Και κάπως έτσι, ο ισχυρισμός πως τα εμβόλια είναι τα καλύτερα μελετημένα προϊόντα στον κόσμο πεθαίνει...
Ο κορυφαίος εμβολιολόγος στον κόσμο, ο Δρ. Στάνλεϊ Πλότκιν και η παρέα του μόλις συνθηκολόγησαν…
*του Aaron Siri*
Ουάου… Μετά από δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων ο Δρ. Στάνλεϊ Πλότκιν και οι εμβολιολόγοι μαθητές του επέμεναν ότι τα εμβόλια είναι τα πιο καλά μελετημένα προϊόντα στον πλανήτη, μόλις έγραψαν ένα άρθρο όπου παραδέχονται ακριβώς το αντίθετο…
Παραδέχτηκαν απλά ότι τα εμβόλια δεν έχουν μελετηθεί σωστά — ούτε πριν από την αδειοδότηση, ούτε μετά από αυτήν. Παραδέχτηκαν, για παράδειγμα ότι:
“Οι κλινικές δοκιμές πριν από την έγκριση έχουν περιορισμένα μεγέθη δειγμάτων [και] διάρκεια παρακολούθησης”
“Δεν υπάρχουν πόροι που προορίζονται για μελέτες ασφάλειας μετά την έγκριση”.
Αυτή είναι μια απίστευτη ανατροπή. Αλλά επιτρέψτε μου να δώσω ένα πλαίσιο, ώστε να μην ξεγελαστεί κανείς με αυτό που ξεκάθαρα επιδιώκουν:
Για δεκαετίες, η ιατρική κοινότητα επέμενε ότι τα εμβόλια είναι τα πιο διεξοδικά μελετημένα προϊόντα που έγιναν ποτέ. Για παράδειγμα, ο Δρ. Πολ Όφιτ είπε: “Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι για τα εμβόλια ως αναμφισβήτητα τα πιο ασφαλή και καλύτερα ελεγμένα πράγματα που βάζουμε στο σώμα μας”.
Για δεκαετίες, γονείς παιδιών που έχουν τραυματιστεί από εμβόλια, ενήλικες που έχουν τραυματιστεί από εμβόλια και άλλοι ενδιαφερόμενοι αμφισβητούσαν αυτούς τους ισχυρισμούς, μόνο για να τους αποφεύγουν και να τους επιτίθενται η ιατρική κοινότητα και οι υπηρεσίες υγείας.
Το 2018, είχα την άνευ προηγουμένου ευκαιρία να πάρω κατάθεση από τον αρχιτέκτονα του εμβολιαστικού μας προγράμματος και νονό της Εμβολιολογίας, Δρ. Πλότκιν και να αποκαλύψω τα στοιχεία που έδειξαν αυτό που παραδέχονται τώρα αυτοί οι συγγραφείς σχετικά με την παντελή έλλειψη δοκιμών και μελετών για την ασφάλεια των εμβολίων.
Μετά τη δημοσιοποίηση αυτής της κατάθεσης, ο Δρ. Plotkin προχωρά σε μια παρωδία, ζητώντας από τον FDA να προσθέσει τις "πληροφορίες που λείπουν για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα" στα ένθετα συσκευασίας των εμβολίων και λέγοντας ότι τα CDC εξαιρούν τις βλάβες από τα ένθετα πληροφοριών των εμβολίων, "πιέζοντας το Ίδρυμα Gates να υποστηρίξει οργανώσεις υπέρ των εμβολίων”, που εργάζονται για να καταγράψει ο ΠΟΥ τη διστακτικότητα απέναντι στα εμβόλια ως παγκόσμια απειλή, ασκώντας πιέσεις στις AAP, IDSA και PIDS για να “υποστηρίξουν την εκπαίδευση μαρτύρων” για την υποστήριξη της ασφάλειας των εμβολίων κλπ.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν λειτουργεί. Δεν λειτουργεί γιατί, στην τελική, δεν υπάρχουν κατάλληλες μελέτες ασφάλειας. Επομένως, δεν υπάρχουν δεδομένα ασφαλείας για προσθήκη στα ένθετα συσκευασίας του FDA και η απόκρυψη των βλαβών από τα CDC με την αφαίρεσή τους από τα ένθετα δεν τις κάνει να εξαφανιστούν. Οι γονείς και άλλοι ενήλικες δεν σταματούν απλώς να πιστεύουν αυτό που έχουν δει με τα μάτια τους, επειδή τα CDC, ο ΠΟΥ, το Ίδρυμα Gates κλπ., δεν θα τα αναγνωρίσουν, ή χειρότερα, θα τους επιτεθούν.
