Προκλινική Υποστήριξη Μελετών Υψηλής Ποιότητας για την Ιβερμεκτίνη
Η ποιότητα της επιστήμης ήταν απαίσια σε βασικούς τομείς τα τελευταία τρία χρόνια
*του Dr. Byram W. Bridle*
Πριν λίγο καιρό, δημοσιεύτηκε μια εργασία σε αυτόν τον σύνδεσμο.
Δημοσιεύτηκε στο The Journal of Antibiotics, το οποίο αποτελεί μέρος του Nature Publishing Group (NPG). ενός εκδότη που παραδοσιακά χαίρει μεγάλης εκτίμησης στον τομέα της επιστήμης.
Η εργασία τιτλοφορείται “Η προφυλακτική χορήγηση ιβερμεκτίνης εξασθενεί τη νόσο που προκαλείται από τον SARS-CoV-2 σε ένα μοντέλο συριακών χάμστερ”.
Εδώ είναι η πλήρης αναφορά:
Uematsu, T., Takano, T., Matsui, H., Kobayashi, N., Ōmura, S., & Hanaki, H. (2023). Η προφυλακτική χορήγηση ιβερμεκτίνης εξασθενεί τη νόσο που προκαλείται από τον SARS-CoV-2 σε μοντέλο συριακών χάμστερ. The Journal of Antibiotics. doi:10.1038/s41429-023-00623-0
Ιβερμεκτίνη, ένα φάρμακο που προορίζεται για χρήση σε ανθρώπους…
Σημειώστε ότι τα συριακά χάμστερ που αναφέρεται στη μελέτη είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο ζωικό μοντέλο για την προκλινική έρευνα της COVID-19.
Ακολουθεί το πιο σημαντικό μήνυμα από την μελέτη (έχω επισημάνει αυτά που νομίζω ότι ήταν τα βασικά σημεία)…
“Συμπερασματικά, καταδεικνύουμε την αποτελεσματικότητα της προφυλακτικής χορήγησης ιβερμεκτίνης σε ένα μοντέλο χάμστερ λοίμωξης από SARS-CoV-2. Η Ιβερμεκτίνη και τα παράγωγά της μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή για την COVID-19. Ωστόσο, απαιτούνται περαιτέρω in vitro και in vivo αναλύσεις για τον προσδιορισμό της βέλτιστης δόσης και μεθόδου χορήγησης της ιβερμεκτίνης. Απαιτούνται κλινικές δοκιμές υψηλής ποιότητας, για να αποσαφηνιστεί πλήρως ο μηχανισμός δράσης της ιβερμεκτίνης και να επικυρωθεί η δυνατότητα της ιβερμεκτίνης ως θεραπευτικής επιλογής για την πρόληψη και τη θεραπεία της COVID-19”.
Περισσότερη προκλινική υποστήριξη για την ιβερμεκτίνη
Πρώτον, εκτιμώ ότι αυτοί οι επιστήμονες επέστρεψαν στο σημείο εκκίνησης και διεξήγαγαν μια καλής ποιότητας προκλινική μελέτη. Τα αποτελέσματα προσθέτουν περαιτέρω δύναμη στην προκλινική βάση, που υποστηρίζει την έννοια της αξιολόγησης της ιβερμεκτίνης και/ή των παραγώγων της ως επαναχρησιμοποιούμενων φαρμάκων σε άτομα στο πλαίσιο της COVID-19. Υποτίθεται ότι παρακολουθούμε το βάρος των επιστημονικών στοιχείων και το βάρος των προκλινικών στοιχείων στη βιβλιογραφία δικαιολογεί τις κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους.
Οι κλινικές δοκιμές και κατά προτίμηση αυτές που απαξιώνουν την ιβερμεκτίνη, ήταν κακής ποιότητας
Ωστόσο, έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους σε αυτόν τον τομέα. Λοιπόν, γιατί υπάρχει ακόμα συζήτηση; Οι συγγραφείς αυτού του άρθρου κατέληξαν σε αυτό που ήταν πιθανότατα το πιο σημαντικό συμπέρασμά τους από όλα. Ότι απαιτούνται υψηλής ποιότητας κλινικές δοκιμές της ιβερμεκτίνης ή των παραγώγων της.
