Σχέδιο "Γιγαντιαίο Άλμα" για μείωση των γεννήσεων κατά 81% τα επόμενα 70 χρόνια
Το WEF και η Earth4All θέλουν να έχουμε λιγότερα δισέγγονα...
*του Igor Chudov*
Οι “ηγέτες της σκέψης” που δημιουργούν ιδέες για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και τα Ηνωμένα Έθνη προτείνουν μέτρα για τη μείωση του αριθμού των γεννήσεων τα επόμενα 70 χρόνια από 130 εκατομμύρια σε περίπου 24 εκατομμύρια ετησίως. Δηλαδή πενταπλάσια μείωση!
Τα ριζοσπαστικά τους σχέδια είναι δημόσια και πολύ συγκεκριμένα.
Η οργάνωση “Earth4All”, μια δεξαμενή σκέψης με επιρροή που προέρχεται από τη Λέσχη της Ρώμης, σχεδιάζει να σώσει τον πλανήτη με το σενάριο να έχει το κατάλληλο όνομα, “Giant Leap”.
Το σχέδιό τους, με στόχο να αλλάξει ριζικά την ανθρώπινη ύπαρξη και διακυβέρνηση σε ολόκληρο τον πλανήτη, είναι αρκετά λεπτομερές. Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα του έργου τους θα ήταν η μείωση των τοκετών κατά 81% έως το έτος 2100, σε σύγκριση με το τρέχον επίπεδο.
Οι προβλέψεις αναφέρονται αναλυτικά στην πρότασή τους (σελίδες 45-46). Συγκέντρωσα δύο γραφήματα μαζί για να μπορείτε να τα συγκρίνετε. Αντιπαραβάλλουν το “business as usual” (στα αριστερά) με το αποτέλεσμα του σχεδίου τους “Giant Leap” να εφαρμόζεται πλήρως (στα δεξιά).
Το σχέδιο Giant Leap (κάτω δεξιά γωνία) μειώνει τους τοκετούς από τους σημερινούς 130 εκατομμύρια ετησίως σε περίπου 24 εκατομμύρια ετησίως παγκοσμίως μέχρι το έτος 2100.
Όπως εξηγεί η Earth4All, προέρχεται από τη Λέσχη της Ρώμης:
Η “Γη για Όλους” μπορεί να ανιχνεύσει την προέλευσή της στην έκθεση που ανέθεσε η Λέσχη της Ρώμης με τίτλο “The Limits to Growth”, που δημοσιεύτηκε πριν από 50 χρόνια. Τότε οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν πρώιμα μοντέλα υπολογιστών για να δείξουν ότι οι πεπερασμένοι πόροι της Γης θα λυγίσουν τελικά κάτω από το βάρος της κατανάλωσης υλικού. Η παραγωγή τροφίμων θα μειωθεί, ακολουθούμενη από μια απότομη μείωση του πληθυσμού. Πολλοί άνθρωποι σοκαρίστηκαν από το συμπέρασμα ότι η ώθηση πέρα από τα όρια του πλανήτη θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση. Τα τελευταία 50 χρόνια ο κόσμος ακολούθησε το χειρότερο σενάριο της έκθεσης και αρχίζουμε να βλέπουμε βαθιά κατάγματα στο γήινο σύστημα και στις κοινωνίες. Με τη “Γη για Όλους” θα μπορούσαμε να έχουμε διερευνήσει περισσότερα σενάρια κατάρρευσης, αλλά πιστεύουμε ότι το μέλλον μας θα χτιστεί στην οικονομική αισιοδοξία και όχι στην απόγνωση.
Το ίδιο πρόσωπο, η Sandrine Dixson-Decleve, ηγείται της Earth4all και του Club of Rome:
Η Earth4All δεν είναι περιθωριακός οργανισμός. Δημιούργησε τις ιδέες που καθοδήγησαν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και τα Ηνωμένα Έθνη. Συγκρίνετε, για παράδειγμα, το σχέδιο Giant Leap της Earth4All (στα αριστερά) με τους “Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης” του ΟΗΕ (στα δεξιά).
Πρέπει να απογοητεύσω τους λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας: η κύρια ιδέα του σχεδίου μείωσης των γεννήσεων δεν αναφέρει εμβόλια, τοξικές χημικές ουσίες ή 5G (Δεν έχω πρόσβαση σε μη δημόσιες πληροφορίες).
