

Η μελέτη αγγίζει δύο σημεία που θέλω πραγματικά να επισημάνω, γιατί είναι τόσο σημαντικά. Το πρώτο αφορά τα εμβόλια. Έγραψαν:

“Ακόμη και αν υποτεθεί ότι αυτή η αλλαγή οφειλόταν εξ ολοκλήρου στα εμβόλια, τότε μόνο το 1% της μείωσης μετά από παρεμβάσεις για τις ασθένειες που εξετάζονται εδώ θα μπορούσε να αποδοθεί σε ιατρικά μέτρα. Μάλλον πιο συντηρητικά, εάν αποδώσουμε μέρος της επακόλουθης πτώσης των ποσοστών θνησιμότητας για πνευμονία, γρίπη, κοκκύτη και διφθερίτιδα σε ιατρικά μέτρα, τότε ίσως το 3,5% της πτώσης του συνολικού ποσοστού θνησιμότητας μπορεί να εξηγηθεί μέσω ιατρικής παρέμβασης στο σημαντικές μολυσματικές ασθένειες που εξετάζονται εδώ. Πράγματι, δεδομένου ότι είναι ακριβώς για αυτές τις ασθένειες που η ιατρική ισχυρίζεται τη μεγαλύτερη επιτυχία στη μείωση της θνησιμότητας, το 3,5% αντιπροσωπεύει πιθανώς μια λογική ανώτατη εκτίμηση της συνολικής συμβολής των ιατρικών μέτρων στη μείωση της θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1900”.

Σε απλά ελληνικά: από τη συνολική μείωση της θνησιμότητας από το 1900, αυτόν τον αριθμό 74% που αναφέρω συνέχεια, τα εμβόλια (και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις, όπως τα αντιβιοτικά) ήταν υπεύθυνα για κάπου μεταξύ 1% και 3,5% αυτής της μείωσης. Με άλλα λόγια, τουλάχιστον το 96,5% της μείωσης (και πιθανότατα περισσότερο από αυτό, καθώς ο αριθμός τους περιελάμβανε ΟΛΕΣ τις ιατρικές παρεμβάσεις, όχι ΜΟΝΟ τα εμβόλια) δεν είχε καμία σχέση με τα εμβόλια.

Δεν μπορείς να πεις ότι έσωσες την ανθρωπότητα, αν ήσουν υπεύθυνος για το 3,5%, το πολύ, της μείωσης των ποσοστών θνησιμότητας από το 1900 (και πιθανώς πιο κοντά στο 1%).

Και μετά οι McKinlay έγραψαν κάτι που με έκανε να γελάσω δυνατά, επειδή είναι αυτό που βλέπουμε καθημερινά στον σημερινό εμβολιολάγνο κόσμο:

“Δεν είναι ασυνήθιστο σήμερα η βιοτεχνολογική γνώση και οι συγκεκριμένες ιατρικές παρεμβάσεις να επικαλούνται ως τον κύριο λόγο για το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης (του εικοστού αιώνα) μείωσης της θνησιμότητας. Την ευθύνη για αυτήν την μείωση συχνά διεκδικούν ή αποδίδεται στους σημερινούς κύριους δικαιούχους αυτής της κυρίαρχης εξήγησης”.

Ακούγεται οικείο;

2000: Τα CDC βάζουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο

Το 1970, ο Δρ. Kass έθεσε την ιδέα ότι οι υπάλληλοι της δημόσιας υγείας πρέπει να είναι προσεκτικοί, ώστε να μην αποδίδουν σε λάθος πράγματα τα εύσημα για τη μαζική μείωση του ποσοστού θνησιμότητας του εικοστού αιώνα στον ανεπτυγμένο κόσμο. Το 1977, οι Δρ. McKinlay & McKinlay έβαλαν τα δεδομένα γύρω από τις ιδέες του Δρ. Kass και έδειξαν ότι τα εμβόλια (και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις) ήταν υπεύθυνα για το 1-3,5% της συνολικής μείωσης της θνησιμότητας από το 1900. Το 2000, οι επιστήμονες των CDC επιβεβαίωσαν όλα αυτά τα δεδομένα, αλλά παρείχαν επίσης περισσότερες πληροφορίες για τα πράγματα που πράγματι οδήγησαν σε μείωση της θνησιμότητας.

Δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2000 στο περιοδικό Pediatrics και με τίτλο, "Annual Summary of Vital Statistics: Trends in the Health of Americans During the 20th Century", επιδημιολόγοι τόσο από το Johns Hopkins, όσο και από τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων, επιβεβαίωσαν όσα είχαμε ήδη μάθει από τους McKinlay και McKinley:

“Επομένως, ο εμβολιασμός δεν αντιπροσωπεύει τις εντυπωσιακές μειώσεις της θνησιμότητας που παρατηρήθηκαν το πρώτο μισό του αιώνα... Σχεδόν το 90% της μείωσης της θνησιμότητας από μολυσματικές ασθένειες μεταξύ των παιδιών των ΗΠΑ συνέβη πριν από το 1940, όταν λίγα αντιβιοτικά ή εμβόλια ήταν διαθέσιμα”.

Η μελέτη συνέχισε για να εξηγήσει τα πράγματα που στην πραγματικότητα ήταν υπεύθυνα για μια τεράστια μείωση της θνησιμότητας:

“Επεξεργασία νερού, ασφάλεια τροφίμων, οργανωμένη διάθεση στερεών αποβλήτων και εκπαίδευση του κοινού σχετικά με τις πρακτικές υγιεινής”. Επίσης, “οι βελτιώσεις στον συνωστισμό στις πόλεις των ΗΠΑ” έπαιξαν σημαντικό ρόλο.

Καθαρό νερό. Ασφαλές φαγητό. Διατροφή. Υδραυλικά. Υγιεινή. Αυτοί ήταν οι κύριοι λόγοι που η θνησιμότητα μειώθηκε τόσο απότομα. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα δεδομένα και τη δημοσιευμένη επιστήμη.

Οι “fact checkers” θα διαφωνήσουν φυσικά…

Πρόσφατη ιστορία

Λαμβάνω πολύ έντονες αντιδράσεις όταν μοιράζομαι αυτό το γράφημα, που έχει συγκεντρωθεί από δεδομένα των CDC:

Αυτό το γράφημα συντάσσεται από αυτό το σύνολο δεδομένων που παρέχεται από τα CDC. Μπορείτε να δείτε ότι εννέα εμβόλια που δίνουμε στα παιδιά σήμερα δεν υπήρχαν καν στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Επιπλέον, τα ποσοστά εμβολιασμού για τα τρία εμβόλια που υπήρχαν κυμαίνονταν κοντά στο 60% ή λιγότερο, μέχρι την ίδια χρονική περίοδο.

Σήμερα, τα ποσοστά εμβολιασμού είναι πολύ άνω του 90% για τα παιδιά της Αμερικής. Νομίζω ότι είναι δίκαιο να ρωτήσω, "γιατί τόσος πανικός"; Αν σκεφτείτε αυτό το διάγραμμα για αρκετό καιρό, θα σας κάνει να συνειδητοποιήσετε πόσο ανόητη είναι πραγματικά η συχνά επικαλούμενη έννοια της “ανοσίας της αγέλης”, αφού προφανώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε καν κοντά στην προκαλούμενη από εμβόλια ανοσία αγέλης στα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Στην πραγματικότητα, δεν είμαστε πιο κοντά σήμερα, επειδή τα ποσοστά εμβολιασμού των ενηλίκων παραμένουν τόσο χαμηλά και τα εμβόλια χάνουν την αποτελεσματικότητά τους με την πάροδο του χρόνου.

