Πρωτεΐνη ακίδας - Μέρος 2ο
Επιστήμονες από το UCSF δημοσίευσαν ένα έγγραφο που εξηγεί κατά λάθος τους λευκούς ινώδεις θρόμβους που βρέθηκαν στις νεκροτομές θυμάτων των εμβολίων mRNA παγκοσμίως.
*της Sasha Latypova*
Μία πρόσφατη εργασία από το UCSF που δημοσιεύτηκε στο Nature, παρά τις προσπάθειες των συγγραφέων να συγκαλύψουν τους τραυματισμούς από τα εμβόλια mRNA, αποκάλυψε μερικά πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα. Μπορεί ενδεχομένως να εξηγήσει αυτούς τους τεράστιους θρόμβους σαν καουτσούκ που αφαιρούν οι ταριχευτές από τα νεκρά θύματα του εμβολίου και που μερικές φορές έχουν εξαχθεί από ανθρώπους που είναι ακόμα ζωντανοί.
Αυτοί οι θρόμβοι δεν συναρμολογούνται από το περιεχόμενο των φιαλιδίων, αλλά μόνο “πυροδοτούνται” από αυτό, όπως θα εξηγηθεί παρακάτω. Δεν υπάρχει αρκετός όγκος ενέσιμου προϊόντος για να φτιαχτούν τόσο μεγάλες δομές, επομένως αυτοί οι θρόμβοι αποτελούνται ως επί το πλείστον από συσσωρευμένο ανθρώπινο ιστό.
Τα κύρια ευρήματα της μελέτης του USCF:
Το ινώδες και το ινωδογόνο συνδέονται με την πρωτεΐνη ακίδας και σχηματίζουν προφλεγμονώδεις θρόμβους αίματος.
Οι θρόμβοι προκαλούν συστημική θρομβοφλεγμονή, μικρο- και μακροθρόμβωση και εγκεφαλική παθολογία.
Παρατηρείται απώλεια φυσικών φονικών κυττάρων (ΝΚ) και εξηγείται έτσι η αύξηση του καρκίνου.
Μερικά βασικά στοιχεία για το ινώδες και το ινωδογόνο:
Το ινώδες και το ινωδογόνο (παράγοντας Ι) είναι δύο στενά συνδεδεμένες πρωτεΐνες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πήξη του αίματος και την αιμόσταση. Το ινωδογόνο συντίθεται στο ήπαρ, στα ηπατοκύτταρα. Το ινωδογόνο υπάρχει στο φυσιολογικό αίμα σε υψηλές συγκεντρώσεις, αλλά παραμένει αδρανές έως ότου ενεργοποιηθεί, συνήθως ως απόκριση σε αγγειακό τραυματισμό. Το επακόλουθο είναι να παραχθεί ινώδες. Το ινώδες απαιτείται όταν υπάρχει τραυματισμός στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, μια ξένη ουσία στο σώμα (πχ. ένα εγχυμένο τοξικό παρασκεύασμα με mRNA…) ή/και μέσω ενεργοποιημένων κυττάρων.
Ο σχηματισμός θρόμβων ινώδους in vivo, το μέγεθος και η θέση τους, καθώς και η λεπτή δομή και οι ιδιότητές τους επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από διάφορους μεταβλητούς παθογόνους παράγοντες, οι οποίοι φαίνονται στο επάνω μέρος της παρακάτω εικόνας. Η βιολογική και κλινική σημασία του ινώδους καθορίζεται από τις επιπτώσεις του στις ζωτικής σημασίας διασυνδεδεμένες παθολογικές (φυσιολογικές) αντιδράσεις και διεργασίες:
Στη διαδικασία σχηματισμού ινώδους, το ινωδογόνο διασπάται σε μονομερή ινώδους (μονόκλωνα), τα οποία συναρμολογούνται σε ένα σκληρό αδιάλυτο πλέγμα ινών που πήζουν το αίμα, το οποίο πλέγμα σχηματίζει θρόμβο. Αυτή είναι συνήθως μια αναστρέψιμη αντίδραση. Το σώμα μπορεί να διαλύσει θρόμβους ινώδους μέσω μιας σειράς ενζυματικών αντιδράσεων, αφού επουλωθεί η πληγή και ο θρόμβος δεν χρειάζεται πλέον.