Το δημοσίως ανακοινωθέν σχέδιο ισοδυναμεί βαρετά με την άρση πολλών υπαρχόντων λόγων για την απόκτηση παιδιών. Ακούγεται επίσης σαν πολλές πολύ ωραίες, προοδευτικές, καλές ιδέες - που έχουν εκτεταμένες συνέπειες!
Το Σχέδιο της Earth4All - Οι ανατροπές
Αξίζει να αναφερθούν μερικά συγκεκριμένα σημεία.
Οι φτωχοί άνθρωποι και οι μικροκαλλιεργητές τείνουν να κάνουν παιδιά για να βοηθήσουν στις οικογενειακές εκμεταλλεύσεις ή ως δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για μεγαλύτερη ηλικία. Έτσι, το σχέδιο προτείνει την εξάλειψη της φτώχειας με την έναρξη μαζικών οικονομικών μεταφορών από τις πλούσιες στις φτωχές χώρες:
Σημειώνοντας ότι οι γυναίκες με ελεύθερο χρόνο τείνουν να κάνουν παιδιά, η Earth4All συνιστά την “ενδυνάμωση των γυναικών” (με πολλά ευεργετικά αποτελέσματα), κάτι που θα έκανε τις γυναίκες απασχολημένες με άλλους στόχους ζωής εκτός από το να κάνουν παιδιά.
Η οικονομική ανάπτυξη, με τη σταθερή επέκταση των κατοικιών, των δρόμων και των πόρων, ευνοεί επίσης την απόκτηση παιδιών, που μπορούν εύκολα να ξεκινήσουν ένα άλλο νοικοκυριό αφού μεγαλώσουν. Αντί για οικονομική ανάπτυξη, η Earth4All και το WEF υποστηρίζουν την “αποανάπτυξη”, δηλαδή τη μείωση των πόρων όπως η στέγαση ή τα τρόφιμα που καταναλώνονται:
Το WEF:
Αφού ρωτήσουν, “Είναι εφικτή η αποανάπτυξη;” οι ειδικοί του WEF εξηγούν ότι η αποανάπτυξη είναι απολύτως λογική γι' αυτούς:
Οι υποστηρικτές της αποανάπτυξης έχουν επίσης επιτακτικά επιχειρήματα.
Το “The Conversation” αναφέρει τον Sam Alexander, έναν υποστηρικτή της αποανάπτυξης και ερευνητή στο Ινστιτούτο Αειφόρου Κοινωνίας της Μελβούρνης, στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στην Αυστραλία. Λέει ότι η αποανάπτυξη “δεν σημαίνει ότι θα ζούμε σε σπηλιές με κεριά”. Αντίθετα, μπορεί να σημαίνει ότι οι άνθρωποι σε πλούσιες χώρες θα αλλάξουν τη διατροφή τους, θα μένουν σε μικρότερα σπίτια και θα οδηγούν και θα ταξιδεύουν λιγότερο.
Το σχέδιο της Εarth4All έχει όλες τις πιθανότητες να πετύχει. Πως το ξέρουμε;
Λειτούργησε σε αποικίες ποντικιών!
Πείραμα ποντικιών “Calhoun”
Ένας διάσημος βιολόγος, ο John Calhoun, διεξήγαγε πολυάριθμα πειράματα “ουτοπικής αποικίας ποντικιών”, όπου τα ποντίκια μπορούσαν να ζήσουν άνετα σε μια μίνι σοσιαλιστική “πόλη ποντικιών” με τέλεια ισότητα χωρίς να βιώνουν πείνα, κρύο ή άλλους κινδύνους που συνεπάγεται η ζωή στην άγρια φύση.
Τα ποντίκια έχουν συνήθως μια δύσκολη ζωή. Οι άνθρωποι τα εξοντώνουν. Εκτίθενται σε κρύο, αρπακτικά, ασθένειες και κακουχίες. Ωστόσο, κάτω από αυτές τις αρπακτικές συνθήκες, ο πληθυσμός τους φαίνεται να είναι άφθαρτος!
