Ερώτηση: Λοιπόν, με τη φυσική ανοσία...
Ερώτηση: Λοιπόν, με τη φυσική ανοσία...
...θα θέλατε να μας επιστρέψετε στην προ του εμβολιασμού εποχή, όταν πέθαιναν 2,5 εκατομμύρια παιδιά ετησίως;
*του Geert Vanden Bossche*
Ερώτηση:
“Λοιπόν, με τη θεωρία της φυσικής ανοσίας σας θα θέλατε να μας μεταφέρετε πίσω στην προ του εμβολιασμού εποχή, όταν 2,5 εκατομμύρια παιδιά πέθαιναν ετησίως από ιλαρά και 350.000 πέθαιναν κάθε χρόνο από πολιομυελίτιδα;”
Απάντηση:
Ως συνήθως, δεν είναι ποτέ καλή ιδέα να συγκρίνετε τα μήλα με τα πορτοκάλια:
Πρώτον, όσον αφορά τον SARS-CoV-2, έχουμε να κάνουμε με μια πανδημία και αυτό θα παραμείνει για όσο διάστημα δεν φτάσουμε στην ανοσία της αγέλης, η οποία είναι γνωστό ότι είναι (πολύ!) απρόσιτη όταν χρησιμοποιείτε μη αποστειρωτικά εμβόλια εν μέσω πανδημίας…
Για την ιλαρά, την πολιομυελίτιδα και άλλες παιδικές ασθένειες, έχει εδραιωθεί σε μεγάλο βαθμό η ανοσία της αγέλης. Αυτό μειώνει την εμφάνιση αυτών των ιογενών ασθενειών σε (τοπικά) “ξεσπάσματα” κάθε φορά που υπάρχει κενό στην ανοσία της αγέλης, ειδικά σε χώρες/περιοχές όπου ο ιός παραμένει ενδημικός και μπορεί να εξαπλωθεί ασυμπτωματικά σε φόντο ανοσίας της αγέλης (π.χ. τριτοκοσμικες χωρες).
Δευτερευόντως, σε αντίθεση με τον SARS-CoV-2, η πολιομυελίτιδα και η ιλαρά είναι οξείες αυτοπεριοριζόμενες λοιμώξεις με αυστηρή επιλεκτικότητα του ξενιστή για τον άνθρωπο. Αυτοί οι περιορισμοί στην εξάπλωση του ιού (δηλαδή, υπόβαθρο της ανοσίας της αγέλης και μόνο μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο!) καθιστούν δυνατό τον τερματισμό ή την πρόληψη μιας εστίας (αλλά ποτέ μιας πανδημίας!) μέσω της χρήσης εμβολίων.
Ωστόσο, αυτό είναι δυνατό μόνο με την προϋπόθεση ότι κάποιος χρησιμοποιεί εμβόλια απενεργοποιημένου ιού, καθώς τα τελευταία προκαλούν πλήρη φυσική ανοσία (δηλαδή, έμφυτη και προσαρμοστική). Όσο καλύτερη είναι η περιβαλλοντική υγιεινή (αποφυγή συνωστισμού, επαρκής εξαερισμός, αξιοπρεπής βασική υγιεινή, πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό κλπ.), τόσο χαμηλότερο είναι το ποσοστό κάλυψης του εμβολίου που απαιτείται για να δαμάσει μια εστία.
Οποιοδήποτε πρόγραμμα μαζικού εμβολιασμού αποτυγχάνει να δημιουργήσει αποστειρωτική ανοσία σε επίπεδο πληθυσμού (δηλαδή ανοσία αγέλης), αναπόφευκτα θα αποτύχει να σταματήσει την εξάπλωση οξέων, αυτοπεριοριζόμενων ιογενών λοιμώξεων σε έναν ανοσολογικά αφελή πληθυσμό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται μη αναπαραγόμενα εμβόλια (π.χ. όλα τα εμβόλια Covid-19) σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν οξείες, αυτοπεριοριζόμενες ιογενείς λοιμώξεις που μπορούν επίσης να εξαπλωθούν και να αναπαραχθούν μέσω άλλων ζωικών ειδών (π.χ. SARS-CoV-2).