Οι κλινικές δοκιμές, ειδικά εκείνες που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος από την ιβερμεκτίνη στο πλαίσιο της COVID-19, γενικά δεν είναι επιστημονικά σχέδια υψηλής ποιότητας. Παραδόξως, οι μελέτες που αντιμετώπισαν την ιδέα ότι η ιβερμεκτίνη θα μπορούσε να ωφελήσει τα άτομα με COVID-19 (ή ακόμα και να την αποτρέψει) είχαν συχνά θανάσιμα ελαττώματα. Τόσο κακά ήταν μερικά από τα πειραματικά σχέδια, που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί κανείς ακόμη και αν αναρωτηθεί εάν υπήρχε πρόθεση μεροληψίας των αποτελεσμάτων ενάντια στην ιβερμεκτίνη. Αυτό περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται σε πράγματα όπως:
Διεξαγωγή δοκιμών σε χώρες όπου η ιβερμεκτίνη ήταν άμεσα διαθέσιμη και χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο χωρίς ιατρική συνταγή, χωρίς όμως να λαμβάνεται υπόψη αυτό στις ομάδες ελέγχου. Έτσι, ένα γνωστό θεραπευτικό σχήμα με ιβερμεκτίνη ήταν πιθανό να συγκρίνεται με ένα απροσδιόριστο θεραπευτικό σχήμα με ιβερμεκτίνη, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.
Αποτυχία επιβεβαίωσης, μέσω ορολογικών δοκιμών, ότι οι ομάδες θεραπείας λάμβαναν την ιβερμεκτίνη όπως συνταγογραφήθηκε και επιβεβαίωση της απουσίας ιβερμεκτίνης στις ομάδες ελέγχου.
Εγγραφή ασθενών, σε στάδιο βαρύτητας της νόσου στο οποίο η ιβερμεκτίνη (ή οποιοδήποτε άλλο φάρμακο) δεν έχει τόσο καλή απόδοση. Η βέλτιστη χρήση της είναι προληπτικά (δηλαδή για την πρόληψη ασθενειών) ή στα πρώιμα στάδια της νόσου, όχι όταν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, που ένα άτομο πρέπει να πάει σε νοσοκομείο.
Χρήση μη βέλτιστων δοσολογικών σχημάτων.
Κλπ.
Επομένως, εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε κλινικές δοκιμές ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ σε ανθρώπους, για να βελτιστοποιήσουμε τη χρήση της ιβερμεκτίνης.
Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η δήλωση των συγγραφέων…
“Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ιβερμεκτίνη μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα στη μείωση της ανάπτυξης και της σοβαρότητας της COVID-19”
…είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε ποτέ να προσπαθήσει κανείς να καταλήξει για τις ενέσιμες δόσεις για την COVID-19, μετά από μια χιονοστιβάδα δεδομένων. Και ακόμη και αυτό τίθεται τώρα υπό αμφισβήτηση, καθώς τα αναδυόμενα σχετικά διαφανή δεδομένα για τη δημόσια υγεία, σε έναν αυξανόμενο αριθμό χωρών, υποδηλώνουν ότι η κατηγορία ότι πρόκειται για “πανδημία μη εμβολιασμένων” βασίστηκε σε εξαιρετικά αναξιόπιστα και ανήθικα παραποιημένα δεδομένα. Ακόμα χειρότερα, όταν οι ανήθικοι χειρισμοί των δεδομένων αφαιρούνται από την εξίσωση, τα δεδομένα δημόσιας υγείας υποδεικνύουν ότι τα άτομα που έλαβαν πολλαπλά εμβόλια για την COVID-19, ειδικά τις ενισχυτικές δόσεις, είναι πιθανότατα πιο επιρρεπή στην COVID-19 και είναι πιο επιρρεπή σε μεγαλύτερη σοβαρότητα της νόσου.
Η πρακτική της κλινικής έρευνας είναι, κατά κύριο λόγο, αποκρουστική
Ως επιστήμονας, έχω τρομάξει με την απαράδεκτα χαμηλή ποιότητα πολλών κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους, που έχουν διεξαχθεί τα τελευταία τρία χρόνια. Πολλές έχουν σχεδιαστεί τόσο κακώς, που τα αποτελέσματά τους είναι αναξιόπιστα. Αυτό περιλαμβάνει μελέτες για επαναχρησιμοποιημένα φάρμακα για την COVID-19, μασκοφορίας για την πρόληψη λοιμώξεων, ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των “εμβολίων” για την COVID-19, νέα φάρμακα για τη θεραπεία της COVID-19 και άλλα.
Ως προκλινικός επιστήμονας πρέπει να ομολογήσω ότι σε μεγάλο βαθμό ευτυχώς αγνοούσα την κακή κατάσταση του κλινικού πειραματισμού στον κόσμο. Εξάλλου, επικεντρώθηκα σε πρώιμες μελέτες, όπου δημιουργούνται ιδέες και αρχικά δοκιμάζονται και βελτιστοποιούνται για πιθανή χρήση αργότερα σε ανθρώπους.
