Οι επιπτώσεις που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή είναι συνήθως υπερβολικές…
Καθώς η κλιματική αλλαγή γίνεται το επίκεντρο του δυτικού κόσμου, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου ορισμένες πτυχές μπορεί να είναι υπερβολικές ή παραποιημένες. Αυτές οι περιπτώσεις γίνονται γρήγορα ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:
Προβολές θερμοκρασίας: Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι προβολές θερμοκρασίας μπορεί να είναι υπερβολικές ή παρεξηγημένες. Ενώ είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξάνονται, συγκεκριμένες προβλέψεις για μελλοντικές αυξήσεις της θερμοκρασίας μπορεί να έχουν αβεβαιότητες και διακυμάνσεις, ανάλογα με διαφορετικά μοντέλα και υποθέσεις.
Ακραία καιρικά φαινόμενα: Οι ισχυρισμοί που αποδίδουν μεμονωμένα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως τυφώνες ή καύσωνες, αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή, μπορούν να υπερεκτιμηθούν. Δεν είναι επιστημονικό να αποδίδεται ένα συγκεκριμένο γεγονός μόνο στην κλιματική αλλαγή, καθώς εμπλέκονται φυσικές κλιματικές παραλλαγές.
Προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας: Οι προβλέψεις για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας έχουν βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου και υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι προηγούμενες εκτιμήσεις ήταν υπερβολικές.
Χρονοδιάγραμμα μη αναστρέψιμων σημείων ανατροπής: Οι ισχυρισμοί σχετικά με τα χρονοδιαγράμματα για μη αναστρέψιμα σημεία ανατροπής στο κλιματικό σύστημα είναι υπερβολικοί. Εντός του γεωλογικού αρχείου, παραμένει ασαφές εάν υπάρχουν ορισμένα κατώφλια.
Ποσοστά εξαφάνισης ειδών: Οι εκτιμήσεις για τα μελλοντικά ποσοστά εξαφάνισης ειδών λόγω της κλιματικής αλλαγής έχουν υπερεκτιμηθεί. Ενώ η επίδραση του ανθρώπου στο περιβάλλον αποτελεί σημαντική απειλή για τη βιοποικιλότητα, η εκτίμηση του ακριβούς αριθμού και του χρόνου των εξαφανίσεων μπορεί να είναι δύσκολη, λόγω διαφόρων παραγόντων και αλληλεπιδράσεων εντός των οικοσυστημάτων.
Κλιματική μετανάστευση και πρόσφυγες: Οι προβλέψεις σχετικά με τον αριθμό των κλιματικών προσφύγων ή τις μαζικές μεταναστεύσεις που προκαλούνται από το κλίμα είναι υπερβολικές. Είναι δύσκολο και αντιεπιστημονικό να αποδοθεί η μετανάστευση αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή, καθώς συχνά είναι συνυφασμένη με άλλους κοινωνικοοικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες.
Η γνώση του περιβάλλοντος είναι αντιστρόφως ανάλογη με το άγχος του κλίματος…
Το άγχος για το κλίμα αυξάνεται και έχει αρνητικές συνέπειες τόσο στα άτομα, όσο και στην κοινωνία. Οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα στρες, άγχους και κατάθλιψης, επηρεάζοντας την ψυχική υγεία και τη γενική ευεξία. Η συνεχής ανησυχία και ο φόβος για το μέλλον μπορεί να είναι συναισθηματικά οδυνηρή και να συμβάλει σε συναισθήματα αδυναμίας και απόγνωσης. Το άγχος του κλίματος μπορεί να βλάψει τις ικανότητες λήψης αποφάσεων, να μειώσει την παραγωγικότητα και να κάνει δύσκολη την ιεράρχηση και την εστίαση σε άλλες πτυχές της ζωής. Μπορεί να “τεντώσει” τις προσωπικές σχέσεις και την κοινωνική δυναμική, οδηγώντας σε συγκρούσεις και διαφωνίες. Το υπερβολικό άγχος για το κλίμα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια αίσθηση παράλυσης και αδράνειας.
Η κλιματική αλλαγή προκαλεί αγωνία, θυμό και άλλα αρνητικά συναισθήματα σε παιδιά και νέους σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα σε χιλιάδες νέους ηλικίας 16 έως 25 ετών. Αυτό το “οικολογικό άγχος” έχει αρνητικό αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των ερωτηθέντων, λένε οι ερευνητές που διεξήγαγαν την έρευνα και εν μέρει προκαλείται από την αίσθηση ότι οι κυβερνήσεις δεν κάνουν αρκετά για να αποφύγουν μια κλιματική καταστροφή.
