Η επιστήμη είναι ακόμα στα σπάργανα: μερικές απλές τυχαιοποιημένες δοκιμές θα μπορούσαν να μας σώσουν.
Σπαταλάμε χρήματα σε εργαστηριακές και έρευνες παρατήρησης.
*του Vinay Prasad*
Πριν από λίγους μήνες, μια μελέτη έκανε τον γύρο του Διαδικτύου και φαινόταν να υποδηλώνει ότι το χρονοδιάγραμμα της χημειοθεραπείας έχει σημασία. Εάν λαμβάνατε την πρώτη δόση ανοσοθεραπείας νωρίς κατά τη διάρκεια της ημέρας, ζούσατε περισσότερο από τα άτομα που την έλαβαν αργότερα μέσα στην ημέρα.
Φυσικά, ο χρόνος έναρξης για τα φάρμακα ενδοφλέβιας έγχυσης δεν εκχωρείται τυχαία. Όπως όλα στη ζωή, υπάρχουν πιο επιθυμητές στιγμές έναρξης από άλλες. Και όπως όλα στη ζωή, οι πλούσιοι, καλά συνδεδεμένοι, με κίνητρα άνθρωποι, περνούν τις καλύτερες στιγμές.
Προσθέτοντας στην πολυπλοκότητα: μερικές φορές ο ασθενής φαίνεται τόσο άρρωστος, που θέλετε να επισπεύσετε την πρώτη δόση και παίρνετε όποιον χρόνο έχετε. Για άτομα που φαίνονται σαν να μην βιάζονται, μπορείτε να περιμένετε την προτιμώμενη ώρα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι υπάρχουν πιθανώς μη μετρήσιμοι συγχυτικοί παράγοντες που σχετίζονται με το χρονοδιάγραμμα της έγχυσης. Και μπορεί να είναι αυτοί οι συγχυτικοί παράγοντες και όχι ο ίδιος ο χρόνος της έγχυσης, που ευθύνονται για τις διαφορές.
Αντιμετώπισαν επαρκώς αυτούς τους παράγοντες οι επιστήμονες; Οχι, καθόλου. Δεν μπορούσαν άλλωστε, γιατί πρόκειται για έρευνα παρατήρησης. Η ευαισθησία των δεδομένων δεν το επέτρεπε. Επιπλέον, η ρητορική τους στην μελέτη δεν φαινόταν καν να το γνωρίζει.
Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τους συγγραφείς και το πεδίο να παπαγαλίσουν χωρίς κριτική το συμπέρασμα και να πιέσουν σε αυτήν την αφήγηση. Ο χρόνος έχει σημασία…
Ορισμένοι επιστήμονες διεξάγουν πραγματικά έρευνα για μηχανιστικούς λόγους για τους οποίους μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αλλά η πιο προφανής επιβεβαιωτική μελέτη είναι κάτι που κανείς δεν κάνει.
Πάρτε τα επόμενα 1.000 άτομα και τυχαιοποιήστε τις ώρες έναρξής τους. Εκχωρήστε τυχαία την ώρα και δείτε αν υπάρχει διαφορά στο αποτέλεσμα. Μπορείτε να πάρετε όλους τους καρκίνους. Μπορείτε να πάρετε οποιονδήποτε, δεν χρειάζεται να υπάρχουν κριτήρια ένταξης, εκτός από το ότι κάποιος προγραμματίζεται για χημειοθεραπεία.
Εάν κάνατε αυτή τη μελέτη, θα είχατε την απάντηση του χρυσού κανόνα σε ένα μήνα. Υπάρχει όφελος ή όχι; Κι όμως δεν το κάνουμε.
Θεωρώ περίεργο το γεγονός ότι μια επιστημονική επιχείρηση θα ήταν ευτυχής να απασχολήσει χιλιάδες ανθρώπους για να εκτελέσει άχρηστες βασικές επιστήμες και άχρηστες μελέτες παρατήρησης, όταν μια πολύ απλή τυχαιοποιημένη μελέτη θα έλυνε πραγματικά το ζήτημα οριστικά.
Εάν η μελέτη είναι θετική, τότε εξετάστε τον μηχανισμό δράσης. Αλλά εάν η μελέτη είναι αρνητική, δεν χρειάζεται να κάνετε εργαστηριακό έλεγχο.