Είχα μεγάλη επιτυχία στον ήσυχο και ασφαλή κόσμο των ερευνητικών μελετών πρώιμης φάσης. Όμως, τα τελευταία τρία χρόνια έβγαλα το κεφάλι μου από την παροιμιώδη άμμο, για να σκάψω βαθιά στη βιβλιογραφία των κλινικών δοκιμών για την COVID-19. Ειλικρινά, η κατάσταση της λεγόμενης “προηγμένης” κλινικής έρευνας είναι ως επί το πλείστον ενοχλητική. Εάν η ερευνητική μου ομάδα διεξήγαγε προκλινική έρευνα, όπως οι περισσότερες κλινικές δοκιμές που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, θα είχαμε μεγάλη δυσκολία να δημοσιεύσουμε τα ευρήματά μας και δικαίως.
Τα πειραματικά σχέδια για πολλές κλινικές δοκιμές δεν πλησιάζουν στο να πληρούν τα πρότυπά μου για προκλινικές μελέτες, οι οποίες κοστίζουν περίπου τρεις τάξεις μεγέθους λιγότερα χρήματα. Είμαι περήφανος για την ερευνητική μου ομάδα. Θέτουμε τον σχεδιασμό των πειραμάτων μας ως κορυφαία προτεραιότητα. Προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι ενσωματώνονται όλοι οι σχετικοί έλεγχοι. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να εξαλείψουμε τις συγχυτικές μεταβλητές. Μεγιστοποιούμε την ποσότητα και την ποιότητα των δεδομένων που παράγονται, έτσι ώστε η έρευνα να είναι όσο το δυνατόν πιο οικονομική και ενημερωτική, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τη χρήση ζωικών μοντέλων.
Το πιο σημαντικό, παρόλο που σχεδιάζουμε και δοκιμάζουμε νέες στρατηγικές θεραπείας, παραμένουμε επιμελείς στην αναζήτηση αποδείξεων πιθανών επιπτώσεων εκτός στόχου. Στην πραγματικότητα, συχνά διδάσκω στους μαθητές μου τα “κόλπα” που χρησιμοποιούνται στην έρευνα για να κάνουν τις νέες θεραπείες να φαίνονται πιο αποτελεσματικές και ασφαλείς από ό,τι είναι και στη συνέχεια τους ενθαρρύνω όλους να αποφεύγουν να το κάνουν αυτό. Η ερευνητική μου ομάδα έχει αποκτήσει φήμη για τη διεξαγωγή ισχυρών ερευνών με ακεραιότητα.
Υποψιάζομαι ότι τα περισσότερα μέλη του κοινού δεν συνειδητοποιούν πόσο ακριβές είναι οι κλινικές δοκιμές. Ούτε πολλοί καταλαβαίνουν πόσα δολάρια φορολογουμένων επενδύονται σε όλα τα στάδια της έρευνας, αλλά κυρίως στα πρώτα. Η έρευνα στο τελευταίο στάδιο είναι τόσο δαπανηρή (εκατομμύρια δολάρια), που συνήθως μπορεί να υποστηριχθεί μόνο από οντότητες με εμπορικά συμφέροντα. Αυτές οι εμπορικές οντότητες έχουν διοικητικά συμβούλια, για τα οποία το να βγάλουν χρήματα για τους επενδυτές τους αποτελεί βασική προτεραιότητα για την υγεία της επιχείρησής τους. Αλλά, ακόμη και σε προχωρημένα κλινικά στάδια έρευνας, συνήθως εμπλέκονται και ακαδημαϊκοί. Και οι μισθοί τους και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα χρηματοδοτούνται από το δημόσιο.
Έτσι, το κοινό έχει έννομο συμφέρον να γνωρίζει γιατί τόσες πολλές κλινικές δοκιμές απέτυχαν να πληρούν τα πρότυπα, που είναι ο κανόνας για πολύ φθηνότερες προκλινικές μελέτες. Γιατί οι μελέτες σε ζώα έχουν συχνά υψηλότερα πρότυπα από τα πειράματα σε ανθρώπους; Στο τέλος της ημέρας, θα ισχυριστώ ότι την ευθύνη για αυτό φέρουν οι ρυθμιστικοί φορείς μας για τη δημόσια υγεία. Στα χαρτιά πρέπει να εξυπηρετούν τα καλύτερα συμφέροντα του κοινού, αλλά οι προϋπολογισμοί τους χρηματοδοτούνται κατά κύριο λόγο από τις εμπορικές οντότητες που καλούνται να ρυθμίσουν.
