Δεν θα υπάρξει γενικός απολογισμός της Covid στη Γερμανία...
Αυτό που βλέπετε τώρα είναι μια σειρά τακτικών παραδοχών, καθώς τα μέσα ενημέρωσης και το πολιτικό κατεστημένο εργάζονται για να συγκρατήσουν τη συζήτηση.
*του eugyppius*
Ο υπουργός Υγείας της Γερμανίας Karl Lauterbach ανακοίνωσε ότι τα περισσότερα μέτρα για τον κορωνοϊό θα λήξουν την 1η Μαρτίου, ένα μήνα και επτά ημέρες πριν από την προγραμματισμένη λήξη τους. Αυτό ακολουθεί την σκληρή μεταχείρισή του στο πανεθνικό talkshow “Markus Lanz” την περασμένη εβδομάδα. Ο Lauterbach πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της πανδημίας του ως χρόνιος καλεσμένος στο “Lanz” και σε παρόμοιους χώρους, όπου κάθε γνώμη του αντιμετωπιζόταν ως μια προφορική δήλωση κατευθείαν από τους Δελφούς.
Ο Λαντς και οι καλεσμένοι του έχουν ξεκαθαρίσει ότι όλα αυτά έχουν τελειώσει τώρα. Επί τριάντα λεπτά, παρενοχλούσαν τον Λάουτερμπαχ για την υστερία του για τον ιό, για τα ασύνετα tweets του, για τις αποτυχημένες προβλέψεις του και για τους λίγους εναπομείναντες περιορισμούς της πανδημίας που επικύρωσε το γραφείο του. Καθώς ο Λάουτερμπαχ πάλευε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο Λαντς έπαιξε ένα παλιό κλιπ του Άντερς Τέγκνελ από το 2020, στο οποίο ο Σουηδός κρατικός επιδημιολόγος θρηνούσε για τις επερχόμενες οικονομικές και εκπαιδευτικές βλάβες από τα lockdowns.
Θα μπορούσε να σας συγχωρεθεί που πιστεύετε ότι το εκκρεμές κινείται αντίστροφα στη Γερμανία τώρα. Ο Τύπος μας κάνει βεβαίως το καλύτερο δυνατό, για να δώσει την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στη μέση μιας συνολικής επανεκτίμησης των πολιτικών μας για την πανδημία. Η ανατριχιαστική fangirl του Lauterbach, Christina Berndt, δημοσίευσε ακόμη και ένα αμυντικό τείχος κειμένου στη Süddeutsche Zeitung.
Όπως όλοι οι άλλοι γκουρού της εΜπιστήμης μας, η Berndt κάνει αδυσώπητα, σταθερά, αμήχανα λάθος για τα πάντα, πράγμα που σημαίνει ότι θα προτιμούσε να μην κληθεί κανείς να λογοδοτήσει για όλα τα ανόητα πράγματα που έχουν περάσει τα τελευταία τρία χρόνια κάνοντας και λέγοντας.
Μέσα σε όλα αυτά, είναι εύκολο να παραλείψουμε ότι κανείς στην πραγματικότητα δεν καλεί την Berndt να λογοδοτήσει για οτιδήποτε. Εξακολουθεί να εργάζεται στην εφημερίδα της. εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο εξέχουσες δημοσιογράφους της εΜπιστήμης της Γερμανίας. Ούτε κάποιος άλλος έχει απολυθεί ή διωχθεί. Δεν γινόμαστε μάρτυρες μιας γνήσιας επανεκτίμησης για τις υπερβάσεις της πανδημίας, πόσο μάλλον μιας γνήσιας αντίδρασης. Αντιθέτως, βλέπουμε τα αποτελέσματα δύο πολύ διαφορετικών εξελίξεων.
Το πρώτο είναι απλώς ότι κανείς δεν κάνει πλέον τον κόπο να καταστείλει τις φωνές που διαφωνούν. Αυτό σημαίνει ότι επιτέλους ακούμε από μια ολόκληρη σειρά από κατά τα άλλα εξέχοντες ανθρώπους, των οποίων οι απόψεις έχουν καταστραφεί από την έναρξη της πανδημίας. Εκείνο το επεισόδιο του Lanz όπου ο Lauterbach δέχτηκε εκτεταμένη επίπληξη περιλάμβανε τον Heribert Prantl, για παράδειγμα.