Πιο πρόσφατα, το ινώδες έχει χρησιμοποιηθεί ως ευέλικτο βιοϋλικό, ιδιαίτερα σε χειρουργικές εφαρμογές ως σφραγιστικό, γέλη, κυτταρικό πλέγμα - σκαλωσιά κλπ. Αυτό οφείλεται στο ότι μπορούν να κατασκευαστούν ορισμένες μόνιμες δομές από αυτό, εφόσον η διάλυση του ινώδους αποτρέπεται από τις διαδικασίες της διασύνδεσης.
Αυτό το έγγραφο επιστημονικής ανασκόπησης σχετικά με το ινώδες αναφέρει ότι:
Ο σχηματισμός ινώδους είναι φυσικά αναστρέψιμος, αλλά το δίκτυο του ινώδους μπορεί να γίνει μόνιμο μέσω διασύνδεσης με διάφορα άλλα πολυμερή [14]. Ο θρόμβος ινώδους που είναι διασυνδεδεμένος αποδίδει έναν ισχυρότερο μηχανικά θρόμβο, με υψηλότερη σταθερότητα και αντίσταση στη διάσπαση από το σώμα. Οι θρόμβοι ινώδους επίσης γενικά προσελκύουν και συνδέονται με διάφορες πρωτεΐνες του πλάσματος στο σώμα. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν ακτίνη, καντερίνη, λευκωματίνη και ιντερλευκίνη-1β, μεταξύ άλλων.
Στη χημεία και τη βιολογία, μια διασύνδεση είναι ο σχηματισμός δεσμών ή μια σύντομη αλληλουχία δεσμών που συνδέει μια αλυσίδα πολυμερούς με μια άλλη. Όταν οι αλυσίδες πολυμερών διασυνδέονται, το υλικό γίνεται πιο άκαμπτο.
Θα συγκαταλεγόταν η πρωτεΐνη ακίδας μεταξύ αυτών των “πρωτεϊνών του πλάσματος” που συνδέονται με το ινώδες, σχηματίζοντας έναν μόνιμο, μη διαλυτό ινώδη θρόμβο; Νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό!
Ιδού, αυτό ακριβώς βρήκε η μελέτη του UCSF που δημοσιεύτηκε στο Nature. Αλληλεπίδραση ινώδους - ινωδογόνου - πρωτεΐνης ακίδας στο σχηματισμό θρόμβων:
Η εικόνα αξίζει όσο 1.000 λέξεις. Μπορείτε να δείτε τις ακίδες συνδεδεμένες με το ινώδες, να δημιουργούν κολλώδη σημεία και διασυνδέσεις, που οδηγούν σε μόνιμες ινώδεις δομές, που δεν μπορούν πλέον να διαλυθούν από το σώμα. Προσέθεσα έμφαση και σχολιασμούς στο παρακάτω απόσπασμα από τη μελέτη του UCSF:
Στη συνέχεια εξετάσαμε εάν η ακίδα παρεμβαίνει στις ιδιότητες πολυμερισμού, αποδόμησης και φλεγμονών του ινώδους. Η επώαση της ακίδας με πλάσμα υγιούς δότη παρουσία θρομβίνης, η οποία είναι αυξημένη κατά τη διάρκεια της COVID-19 [διαβάστε εδώ και “της έγχυσης mRNA”…], οδήγησε σε αλλοιωμένη δομή θρόμβου η οποία φαίνεται με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης (SEM) και σε αυξημένη θολότητα σχηματισμού θρόμβου ινώδους (Εικ. 1f,g και εκτεταμένα δεδομένα Σχ. 3a–c). Η επώαση της ακίδας με ινώδες καθυστέρησε την αποικοδόμηση της πλασμίνης τόσο της β-αλυσίδας, όσο και του διμερούς γ-γ (Εικ. 1h), υποδηλώνοντας ότι η ακίδα καθυστερεί την ινωδόλυση. Αυτά τα ευρήματα συνάδουν με τον σχηματισμό πυκνών θρόμβων ινώδους με λεπτές ίνες σε θρομβοεμβολικές ασθένειες και ανθεκτικούς στην ινωδόλυση θρόμβους αίματος σε ασθενείς με COVID-19 [διαβάστε εδώ και “σε θύματα των εμβολίων mRNA”].