Γιατί η αλήθεια έχει σημασία

Όπως προειδοποίησαν οι McKinlay, εάν η λανθασμένη παρέμβαση (όπως τα εμβόλια) επισημανθεί ως ο λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί και ο υπόλοιπος πρώτος κόσμος παρουσίασαν μια τέτοια δραματική μείωση της θνησιμότητας τον 20ο αιώνα, τότε η παραπληροφόρηση μπορεί να καταχραστεί για να γίνουν πράγματα όπως:

• Ταχεία επέκταση του αριθμού των εμβολίων που χορηγούνται στα παιδιά

• Γελοιοποίηση και συκοφάντηση των γονέων που επέλεξαν να ακολουθήσουν διαφορετικό πρόγραμμα εμβολίων και να τους κάνουν να αισθάνονται ένοχοι

• Υποχρεωτικότητα στους εμβολιασμούς

• Αναφορά στα εμβόλια με τόσο ευλαβικούς όρους, που ακόμη και η αμφισβήτησή τους (όπως κάνω εγώ σε αυτό το άρθρο) θεωρείται ιεροσυλία και ανευθυνότητα.

• Και, άρνηση ότι οι τραυματισμοί από τα εμβόλια συμβαίνουν σε υψηλά ποσοστά, για να κρατήσει ολόκληρο τον μηχανισμό να κινείται προς τη “σωστή” κατεύθυνση (Παρεμπιπτόντως, η καλύτερη εικασία για το ποσοστό τραυματισμών από εμβόλια είναι περίπου το 2% των ατόμων που λαμβάνουν εμβόλια, σύμφωνα με αυτήν τη μελέτη που ανατέθηκε και πληρώθηκε από τα CDC όταν αυτοματοποίησαν πραγματικά την παρακολούθηση των τραυματισμών από εμβόλια. Το "ένα στο εκατομμύριο" που πετάγεται από τους υποκινητές των εμβολίων είναι απλώς ένα αβάσιμο ψέμα)…

Αφρική και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου

Οι φορείς προώθησης των εμβολίων, συχνά παραθέτουν στατιστικά στοιχεία σχετικά με τους σημερινούς θανάτους από μολυσματικές ασθένειες, που ακούγονται βαθιά ανησυχητικά. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα μιας ασθένειας όπως η ιλαρά, θα μπορούσαν να εξηγήσουν πόσα παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν από ιλαρά κάθε χρόνο και επομένως είναι εξαιρετικά σημαντικό ΚΑΘΕ Αμερικανός γονέας να εμβολιάζει το παιδί του για την ιλαρά…

Φυσικά, αυτό που δεν αναφέρουν, είναι ότι αυτοί οι θάνατοι από μολυσματικές ασθένειες συμβαίνουν σε μέρη που εξακολουθούν να έχουν συνθήκες ποιότητας ζωής παρόμοιες με τα παιδιά των ΗΠΑ στις αρχές του 1900. Φτωχή διατροφή. Χωρίς υδραυλικές εγκαταστάσεις ή ψυγεία. Κακές πρακτικές υγιεινής. Συνωστισμός στις συνθήκες διαβίωσης.

Όλα τα πράγματα που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ επηρέασαν περισσότερο το ποσοστό θνησιμότητας δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί σε ορισμένα μέρη της Αφρικής και σε άλλες χώρες του τρίτου κόσμου, και ΑΠΛΩΣ η εφαρμογή των εμβολίων δεν θα αλλάξει τα δεδομένα. Αυτό ήταν το νόημα του Δρ. Kass εξαρχής: μάθετε τι οδήγησε στην πραγματικότητα στη μείωση του ποσοστού θνησιμότητας και κάντε περισσότερα από αυτό!

Στην πραγματικότητα, έχουμε τώρα κάποια δεδομένα που δείχνουν ότι ο εμβολιασμός των παιδιών που ζουν σε καταστάσεις όπου έχουν κακή διατροφή και έλλειψη υγιεινής μπορεί να κάνει στην πραγματικότητα περισσότερο κακό, παρά καλό:

Η “Μελέτη Aaby”

Δημοσιευμένη στο περιοδικό με κριτές EBioMedicine το 2017, η μελέτη έχει τίτλο, “Η εισαγωγή του εμβολίου διφθερίτιδας-τετάνου-κοκκύτη και από του στόματος πολιομυελίτιδας μεταξύ νεαρών βρεφών σε μια αστική αφρικανική κοινότητα: Ένα φυσικό πείραμα”.