Αυτό μας φέρνει στο παρόν, όπου ο Plotkin και οι μαθητές του συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να κάνουν βουντού στο κοινό. Δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Έτσι, η μόνη τους επιλογή είναι να προσπαθήσουν να συνεργαστούν με την αλήθεια, την οποία απέκρυπταν ψευδόμενοι εδώ και δεκαετίες, με το να παραδεχτούν τώρα ότι οι μελέτες που δείχνουν ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή δεν υπάρχουν. Αλλά κάνοντας αυτή την παραδοχή, βολικά αποτυγχάνουν να παραδεχτούν ότι για δεκαετίες έλεγαν ψέματα, κορόιδεψαν, εξαπάτησαν (και δεν χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη επιπόλαια) το κοινό, υποστηρίζοντας ότι τα εμβόλια είναι πιθανώς τα πιο διεξοδικά ελεγμένα ως προς την ασφάλεια προϊόντα στον πλανήτη και ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι σίγουροι, δεν έμεινε καμία πέτρα που να μην αναποδογυρίστηκε όσον αφορά στην ασφάλεια των εμβολίων…
Έτσι, στο άρθρο τους που μόλις δημοσιεύτηκε, προσποιούνται ότι δεν είπαν ποτέ ψέματα για την ασφάλεια των εμβολίων. Προσποιούνται ότι τώρα απλώς επισημαίνουν ότι η ασφάλεια των εμβολίων δεν έχει ελεγχθεί ποτέ πραγματικά, σαν να μην ήταν γνωστό σε αυτούς πιο πριν…
Μην ξεγελιέστε. Η πραγματική τους ατζέντα είναι ξεκάθαρη και δεν είναι να μελετήσουν την ασφάλεια των εμβολίων, αλλά μάλλον να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη πιστεύουν. Αυτό είναι ξεκάθαρο από το γεγονός ότι, ενώ στο άρθρο τους παραδέχεται ότι οι μελέτες δεν έχουν γίνει, γράφουν με την ίδια ανάσα ότι οι σοβαρές βλάβες του εμβολίου είναι “σπάνιες”. Αν όμως δεν έχουν γίνει οι μελέτες, πώς το ξέρουν; Η απάντηση είναι ότι δεν το ξέρουν και δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν την αλήθεια. Στόχος τους είναι να προστατεύσουν τα προϊόντα που έχουν περάσει όλη την καριέρα τους υπερασπίζοντας και λατρεύοντας και που τους έχουν φέρει φήμη και πλούτη.
Αγνοούν επίσης το βουνό των μελετών και των δεδομένων που υπάρχουν ήδη και δείχνουν ξεκάθαρα σοβαρές βλάβες από τα εμβόλια. Απλώς αφιερώστε λίγο χρόνο για να αναθεωρήσετε το μεγάλο σώμα της επιστήμης γύρω από ένα από τα ανοσοενισχυτικά που χρησιμοποιούνται στα εμβόλια, το οποίο πολλές μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη. Δείτε https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/38788092/.
Τέλος, απλά δείτε την προτεινόμενη λύση τους. Αφού κατέληξαν στο εκ των προτέρων συμπέρασμα ότι οι βλάβες είναι “σπάνιες”, αγνοώντας όλες τις υπάρχουσες μελέτες που δείχνουν βλάβες, αυτοί οι άνθρωποι έχουν το θράσος να θέλουν να κάνουν έφοδο στο ομοσπονδιακό ταμείο αποζημίωσης για τραυματισμούς εμβολίων, για να πληρώσουν πιθανώς στον εαυτό τους και στους συνεργάτες τους εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να κάνουν τις μελέτες που, αναμφίβολα, θα επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν το προηγούμενο συμπέρασμά τους ότι οι βλάβες από τα εμβόλια είναι “σπάνιες”, ενώ αγνοούν τις μελέτες που ήδη δείχνουν σοβαρές βλάβες.
Λοιπόν, έχοντας αυτό κατά νου, εδώ είναι τα πράγματα που παραδέχονται σε αυτό το άρθρο ίσως για πρώτη φορά:
“[Ο] εκτεταμένος δισταγμός έναντι του εμβολιασμού που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid-19 υποδηλώνει ότι το κοινό δεν είναι πλέον ικανοποιημένο με τον παραδοσιακό στόχο ασφάλειας της απλής ανίχνευσης και ποσοτικοποίησης των σχετικών κινδύνων μετά την έγκριση του εμβολίου για χρήση”.
