Έκθεση της Κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου απαιτεί το κλείσιμο όλων των αεροδρομίων έως το 2050...
...για την επίτευξη των στόχων της "Κλιματικής Αλλαγής" και τροφοδοτεί τους φόβους για "κληματικά lockdown"
*του The Expose*
Μια απαίσια έκθεση που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Imperial College του Λονδίνου για την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου περιέγραψε ορισμένα δραστικά μέτρα που μπορεί να χρειαστεί να ληφθούν, προκειμένου να επιτευχθεί η νομική δέσμευση για μηδενικές εκπομπές CO2 έως το 2050.
Σύμφωνα με την έκθεση, όλα τα αεροδρόμια στο Ηνωμένο Βασίλειο, με εξαίρεση το Χίθροου, τη Γλασκώβη και το Μπέλφαστ, θα πρέπει να κλείσουν μεταξύ 2020 και 2029.
Αυτά τα τρία αεροδρόμια θα επιτρέπεται να παραμείνουν ανοιχτά, μόνο εάν όλες οι μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο γίνονται σιδηροδρομικώς. Στη συνέχεια, όλα τα εναπομείναντα αεροδρόμια πρέπει να κλείσουν μεταξύ 2030 και 2049. Προκειμένου να εκπληρωθεί αυτή η νομική δέσμευση, η έκθεση αναφέρει ότι κάθε πολίτης του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να “σταματήσει να χρησιμοποιεί αεροπλάνα” για σημαντικό χρονικό διάστημα.
Εκτός από το κλείσιμο των αεροδρομίων, η έκθεση αναφέρει επίσης ότι για να συμμορφωθεί με τον νόμο για την αλλαγή του κλίματος, το κοινό θα πρέπει να σταματήσει να κάνει οτιδήποτε προκαλεί εκπομπές CO2, ανεξάρτητα από την πηγή ενέργειας.
Αυτό σημαίνει ότι η κατανάλωση μοσχαρίσιου και πρόβειου κρέατος θα πρέπει να μειωθεί δραστικά. Η έκθεση προτείνει ότι η εθνική κατανάλωση αυτών των κρεάτων θα πρέπει να μειωθεί κατά 50% μεταξύ 2020 και 2029 και στη συνέχεια να “καταργηθεί” εντελώς μεταξύ 2030 και 2049.
Επιπλέον, η έκθεση σημειώνει ότι δεν θα επιτραπεί η κατασκευή νέων κτιρίων, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος μηδενικών εκπομπών.
Το υποκείμενο σημείο είναι ότι κάθε περιουσιακό στοιχείο που χρησιμοποιεί άνθρακα θα έχει ουσιαστικά μηδενική αξία το 2050. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να ενθαρρύνει μεγαλύτερη χρήση στο διάστημα έως το 2050 – για παράδειγμα, κατασκευή νέων κτιρίων με πολύ ταχύτερο ρυθμό για τα επόμενα 30 χρόνια. γνωρίζοντας ότι η κατασκευή πρέπει στη συνέχεια να σταματήσει.
Η έκθεση κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2019 και συντάχθηκε από το “UK Fires”, μια συνεργασία μεταξύ των Πανεπιστημίων του Cambridge, της Οξφόρδης, του Nottingham, του Bath και του Imperial College του Λονδίνου - το σπίτι του καθηγητή Neil Ferguson.
Με τίτλο “Απόλυτο μηδέν”, η έκθεση είναι μια ερευνητική συνεργασία στην οποία οι συγγραφείς αποκαλύπτουν τι πρέπει να κάνει το Ηνωμένο Βασίλειο για να εκπληρώσει τη νομική του απαίτηση να επιτύχει τις καθαρές μηδενικές εκπομπές CO2 έως το 2050 και προκαλεί ανατριχιαστική ανάγνωση.
Ωστόσο, αυτά τα μέτρα ενδέχεται να επιταχυνθούν λόγω ενός νέου νομικού στόχου που έθεσε η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου τον Απρίλιο του 2021 για μείωση των εκπομπών κατά 78% έως το 2035.
Οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ότι τα βασικά μηνύματα είναι τα εξής:
Εκτός από τη μείωση της ενεργειακής μας ζήτησης, η παροχή μηδενικών εκπομπών με τις σημερινές τεχνολογίες απαιτεί τη σταδιακή κατάργηση των πτήσεων, της ναυτιλίας, του πρόβειου και βόειου κρέατος, του χάλυβα υψικαμίνου και του τσιμέντου.