Ερευνητές από το Ερευνητικό Κέντρο για Βιταμίνες και Εμβόλια, το Statens Serum Institut (Δανία) και το Bandim Health Project εξέτασαν προσεκτικά δεδομένα από το έθνος της Δυτικής Αφρικής, Γουινέας-Μπισάου. Οι επιστήμονες σε αυτή τη μελέτη διερεύνησαν στενά την έννοια των NSE (μη ειδικές επιδράσεις) των εμβολίων, που είναι ένας φανταχτερός τρόπος να πούμε ότι τα εμβόλια μπορεί να κάνουν ένα παιδί πιο ευαίσθητο σε άλλες λοιμώξεις. Βρήκαν ότι τα δεδομένα για τα παιδιά της Αφρικής που είχαν εμβολιαστεί με το εμβόλιο DTP:

“Συσχετίστηκαν με 5 φορές μεγαλύτερη θνησιμότητα από το να είναι κάποιος ανεμβολίαστος. Καμία προοπτική μελέτη δεν έχει δείξει ευεργετικά αποτελέσματα επιβίωσης του DTP. . . . Το DTP είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο εμβόλιο. . . . Όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι το εμβόλιο DTP μπορεί να σκοτώσει περισσότερα παιδιά από άλλες αιτίες από όσα σώζει από διφθερίτιδα, τέτανο ή κοκκύτη. Αν και ένα εμβόλιο προστατεύει τα παιδιά από τη νόσο στόχο, μπορεί ταυτόχρονα να αυξήσει την ευαισθησία σε άσχετες λοιμώξεις”.

Με απλούς όρους, αυτό σημαίνει ότι η χορήγηση του εμβολίου DTP σε ένα παιδί από την Αφρική μπορεί να κάνει το παιδί να αρρωστήσει από άλλες λοιμώξεις. Φαίνεται ότι στην Αφρική, οι συνθήκες διαβίωσης είναι πιο σημαντικές από το εμβόλιο (όπως θα περίμενε κανείς από το έργο του Δρ. Kass και των McKinlay) και ότι το εμβόλιο DTP έκανε πράγματι περισσότερο κακό, παρά καλό (Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δρ. Aaby ήταν ένας πολύ γνωστός ερευνητής εμβολίων έως ότου δημοσίευσε αυτήν τη μελέτη το 2017. Καταλαβαίνω ότι έκτοτε έχασε τις πηγές χρηματοδότησής του. Καλώς ήλθατε στον σημερινό κόσμο της “εΜπιστήμης” των εμβολίων)…

Κάθε δεύτερο παιδί

Έχουμε ένα άλλο πραγματικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ο Δρ. Άρτσι Καλοκαιρινός έκανε μια απλή ανακάλυψη, όπως εξηγεί:

“Στην αρχή ήταν απλώς μια απλή κλινική παρατήρηση. Παρατήρησα ότι πολλά βρέφη, αφού έλαβαν εμβόλια ρουτίνας όπως τετάνου, διφθερίτιδας, πολιομυελίτιδας, κοκκύτη ή οτιδήποτε άλλο, αρρώστησαν. Κάποια αρρώστησαν σοβαρά και μάλιστα κάποια πέθαναν. Ήταν μια παρατήρηση, δεν ήταν μια θεωρία. Έτσι, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να εξετάσω τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό. Φυσικά ανακάλυψα ότι ήταν πιο πιθανό να συμβεί σε βρέφη που ήταν άρρωστα τη στιγμή που έλαβαν ένα εμβόλιο ή σε βρέφη που είχαν αρρωστήσει πρόσφατα ή σε βρέφη που επώαζαν μια μόλυνση. Φυσικά στα αρχικά στάδια της επώασης δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εντοπίσει κάποιος την ασθένεια. Εμφανίζονται αργότερα. Επιπλέον, ορισμένες από τις αντιδράσεις στα εμβόλια δεν ήταν αυτές που αναφέρονται στην τυπική βιβλιογραφία.

