Παραπετάσματα καπνού - Μέρος 7ο
Θάνατοι από/με covid
*των Tom Jefferson & Carl Heneghan*
Και έτσι φτάνουμε στους θανάτους από/με την COVID, καθώς αυτή είναι μια λογική ακολουθία της σειράς των αναρτήσεων.
Όπως και με τη γρίπη, δεν γνωρίζουμε πραγματικά πόσοι άνθρωποι πέθαναν με μια ενεργή λοίμωξη από τον SARS-CoV-2, δηλαδή δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο ρόλος (εάν υπάρχει) του ιού στον θάνατο των συνανθρώπων μας. Όταν συγκεντρώσαμε τις απαντήσεις στη δημόσια αμφισβήτηση της αφήγησης, βρήκαμε 14 διαφορετικούς ορισμούς των “θανάτων από την Covid”. Στην πιο ακραία περίπτωση, ελάχιστα πιστευτή, η Επιτροπή Ποιότητας Φροντίδας άφησε τον ιδιοκτήτη του γηροκομείου να αποφασίσει την αιτία θανάτου. Δεν διεξήχθησαν μεταθανάτιες εξετάσεις και δεν έγινε σε βάθος εξέταση των αρχείων. Ωστόσο, αν κοιτάξετε προσεκτικά την τεκμηρίωση που ανακάλυψε το κοινό, θα αναγνωρίσετε το μοντέλο παιχνιδιών με τη λέξη “γρίπη”.
Φαινόταν να υπήρξαν πολλοί θάνατοι το 2020, οι περισσότεροι από αυτούς ονομάστηκαν “Covid”, αλλά έπαιξε ρόλο ο ιός; Οι περισσότεροι θάνατοι έλαβαν χώρα στα σπίτια των ανθρώπων, επομένως οι εναλλακτικές εξηγήσεις είναι ότι οι αδύναμοι ήταν απομονωμένοι και πέθαναν από δίψα, πείνα, εγκατάλειψη και ραγισμένη καρδιά στο σπίτι ή σε οίκους φροντίδας που υποχρηματοδοτούνταν.
Ωστόσο, όπως πάντα, η ποιότητα των αποδεικτικών στοιχείων για τις συνθήκες του θανάτου είναι κακή.
Κλινικά, όλα τα οξέα αναπνευστικά επεισόδια είναι παρόμοια. Η αιτία δεν μπορεί να διακριθεί αν δεν γίνει εργαστηριακός έλεγχος.
Ωστόσο, η παράλογη και ακατάλληλη χρήση και αναφορά της δοκιμής PCR έχει εξασφαλίσει ότι τα δεδομένα θνησιμότητας από/με την Covid σχεδόν σίγουρα δεν θα αποκαλυφθούν ποτέ. Δεν είναι επίσης προς το συμφέρον των πολιτικών να το πράξουν: θα έπρεπε να ξεκαθαρίσουν το χάος στο οποίο προήδρευαν.
Δεν θα μάθουμε ποτέ την απάντηση, εκτός και αν το ζήτημα διερευνηθεί ανεξάρτητα, αλλά το παιχνίδι με τα κοχύλια της λέξης “γρίπη” θα παρέχει ένα πρότυπο για την επόμενη κρίση.
Είναι ανησυχητικός ο τρόπος με τον οποίο η ακαδημαϊκή κοινότητα συμβάλλει στη διατήρηση της τρέχουσας κατάστασης. Στο σύστημα έχει διεισδύσει χαμηλής ποιότητας και απρόσεκτη επιστημονική έρευνα. Τα μοντέλα και οι μελέτες που κοιτάζουν μόνο πίσω στο χρόνο και μπορούν να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού είναι πλέον ο κανόνας. Η ακρίβεια δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα, καθώς ο κύριος στόχος για την ακαδημαϊκή αναγνώριση είναι η υποστήριξη συγκεκριμένων πολιτικών.
Οι κυβερνώντες μας έχουν ήδη δείξει την αδυναμία τους να προετοιμαστούν, να σχεδιάσουν και να λάβουν ορθές αποφάσεις ή ακόμα και να αναλάβουν την ευθύνη για τις καταστροφικές συνέπειες των πανικόβλητων πράξεών τους. Πόσο μάλλον να αντιστρέψουν τρελές αποφάσεις όπως οι μάσκες και ο εμβολιασμός των νέων με βάση τη θεωρία ότι θα μπορούσαν να εισάγουν την πανούκλα στις οικογένειες και να σκοτώσουν τη γιαγιά… Ούτε η μασκοφορία, ούτε τα εμβόλια έχουν αξιόπιστα στοιχεία που να δείχνουν τις επιπτώσεις τους στη μετάδοση του ιού, καθιστώντας την εντολή μασκοφορίας και εμβολιασμού των νέων σχεδόν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά οι συνέπειες τέτοιων πολιτικών χωρίς στοιχεία γίνονται πλέον οδυνηρά εμφανείς.
Θα θεωρηθεί κάποιος υπεύθυνος; Στην πραγματικότητα, πριν το σκεφτούμε αυτό, ποιος διευθύνει τις υπηρεσίες υγείας κάθε χώρας που εμπλέκονται στην καταστροφή;