Έτσι, αυτοί οι τύποι από το UCSF διαπίστωσαν ότι η ακίδα (μόνο από τον “ΚΑΚΟ ΙΟ” όμως εεε, σας τ’ ορκίζονται!) ενεργοποιεί το σχηματισμό ινώδους και στη συνέχεια δεσμεύει και πολυμερίζει το ινώδες σε μόνιμες, μη διαλυτές δομές. Ωραία… Αυτό μπορεί να εξηγήσει άνετα αυτούς τους θρόμβους που βλέπουν οι ταριχευτές, μου φαίνεται εύλογος ο μηχανισμός…
Τι γίνεται όμως αν αυτό συμβεί στον εγκέφαλο; Ή, ακόμη καλύτερα - στους όρχεις των εμβολιασμένων κλόουν από το UCSF που έγραψαν αυτό το έγγραφο (είμαι σίγουρη ότι ξεροκατάπιαν κάμποσες φορές κοιτώντας τα δικά τους αποτελέσματα). Δεν φαίνονται καλά τα πράγματα… Καθόλου καλά:
Η αυξημένη διαπερατότητα του αιματοεγκεφαλικού φραγμού (BBB) που σχετίζεται με την εναπόθεση παρεγχυματικού ινώδους είναι χαρακτηριστικό της νευροπαθολογίας της COVID-19 [8, 9]. Στον εγκέφαλο ορισμένων ασθενών με COVID-19, η ανίχνευση ακίδας και ιικού RNA υποδηλώνει πιθανή νευροεισβολή [41, 45].
Μέχρι τώρα πιστεύω πως όλοι σας γνωρίζετε αρκετά ώστε να αντικαταστήσετε το “COVID-19” με το “ενέσεις mRNA” όταν διαβάζετε επιστημονικά περιοδικά προπαγάνδας όπως το Nature, σωστά;
Τα δεδομένα μας και η προηγούμενη βιβλιογραφία υποστηρίζουν ότι, ενώ η ακίδα μπορεί να ενισχύσει την τοξικότητα του ινώδους, ακόμη και απουσία ακίδας, το ινώδες είναι επιβλαβές σε ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος Alzheimer, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η κολίτιδα και η περιοδοντίτιδα [15, 18, 19, 20]. Έτσι, το ινώδες μπορεί να εναποτεθεί είτε μαζί με ακίδα, όταν υπάρχει ακίδα στον εγκέφαλο [45], είτε μέσω ανοιχτού BBB μετά από περιφερική μόλυνση, χωρίς νευροδιήθηση ή σύζευξη ακίδας.
Μεταξύ άλλων “καλών” από την έγχυση mRNA και/ή ακίδας στα LNP, ανακάλυψαν επίσης ότι το ινώδες καταστέλλει τα κύτταρα “φυσικούς φονείς” (NK) που υποτίθεται πως κρατούν τον καρκίνο υπό έλεγχο. Λοιπόν, είμαστε σοκαρισμένοι που οι προκαλούμενοι από το mRNA “turbo καρκίνοι” είναι εκτός ελέγχου;
Η επαγόμενη από το ινώδες καταστολή των ΝΚ κυττάρων που παρατηρήσαμε είναι σύμφωνη με την ενισχυμένη επιβίωση των καρκινικών κυττάρων in vitro, μετά από συγκαλλιέργεια με διεγερμένα από το ινώδες κύτταρα ΝΚ [48], υποδηλώνοντας έναν ρόλο για το ινώδες σε άλλες ασθένειες με αγγειακές βλάβες και μειωμένη κυτταροτοξικότητα των ΝΚ κυττάρων, όπως καρκίνο και αυτοάνοσα νοσήματα [49].