Ήταν πράγματι πολύ περίεργες αντιδράσεις. Μια τρίτη παρατήρηση ήταν ότι με ορισμένες από αυτές τις αντιδράσεις που κανονικά κατέληγαν σε θάνατο, διαπίστωσα ότι μπορούσα να τις αντιστρέψω, δίνοντας μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C ενδομυϊκά ή ενδοφλεβίως. Θα περίμενε κανείς, φυσικά, ότι οι αρχές θα έδειχναν ενδιαφέρον για αυτές τις παρατηρήσεις που οδήγησαν σε δραματική πτώση του ποσοστού θνησιμότητας των βρεφών στην περιοχή υπό τον έλεγχό μου, μια πολύ δραματική πτώση.

Αλλά αντί να ενδιαφερθούν, η αντίδρασή τους ήταν ακραία εχθρική. Αυτό με ανάγκασε να εξετάσω περαιτέρω το ζήτημα του εμβολιασμού και όσο περισσότερο το κοίταζα, τόσο περισσότερο ένοιωθα σοκαρισμένος. Διαπίστωσα ότι όλη η επιχείρηση εμβολίων ήταν πράγματι μια γιγάντια φάρσα. Οι περισσότεροι γιατροί είναι πεπεισμένοι ότι είναι χρήσιμα, αλλά αν κοιτάξετε τις κατάλληλες στατιστικές και μελετήσετε τις περιπτώσεις αυτών των ασθενειών, θα καταλάβετε ότι δεν είναι έτσι”.

Ο Δρ. Καλοκαιρινός είπε κάτι το 1995, το οποίο φαίνεται να μπόρεσε να επιβεβαιώσει η μελέτη του Δρ. Aaby το 2017:

“Και αν θέλετε να δείτε πώς βλάπτουν τα εμβόλια, μην έρχεστε στην Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία ή σε οποιοδήποτε μέρος, πηγαίνετε στην Αφρική και θα το δείτε εκεί”.

Στην πραγματικότητα, γνωρίζαμε την αλήθεια στις αρχές του 1900, ακόμη και πριν από την ταχεία μείωση της θνησιμότητας. Πολύ πριν από την εποχή του, ο Άγγλος John Thomas Biggs ήταν ο υγειονομικός μηχανικός για την πόλη του το Leicester και έπρεπε να ανταποκριθεί ενεργά σε κρούσματα ευλογιάς.

Γρήγορα έμαθε ότι τα αποτελέσματα της δημόσιας υγείας από την υγιεινή υπερέβαιναν κατά πολύ τον αντίκτυπο του εμβολιασμού (όπου είδε δραματικούς τραυματισμούς και αναποτελεσματικότητα του εμβολίου).

Έγραψε ένα οριστικό έργο το 1912, με τίτλο “Leicester: Sanitation versus Vaccination”. Περισσότερα από εκατό χρόνια πριν, ο κος Biggs ανακάλυψε αυτό που επιβεβαίωσαν τα CDC το 2000:

Τίποτα δεν προστατεύει από τις μολυσματικές ασθένειες, όσο η σωστή υγιεινή.

Εξήγησε:

“Το Leicester παρείχε, τόσο με εντολές, όσο και μέσω παραδείγματος, αδιάψευστη απόδειξη της ικανότητας και της επιρροής της Υγιεινής, όχι μόνο στην καταπολέμηση και τον έλεγχο, αλλά και στην πρακτική εξάλειψη μολυσματικών ασθενειών. . . . Μια πόλη που σχεδιάστηκε πρόσφατα με βάση τις πιο σύγχρονες αρχές του διαστήματος και του αέρα και υιοθετώντας τη “Μέθοδο Leicester” της υγιεινής, θα μπορούσε να υποτιμήσει όχι μόνο την ευλογιά, αλλά και άλλες μολυσματικές, αν όχι σχεδόν όλες τις ζυμωτικές, ασθένειες”.