“Αυτή η μελέτη παρέχει επιχειρήματα για όποιον έχει οποιαδήποτε σχέση με την ψυχική υγεία των νέων — η κλιματική αλλαγή είναι μια πραγματική διάσταση στα προβλήματα ψυχικής υγείας τους”, λέει η Sarah Ray, η οποία μελετά το άγχος του κλίματος στο Humboldt State University στην Arcata της Καλιφόρνια.
Η έρευνα — η μεγαλύτερη του είδους της — ρώτησε 10.000 νέους σε 10 χώρες πώς αισθάνονται για την κλιματική αλλαγή και τις κυβερνητικές αντιδράσεις σε αυτήν.
Τα αποτελέσματα, που κυκλοφόρησαν σε προεκτύπωση στις 14 Σεπτεμβρίου, διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι ερωτηθέντες ανησυχούσαν για την κλιματική αλλαγή, με σχεδόν το 60% να λέει ότι αισθάνεται “πολύ ανήσυχος/η” ή “εξαιρετικά ανήσυχος/η”. Πολλά αρνητικά συναισθήματα συσχετίστηκαν με την κλιματική αλλαγή — τα πιο συχνά επιλεγμένα ήταν “λυπημένοι”, “φοβισμένοι”, “αγχωμένοι”, “θυμωμένοι” και “ανίσχυροι” (βλ. “Άγχος του κλίματος”). Συνολικά, το 45% των συμμετεχόντων είπε ότι τα συναισθήματά τους για την κλιματική αλλαγή επηρέασαν την καθημερινότητά τους.
Τα αποτελέσματα των αναλύσεων παλινδρόμησης (βλ. Πίνακα 1) έδειξαν ότι η συνολική περιβαλλοντική γνώση προέβλεψε αρνητικά το άγχος της κλιματικής αλλαγής (B = -0,09, p<0,001), πάνω και πέρα από τις επιπτώσεις των δημογραφικών στοιχείων, των περιβαλλοντικών στάσεων και των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας (βλ. Εικ. 1). Έτσι, υποστηρίχθηκε η Υπόθεση 1: οι άνθρωποι που διαθέτουν περισσότερη (λιγότερη) συνολική περιβαλλοντική γνώση βιώνουν λιγότερο (περισσότερο) άγχος για την κλιματική αλλαγή. Επιπλέον, οι βαθμολογίες έξι από τους επτά τομείς περιεχομένου συσχετίστηκαν αρνητικά με το άγχος της κλιματικής αλλαγής σε μια ξεχωριστή ανάλυση, συμπεριλαμβανομένης της γνώσης σχετικά με την καταναλωτική συμπεριφορά (B = -0,10, p<0,001), τη βασική οικολογία (B = -0,06, p=0,022 ), την οικονομία (B = -0,12, p<0,001), την κοινωνία/πολιτική (B = -0,06, p=0,015), τη μόλυνση (B = -0,09, p<1-0,0) και το κλίμα (B = -0.09, p<0.001, βλέπε Πίνακα 1). Το τελευταίο εύρημα υποστηρίζει την Υπόθεση 2: οι άνθρωποι που διαθέτουν περισσότερες (λιγότερες) ειδικές για το κλίμα γνώσεις βιώνουν λιγότερο (περισσότερο) άγχος για την κλιματική αλλαγή.
Η διδασκαλία του κοινού σχετικά με το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή τείνει συγκεκριμένα να μειώσει το άγχος που αισθάνεται για το μέλλον. Ωστόσο, οι επιστήμονες του κλίματος και τα ΜΜΕ αρνούνται να επιτρέψουν οποιεσδήποτε αισιόδοξες απόψεις, που δείχνουν ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν δικαιολογούν την ετικέτα έκτακτης ανάγκης ή κρίσης. Μήπως αυτός είναι ο λόγος για τις συνεχείς προσπάθειές τους να αποσιωπήσουν οποιαδήποτε εναλλακτική άποψη για την ανησυχητική τους αφήγηση;
Ωστόσο, οι συμπεριφορές φαίνεται να αλλάζουν γρήγορα. Μετά από μια σημαντική αύξηση των Αμερικανών που ισχυρίζονται ότι η κλιματική αλλαγή ήταν μια σημαντική απειλή για τη χώρα από το 2013-2020, τα τελευταία 3 χρόνια έχουν δείξει μια πτώση αυτής της άποψης σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Η ουσία είναι… ότι όσο περισσότερα γνωρίζετε για το κλίμα, τόσο λιγότερο ανήσυχοι για την κλιματική αλλαγή γίνεστε, καθώς τα δεδομένα δεν υποστηρίζουν τον ισχυρισμό περί κλιματικής έκτακτης ανάγκης ή κλιματικής κρίσης. Ο συναγερμός για το κλίμα απαιτεί άγνοια για το κλίμα και αυτό το γεγονός είναι μια κινητήρια πτυχή της φίμωσης των αντίθετων απόψεων.