Συμπέρασμα από τη μελέτη του UCSF:
Αυτά τα αποτελέσματα υποδεικνύουν έναν εξαρτώμενο από το ινώδες μηχανισμό που προκαλεί αποκρίσεις φλεγμονώδους και οξειδωτικού στρες παρουσία ακίδας και απουσία ενεργούς λοίμωξης, που θα μπορούσε επομένως να έχει ρόλο στη μακροχρόνια COVID.
Με άλλα λόγια, οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η πρωτεΐνη ακίδας, που κυκλοφορεί στο αίμα απουσία “ενεργούς λοίμωξης COVID” είναι υπεύθυνη για την πήξη και τη διασύνδεση του ινώδους. Τι δουλειά έχει η ακίδα στο αίμα όταν δεν υπάρχει "μόλυνση"; Είναι σαν να λέμε, ήταν ένας καρχαρίας σε αυτά τα νερά πριν από 2 χρόνια, έφυγε όμως και δεν τον έχουμε ξαναδεί, αλλά τα δόντια του φίλε! Κολυμπούν και πολλαπλασιάζονται τώρα από μόνα τους… Πρέπει να το ονομάσουμε “Σύνδρομο Μακροχρόνιου… Καρχαρία”, αλλιώς το Nature θα μας αποκλείσει… Ας το σκεφτούμε καλά… Σκεφτείτε περισσότερο…. Ω! ξέρω! Είναι όταν η ακίδα και οι πολυάριθμοι φορείς της εγχέονται στην κυκλοφορία του αίματος με μια ένεση, έτσι δεν είναι; Τότε είναι που φτάνουμε σε αυτήν την εξαιρετικά ατυχή κατάσταση…
Αλλά φυσικά, οι ακαδημαϊκοί… στόκοι του UCSF δεν πρέπει ποτέ να κάνουν τέτοιες… μη εξουσιοδοτημένες σκέψεις. Ισχυρίζονται αμέσως ότι αυτό το σαφώς επαγόμενο από τα εμβόλια σενάριο δεν… επάγεται από τα εμβόλια:
Σημειωτέον, δεν πιστεύουμε ότι αυτός ο μηχανισμός σχετίζεται με τις σπάνιες επιπλοκές πήξης που παρατηρούνται με αδενοϊικά εμβόλια για την COVID, επειδή η παραγωγή αυτοαντισωμάτων anti-PF4 και η επακόλουθη πτώση στον αριθμό των αιμοπεταλίων πυροδοτούνται από τον φορέα και όχι από την ακίδα [36].
Λοιπόν… ίσως ελάχιστα αληθές. “Μικρές ποσότητες”… “συσσωρεύονται τοπικά” και στη συνέχεια εξαλείφονται γρήγορα… και σε αντίθεση με αυτές τις ΚΑΚΕΣ ακίδες, αυτές είναι ΚΑΛΕΣ ακίδες, δείτε, οι ΚΑΚΕΣ δημιουργούν θρόμβους ινώδους, αλλά οι ΚΑΛΕΣ σας κάνουν… να πάτε στον παράδεισο:
Γενικά, τα εμβόλια RNA για την COVID-19 οδηγούν σε μικρές ποσότητες πρωτεΐνης ακίδας που συσσωρεύονται τοπικά και εντός των λεμφαδένων αποστράγγισης, όπου ξεκινά η ανοσολογική απόκριση και η πρωτεΐνη αποβάλλεται [37]. Σύμφωνα με την ασφάλεια των εμβολίων ακίδας mRNA, τα εμβόλια mRNA προλαμβάνουν θρομβοεμβολικές επιπλοκές μετά την COVID-19 [38] και μία μελέτη κοόρτης σε 99 εκατομμύρια εμβολιασμένα για COVID άτομα δεν έδειξε σήματα ασφαλείας για αιματολογικές καταστάσεις [39].
Είναι δύσκολο να είσαι ακαδημαϊκός στόκος… εεε, επιστήμονας αυτές τις μέρες: πρέπει να περιστρέφεσαι και να ελίσσεσαι με ψέματα και παράλογα συμπεράσματα, αλλά ο οποιοσδήποτε με μη εντελώς λείο εγκέφαλο μπορεί να δει και να καταλάβει ότι είσαι απλώς μια αξιολύπητη πόρνη που πουλάει την υπόληψή της για λίγα χρήματα…
