Αποδοχή της Πραγματικότητας της Πλανδημίας
Είναι ένας μακρύς δρόμος για τους περισσότερους.
*της Dr. Sherri Tenpenny*
Ξεκινώντας τον Μάρτιο του 2020, μας είπαν ότι η επόμενη παγκόσμια πανδημία είχε φτάσει. Αυτό έγινε μια παρωδία 2,5 ετών, ωθώντας προς το τέλος του δυτικού πολιτισμού όπως τον ξέραμε. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και όλοι οι παγκόσμιοι υποστηρικτές του έφεραν οικονομική καταστροφή τόσο διάχυτη, που κανένας δεν έμεινε ανέγγιχτος. Τόσο η τηλεόραση, όσο και τα έντυπα μέσα εξιστορούσαν καθημερινά ρεπορτάζ για να μας κρατούν φοβισμένους, εγκλωβισμένους (φυλακισμένους), μασκοφορεμένους (βασανισμένους) και σε κατάσταση επικείμενης καταστροφής.
Αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι σχεδόν όλα όσα μας είπαν ήταν ψευδή. Πολλοί που “κατάπιαν το σανό αμάσητο” αρχίζουν τώρα να καταλαβαίνουν τα συντριπτικά στοιχεία: ότι όλα τα άρθρα των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, όλες οι διακηρύξεις της κυβέρνησης, ακόμη και όλοι οι αλαζονικοί και ανίδεοι ισχυρισμοί του γιατρού τους σχετικά με τα εμβόλια και τα φάρμακα - ΟΛΑ ήταν ψέμα. Ο Ed Dowd το έχει πει καλύτερα στον ιστότοπό του, TheyLiedPeopleDied.com και στο επερχόμενο νέο του βιβλίο με το ίδιο όνομα.
Ξαφνικό Σοκ - μετά Αλλαγή Κατευθύνσεων
Η ξαφνική άφιξη ανησυχητικών πληροφοριών μπορεί να επηρεάσει τη ζωή σας με δραματικούς και απροσδόκητους τρόπους. Μελέτες έχουν δείξει ότι το να ακούμε μια συγκλονιστική είδηση μοιάζει με το τράνταγμα που βιώνουμε όταν μας λένε ότι ένα αγαπημένο μας πρόσωπο πέθανε ξαφνικά. Και τα δύο είναι τρομερά δύσκολο να τα αποδεχθούμε.
Ωστόσο, εάν οι ειδήσεις ενσωματωθούν σε στάδια, όπως το να ακούς ότι κάποιος έχει καρκίνο και έχει έξι μήνες ζωής, είναι συνήθως κάπως λιγότερο οδυνηρό από το να μάθεις για έναν υγιή, 27χρονο συνάδελφό σου που μόλις έπεσε νεκρός από καρδιακή προσβολή.
Τα καλά αποδεκτά στάδια της απώλειας, όπως ορίζονται από την Δρ. Elizabeth Kübler-Ross, προσφέρουν πληροφορίες για το πόσο βαθιά τα ψέματα από την πλανδημία έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα πεποιθήσεών μας και γιατί η διατάραξη αυτής της πεποίθησης με νέες πληροφορίες μπορεί να είναι τόσο ανησυχητική.
Το κλασικό βιβλίο της Δρ. Kübler-Ross “On Death and Dying” (1969) παρουσίασε τη θεωρία της ότι οι άνθρωποι που πεθαίνουν περνούν από πέντε στάδια θλίψης:
άρνηση,
θυμός,
διαπραγμάτευση,
κατάθλιψη και
αποδοχή.
Το μοντέλο Kübler-Ross έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου. Έχει υιοθετηθεί ευρέως και εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις όπου κάποιος υφίσταται απώλεια ή ξαφνική αλλαγή στην κοινωνική του ταυτότητα. Τα στάδια δεν είναι απαραίτητα διαδοχικά ή γραμμικά στην εξέλιξή τους και μερικοί άνθρωποι τείνουν να παραμένουν σε ένα στάδιο για μεγαλύτερες περιόδους από άλλους. Αλλά για τους περισσότερους, τα στάδια του μοντέλου ισχύουν.
Όταν οι φίλοι και η οικογένειά σας αρχίσουν να “ξυπνούν” στην ιδέα ότι αυτά που τους είπαν για την Covid-19 και τα εμβόλια δεν ήταν η αλήθεια, πιθανότατα θα το αρνηθούν (στάδιο 1) και σχεδόν όλοι θα θυμώσουν (στάδιο 2). Αναμφίβολα θα υπάρξουν επιφωνήματα δυσπιστίας. Θα αποκαλέσουν εσάς, και άλλους, κάθε όνομα στο βιβλίο: Τρελό. Συνωμοσιολόγο. Δολοφόνο μωρών. Και περισσότερα…και χειρότερα.
Καθώς το συνειδητοποιούν περισσότερο, σαν να ξυπνούν αργά από έναν βαθύ ύπνο που μοιάζει με κώμα, οι διαπραγματεύσεις (στάδιο 3) θα έρχονται με ερωτήσεις όπως, "Γιατί η κυβέρνηση να μας λέει ψέματα;" ή, "Λοιπόν, τουλάχιστον ένα μέρος από αυτά που λένε είναι αλήθεια, έτσι δεν είναι;" Το να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι “η κυβέρνηση είναι εδώ για να με προστατεύσει” είναι ένα μεγάλο βήμα. Πολλοί θα επιλέξουν να μην κάνουν το ταξίδι στο Μονοπάτι της Αλήθειας, ανεξάρτητα από τα στοιχεία που παρουσιάζονται.
Για τους περισσότερους, χρειάζεται λίγος χρόνος για να περάσουν στο πέμπτο στάδιο της Kübler-Ross - την αποδοχή. Για να φτάσετε σε αυτό το στάδιο, μια εντελώς νέα αίσθηση της πραγματικότητας πρέπει να εξελιχθεί και στη συνέχεια να αναδυθεί. Ο “Νέος Κόσμος” τους θα είναι ένας συνδυασμός αποδεδειγμένων επιστημονικών δεδομένων και προσωπικής εμπειρίας, όχι η αποδοχή της προπαγάνδας που θέλουν να πιστέψει όλη η ανθρωπότητα οι μαριονετίστες.
Αυτή η νέα κατανόηση —ένας διαφορετικός τύπος “γνώσης”— είναι αμετάβλητη.
Υπάρχει μια παλιά παροιμία που πρωτοεμφανίστηκε σε έντυπη μορφή το 1651 σε ένα βιβλίο με τίτλο “The Court and Character of King James” του Anthony Weldon. Πάει κάπως έτσι:
Κορόιδεψέ με μια φορά, ντροπή σου. Κορόιδεψέ με δύο φορές, ντροπή μου.
Τροποποιώ συχνά αυτή τη φράση και τη λέω ως εξής:
Κορόιδεψέ με μια φορά, ντροπή σου. Κορόιδεψέ με δύο φορές; Αποκλείεται...
Να είστε υπομονετικοί μαζί τους στο ταξίδι τους… και να είστε ευγνώμονες που δεν είναι ένα ταξίδι που έπρεπε να κάνετε εσείς, επειδή είχατε τα μάτια ορθάνοιχτα από την αρχή…