Επιθυμία του ΠΟΥ για αυξημένες εξουσίες: Θα πρέπει να αποφύγουμε να τις παραχωρήσουμε...
...σε έναν οργανισμό που αγνοεί συνεχώς τις επιστημονικές αρχές…
*του Geert Vanden Bossche*
Λαμβάνοντας υπόψη τη φιλοδοξία του ΠΟΥ να ενισχύσει και να επεκτείνει τον ρόλο του στην ετοιμότητα και την αντιμετώπιση των πανδημιών, θα μπορούσε κανείς εύλογα να υποθέσει ότι αυτός ο οργανισμός διαθέτει τις επιστημονικές γνώσεις και δεξιότητες που απαιτούνται για την προστασία του κόσμου από αναδυόμενα παθογόνα που εξαπλώνονται παγκοσμίως.
Ωστόσο, υπάρχουν άφθονα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ο ΠΟΥ στερείται κατανόησης της παθογένεσης και των μηχανισμών του ανοσοποιητικού που εμπλέκονται στις αλληλεπιδράσεις ξενιστή-παθογόνου εντός του ανθρώπινου πληθυσμού. Η ανικανότητά του στον χειρισμό μολυσματικών ασθενειών εκτείνεται όχι μόνο σε αναδυόμενα παθογόνα όπως ο SARS-CoV-2 και πανδημικές απειλές, όπως ο ιός της γρίπης των πτηνών (H5N1), αλλά και για μακροχρόνια ενδημικά παθογόνα, όπως ο ιός της πολιομυελίτιδας.
Το 2019, ο ΠΟΥ έκανε μια εσφαλμένη δήλωση της πανδημίας του SARS-CoV-2 ως “επείγουσας ανάγκης για την υγεία, διεθνούς ανησυχίας”. Η απάντησή τους στο ξέσπασμα χαρακτηρίστηκε από πανικόβλητα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων αυστηρών πρωτοκόλλων πρόληψης λοιμώξεων και εκστρατειών μαζικού εμβολιασμού, με τη χρήση εμβολίων που είναι αναποτελεσματικά στην πρόληψη της μόλυνσης ή της μετάδοσης, όταν χορηγούνται εν μέσω πανδημίας.
Αυτά τα μέτρα όχι μόνο προκάλεσαν άμεση βλάβη σε σημαντικό μέρος του πληθυσμού, αλλά διευκόλυναν επίσης την εξάπλωση περισσότερο μολυσματικών παραλλαγών, που απέφευγαν την πίεση που ασκούνταν στον ιό.
Ομοίως, μεταξύ 2014 και 2016, ο ΠΟΥ αγνόησε τη δυναμική μετάδοσης του ιού Έμπολα και κήρυξε λανθασμένα την επιδημία Έμπολα στη Δυτική Αφρική ως “επείγουσα ανάγκη για την υγεία, διεθνούς ενδιαφέροντος”.
Διεξήγαγαν κλινικές δοκιμές εμβολιασμού δακτυλίου, χρησιμοποιώντας ένα πειραματικό ζωντανό διανυσματικό εμβόλιο. Το κλινικό πρωτόκολλο επέτρεψε την ανοσοποίηση των συμμετεχόντων στη μελέτη κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης της νόσου ή ενώ ήταν ακόμη σε υψηλό κίνδυνο έκθεσης, με αποτέλεσμα θανάτους από το εμβόλιο.
Αυτοί οι θάνατοι συνέβησαν πριν το πρωτόκολλο της μελέτης επιτρέψει την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του εμβολίου. Ωστόσο, οι κλινικοί ερευνητές του ΠΟΥ απέρριψαν αυτούς τους θανάτους και αντ' αυτού δημοσίευσαν στο The Lancet ότι το εμβόλιο ήταν 100% αποτελεσματικό. Μέχρι σήμερα, ο ΠΟΥ έχει αρνηθεί να αποκαλύψει το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας στην ομάδα που εμβολιάστηκε, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Οι συστάσεις του ΠΟΥ για τον εποχικό εμβολιασμό κατά της γρίπης δεν φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη την αυξανόμενη κυκλοφορία των ιών της γρίπης των πτηνών. Αν και τα μακροχρόνια αντισώματα που προκαλούνται από το εμβόλιο κατά του ιού της εποχικής γρίπης δεν μπορούν να εξουδετερώσουν τους ιούς της γρίπης των πτηνών, μπορούν να συνδεθούν με αυτούς, διευκολύνοντας έτσι την είσοδο του ιού σε ευαίσθητα ανθρώπινα κύτταρα.
