Άστεγοι και Ανθεκτικότητα στην COVID-19
Μελέτη του Τορόντο δείχνει ότι οι άστεγοι αντιμετώπισαν μια χαρά την πανδημία
*του Peter A. McCullough, MD, MPH*
Είναι ευρέως γνωστό ότι οι άστεγοι πληθυσμοί έχουν πολύ υψηλότερα ποσοστά νοσηλείας για διάφορους λόγους, όπως η κατάχρηση ναρκωτικών, ο αλκοολισμός, η αναρρόφηση, η πνευμονία και οι νευροψυχιατρικοί λόγοι. Πάντα αναρωτιόμουν πώς τα πήγαν κατά τη διάρκεια της COVID-19, έχοντας ακούσει ελάχιστα για σοβαρά αποτελέσματα μεταξύ αυτών που ζουν έξω.
Οι Richard et al. ανέφεραν 736 άστεγους στο Τορόντο του Οντάριο το 2021 και το 2022. Η πλειονότητα κατάφερε να αντιμετωπίσει την ασθένεια χωρίς καμία αναφερόμενη δυσκολία κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου, οι περισσότεροι με τις παραλλαγές της Omicron. Δεν αναφέρθηκαν σοβαρά κρούσματα, νοσηλείες ή θάνατοι.
Παρά το γεγονός ότι περίπου τα δύο τρίτα έλαβαν ένα εμβόλιο κατά της COVID-19, τα εμβόλια φάνηκαν να είναι άχρηστα σε αυτόν τον πληθυσμό, χωρίς στατιστικά σημαντική αποτελεσματικότητα εμβολίου. Ενώ το κοινό έχει παρακολουθήσει την αδυσώπητη καταδίωξη εργαζομένων ενηλίκων, φοιτητών και παιδιών ηλικίας από 6 μηνών, οι πιο οικονομικά στερημένοι και ευάλωτοι στην κοινωνία φαίνεται να ενδιαφέρουν ελάχιστα το Βιοφαρμακευτικό Συγκρότημα και όπως και οι άλλες ομάδες, δεν έχουν θεωρητικό όφελος από τον εμβολιασμό.
Κατά γενικό κανόνα, εάν ο υψηλότερος κίνδυνος δεν συνεπάγεται μείωση της νοσηλείας ή του θανάτου, τότε ακόμη και για τα άτομα χαμηλότερου κινδύνου δεν αξίζει η προσπάθεια για παρεμβάσεις δημόσιας υγείας, όπως τα εμβόλια.