Ο Δρ. Calhoun ρώτησε: τι θα συμβεί εάν, αντί να ζουν μια ζωή γεμάτη απειλές, τα ποντίκια τοποθετηθούν σε κάτι αντίστοιχο της σύγχρονης πόλης των 15 λεπτών, με απεριόριστη τροφή, στέγαση και απουσία ασθενειών και θηρευτών;
Το αποτέλεσμα μπορεί να σας σοκάρει!
Αποδείχθηκε ότι, στην αρχή, τα ποντίκια το λάτρεψαν.
Επίσημα, η αποικία ονομαζόταν “Περιβάλλον που αναστέλλει τη θνησιμότητα για τα ποντίκια”. Ανεπίσημα, ονομαζόταν παράδεισος των ποντικών.
Ο βιολόγος John Calhoun έχτισε την αποικία στο Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας στο Μέριλαντ το 1968. Ήταν ένα μεγάλο στυλό — ένας κύβος 4½ ποδιών — με ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει ένα ποντίκι: άφθονο φαγητό και νερό, τέλειο κλίμα, ράβδους χαρτιού για να φτιάξουν άνετες φωλιές και 256 ξεχωριστά διαμερίσματα, προσβάσιμα μέσω διχτυωτών σωλήνων βιδωμένων στους τοίχους. Ο Calhoun εξέτασε επίσης τα ποντίκια για να εξαλείψει τις ασθένειες. Απαλλαγμένο από αρπακτικά και άλλες ανησυχίες, ένα ποντίκι θα μπορούσε θεωρητικά να ζήσει σε εξαιρετικά μεγάλη ηλικία εκεί, χωρίς ούτε μια ανησυχία.
Τα οκτώ ποντίκια που ξεκίνησαν αυτή την αποικία έζησαν χωρίς ανησυχία μέχρι που πολλαπλασιάστηκαν σε έναν εκπληκτικό πληθυσμό 2.200 ποντικιών.
Ο [Calhoun] εισήγαγε οκτώ αλμπίνο ποντίκια στον κύβο των 4½ ποδιών. Μετά από μια περίοδο προσαρμογής, τα πρώτα νεογνά γεννήθηκαν 3½ μήνες αργότερα και ο πληθυσμός διπλασιαζόταν κάθε 55 ημέρες. Τελικά αυτή η τρομερή ανάπτυξη επιβραδύνθηκε, αλλά ο πληθυσμός συνέχισε να αυξάνεται, κορυφώνοντας στα 2.200 ποντίκια κατά τον 19ο μήνα.
Ωστόσο, η ασυνήθιστη αρχική επιτυχία σύντομα μετατράπηκε σε προβλήματα. Πολλαπλασιάστηκαν τα απογοητευμένα μοναχικά άλφα αρσενικά, τα ακούσια άγαμα ποντίκια και τα θηλυκά που απομονώθηκαν. Οι κοινωνικοί δεσμοί υπέφεραν!
Τελικά προέκυψε και άλλη αποκλίνουσα συμπεριφορά. Τα ποντίκια που δεν είχαν ανατραφεί σωστά ή που είχαν εκδιωχθεί από τη φωλιά νωρίς συχνά απέτυχαν να αναπτύξουν υγιείς κοινωνικούς δεσμούς και ως εκ τούτου δυσκολεύονταν στην ενήλικη ζωή με τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Τα κακοπροσαρμοσμένα θηλυκά άρχισαν να απομονώνονται σαν ερημίτες σε άδεια διαμερίσματα — ασυνήθιστη συμπεριφορά μεταξύ των ποντικών. Τα κακοπροσαρμοσμένα αρσενικά, εν τω μεταξύ, άρχισαν να περιποιούνται τον εαυτό τους όλη την ημέρα — να καλλωπίζονται και να γλείφονται για πολλή ώρα. Ο Calhoun τα αποκάλεσε “οι όμορφοι”. Και όμως, ακόμη και ενώ είχαν εμμονή με την εμφάνισή τους, αυτά τα αρσενικά είχαν μηδενικό ενδιαφέρον να φλερτάρουν τα θηλυκά, μηδενικό ενδιαφέρον για το σεξ.