Σχόλιο: Οι γονείς των παιδιών που έχουν τραυματιστεί από τα εμβόλια, οι ενήλικες που έχουν τραυματιστεί από τα εμβόλια και άλλοι δεν ήταν ποτέ “ικανοποιημένοι” με την προσπάθεια αξιολόγησης των “κινδύνων μετά την έγκριση του εμβολίου”.
“Απαιτούνται μελέτες μετά την έγκριση, για να χαρακτηριστεί πλήρως το προφίλ ασφάλειας ενός νέου εμβολίου, καθώς οι κλινικές δοκιμές πριν από την άδεια κυκλοφορίας έχουν περιορισμένα μεγέθη δειγμάτων, διάρκεια παρακολούθησης και ετερογένεια πληθυσμού”.
Σχόλιο: Επιτρέψτε μου να μεταφράσω: οι κλινικές δοκιμές στις οποίες βασίζονται για την αδειοδότηση των παιδικών εμβολίων είναι άχρηστες όσον αφορά την ασφάλεια, δεδομένου ότι δεν έχουν σχεδόν ποτέ έλεγχο με εικονικό φάρμακο, συνήθως εξετάζουν την ασφάλεια για ημέρες ή εβδομάδες μετά την ένεση και συχνά έχουν πολύ λίγους συμμετέχοντες για να μετρήσουν οτιδήποτε έχει αξία. Παραδόξως, είχα μια διαφωνία με έναν μαθητή του Plotkin πριν από λίγο καιρό, γιατί σαφώς δεν ήταν ακόμη έτοιμοι να παραδεχτούν την παραπάνω αλήθεια: https://x.com/AaronSiriSG/status/1673483027618623489.
“Είναι κρίσιμο να εξεταστούν τα ανεπιθύμητα συμβάντα μετά την ανοσοποίηση (AEFIs) που δεν έχουν ανιχνευθεί στις κλινικές δοκιμές, για να εξακριβωθεί εάν σχετίζονται αιτιολογικά ή συμπτωματικά με τον εμβολιασμό”.
Σχόλιο: Τι λέτε, σοβαρά; Εσείς ισχυριζόσασταν εδώ και δεκαετίες ότι αυτό γινόταν!
“Όταν προκαλούνται από εμβόλια (ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολίου), πρέπει να εξακριβωθεί ο κίνδυνος που αποδίδεται στον εμβολιασμό και ο βιολογικός μηχανισμός. Αυτή η επιστήμη γίνεται η βάση για την ανάπτυξη ασφαλέστερων εμβολίων, εάν είναι δυνατόν και για τον προσδιορισμό των αντενδείξεων στον εμβολιασμό και της αποζημίωσης που θα πρέπει να προσφέρεται για τις AEFI”.
Σχόλιο: Και πάλι, τι μας λέτε, σοβαρά; Εσείς ισχυριζόσασταν επίσης εδώ και δεκαετίες ότι αυτό γινόταν!
“Αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν η Συμβουλευτική Επιτροπή για τις Πρακτικές Ανοσοποίησης (ACIP) προτείνει ένα νέο εμβόλιο ρουτίνας, οι μόνες αυτόματες νομοθετικές κατανομές πόρων που ακολουθούν είναι για την προμήθεια εμβολίων από το Vaccines for Children (VFC) και για το Πρόγραμμα Αποζημίωσης Τραυμάτων Εμβολίων (VICP). Αν και το ACIP αναγνωρίζει την ανάγκη, δεν υπάρχουν επί του παρόντος πόροι που προορίζονται για μελέτες ασφάλειας μετά την έγκριση πέρα από τις ετήσιες πιστώσεις, οι οποίες πρέπει να εγκρίνονται από το Κογκρέσο κάθε χρόνο”.
Σχόλιο: Ξανά, τι μας λέτε, σοβαρά; Αλλά ωραίο εκ μέρους σας που το παραδέχεστε επιτέλους μετά από δεκαετίες κοροϊδίας.
“Η πρόοδος στην επιστήμη της ασφάλειας των εμβολίων ήταν ευνόητα αργή - συχνά εξαρτάται από επιδημιολογικά στοιχεία που καθυστερούν ή είναι ανεπαρκή για να υποστηρίξουν αιτιώδη συμπεράσματα και από την κατανόηση των βιολογικών μηχανισμών που είναι ελλιπής - γεγονός που επηρέασε αρνητικά την αποδοχή των εμβολίων”.
