ΜΕΛΕΤΗ: Φυσιομεταβολικές και κλινικές συνέπειες της χρήσης μάσκας προσώπου
Συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση και ολοκληρωμένη αξιολόγηση
Περίληψη
Ιστορικό
Καθώς οι μάσκες προσώπου έγιναν υποχρεωτικές στις περισσότερες χώρες κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, οι ανεπιθύμητες ενέργειες απαιτούν τεκμηριωμένη έρευνα.
Μέθοδοι
Μια συστηματική ανασκόπηση 2.168 μελετών σχετικά με τις ανεπιθύμητες ενέργειες της ιατρικής μάσκας έδωσε 54 δημοσιεύσεις για σύνθεση και 37 μελέτες για μετα-ανάλυση (σε n = 8.641, m = 2.482, f = 6.159, ηλικία = 34,8 ± 12,5). Η διάμεση διάρκεια της δοκιμής ήταν μόνο 18 λεπτά (IQR = 50) για τη συνολική μας αξιολόγηση των φυσιομεταβολικών και κλινικών αποτελεσμάτων που προκαλούνται από τη μάσκα.
Αποτελέσματα
Βρήκαμε σημαντικά αποτελέσματα τόσο στις ιατρικές χειρουργικές μάσκες, όσο και στις μάσκες N95, με μεγαλύτερη επίδραση των δεύτερων. Αυτές οι επιδράσεις περιελάμβαναν μειωμένο SpO2 (συνολική τυπική μέση διαφορά, SMD = -0,24, 95% CI = -0,38 έως -0,11, p < 0,001) και λεπτό αερισμό (SMD = -0,72, 95% CI = -0,99 έως -0,46, p. < 0,001), ταυτόχρονη αύξηση CO2 στο αίμα (SMD = +0,64, 95% CI = 0,31-0,96, p < 0,001), καρδιακό ρυθμό (N95: SMD = +0,22, 95% CI = 0,03-0,41, p = 0,0 ), συστολική αρτηριακή πίεση (χειρουργική: SMD = +0,21, 95% CI = 0,03–0,39, p = 0,02), θερμοκρασία δέρματος (συνολική SMD = +0,80 95% CI = 0,23–1,38, p = 0,006) και υγρασία (SMD +2,24, 95% CI = 1,32–3,17, p < 0,001).
Επιδράσεις στην προσπάθεια (συνολική SMD = +0,9, χειρουργική = +0,63, N95 = +1,19), δυσφορία (SMD = +1,16), δύσπνοια (SMD = +1,46), θερμότητα (SMD = +0,70) και υγρασία (SMD = +0,9) ήταν σημαντικές σε n = 373 με ισχυρή σχέση με τη χρήση μάσκας (p < 0,006 έως p < 0,001). Ο συγκεντρωτικός επιπολασμός συμπτωμάτων (n = 8.128) ήταν σημαντικός για: πονοκέφαλο (62%, p < 0,001), ακμή (38%, p < 0,001), ερεθισμό του δέρματος (36%, p < 0,001), δύσπνοια (33%, p < 0,001), ζέστη (26%, p < 0,001), κνησμός (26%, p < 0,001), διαταραχή της φωνής (23%, p < 0,03) και ζάλη (5%, p = 0,01).
Συζήτηση
Οι μάσκες παρενέβησαν στην πρόσληψη Ο2 και την απελευθέρωση CO2 και διακύβευσαν την αναπνευστική αντιστάθμιση. Αν και οι εκτιμώμενες διάρκειες χρήσης είναι μικρότερες από την καθημερινή/παρατεταμένη χρήση, τα αποτελέσματα επικυρώνουν ανεξάρτητα το σύνδρομο εξάντλησης που προκαλείται από τη μάσκα (MIES) και τις κατάντη φυσιομεταβολικές δυσλειτουργίες. Το MIES μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες κλινικές συνέπειες, ειδικά για τις ευάλωτες ομάδες. Μέχρι στιγμής, αρκετά συμπτώματα που σχετίζονται με τη μάσκα μπορεί να έχουν παρερμηνευθεί ως μακροχρόνια συμπτώματα COVID-19 (long Covid). Σε κάθε περίπτωση, το πιθανό MIES έρχεται σε αντίθεση με τον ορισμό της υγείας του ΠΟΥ.
Συμπέρασμα
Οι παρενέργειες της μάσκας προσώπου πρέπει να αξιολογούνται (κίνδυνος/όφελος) με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία της αποτελεσματικότητάς τους έναντι των ιικών μεταδόσεων. Ελλείψει ισχυρών εμπειρικών αποδείξεων αποτελεσματικότητας, η χρήση μάσκας δεν θα πρέπει να επιβάλλεται, πόσο μάλλον να επιβάλλεται από το νόμο.