Ο Δρ. Andrew Weil, ο συχνά αναφερόμενος ως γιατρός διασημοτήτων, ενισχύει την άποψη, εξηγώντας ότι:

“η ιατρική έχει λάβει τα εύσημα που δεν της αξίζει για κάποιες προόδους στην υγεία. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η νίκη επί των μολυσματικών ασθενειών του περασμένου αιώνα ήρθε με την εφεύρεση των ανοσοποιήσεων. Στην πραγματικότητα, η χολέρα, ο τύφος, ο τέτανος, η διφθερίτιδα και ο κοκκύτης και τα άλλα ήταν σε παρακμή, πριν γίνουν διαθέσιμα τα εμβόλια για αυτά - αποτέλεσμα καλύτερων μεθόδων αποχέτευσης, διάθεσης λυμάτων και διανομής τροφής και νερού”.

Τελικά

Τα εμβόλια δεν έσωσαν την ανθρωπότητα. Ο αντίκτυπός τους ήταν κάπου μεταξύ 1-3,5% της συνολικής μείωσης των ποσοστών θνησιμότητας. Η βελτίωση της υγιεινής και του βιοτικού επιπέδου την έσωσαν (διατροφή, συνθήκες διαβίωσης κλπ).

Συνέβαλαν τα εμβόλια σε μια μικρή μείωση ορισμένων οξέων ασθενειών; Ναι, αλλά το σχετικό τους όφελος είναι συχνά υπερβολικό σε ακραίο βαθμό και στη συνέχεια χρησιμοποιείται για να ξεγελάσει, να ενοχοποιήσει και να τρομάξει τους γονείς.

Λέω λοιπόν να μην εμβολιαστεί κανείς; Όχι δεν λέω αυτό. Τα εμβόλια παρέχουν προσωρινή προστασία από ορισμένες οξείες ασθένειες. Κάποια έχουν μεγαλύτερη σημασία από άλλα. Προσωπικά πιστεύω ότι δίνουμε πάρα πολλά εμβόλια και νομίζω ότι η εξίσωση κινδύνου/οφέλους κάθε εμβολίου συχνά συγκαλύπτεται.

Ακόμη χειρότερα, το ψέμα ότι τα εμβόλια έσωσαν την ανθρωπότητα στον εικοστό αιώνα έχει μετατρέψει πολλούς υποκινητές για τα εμβόλια σε ζηλωτές, παρόλο που οι αφηγήσεις τους απλώς δεν υποστηρίζονται από τα γεγονότα. Αλλά, προς Θεού, κάντε όσα εμβόλια θέλετε, σέβομαι το δικαίωμά σας να κάνετε τις δικές σας επιλογές ιατρικής περίθαλψης.

Στα τέλη του 2017, αναφέρθηκε ότι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Emory ανέπτυξαν ένα εμβόλιο για το κοινό κρυολόγημα. Ο καθηγητής Μάρτιν Μουρ καυχήθηκε ότι η έρευνά του “παίρνει 50 στελέχη του κοινού κρυολογήματος και τα βάζει σε ένα εμβόλιο” και ότι οι πίθηκοι που υπηρέτησαν ως υποκείμενα “ανταποκρίθηκαν πολύ καλά”.

Θα πρέπει να περιμένετε να δείτε αυτό το εμβόλιο στο γραφείο του παιδιάτρου σας τα επόμενα πέντε χρόνια, το οποίο πιθανότατα θα κυκλοφορήσει σύντομα αφού αρχίσουν να εμφανίζονται στα μέσα ενημέρωσης ιστορίες σχετικά με το κοινό κρυολόγημα που προκαλεί παιδικούς θανάτους και ότι εκατομμύρια ζωές θα σωθούν, καθώς τα εμβόλια έσωσαν τον κόσμο στον εικοστό αιώνα...

Γονείς, προσέξτε και κάντε τη δική σας έρευνα!

---