Οι θάνατοι από COVID-19 σε σύγκριση με τη "γρίπη των χοίρων"
Η δομή που επηρεάζεται από την ηλικία δεν ταιριάζει με τη θεωρία της πανδημίας
*των Tom Jefferson και Carl Heneghan*
Υπάρχουν κάποιοι που έρχονται αργά στο πάρτι, καθυστερώντας να αναγνωρίσουν την ηλικιακή δομή όσων έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία. Ο Μπιλ Γκέιτς χρειάστηκε μέχρι το 2022 για να δει ότι “είναι μια ασθένεια κυρίως ηλικιωμένων, κάπως σαν τη γρίπη, αν και λίγο διαφορετική”.
Όμως, καθώς εξετάζουμε τους θανάτους 15-44 ετών, το θέμα της δομής που επηρεάζεται από την ηλικία είναι ουσιαστικό για να ενημερώσουμε τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια. Ως εκ τούτου, έχουμε αναδημοσιεύσει τους θανάτους από Covid-19 σε σύγκριση με τη γρίπη των χοίρων από τις 9 Απριλίου 2020 στο cebm.net, πριν συζητήσουμε για θανάτους κάτω των 45 ετών.
“Είναι κεφαλαιώδες λάθος να θεωρούμε πριν αποκτήσουμε δεδομένα. Ασυναίσθητα αρχίζει κανείς να διαστρεβλώνει τα γεγονότα για να ταιριάζουν με τις θεωρίες, αντί τις θεωρίες για να ταιριάζουν με τα γεγονότα”.
― Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Σέρλοκ Χολμς
Πανδημία, όπως λέει ο ορισμός, είναι η παγκόσμια εξάπλωση μιας νέας ασθένειας. Οι περισσότερες από τις ιστορικές αναλύσεις υποδεικνύουν ότι τα άτομα των νεότερων ηλικιακών ομάδων επηρεάζονται δυσανάλογα σε μια πανδημία. Σε αντίθεση με τα εποχιακά κρούσματα όπου οι ηλικιωμένοι είναι πιο πιθανό να επηρεαστούν.
Σε αυτήν την τρέχουσα πανδημία, η ηλικιακή δομή όσων έχουν πληγεί περισσότερο αποκαλύπτει μια ένταση μεταξύ του αν η COVID-19 λειτουργεί περισσότερο σαν εποχιακό ιογενές φαινόμενο ή είναι παρόμοια ως προς την επίδρασή της με προηγούμενες πανδημίες.
"Γρίπη των χοίρων"
Τα Κέντρα Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) υπολόγισαν ότι 150.000 έως 575.000 άνθρωποι πέθαναν από λοίμωξη του πανδημικού ιού (H1N1) τον πρώτο χρόνο της επιδημίας.
Το 80% των θανάτων που σχετίζονται με τον ιό εκτιμήθηκε ότι συνέβησαν σε άτομα ηλικίας <65 ετών.
Σε επιδημίες εποχικής γρίπης, περίπου το 70% έως 90% των θανάτων συμβαίνουν σε άτομα ≥65.
Σημεία που επιβεβαιώθηκαν αργότερα από τον ΠΟΥ:
Ωστόσο, η τυπική εποχική γρίπη προκαλεί τους περισσότερους από τους θανάτους της στους ηλικιωμένους, ενώ άλλες σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζονται πιο συχνά σε άτομα με ποικίλες ιατρικές παθήσεις.
Αντίθετα, αυτή η πανδημία του H1N1 προκάλεσε το μεγαλύτερο μέρος της σοβαρής ή θανατηφόρας νόσου σε νεότερους ανθρώπους, τόσο σε άτομα με χρόνιες παθήσεις, όσο και σε υγιή άτομα και προκάλεσε πολλές περισσότερες περιπτώσεις ιογενούς πνευμονίας, από ό,τι συνήθως παρατηρείται με την εποχική γρίπη.
Σε μια πανδημία, το ποσοστό των θανάτων μεταξύ των νέων θα πρέπει να αυξηθεί (Δείτε εδώ και εδώ) και αρκετές μελέτες έχουν αποδείξει περαιτέρω αυτή τη μετατόπιση ηλικίας στους θανάτους σε νεότερους πληθυσμούς. Σε ένα σενάριο του 1918, οι κύριες στρατηγικές πρόληψης είναι να στοχεύουν νεότερους ανθρώπους, για να ελαχιστοποιήσουν την απώλεια των αναμενόμενων ετών ζωής. Μια ανάλυση τριών άλλων πανδημιών τον περασμένο αιώνα, δείχνει επίσης ότι οι πανδημικοί ιοί προκαλούν υπερβάλλουσα θνησιμότητα σε “ασυνήθιστα νεαρούς πληθυσμούς”.
COVID-19
Μια ανάλυση χωρών και πολιτειών των ΗΠΑ ή μεγάλων πόλεων με τουλάχιστον 250 θανάτους από COVID-19 έως τις 4 Απριλίου, αναφέρει ότι τα άτομα ηλικίας <65 αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% όλων των θανάτων από COVID-19.
Τα άτομα <65 ετών είχαν 34 έως 73 φορές χαμηλότερο κίνδυνο από τα άτομα ≥ 65 ετών στις ευρωπαϊκές χώρες
Τα άτομα ηλικίας <65 ετών είχαν 13 έως 15 φορές χαμηλότερο κίνδυνο στη Νέα Υόρκη, τη Λουιζιάνα και το Μίσιγκαν.
Ο ΠΟΥ δήλωσε περαιτέρω ότι οι ηλικιωμένοι διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο: πάνω από το 95% των θανάτων σημειώθηκαν σε αυτούς άνω των 60 ετών. Πάνω από το 50% όλων των θανάτων ήταν άτομα >80 ετών και άνω.
Συμπέρασμα
Τα δεδομένα υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η τρέχουσα επιδημία είναι μια όψιμη εποχιακή επίδραση στο βόρειο ημισφαίριο, μετά από μια ήπια εποχή ILI (ασθένεια που μοιάζει με γρίπη). Η ηλικιακή δομή όσων έχουν πληγεί περισσότερο δεν ταιριάζει με τα στοιχεία από προηγούμενες πανδημίες.
Το ξέσπασμα, ωστόσο, ταιριάζει με τον ορισμό της Πανδημίας του ΠΟΥ. Αυτός ο ορισμός δεν εξηγεί την ηλικιακή δομή των ατόμων που πλήττονται περισσότερο και πώς αυτή διαφέρει από εκείνη των εποχιακών εστιών. Ο ορισμός της πανδημίας παραμένει ασαφής.
Τι θα έλεγε ο Σέρλοκ για όλα αυτά;