Σχόλιο: Περισσότερη κοροϊδία, γιατί εάν είχε διεξαχθεί μια κατάλληλη κλινική δοκιμή πριν από την αδειοδότηση, θα γνωρίζαμε την ασφάλεια πριν απελευθερωθεί το εμβόλιο για χορήγηση σε μωρά και δεν θα χρειαζόταν να βασιζόμαστε στις συγκεχυμένες - προκατειλημμένες - συγκρουσιακές μετά την εξουσιοδότηση “επιδημιολογικές” μελέτες σας που τώρα θέλετε να κάνετε, τις οποίες ξεκαθαρίζετε ότι προτείνετε μόνο και μόνο επειδή θέλετε να αποφύγετε τη “δημόσια ανησυχία και τις επακόλουθες μειώσεις στην κάλυψη εμβολιασμού” και όχι επειδή πραγματικά ενδιαφέρεστε για την ασφάλεια.
“Σε 234 επισκοπήσεις διαφόρων εμβολίων και αποτελεσμάτων υγείας που διεξήχθησαν από το 1991 έως το 2012, ο ΙΟΜ βρήκε ανεπαρκή στοιχεία για να αποδείξει ή να διαψεύσει την αιτιότητα σε 179 (76%) από τις σχέσεις που διερεύνησε, καταδεικνύοντας την ανάγκη για πιο αυστηρή επιστήμη”.
Σχόλιο: Και πάλι, τι μας λέτε, σοβαρά; Θα το εκτιμούσα αν παρακαλούμε παραθέτατε σωστά τη λευκή βίβλο του ICAN από το 2017, από την οποία ξεκάθαρα έχετε αντιγράψει αυτό το σημείο: https://icandecide.org/wp-content/uploads/2019/09/VaccineSafety-Version-1.0-October-2-2017-1.pdf.
“Ο εντοπισμός των βιολογικών μηχανισμών των ανεπιθύμητων ενεργειών - πώς και σε ποιον εμφανίζονται - είναι κρίσιμος για την ανάπτυξη ασφαλέστερων εμβολίων, την πρόληψη των ανεπιθύμητων ενεργειών με την επέκταση των αντενδείξεων και την δίκαιη αποζημίωση των εμβολιασμένων για πραγματικές ανεπιθύμητες ενέργειες”.
Σχόλιο: Είναι ντροπιαστικό να προσποιείσαι ότι για δεκαετίες δεν αγνοούσες ή δεν επιτέθηκες σε όσους ζητούσαν αυτές τις μελέτες, ενώ παριστάνεις ότι ένα βουνό τέτοιων μελετών που δείχνουν τα προαναφερθέντα δεν υπάρχει ήδη.
“Ο προϋπολογισμός για την παρακολούθηση της ασφάλειας των εμβολίων στα CDC (τα οποία ευθύνονται για την πλειονότητα των ομοσπονδιακών προσπαθειών των ΗΠΑ) έχει παραμείνει στάσιμος… σε περίπου 20 εκατομμύρια δολάρια ετησίως”, τα οποία γράφουν ότι είναι ένα “ανεπαρκές επίπεδο χρηματοδότησης”.
Σχόλιο: Και πάλι, ξεδιάντροπο το να προσποιούνται ότι οι ομάδες των γονέων δεν φώναζαν για αυτό το θέμα εδώ και δεκαετίες, μόνο και μόνο για να αγνοηθούν και να τους γίνει επίθεση.
“Το κοινό [τώρα] θέλει επίσης οι αρχές δημόσιας υγείας να μετριάσουν και να αποτρέψουν σπάνιες, αλλά σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες – οι οποίες δεν φαίνονται πλέον σπάνιες όταν τα εμβόλια χορηγούνται σε εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ανθρώπους”.
Σχόλιο: Πάντα δίνονταν σε εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ανθρώπους και οι μελέτες που δείχνουν τις βλάβες που προκαλούν δεν είναι σπάνιες και υπάρχουν ήδη, αλλά δεν τους ενδιαφέρει όντως αυτή η πραγματικότητα, καθώς η ασφάλεια των εμβολίων δεν είναι στην πραγματικότητα ο στόχος τους.