Όπως η Christina Berndt, ο Prantl είναι μια σημαντική προσωπικότητα στη Süddeutsche Zeitung, αλλά σε αντίθεση με την Berndt, άσκησε κριτική στις πολιτικές της πανδημίας από την αρχή και, ως εκ τούτου, πέρασε τα τελευταία χρόνια σε μια περιφρονητική… Σιβηρία. Είναι αναπόφευκτο ότι, τώρα που η συζήτηση δεν γίνεται πλέον τόσο βαριά, θα ακούσουμε περισσότερα από τους Prantl του κόσμου. Αυτό σημαίνει όμως μόνο ότι η προπαγανδιστική εκστρατεία έχει τελειώσει, όχι ότι η άποψη των ελίτ έχει αλλάξει.
Έχω ήδη αναφερθεί στο δεύτερο: Ο Τύπος, όπως πάντα, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να προσομοιώσει μια ευρύτερη δημόσια συζήτηση, χωρίς στην πραγματικότητα να την παρέχει. Οι πολιτικές της πανδημίας περιλάμβαναν τα πάντα, από εντολές μάσκας, εκτεταμένη απομόνωση για ηλικιωμένους, κατ' οίκον περιορισμούς σε εθνικό επίπεδο, εξωφρενικά πρόστιμα για τη διασκέδαση φίλων στο σπίτι σας, μέχρι εμβολιασμό και ελαχιστοποίηση των τραυματισμών από τα εμβόλια.
Ο Τύπος και οι πολιτικοί συμφωνούν ότι θα ήθελαν να μιλήσουν όσο το δυνατόν λιγότερο για αυτό το χάος. Επομένως, είναι ενδεικτικό ότι το κεντρικό σημείο της προσομοιωμένης συζήτησης των γερμανικών μέσων ενημέρωσης δεν είναι οι πολιτικές της πανδημίας γενικά, ή ακόμη και τα lockdowns ή οι εντολές των εμβολίων, αλλά το κλείσιμο των σχολείων.
Αυτή είναι μια μάχη που έχασαν οι πανδημιστές πριν από ένα χρόνο και δεν σημαίνει απολύτως τίποτα – ούτε μια σπίθα – ότι πανδημικοί αρουραίοι όπως ο Lauterbach εμφανίζονται στη βραδινή τηλεόραση για να ανακοινώσουν ότι ο περιορισμός των παιδιών στο σπίτι για ένα χρόνο ήταν, εκ των υστέρων, λάθος τρόπος για να σώσεις την… γιαγιά. Ο στόχος είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε ευρύτερη συζήτηση με την παραδοχή λάθους σε μια απομονωμένη περιοχή, όπου η αντίθετη άποψη έχει ήδη κερδίσει και να προχωρήσουμε.
Ο Λάουτερμπαχ τοποθετείται σίγουρα σε θέση για να αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης και είναι πιθανό να αναγκαστεί να παραιτηθεί κάποια στιγμή. Είπε πάρα πολλά ντροπιαστικά πράγματα και χωρίς τη συμπονετική μεταχείριση των δημοσιογράφων, εμφανίζεται σαν τον ατημέλητο τρελό που δεν θα άφηνες να πλησιάσει τα παιδιά σου.
Όσο αντιπαθητικός κι αν είναι, ωστόσο, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν ήταν καν στην κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές του 2021. Φέρει την ευθύνη για το καθεστώς 2G και 3G, το οποίο περιόριζε δραστικά τη δυνατότητα των μη εμβολιασμένων να συμμετέχουν στη δημόσια ζωή, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος της διαμόρφωσης πολιτικών για την πανδημία, ήταν στον πάγκο του κοινοβουλίου και περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του με τον ανεκδιήγητο Eric Feigl-Ding στο Twitter.
Όσο ικανοποιητικό κι αν θα ήταν να βλέπω τον Λάουτερμπαχ να πέφτει, με άλλα λόγια, δεν είναι στην κορυφή της λίστας των δραστών μου. Τέλος πάντων, είμαστε ακόμα πολύ μακριά από αυτό το σημείο. Ο Τύπος εξακολουθεί να δίνει κολακευτικές συνεντεύξεις στους Lauterbach και Christian Drosten, όπου τους επιτρέπεται να επαναλαμβάνουν όλα τα συνηθισμένα τους ψέματα εντελώς αδιαμφισβήτητα.
Είναι σημαντικό να παραμείνουμε αισιόδοξοι και να κοιτάμε στο μέλλον, αλλά είμαστε πολύ μακριά από κάθε είδους νίκη εδώ. Όπως λέω συνέχεια, η συνενοχή στις καταχρήσεις της πανδημίας είναι εξαιρετικά διαδεδομένη. Τα μέσα ενημέρωσης, το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού μας κατεστημένου και τα γραφειοκρατικά και ακαδημαϊκά μας ιδρύματα, συνέβαλαν σε αυτά τα εγκλήματα. Δεν θα δεχτούν ποτέ τις ευθύνες, όσο είναι ακόμα στην εξουσία…