Δηλώνουν επίσης τα παρακάτω για θέσεις εργασίας και τοποθεσία:
Υπάρχουν δύο βασικές συνέπειες για το πώς ζούμε τη ζωή μας: πρώτον, τα κτίρια θα γίνουν πολύ πιο ακριβά, λόγω των περιορισμών στα κτίρια που θα δημιουργήσουν σημαντικές ελλείψεις. Δεύτερον, οι μεταφορές θα γίνουν πολύ πιο ακριβές, επειδή τα όρια στα αεροπορικά ταξίδια θα δημιουργήσουν υπερβολική ζήτηση για άλλες μορφές μεταφοράς.
Όσοι ξεκινούν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τώρα, το 2019, θα είναι 43 ετών το 2050. Το να σκεφτόμαστε ποια εκπαίδευση είναι κατάλληλη για ένα πολύ διαφορετικό σύνολο βιομηχανιών είναι ένα βασικό ερώτημα. Πρέπει να εκπαιδεύουμε ακόμα πιλότους αεροπλάνων; Ή μηχανικούς αεροναυπηγούς;
Και δηλώνουν τα παρακάτω για την εφαρμογή των απαιτήσεων:
Οι αλλαγές στη συμπεριφορά για την επίτευξη του “Απόλυτου Μηδέν” είναι σαφώς ουσιαστικές. Κατ' αρχήν, αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να προκληθούν μέσω της αλλαγής των τιμών και, ως εκ τούτου, παρέχοντας σαφή κίνητρα για αλλαγή συμπεριφοράς. Η εναλλακτική είναι η κυβέρνηση να απαγορεύει ορισμένους τύπους συμπεριφοράς και να ρυθμίζει τις διαδικασίες παραγωγής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταξιδιωτική βιομηχανία έχει ήδη επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την υποτιθέμενη πανδημία του κορωνοϊού και τα συνακόλουθα μέτρα lockdown που εφάρμοσε η κυβέρνηση. Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι ο πραγματικός σκοπός του lockdown ήταν η επίτευξη των στόχων μείωσης των εκπομπών της κυβέρνησης, όπως προτείνεται από την έκθεση “Απόλυτο Μηδέν”.
Η έκθεση συνιστά επίσης στην κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ψυχολογική χειραγώγηση και εξαναγκασμό για να κερδίσει την υποστήριξη του κοινού για αυτά τα μέτρα.
Αυτή ήταν μια τακτική που χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση στο παρελθόν, όπως κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, όταν εφαρμόστηκαν αυστηρά μέτρα περιορισμού, υπό το πρόσχημα της προστασίας του NHS και της σωτηρίας ζωών.
Αυτά τα μέτρα είχαν καταστροφικό αντίκτυπο στις μικρές επιχειρήσεις και είχαν περιορισμένες προσωπικές ελευθερίες. Είναι πιθανό ότι η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει παρόμοιες τακτικές για να κερδίσει υποστήριξη για τα μέτρα που περιγράφονται στην έκθεση “Απόλυτο Μηδέν” με βάση τις συστάσεις του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του Imperial College του Λονδίνου:
Κοινωνικοί κανόνες και ατομικές συμπεριφορές:
Υπάρχει μια εσφαλμένη ευθυγράμμιση μεταξύ της κλίμακας των ενεργειών που συνιστώνται από την κυβέρνηση (πχ. εξοικονόμηση ενέργειας) και εκείνων που εκτελούνται πιο συχνά από τα άτομα (πχ. ανακύκλωση). Ενέργειες που μπορούν να έχουν μεγάλο αποτέλεσμα, όπως η καλύτερη μόνωση στα σπίτια και η μη χρήση αεροπλάνων, αγνοούνται υπέρ μικρών, υψηλού προφίλ ενεργειών, όπως η μη χρήση πλαστικών καλαμιών. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στα άτομα να αισθάνονται ικανοποιημένα που “κάνουν το κομμάτι τους”, χωρίς να κάνουν πραγματικά τις αλλαγές στον τρόπο ζωής που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου μηδενικών εκπομπών. Για να είναι επιτυχής η κοινωνική αλλαγή μεγάλης κλίμακας απαιτείται μια νέα προσέγγιση.