Αν κάποιος αγνοήσει αυτήν την καθιερωμένη αρχή, τα εμβόλια αναπόφευκτα θα ενισχύσουν τη φυσική επιλογή και τη διάδοση πιο μολυσματικών και τελικά πιο λοιμωδών παραλλαγών του SARS-CoV-2. Η εμφάνιση των τελευταίων έχει ήδη τεκμηριωθεί in vitro (π.χ. οι γενεαλογίες Omicron BA.4 και BA.5) και είναι απλώς θέμα χρόνου να εκδηλώσουν αυτές οι (υπο)παραλλαγές επίσης ενισχυμένη λοιμογόνο δράση in vivo.
Τα παιδιά έχουν μια καταπληκτική έμφυτη ικανότητα του ανοσοποιητικού να παράγουν αποστειρωτική ανοσία. Από άποψη δημόσιας υγείας (ανοσία αγέλης!), είναι επομένως κρίσιμο να αφήσουμε τα παιδιά ήσυχα. Αλλά η προστασία των παιδιών μας από τον εμβολιασμό Covid-19 είναι επίσης κρίσιμη από την άποψη της ατομικής υγείας, καθώς ο εμβολιασμός με αυτά τα μη αναπαραγόμενα εμβόλια θα αποτρέψει την επαρκή εκπαίδευση του ανοσοποιητικού τους συστήματος.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα ειδικά για την ακίδα (S), μη εξουδετερωτικά αντισώματα (Abs) που ανακαλούνται συνεχώς από τις κυκλοφορούσες (υπο)παραλλαγές της Omicron θα ξεπερνούν σταθερά τα εγγενή αντισώματά τους και έτσι θα εμποδίσουν τα εγγενή αντισώματα του παιδιού να καθοδηγήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα για το πώς να διακρίνει τον “εαυτό του” από αυτό που “μοιάζει με τον εαυτό του”.
Επιπλέον, ο εμβολιασμός μεγαλύτερων παιδιών είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει εξαρτώμενη από τα αντισώματα ενίσχυση της νόσου Covid-19, καθώς τα μη εξουδετερωτικά αντισώματα, ενισχυτικά της μόλυνσης, μπορεί να επιτρέψουν στον ιό να διαπεράσει το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα όταν το τελευταίο δεν είναι ακόμη επαρκώς εκπαιδευμένο [1]. Αυτό θα γίνει ιδιαίτερα προβληματικό μόλις ο ιός ανατρέψει πλήρως την προσαρμοστική ανοσία που προκαλείται από το εμβόλιο και, κατά συνέπεια, αφήσει το παιδί στο έλεος του (μη εκπαιδευμένου) έμφυτου ανοσοποιητικού του συστήματος!
Φυσικά, κάποιος μπορεί να προτιμήσει να αγνοήσει την επιστήμη ή να αποφασίσει να πάρει το ρίσκο, αλλά ακόμα και τότε, το ερώτημα παραμένει γιατί δεν εμβολιάζαμε τα παιδιά μας κατά της εποχικής γρίπης στο παρελθόν (κατά προτίμηση χρησιμοποιώντας μη αναπαραγόμενα εμβόλια!;) και γιατί κανένα εμβόλιο παιδικής ηλικίας δεν χρησιμοποιεί μη αναπαραγόμενο ιό για την ανοσοποίηση μικρών παιδιών έναντι γλυκοζυλιωμένων ιών (πχ. ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, ανεμοβλογιά, ροταϊό);
Παρά όλες τις “σύγχρονες” τεχνολογίες, ο εμβολιασμός παρέμεινε μια εμπειρική επιχείρηση. Ωστόσο, οι εμβολιολόγοι μερικές φορές χτυπούν το καρφί στο κεφάλι: Καταλαβαίνουμε τώρα ότι αυτά τα εμβόλια παιδικής ηλικίας με ικανότητα αναπαραγωγής εκπαιδεύουν την έμφυτη ανοσολογική απόκριση στα παιδιά, ενώ τα μη αναπαραγόμενα εμβόλια δεν το κάνουν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα εμβόλια ζωντανού εξασθενημένου ιού μπορούν -υπό ορισμένες προϋποθέσεις- να είναι χρήσιμα για την πρόληψη ή την κατάργηση των εστιών και γιατί δεν έχουν αντικατασταθεί ακόμη από πιο σύγχρονες/προηγμένες τεχνολογίες εμβολίων!
[1] Τα ενημερωμένα εμβόλια για την Omicron δεν αναμένεται να ενεργοποιήσουν νέα αντισώματα εξουδετέρωσης, αντίθετα θα ανακαλέσουν αντισώματα που ενισχύουν τη μόλυνση.