Πολυεθνικές Αγροχημικές Εταιρείες...
Πολυεθνικές Αγροχημικές Εταιρείες...
...και ο Μεγάλος Διατροφικός Μετασχηματισμός
*της Dr. Birsen Filip*
Τον Ιούλιο του 2022, η καναδική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μειώσει “τις εκπομπές από τη χρήση λιπασμάτων κατά 30% από τα επίπεδα του 2020 έως το 2030”. Τον προηγούμενο μήνα, η κυβέρνηση της Ολλανδίας δήλωσε δημόσια ότι θα εφαρμόσει μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση της “αζωτορύπανσης ορισμένων περιοχών έως και 70% έως το 2030”, προκειμένου να εκπληρώσει τους όρους της Ευρωπαϊκής “Πράσινης Συμφωνίας”, η οποία στοχεύει να “καταστήσει τις πολιτικές της ΕΕ για το κλίμα, την ενέργεια, τις μεταφορές και τη φορολογία κατάλληλες για τη μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990”.
Σε απάντηση, οι ολλανδικές “αγροτικές και γεωργικές οργανώσεις είπαν ότι οι στόχοι δεν ήταν ρεαλιστικοί και κάλεσαν σε διαμαρτυρία”, κάτι που οδήγησε τους αγρότες και τους υποστηρικτές τους να ξεσηκωθούν σε όλη τη χώρα. Η τεχνητά σχεδιασμένη Πράσινη Συμφωνία είναι ένας από τους στόχους της Ατζέντας 2030, η οποία εγκρίθηκε από 193 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 2015.
Εκτός από τα Ηνωμένα Έθνη, η Ατζέντα 2030 υποστηρίζεται επίσης από έναν αριθμό άλλων διεθνών οργανισμών και θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) και των ιδρυμάτων του Bretton Woods, που αποτελούνται από την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). Υποστηρίζεται επίσης από ορισμένες από τις πιο ισχυρές πολυεθνικές εταιρείες αγροχημικών στον κόσμο, όπως η BASF, η Bayer, η Dow Chemical, η DuPont και η Syngenta, οι οποίες, μαζί, ελέγχουν περισσότερο από το 75% της παγκόσμιας αγοράς γεωργικών εισροών. Τα τελευταία χρόνια, “η εξαγορά της Syngenta από την ChemChina και η συγχώνευση της Bayer και της Monsanto” έχουν “αναδιαμορφώσει την παγκόσμια βιομηχανία σπόρων”. Επιπλέον, “η DuPont de Nemours δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της Dow Chemical και της DuPont το 2017”. Ωστόσο, “μέσα σε 18 μήνες από τη συγχώνευση, η εταιρεία χωρίστηκε σε τρεις εισηγμένες εταιρείες με εστίαση στα εξής: γεωργία με την Corteva, επιστήμη υλικών με την Dow και εξειδικευμένα προϊόντα με τη DuPont”.
Τα τελευταία χρόνια, όλες αυτές οι εταιρείες έχουν εκδώσει δηλώσεις που υποδηλώνουν ότι ο αγροτικός τομέας θα υποστεί σημαντικές αλλαγές τις επόμενες τρεις δεκαετίες και ότι δεσμεύονται να κάνουν τα καθήκοντά τους για να επιταχύνουν τη μετάβαση στις αποκαλούμενες πράσινες πολιτικές. Ως εκ τούτου, συνηγορούν υπέρ των κυβερνήσεων ώστε να ανακατευθύνουν τα δημόσια οικονομικά μακριά από τη συμβατική γεωργία και προς την αναγεννητική γεωργία και τις εναλλακτικές πηγές πρωτεϊνών, συμπεριλαμβανομένης της εκτροφής εντόμων και των κρεάτων που καλλιεργούνται στο εργαστήριο.
Επιπλέον, η BASF, η Syngenta και η Bayer είναι μέλη του “European Carbon+ Farming Coalition”, ο οποίος περιλαμβάνει έναν αριθμό “οργανισμών και ενδιαφερόμενων μερών στην αλυσίδα αξίας τροφίμων”, όπως “COPA-COGECA, Crop In, European Conservation Agriculture Federation (ECAF ), European Institute of Innovation & Technology (EIT) Food, HERO, Planet Labs”, “Swiss Re, University of Glasgow, Yara, Zurich και το World Economic Forum”. Αρχικά, αυτός ο “συνασπισμός προέκυψε ως μια εταιρική σχέση μεταξύ της πλατφόρμας 100 εκατομμυρίων αγροτών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και της Ομάδας Δράσης του Διευθύνοντος Συμβούλου για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία”.
