Στεροειδή: Πολύ λίγα, πολύ αργά στην αναπνευστική νόσο COVID-19
Μελέτη αυτοψίας δείχνει ότι τα στεροειδή μειώνουν τη βλέννα απόφραξης των αεραγωγών
*του Peter A. McCullough, MD, MPH*
Μέχρι σήμερα, η Εταιρεία Λοιμωδών Νοσημάτων της Αμερικής και οι Κατευθυντήριες Γραμμές Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας δεν συμβουλεύουν την προνοσοκομειακή χρήση κορτικοστεροειδών στη νόσο COVID-19. Αντίθετα, τα από του στόματος και/ή τα νεφελοποιημένα στεροειδή αποτελούν μέρος των πρωτοκόλλων FLCCC και McCullough από το 2020. Η αιτιολόγηση για τα πρώιμα στεροειδή προέρχεται δυστυχώς από μια μελέτη αυτοψίας θανατηφόρων περιπτώσεων από τους Kato et al, οι οποίοι αξιολόγησαν 61 περιπτώσεις από το NIH, το Cornell και το Πανεπιστήμιο του North Carolina Chapel Hill.
Η ουσία είναι ότι μετά από 20 ημέρες, ο SARS-CoV-2 έχει φύγει από την τραχεία και το μεγάλο πρόβλημα είναι η απόφραξη βλέννας και η συμφόρηση. Μέσα στα μικρά αιμοφόρα αγγεία των πνευμόνων, σχηματίζονται θρόμβοι αίματος. Ο Kato έδειξε ότι ο μόνος παράγοντας που σχετίζεται με μειωμένη βλέννα σε αυτές τις θανατηφόρες περιπτώσεις ήταν η δεξαμεθαζόνη που χρησιμοποιήθηκε πιο συχνά σε 6 mg την ημέρα στα πρωτόκολλα IDSA και NIH.
Για αναφορά, η δεξαμεθαζόνη χορηγείται συστηματικά για οίδημα εγκεφάλου στα 10 mg ενδοφλεβίως κάθε 4-6 ώρες. Σε φλεγμονές του αναπνευστικού (άσθμα, αλλεργική πνευμονίτιδα), το πιο συχνά χορηγούμενο στεροειδές είναι το ενδοφλέβιο solumedrol 60-125 mg κάθε 6 έως 12 ώρες.
Στο πρωτόκολλο McCullough, δεν δίστασα να συστήσω αρχικά από του στόματος πρεδνιζόνη 60 mg την ημέρα και αργότερα άρχισα να χρησιμοποιώ 20 mg κάθε 12 ώρες με 5-10 ημέρες αποχής. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι κανένας από αυτούς τους νεκρούς ασθενείς δεν έλαβε τα πρωτόκολλα FLCCC ή McCullough πριν από την εισαγωγή. Αν το έκαναν, δεν θα ήταν στο τραπέζι της νεκροψίας…