Εάν ενδιαφέρονται πραγματικά για την αλήθεια σχετικά με τους τραυματισμούς που προκαλούν τα εμβόλια και τον ρυθμό με τον οποίο συμβαίνουν αυτοί οι τραυματισμοί, τότε θα πρέπει να καλωσορίσουν τη σύγκληση μιας διμερούς επιτροπής που θα μπορούσε πρώτα να εξετάσει όλες τις πολύ ενδιαφέρουσες μελέτες και τα σκληρά δεδομένα που υπάρχουν ήδη για αυτό το θέμα (συχνά από επιστήμονες που δεν είναι στο payroll των φαρμακευτικών) και θα μπορούσε να σχεδιάσει πρόσθετες μελέτες και να τις κάνει ανοιχτές στο κοινό, ώστε όλοι να ζήσουν με το αποτέλεσμα.
Μεταξύ άλλων λόγων για να απαιτήσουμε τη διεξαγωγή της μελέτης ανοιχτά είναι ότι έχω μάρτυρες από πρώτο χέρι για το τι συμβαίνει όταν μια μελέτη που συνέκρινε εμβολιασμένα και μη εμβολιασμένα παιδιά σε μεγάλα σύνολα δεδομένων πολλών εκατομμυρίων ατόμων, χρησιμοποιώντας ιστορικά δεδομένα ασφάλισης, έδειξε ότι τα εμβολιασμένα παιδιά είχαν πολλαπλάσιο ποσοστό πολυάριθμων χρόνιων ασθενειών σε σχέση με τα ανεμβολίαστα - η μελέτη θάβεται, ως εκ τούτου η ανάγκη να γίνουν οι νέες μελέτες ανοιχτά.
Ο Plotkin και η παρέα του θα πρέπει να καλωσορίσουν τις μελέτες που θα μπορούν να δείξουν ότι τα εμβόλια δεν συνέβαλαν στην αύξηση των χρόνιων παιδικών παθήσεων (πολλές από τις οποίες είναι ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό) από το 12% των παιδιών στις αρχές της δεκαετίας του 1980 (όταν τα CDC συνιστούσαν 7 ενέσεις ρουτίνας στην παιδική ηλικία) σε πάνω από 50% των παιδιών τώρα (όταν τα CDC συνέστησαν περισσότερες από 90 ενέσεις ρουτίνας στην παιδική ηλικία).
Και νομίζω ότι καλωσορίζουν τέτοιες μελέτες εάν μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι το αποτέλεσμα θα δείξει πως τα εμβόλια δεν προκαλούν αυτές τις βλάβες. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι (όπως γνωρίζουν) υπάρχουν ήδη μελέτες που δείχνουν ότι τα εμβόλια συμβάλλουν σε αυτή την αύξηση. Αλλά ο στόχος τους, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι να μελετήσουν πραγματικά την ασφάλεια. Είναι αντιθέτως να αποδείξουν την προηγούμενη υπόθεσή τους ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή και οι βλάβες είναι “σπάνιες”. Αυτή η προσέγγιση είναι ο τρόπος με τον οποίο σχεδίασαν τα VAERS, V-SAFE, VSD και κάθε άλλο σύστημα “ασφάλειας”.
Όπως είναι ξεκάθαρο από το άρθρο τους, ο μόνος λόγος που προσποιούνται ότι ενδιαφέρονται για την ασφάλεια των εμβολίων είναι ότι θέλουν να αποφύγουν τη μείωση της πρόσληψης των εμβολίων – όχι να εξασφαλίσουν την ασφάλεια.
Τούτου λεχθέντος, αν είναι πραγματικά καλοπροαίρετοι, θα καλωσόριζα τη συνεργασία. Για να είμαι δίκαιος, θα στείλω email και στους τέσσερις συγγραφείς, για να τους ζητήσω μια συνάντηση για την ανασκόπηση της υπάρχουσας επιστήμης και τον σχεδιασμό μελετών που θα έχουν συμφωνηθεί από κοινού. Εάν ενδιαφέρονται πραγματικά για την ασφάλεια των εμβολίων, θα πρέπει να το καλωσορίσουν αυτό (δεν κρατάω κακία, παρά τις επιθέσεις τους εναντίον μου και ελπίζω ότι μπορούν να υπερβούν τα σκληρά συναισθήματα που έχουν για χάρη της προστασίας των παιδιών). Το πιο σημαντικό… Εγώ είμαι πρόθυμος να ζήσω με τα αποτελέσματα αυτών των μελετών. Αυτοί είναι;