Ο στόχος του είναι η “απανθρακοποίηση του ευρωπαϊκού συστήματος τροφίμων” επιταχύνοντας τον μετασχηματισμό των γεωργικών και γεωργικών πρακτικών. Πιο συγκεκριμένα, η European Carbon+ Farming Coalition επιδιώκει να επιτύχει “μηδενική ακαθάριστη επέκταση στην έκταση της καλλιεργούμενης γης για παραγωγή τροφίμων έως το 2025, μείωση των συνολικών εδαφών που χρησιμοποιούνται για ζώα κατά περίπου το ένα τρίτο έως το 2030 και συνακόλουθη απελευθέρωση σχεδόν 500 εκατομμυρίων εκταρίων γης για την αποκατάσταση του φυσικού οικοσυστήματος μέχρι την ίδια ημερομηνία”. Σύμφωνα με το WEF, εκτός από το όφελος για το περιβάλλον, τέτοιες αλλαγές θα είναι και οικονομικά συμφέρουσες, καθώς “η αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης τροφίμων θα μπορούσε να δημιουργήσει 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες”.
Επανασχεδιάζοντας τα τρόφιμα, τη γεωργία και την ανθρωπότητα: Η δυστοπία του Εκομοντερνισμού
Προκειμένου να επιταχυνθεί ο μετασχηματισμός της γεωργίας τις επόμενες δεκαετίες, η BASF ζητά να απαιτηθεί “από τους αγρότες να μειώσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις” τους μειώνοντας τις “εκπομπές CO2 ανά τόνο καλλιέργειας κατά 30%” και εφαρμόζοντας “ψηφιακές τεχνολογίες σε περισσότερα από 400 εκατομμύρια εκτάρια της γεωργικής γης”. Η BASF υποστηρίζει επίσης την ευρεία χρήση μιας σειράς νέων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων “προϊόντων διαχείρισης αζώτου”, ζιζανιοκτόνων, “νέων ποικιλιών καλλιεργειών”, “βιολογικών εμβολιασμών και καινοτόμων ψηφιακών λύσεων”, ώστε να γίνουν οι αγρότες “πιο αποδοτικοί ως προς τον άνθρακα και ανθεκτικοί στα πτητικά. καιρικές συνθήκες". Εκτιμάται ότι τέτοιες αλλαγές “θα συμβάλουν σημαντικά στον στόχο του Ομίλου BASF για πωλήσεις 22 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2025”.
Εν τω μεταξύ, η Syngenta, η δεύτερη μεγαλύτερη αγροχημική επιχείρηση στον κόσμο (μετά την Bayer), η οποία ανήκει σε μια κινεζική κρατική εταιρεία που ονομάζεται ChemChina, εστιάζει στην “γεωργία ουδέτερου άνθρακα” με το πρόσχημα της “καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής”. Πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζει την “παροχή τεχνολογιών, υπηρεσιών και εκπαίδευσης στους αγρότες”, καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξη νέων γενετικά επεξεργασμένων σπόρων που θα μείωναν τις εκπομπές CO2. Σύμφωνα με τη Syngenta, “καλλιέργειες με γονιδιακή επεξεργασία” θα χρησιμοποιούνται και θα καλλιεργούνται ευρέως σε όλο τον κόσμο “μέχρι το 2050”.
Αυτή η εταιρεία προωθεί επίσης “μια μεταμόρφωση προς την αναγεννητική γεωργία”, η οποία υποστηρίζεται ότι “οδήγησε σε περισσότερα τρόφιμα που καλλιεργούνται σε λιγότερη γη, μειωμένες γεωργικές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, αυξημένη βιοποικιλότητα και ενισχυμένη υγεία του εδάφους”, αν και υπάρχουν ελάχιστα επιστημονικά στοιχεία ή μακροπρόθεσμα δεδομένα για να υποστηρίξουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Ωστόσο, η Syngenta υποστηρίζει ότι ο κόσμος χρειάζεται “κυβερνήσεις και μέσα ενημέρωσης … για να ενθαρρύνουν την ευρεία υιοθέτηση” πρακτικών αναγέννησης από όσο το δυνατόν περισσότερους αγρότες.