Οι ρυθμιστικές αρχές σε αυτούς τους οργανισμούς είναι επιφορτισμένοι με τον κατακερματισμό των σχεδίων των κλινικών δοκιμών με τα άτομα που τις διεξάγουν. Μόνο αφού εγκριθούν, μπορούν να ξεκινήσουν κλινικές δοκιμές. Έτσι, θα υποστήριζα ότι οι ρυθμιστικοί φορείς δημόσιας υγείας αποτυγχάνουν και σπαταλούν ΠΟΛΛΑ από τα χρήματά τους στη διαδικασία. Πάρτε για παράδειγμα τη βιβλιογραφία για τις μάσκες. Ένα πράγμα στο οποίο έχουν καταλήξει οι πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις αυτού του τομέα της επιστήμης, είναι ότι η ποιότητα των περισσότερων δοκιμών ήταν χαμηλή και ότι απαιτούνται μελλοντικές μελέτες υψηλής ποιότητας.
Το κοινό πρέπει να απαιτήσει περισσότερα από τους ρυθμιστικούς φορείς της υγείας!
Πρέπει να υπάρξει συνολική και αντικειμενική αναθεώρηση των δομών χρηματοδότησής τους, καθώς σχετίζεται με την πιθανότητα σύγκρουσης συμφερόντων. Και εάν δεν μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, πρέπει να τους επανδρώσουμε με ακέραιους επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με προκλινική εμπειρία και στη συνέχεια να παρέχουμε σε αυτές τις νέες προσλήψεις ένα επίπεδο ασφάλειας εργασίας, που θα υπερκεράσει τυχόν πιθανές συνέπειες για εξαγωγή αποφάσεων από ακατάλληλα υποστηριζόμενες αφηγήσεις.
Πώς σας κάνει να νιώθετε που βρίσκεστε τρία χρόνια σε μια κηρυγμένη πανδημία, στην οποία έχει διεξαχθεί μελέτη μετά από μελέτη για ιβερμεκτίνη, μάσκες, εμβόλια COVID-19 κλπ., μόνο για να συνεχίσετε να ακούτε κάτι που να λέει ότι η επόμενη μελέτη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων θα πρέπει να είναι σωστά σχεδιασμένη;
Δεν θα έπρεπε η πρώτη κλινική δοκιμή και οποιαδήποτε μεταγενέστερη να σχεδιαστεί με τρόπο που τα αποτελέσματα να θεωρούνται αξιόπιστα; Μου φαίνεται ότι οι τρέχουσες μέθοδοι σχεδιασμού κλινικών δοκιμών είναι, ως επί το πλείστον, ριζικά ελαττωματικές και χρειάζονται επείγουσα ανανέωση.
Θα μπορούσε η Ιβερμεκτίνη να είχε σώσει εκατομμύρια ζωές, αν δεν είχε αποθαρρυνθεί η χρήση της;
Η επιστημονική μέθοδος βασίζεται στον εντοπισμό ενός προβλήματος, στη διατύπωση μιας διερευνητικής ερώτησης και στη συνέχεια στην ανάπτυξη μιας διερευνητικής υπόθεσης. Οι συγγραφείς της εργασίας που υπογράμμισα σε αυτό το άρθρο, εντόπισαν ότι απαιτούνται κλινικές δοκιμές υψηλής ποιότητας για τη διερεύνηση των πιθανών οφελών της ιβερμεκτίνης στο πλαίσιο της COVID-19.
Η υπόθεσή μου είναι η εξής:
Μελλοντικές υψηλής ποιότητας κλινικές δοκιμές του φαρμάκου που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ και έχει προωθηθεί για χρήση σε εκατομμύρια ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, με απίστευτο προφίλ ασφάλειας (επίσης γνωστό ως ιβερμεκτίνη), θα αποδείξουν ότι είχε τη δυνατότητα να σώσει ζωές και να μειώσει τη νοσηρότητα εκατομμυρίων ανθρώπων τα τελευταία τρία χρόνια.
Όποιος διατυπώνει μια υπόθεση δεν προωθεί την “παραπληροφόρηση”. Αντιθέτως, βοηθά στην ενημέρωση μιας περιοχής που χρειάζεται έρευνα. Κάνω λάθος; Για τους αρνητές, λέω να εκτελέσετε μια σωστή, αντικειμενική, καλά σχεδιασμένη, εκτενώς ελεγμένη δοκιμή, για να αποδείξετε ή να διαψεύσετε οριστικά αυτήν την υπόθεση. Θα ακολουθήσω την επιστήμη, αλλά μόνο εάν είναι επαρκούς ποιότητας.
Απαιτήστε καλύτερα από τους ρυθμιστικούς φορείς της δημόσιας υγείας ΣΑΣ...