Ενώ η σκέψη της κοινωνίας που λαμβάνει ριζικά, ουσιαστικά βήματα για την επίτευξη των στόχων μηδενικών εκπομπών θα μπορούσε να επικριθεί ως ιδεαλιστική, μπορούμε να μάθουμε από τις ιστορικές πολιτισμικές αλλαγές. Πριν από λίγο καιρό, το κάπνισμα τσιγάρων ενθαρρυνόταν και θεωρούνταν αποδεκτό σε δημόσιους χώρους που σύχναζαν τα παιδιά, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ασκούνταν τόσο τακτικά που σκότωνε 1.000 άτομα ετησίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού εγγράφηκαν στο νόμο. Αυτές οι συμπεριφορές φαίνονται πλέον κατακριτέες, δείχνοντας ότι η κοινωνία είναι ικανή να αναγνωρίσει τις αρνητικές συνέπειες ορισμένων συμπεριφορών και να θέσει κοινωνικά εκτός νόμου την πρακτική τους. Ως εκ τούτου, η εστίαση θα πρέπει να επικεντρωθεί στην επιτάχυνση της εξέλιξης των νέων κοινωνικών κανόνων, με τη σιγουριά ότι η αλλαγή μπορεί να συμβεί.
Τα στοιχεία από την επιστήμη της συμπεριφοράς και η μακρόχρονη εμπειρία στη δημόσια υγεία της αλλαγής συμπεριφοράς σχετικά με το κάπνισμα και το αλκοόλ, δείχνουν ότι οι πληροφορίες από μόνες τους δεν αρκούν για να αλλάξουν τη συμπεριφορά. Για να κάνουμε τους τύπους αλλαγών που περιγράφονται σε αυτήν την έκθεση, θα πρέπει να σκεφτούμε ευρύτερα τα οικονομικά και φυσικά πλαίσια στα οποία οι σχεδιαστές, οι μηχανικοί και τα μέλη του κοινού λαμβάνουν αποφάσεις που καθορίζουν τις εκπομπές άνθρακα.
Ταυτόχρονα, η σαφής, ακριβής και διαφανής πληροφόρηση για τα προβλήματα και την αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων λύσεων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της δημόσιας υποστήριξης για πολιτικές παρεμβάσεις. Η διατύπωση της επικοινωνίας είναι επίσης σημαντική. Τα μηνύματα που πλαισιώνονται για τον φόβο και την κλιματική κρίση έχει βρεθεί ότι είναι αναποτελεσματικά στο να παρακινήσουν την αλλαγή.
Η μακροζωία της πρόκλησης της μείωσης των εκπομπών και η έλλειψη άμεσων ή ακόμη και εμφανών συνεπειών μικρών μεμονωμένων ενεργειών, σημαίνει ότι είναι δύσκολο να συνδεθούν μαζί με την μεγάλης κλίμακας κλιματική κρίση. Αυτό επιτρέπει στα άτομα να λαμβάνουν αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με την επιθυμία τους να μειώσουν τις εκπομπές.
Η επιστημονική περιγραφή δεν είναι πάντα το πιο αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας και η γλώσσα που χρησιμοποιείται για την προώθηση μηδενικών εκπομπών δεν πρέπει πλέον να επικεντρώνεται σε ένα “οικολογικό” και “πράσινο” λεξικό, αλλά σε ειλικρινείς περιγραφές ενεργειών που απευθύνονται στην ανθρώπινη ολοκλήρωση. Τα στοιχεία από μελέτες χρήσης χρόνου δείχνουν ότι η ανθρώπινη ολοκλήρωση δεν εξαρτάται αυστηρά από τη χρήση ενέργειας – οι δραστηριότητες που απολαμβάνουμε περισσότερο είναι αυτές με τις χαμηλότερες ενεργειακές απαιτήσεις.
Οι καταναλωτές μπορούν να είναι ικανοποιημένοι σε ένα τοπίο μηδενικών εκπομπών.
Αλλά θα λάβουν επίσης την υποστήριξη που χρειάζονται, προετοιμάζοντας και κατηχώντας τα παιδιά σας στα σχολεία:
Ξεκινώντας από τις δύσκολες αποφάσεις, ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον θα πρέπει να παρέχει ένα χρονοδιάγραμμα για τις ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν από την ανθρωπότητα, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας για τη μείωση του άνθρακα έως το 2050. Δουλεύοντας προς τα πίσω από το 2050 και διαδοχικά προσδιορίζοντας τη σειρά και το χρονοδιάγραμμα που πρέπει να ληφθούν βασικά μέτρα μετριασμού, μπορεί να δημιουργηθεί ένας οδικός χάρτης για τον απαραίτητο περιορισμό.