Η Bayer υποστηρίζει επίσης την αναγεννητική γεωργία για να βοηθήσει “τους αγρότες να μειώσουν σημαντικά την ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπουν οι δραστηριότητές τους, αφαιρώντας παράλληλα τον άνθρακα από την ατμόσφαιρα”. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι είναι απαραίτητο “να στραφούμε σε μια αναγεννητική προσέγγιση και να γίνουν οι καλλιέργειες πιο ανθεκτικές στις κλιματικές επιπτώσεις”. Επιπλέον, όπως και η Syngenta, η Bayer υποστηρίζει την ανάπτυξη “νέων τεχνολογιών επεξεργασίας γονιδίων” προκειμένου να μειωθεί “το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της παγκόσμιας γεωργίας”. Κοιτάζοντας το μέλλον, η Bayer προβλέπει ότι “στη γεωργία, η βιοτεχνολογία θα είναι ένας κρίσιμος παράγοντας” που θα χρησιμοποιηθεί για να “θρέψει τα 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους που θα βρίσκονται στον πλανήτη μέχρι το 2050, ενώ ταυτόχρονα θα καταπολεμήσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής”.
Όπως η Bayer, η BASF και η Syngenta, η DuPont επιδιώκει επίσης να συμβάλει στη μείωση της “εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και στην προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος”. Η απάντησή της επικεντρώνεται κυρίως στη διευκόλυνση της παραγωγής και κατανάλωσης εναλλακτικών πηγών πρωτεΐνης που μπορούν να αναπαράγουν “την υφή και την εμφάνιση των ινών κρέατος και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επεκτείνουν ή να αντικαταστήσουν το κρέας ή το ψάρι”. Η DuPont επεσήμανε ότι “το 2016, οι Αμερικανοί κατανάλωναν περίπου 26 κιλά βοείου κρέατος κατά κεφαλήν, τουλάχιστον το μισό από το οποίο καταναλώθηκε σε μορφή χάμπουργκερ. Η αντικατάσταση μόνο του μισού κρέατος για μπιφτέκι της Αμερικής με πρωτεΐνη SUPRO® MAX, η οποία έχει αποτύπωμα άνθρακα έως και ογδόντα φορές χαμηλότερο από τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τις πρωτεΐνες κρέατος, ισοδυναμεί με την αφαίρεση περισσότερων από 15 εκατομμυρίων αυτοκινήτων μεσαίου μεγέθους από το δρόμο”.
Μερικές από τις πιο ισχυρές πολυεθνικές αγροχημικές εταιρείες του κόσμου έχουν ωφεληθεί πάρα πολύ από διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από εκείνα των μικρομεσαίων εκμεταλλεύσεων, καθώς και των μαζών, όσον αφορά τον μετασχηματισμό των τομέων τροφίμων και γεωργίας. Ειδικότερα, η συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (TRIPS), η οποία εγκρίθηκε το 1994, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστροφή των μέσων διαβίωσης πολλών αγροτών, ενώ αποδείχθηκε επικερδής για αγροχημικούς γίγαντες όπως η BASF, η Bayer, η Dow Chemical, η DuPont και η Syngenta. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι η TRIPS επέτρεψε την κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σπόρων και φυτών.
Ως αποτέλεσμα, αυτοφυή βότανα και φυτά σε πολλές διαφορετικές χώρες, πολλά από τα οποία είχαν προηγουμένως καλλιεργηθεί για γενιές, έγιναν οι μοναδικές ιδιότητες ισχυρών πολυεθνικών εταιρειών αγροχημικών. Αφού κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τα φυτά και τα βότανα, οι τοπικοί αγρότες απαγορεύεται να ασχολούνται με τις παραδοσιακές και μακροχρόνιες πρακτικές της αποθήκευσης και της αναφύτευσης των δικών τους σπόρων. Αντίθετα, καλούνται να πληρώσουν στις εταιρείες που κατέχουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τους ίδιους σπόρους που είχαν προηγουμένως παραγάγει, αποθηκεύσει, ξαναφυτεύσει και ανταλλάξει χωρίς κόστος.
Ισχυρές πολυεθνικές εταιρείες αγροχημικών έχουν επίσης προωθήσει τα δικά τους συμφέροντα και ατζέντες, ασκώντας άνευ προηγουμένου επιρροή στην έρευνα και ανάπτυξη στη βιομηχανία τροφίμων, ενώ αγνοούν τυχόν ευρήματα που αποδεικνύουν ότι οι επιχειρηματικές τους πρακτικές ήταν επιβλαβείς για το φυσικό περιβάλλον. Συγκεκριμένα, ορισμένες από αυτές τις μεγάλες εταιρείες αγροχημικών έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειες και τους πόρους τους στη μελέτη “γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ), στη δημιουργία ισχυρότερων φυτοφαρμάκων και συνθετικών λιπασμάτων και στην υπεράσπιση της απόδοσης αυτών των προϊόντων”.