Κατά συνέπεια, είναι πολύ πιθανό τα αντισώματα που προκαλούνται από το εμβόλιο κατά του ιού της εποχικής γρίπης να επιτρέπουν στους ιούς της γρίπης των πτηνών να προκαλούν σοβαρή ασθένεια στους ανθρώπους.
Το 1988, ο ΠΟΥ δεσμεύτηκε για την παγκόσμια εξάλειψη της πολιομυελίτιδας έως το 2000. Ωστόσο, είκοσι τρία χρόνια αργότερα, οι στόχοι και οι προβλέψεις τους παρέμειναν απραγματοποίητες. Σημαντικά ποσά χρηματοδότησης έχουν δαπανηθεί σε διάφορους τύπους ζωντανών εξασθενημένων εμβολίων από το στόμα και αδρανοποιημένων εμβολίων πολιομυελίτιδας.
Ως αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης δοκιμής και λάθους, οι περιπτώσεις πολιομυελίτιδας προκαλούνται πλέον όλο και περισσότερο από στελέχη που προέρχονται από εμβόλια και όχι από τον άγριο ιό της πολιομυελίτιδας. Η ευρεία χρήση αδρανοποιημένων εμβολίων πολιομυελίτιδας για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος ανοίγει τώρα το δρόμο για επικίνδυνες παραλλαγές διαφυγής του ανοσοποιητικού.
Μέχρι τώρα, ο ΠΟΥ δεν είχε αναγνωρίσει ότι είναι αδύνατο να εξαλειφθούν ιοί όπως ο ιός της πολιομυελίτιδας, ο οποίος μπορεί να εξαπλωθεί ασυμπτωματικά και να ανασυνδυαστεί με αφθονία στο περιβάλλον.
Δεν κατάφεραν επίσης να αναγνωρίσουν ότι τα εμβόλια δεν έχουν κανένα ρόλο σε πανδημίες που προκαλούνται από οξείες ιογενείς λοιμώξεις, όπως οι κορωνοϊοί ή οι ιοί της γρίπης. Χωρίς καθολικά εμβόλια, ο εμβολιασμός δεν μπορεί να αποτρέψει τέτοιες πανδημίες και χωρίς εμβόλια που προκαλούν αποστειρωτική ανοσία, ο εμβολιασμός δεν μπορεί να βάλει τέλος σε τέτοιες πανδημίες.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα κραυγαλέα παραδείγματα ανικανότητας, η παραχώρηση ακόμη μεγαλύτερης εξουσίας στον ΠΟΥ θα οδηγούσε μόνο σε περαιτέρω παγκόσμιες καταστροφές για την υγεία.
Η πρόταση για μια συνθήκη για την πανδημία και οι τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας (IHR) είναι απλώς μια άσκηση ενδυνάμωσης των γραφειοκρατών, που επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από συγκρούσεις συμφερόντων.
Αυτές οι πρωτοβουλίες είναι εντελώς αποσυνδεδεμένες από επιστημονικές εκτιμήσεις και επικεντρώνονται στον έλεγχο του παγκόσμιου τοπίου της υγείας, παρά στον έλεγχο των ιών.
Δεν είναι μόνο απαραίτητο για τους εθνικούς αντιπροσώπους να αποχωρήσουν από την Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας, αλλά και οι χώρες να σταματήσουν τη μαζική ροή χρηματοδότησης σε δυσλειτουργικούς παγκόσμιους οργανισμούς υγείας, όπως ο ΠΟΥ.
Αυτό έχει γίνει πλέον μια πραγματική έκτακτη ανάγκη για την υγεία, διεθνούς ενδιαφέροντος…