Σε ολόκληρο το σχολικό σύστημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αυτός ο οδικός χάρτης είναι απαραίτητος για να δημιουργηθούν ερωτήματα που αναπόφευκτα θα προκύψουν από τα παιδιά του σχολείου. Αυτό θα επιτρέψει την εξερεύνηση της πραγματικής αλλαγής στη νοοτροπία εκείνων που θα χρειαστεί να αγκαλιάσουν την αλλαγή περισσότερο από ποτέ αργότερα στη ζωή τους.
Θα προκύψουν τεράστια ερωτήματα, όπως: θα εξαφανιστούν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, θα εξαφανιστούν τα αεροπλάνα, θα εξαφανιστεί η γεωργία κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων και θα χρειαστεί να σταματήσουμε να κατασκευάζουμε πράγματα; Ενδυναμώνοντας τα παιδιά σχολικής ηλικίας να συνειδητοποιήσουν ότι το να θέσουν τα τεράστια ερωτήματα είναι σκόπιμο, θα επιτρέψουμε να αγκαλιάσουν την αλλαγή μέσω της εκπαίδευσης.
Όλα αυτά θα γίνουν για να μειωθούν δήθεν οι εκπομπές άνθρακα λόγω του υποτιθέμενου κινδύνου της υπερθέρμανσης του πλανήτη…
Το μέσο αποτύπωμα άνθρακα ανά άτομο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ετησίως, είναι 12,7 τόνοι CO2e.
Η θέρμανσή σας θα πρέπει να είναι σε πλήρη λειτουργία για 80 ημέρες συνεχόμενα για να παράγει 12,7 τόνους CO2e.
Θα χρειαστεί να διανύσετε 23.000 μίλια με ένα μέσο αυτοκίνητο για να εκπέμψετε 12,7 τόνους CO2e (αυτό είναι ο γύρος του κόσμου).
Θα έπρεπε να φάτε πάνω από 1.000 μοσχαρίσιες μπριζόλες για να παράγετε 12,7 τόνους CO2e.
Όσον αφορά τις παγκόσμιες ετήσιες εκπομπές άνθρακα περίπου 38.000 μεγατόνων CO2e, 12,7 τόνοι δεν ακούγονται πολύ. Αλλά όταν εξετάζετε έναν πληθυσμό 68 εκατομμυρίων ανθρώπων μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, που πλησιάζει τα 8 δισεκατομμύρια παγκοσμίως, ξαφνικά ακούγεται σαν ότι για να επιτευχθεί ένας στόχος που κατοχυρώνεται στη νομοθεσία του ΗΒ και πρέπει να εκπληρωθεί νομικά, μπορεί απλώς να είναι ευκολότερο να μειωθεί ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου;
Τα τελευταία δυόμισι χρόνια σημειώθηκαν πολλά lockdown και άλλα μέτρα που εφαρμόστηκαν ως απάντηση στην πανδημία του κορωνοϊού.
Αυτά τα μέτρα είχαν σημαντικό αντίκτυπο στις μικρές επιχειρήσεις και στον κλάδο των αερομεταφορών και υπήρξαν ανησυχίες σχετικά με τη θεραπεία ηλικιωμένων και ευάλωτων σε οίκους φροντίδας και τον δυσανάλογο αντίκτυπο της αντιμετώπισης της πανδημίας στα άτομα με αναπηρία.
Επιπλέον, το πειραματικό πρόγραμμα εμβολιασμού είχε ως αποτέλεσμα εκατομμύρια αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες και χιλιάδες θανάτους.
Είναι σημαντικό να διαβάσετε την έκθεση “Απόλυτο Μηδέν” και να εξετάσετε τα υποκείμενα κίνητρα πίσω από αυτά τα μέτρα. Είναι πιθανό τα γεγονότα των τελευταίων δυόμισι ετών να αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης, πιο απαίσιας ατζέντας που μόλις αρχίζει.
Ευχαριστώ πολύ που είστε δωρεάν συνδρομητής στο Critical Thinking Newsletter. Εάν θέλετε να υποστηρίξετε την δουλειά μου,
μπορείτε να με κεράσετε έναν καφέ στην σελίδα μου στο Ko-fi, ή
να γίνετε ενεργός υποστηρικτής της προσπάθειάς μου, αγοράζοντας μία μηνιαία συνδρομή.
Σας ευχαριστώ θερμά για την υποστήριξη!