Έχουν επίσης υποστηρίξει την επέκταση των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών, γνωρίζοντας ότι η καλλιέργειά τους περιλαμβάνει “την εφαρμογή μεγαλύτερων ποσοτήτων συνθετικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων”, που έχει οδηγήσει σε μεγάλες ποσότητες τοξικών χημικών ουσιών που μολύνουν το έδαφος και τις πηγές νερού. Βασικά, αυτές οι αγροχημικές εταιρείες ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τη δημιουργία πολλών από τα ίδια περιβαλλοντικά προβλήματα που τώρα ισχυρίζονται ότι πρέπει να επιλυθούν επειγόντως μέσω της Ατζέντας 2030.
Υπάρχει πραγματική πιθανότητα, οι ριζικές και μεγάλης κλίμακας μετασχηματισμοί ολόκληρης της βιομηχανίας τροφίμων και των ανθρώπινων διατροφικών συνηθειών που ωθούνται από τους κοινωνικούς μηχανικούς της Ατζέντας 2030 να οδηγήσουν τις μάζες σε μια δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου. Τα διδάγματα από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ού αιώνα αποκάλυψαν ότι είναι πολύ δύσκολο να διορθωθούν μεγάλα λάθη που αποδίδονται στον ευρείας κλίμακας κεντρικό σχεδιασμό των κοινωνικών μηχανικών, γιατί αυτό απαιτεί συχνά “μεγάλο κοινωνικό μετασχηματισμό” ή “αναδιαμόρφωση ολόκληρης της κοινωνίας", που μπορεί να οδηγήσει σε εκτεταμένες απρόβλεπτες συνέπειες ή γεγονότα, μείζονα καταστροφικά αποτελέσματα και “ενόχληση για πολλούς ανθρώπους”, σύμφωνα με τα λόγια του Karl R. Popper.
Η έντονη και συντονισμένη διεθνής προσπάθεια για τη διευκόλυνση ενός τεχνητά σχεδιασμένου μετασχηματισμού της παγκόσμιας βιομηχανίας τροφίμων, με βάση την Ατζέντα 2030, αποτελεί μαρτυρία του γεγονότος ότι βλέπουμε το εκκρεμές του πολιτισμού να πηγαίνει προς τα πίσω σε πολλές προηγμένες κοινωνίες, όπου η προσπάθεια να επιτύχουν μια άνετη ζωή θα μπορούσε γρήγορα να αντικατασταθεί από έναν αγώνα για τα απολύτως απαραίτητα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο ύπαρξης, κάτι που υποτίθεται ότι δεν συμβαίνει στις προηγμένες κοινωνίες.
Οι μάζες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι κοινωνικοί μηχανικοί της Ατζέντας 2030 είναι “ψευδοπροφήτες”, που τις παραπλανούν σε σημείο που θα “στοιχειωθούν από το φάντασμα του θανάτου από την πείνα”. Αυτό μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στην εμφάνιση “ασυμβίβαστων διαφωνιών μέσα στην κοινωνία”, όπου οι ταραχές για τα τρόφιμα, οι συγκρούσεις και η βία θα μπορούσαν αναπόφευκτα “να καταλήξουν σε πλήρη αποσύνθεση όλων των κοινωνικών δεσμών”, όπως το έθεσε ο Ludwig von Mises.
Η Birsen Filip είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στη φιλοσοφία και μεταπτυχιακού τίτλου στα οικονομικά και τη φιλοσοφία. Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα και κεφάλαια σε μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής φιλοσοφίας, της γεωπολιτικής και της ιστορίας της οικονομικής σκέψης, με έμφαση στην Αυστριακή Σχολή Οικονομικών Επιστημών και τη Γερμανική Ιστορική Σχολή Οικονομικών Επιστημών.
Είναι η συγγραφέας του επερχόμενου βιβλίου “The Early History of Economics in the United States: The Influence of the German Historical School of Economics on Teaching and Theory” (Routledge, 2022). Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου “The Rise of Neo-liberalism and the Decline of Freedom” (Palgrave Macmillan, 2020).