Η ιβερμεκτίνη για την COVID-19 είναι απίθανο να προσφέρει κλινικά σημαντική βελτίωση στην ανάρρωση, τις εισαγωγές στο νοσοκομείο ή τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Περαιτέρω δοκιμές ιβερμεκτίνης για μόλυνση από SARS-Cov-2 σε εμβολιασμένους πληθυσμούς της κοινότητας φαίνονται αδικαιολόγητες.
Ποιος είναι ο Simon de Lusignan;
Ο καθηγητής de Lusignan είναι διευθυντής του Κέντρου Έρευνας και Επιτήρησης της Oxford-RCGP και αναφέρει ότι μέσω του πανεπιστημίου του είχε υποτροφίες εκτός της υποβληθείσας εργασίας από τις AstraZeneca, GSK, Sanofi, Seqirus και Takeda για έρευνα σχετικά με τα εμβόλια και μέλος συμβουλευτικών επιτροπών για την AstraZeneca , Sanofi και Seqirus.
Χμμμ…
Γνωρίζω από την έρευνά μου για τη βιταμίνη D, ότι ένα κοινό κόλπο από τους συνεργάτες των φαρμακευτικών εταιρειών είναι να χρησιμοποιούν δόσεις που κατά κάποιο τρόπο είναι αναποτελεσματικές. Θα μπορούσε λοιπόν να συμβαίνει το ίδιο με αυτή τη μελέτη;
Οι συμμετέχοντες έλαβαν τη συνήθη φροντίδα συν ιβερμεκτίνη, σύμφωνα με τις ζώνες βάρους για στόχο 300-400 μg/kg, λαμβανόμενη ως μία δόση ημερησίως για 3 ημέρες [18 mg ημερησίως (6 × 3 mg δισκία) για βάρος 45-64 kg, 24 mg ημερησίως (8 × 3 mg δισκία) για βάρος 65-84 kg και 30 mg ημερησίως (10 × 3 mg δισκία) για βάρος ≥84 kg]. Οι συμμετέχοντες συμβουλεύτηκαν να μην τρώνε δύο ώρες πριν ή μετά τη λήψη της ιβερμεκτίνης.
“Οι συμμετέχοντες συμβουλεύτηκαν να μην τρώνε δύο ώρες πριν ή μετά τη λήψη της ιβερμεκτίνης”…
Τι γνωρίζουμε για το πώς πρέπει να παίρνετε την ιβερμεκτίνη ώστε να λειτουργεί σωστά;
Το γεωμετρικό μέσο του εμβαδού κάτω από την καμπύλη (AUC) των 30 mg ιβερμεκτίνης ήταν 2,6 φορές υψηλότερο όταν χορηγήθηκε με τροφή.
Και γι' αυτό οι γιατροί της FLCCC, οι οποίοι έσωσαν στην πραγματικότητα ανθρώπους, λένε:
Η ιβερμεκτίνη λαμβάνεται καλύτερα με το γεύμα ή απλώς μετά το γεύμα, για μεγαλύτερη απορρόφηση.
Επίσης, η FLCCC προτείνει ότι η ιβερμεκτίνη πρέπει να λαμβάνεται για “τουλάχιστον 5 ημέρες ή έως ότου υποχωρήσουν τα συμπτώματα”. Αυτή η μελέτη (PRINCIPLE) άφησε τους συμμετέχοντες να λάβουν Ιβερμεκτίνη μόνο για 3 ημέρες.
Αλλά ακόμη και με τη σκόπιμη επιλογή ενός αναποτελεσματικού πρωτοκόλλου, τα δεδομένα από τη μελέτη δεν αποδεικνύουν ότι η Ιβερμεκτίνη είναι άχρηστη, όπως φαίνεται στην ανάλυση εδώ:
Μου φαίνεται ότι κάποιος προσπαθεί να παραποιήσει την αποτελεσματικότητα της ιβερμεκτίνης, ξανά…
Σημαντικά βελτιωμένη ανάρρωση και σημαντικά χαμηλότερος κίνδυνος μακράς διάρκειας (Long) COVID με ιβερμεκτίνη, παρά το γεγονός ότι είναι η πιο ξεκάθαρα σχεδιασμένη για αποτυχία μελέτη (δείτε τις λεπτομέρειες παρακάτω σε σύγκριση με την επικαλυπτόμενη δοκιμή της ίδιας ομάδας για ένα πατενταρισμένο προϊόν).
Οι τιμές p για παρατεταμένη ανάρρωση, πρώιμη παρατεταμένη ανάρρωση, ανακούφιση όλων των συμπτωμάτων και παρατεταμένη ανακούφιση είναι όλες < 0,0001.
Οι ασθενείς στην ομάδα της ιβερμεκτίνης είχαν επίσης σημαντικά καλύτερη υγεία ένα χρόνο αργότερα. Η τιμή p για λιγότερα συνδυαστικά μέτρια/μείζονα συμπτώματα με ιβερμεκτίνη στους 12 μήνες είναι < 0,0000001.
Υπήρξαν 2 θάνατοι στο σκέλος της ιβερμεκτίνης και 11 στην ομάδα μη ταυτόχρονου ελέγχου, που δεν είναι άμεσα συγκρίσιμο. Οι συγγραφείς δεν παρέχουν τον αριθμό των θανάτων στην ομάδα ταυτόχρονου ελέγχου.
Από τους μη ταυτόχρονους σε ταυτόχρονους πληθυσμούς, μπορούμε να δούμε ότι οι συγγραφείς έκαναν μια πολύ σημαντική αλλαγή για να μειώσουν την πιθανότητα εμφάνισης θετικών αποτελεσμάτων. Το 47% των ασθενών ήταν άνω των 65 ετών στην ομάδα ελέγχου πριν από το σκέλος της ιβερμεκτίνης. Για την ιβερμεκτίνη αυτό μειώθηκε στο 16% (εστιάζοντας σε ασθενείς χαμηλού κινδύνου για να αποφευχθεί η εμφάνιση οφέλους).
Κάτι τέτοιες μελέτες δυσφημίζουν την ίδια την επιστήμη…