Τα ουτοπικά ποντίκια δεν είχαν πρόσβαση σε αμβλώσεις, αλλά πολλά θηλυκά σκότωναν ή αρνούνταν να φροντίσουν τα μικρά τους:
Πολλές αγχωμένες μητέρες έβγαλαν τα μικρά τους από τη φωλιά νωρίς, πριν αυτά να είναι έτοιμα. Μερικές μάλιστα επιτέθηκαν στα δικά τους μικρά εν μέσω βίας ή τα εγκατέλειψαν ενώ διέφευγαν σε διαφορετικά διαμερίσματα, αφήνοντας τα μικρά να πεθάνουν από αμέλεια.
Στο τέλος, όλη η αποικία πέθανε. Δεν υπήρχε έλλειψη τροφής ή νερού και δεν εμφανίστηκε ασθένεια. Τα ποντίκια απλώς σταμάτησαν να αναπαράγονται. Αυτό το αποτέλεσμα δεν οφειλόταν στον υπερπληθυσμό: καθώς ο πληθυσμός των ποντικών μειώθηκε, ο υπερπληθυσμός δεν ήταν πλέον πρόβλημα - αλλά οι αναπαραγωγικοί ρυθμοί δεν ανέκαμψαν μέχρι το τέλος της αποικίας. Η ουτοπική πόλη των ποντικών εξαφανίστηκε.
Θα εξαφανιστεί η ανθρωπότητα;
Χωρίς καμία ικανότητα να προβλέψω το μέλλον, είμαι προσεκτικά αισιόδοξος. Οι άνθρωποι δεν είναι ποντίκια και η Γη δεν είναι μια περιορισμένη ουτοπία ποντικών.
Πράγματι, είναι πιθανό ότι πολλοί άνθρωποι στους οποίους προσφερθεί να επιλέξουν να έχουν μια ωραία ζωή χωρίς παιδιά, θα παραμείνουν άτεκνοι. Έχουν κάθε δικαίωμα σε μια τέτοια επιλογή!
Σε πολλές χώρες, πολλές γυναίκες και άνδρες επιλέγουν ήδη να μην έχουν απογόνους και τα ποσοστά γεννήσεων έχουν πέσει πολύ κάτω από τα επίπεδα αντικατάστασης. Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα “οδηγούν” τον δρόμο:
Η απόκτηση παιδιών δεν θα είναι πλέον ο κοινωνικός κανόνας;
Αυτό θα οδηγήσει στη διάλυση πολλών ανθρώπινων κοινωνιών;
Τέλος, χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους σε αυτόν τον πλανήτη; Μας κάνει καλό ο αποπληθυσμός;
Ποιός ξέρει!
Το να έχεις παιδιά είναι συχνά απογοητευτικό, ακατάστατο, βρώμικο, ακριβό και χρονοβόρο. Μου αρέσει να είμαι πατέρας. Το να είμαι γονιός με καθορίζει. Τα παιδιά μου είναι η περηφάνια και η χαρά μου. Το παιχνίδι μαζί τους ήταν πολύ ευχάριστο. Ταυτόχρονα, βλέπω την “άλλη πλευρά” και συμπάσχω με άλλους που βρίσκουν την ανατροφή των παιδιών αποθαρρυντική.
Ίσως, μακροπρόθεσμα, η ανθρωπότητα να αυτοεπιλέξει έναν (ενδεχομένως μικρό) υποπληθυσμό που θα επιλέγει να κάνει παιδιά παρά τους φαινομενικά μη καλούς οικονομικούς λόγους για να είναι γονείς. Οι γονείς του μέλλοντος ίσως χρειαστεί να επιμείνουν, παρά το γεγονός ότι θα τους κοροϊδεύει και θα τους χλευάζει η άτεκνη πλειοψηφία!
Μετά από μερικές γενιές, ίσως, αυτό το μικρό μέρος των παράλογων ανθρώπων που αναπαράγονται με κάθε κόστος θα είναι ό,τι απομένει. Τι θα τους οδηγήσει να κάνουν μωρά; Αταβιστικά ένστικτα; Θρησκευτικες πεποιθησεις; Ανησυχία για τη συνέχεια της ανθρώπινης φυλής;
Θα κληρονομήσουν αυτοί οι άνθρωποι έναν όμορφο πράσινο πλανήτη; Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Δεν θα ζήσω αρκετά για να μάθω.
Τι νομίζετε; Θα αποδώσει το σχέδιο της Earth4All για μείωση των γεννήσεων κατά 81%; Είναι μια καλή ιδέα;