Αυτό είναι απλώς ένα παράδειγμα, αλλά το πρόβλημα βρίσκεται παντού στην επιστήμη. Θα τερματίσουμε αυτήν την πανδημία με μηδενικές τυχαιοποιημένες δοκιμές ελέγχου για παιδιά με μάσκες. Θα τελειώσουμε επίσης με 1.000 μελέτες παρατήρησης μάσκας παιδιών. Έχει νόημα αυτή η αναλογία;
Τι είδους κοινωνία θα πλήρωνε χιλιάδες άνθρωποι για να επαναλάβουν μια άχρηστη άσκηση, ενώ ταυτόχρονα αποτυγχάνουν να εκτελέσουν τη μία πολύ απλή πράξη που σίγουρα θα απαντούσε στην ερώτηση;
Θα τερματίσουμε την πανδημία με πολλές αγωγές σχετικά με εντολές εμβολίων για άτομα που έχουν ήδη νοσήσει από την COVID-19. Θα τελειώσουμε επίσης με μηδενικές τυχαιοποιημένες μελέτες που πήραν άτομα που είχαν ήδη COVID-19 και τα τυχαιοποίησαν σε δόσεις εμβολίου ή χωρίς δόση εμβολίου. Δεν κάναμε ποτέ αυτή τη μελέτη.
Κάνει μια κοινωνία να διεκδικήσει αυτό το ζήτημα στα δικαστήρια, όταν θα μπορούσε να λυθεί με μια μελέτη; Εάν τυχαιοποιήσετε 10.000 άτομα που είχαν προσβληθεί από την COVID-19 για να εμβολιαστούν ή όχι (λαμβάνουμε μόνο άτομα που ενδιαφέρονται για τη μελέτη, δεν αναγκάζουμε κανέναν να συμμετάσχει), θα ξέρετε οριστικά εάν υπάρχει πρόσθετο όφελος από τη λήψη της δόσης. Προφανώς, η Pfizer δεν έχει κίνητρο να κάνει τη μελέτη. Εναπόκειται στον FDA να τις κάνει. Αλλά αυτός ο FDA είναι τόσο βαθιά μέσα στην τσέπη του Albert Bourla, που μπορούν να μας πουν πόσα ψιλά έχει εκεί μέσα. Πολύ πιθανό, όταν τελειώσουν οι θητείες τους, θα πάρουν κάποια από αυτά τα ψιλά...
Αντίθετα, θέλουν τα δικαστήρια να επιλύσουν το θέμα. Θέλω να είμαι σαφής, ακόμα κι αν η μελέτη ήταν θετική, δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να την επιβάλλεις, αλλά αν η μελέτη είναι αρνητική, τότε δεν υπάρχει καν μια εκ πρώτης όψεως περίπτωση να την επιβάλεις.
Υποψιάζομαι έντονα ότι θα ήταν μια αρνητική μελέτη. Υποψιάζομαι ότι θα ήταν αρνητική για δύσκολα αποτελέσματα, όπως νοσηλεία και θάνατος. Αλλά δεν θα εκπλαγώ αν ήταν αρνητική ακόμη και για ήπια αποτελέσματα, όπως ήπια συμπτώματα λοίμωξης του αναπνευστικού και θετικό τεστ.
Πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι η επιστήμη το 2022 βρίσκεται σε κάποια κορύφωση. Είναι ακόμα στην άνοδο. Και το μεγαλύτερο μέρος του βουνού βρίσκεται μπροστά μας. Έχουμε τεράστιους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βελτιωθούμε. Έχουμε μετατρέψει πολλούς επιστημονικούς χώρους σε χρυσωρυχείο για άχρηστες σταδιοδρομίες, όταν απλές τυχαιοποιημένες μελέτες θα μπορούσαν να απαντήσουν στην ερώτηση σε λιγότερο από 200 ημέρες, αν το βάλουμε στο μυαλό μας.
Έχω ακούσει κάποιους να θρηνούν για τις δημόσιες δαπάνες για την τέχνη. Αλλά θέλω να είμαι ξεκάθαρος: θα προτιμούσα να πληρώσω 10 γλύπτες, παρά την επόμενη μελέτη μακροχρόνιας Covid στη βάση δεδομένων ICD-10 VA. Θα προτιμούσα να χρηματοδοτήσω έξι ζωγράφους, παρά μια ερευνητική ομάδα που θα κάνει έρευνα παρατήρησης σχετικά με τα lockdown ή την μασκοφορία των παιδιών. Θα προτιμούσα να χρηματοδοτήσω 12 καλλιτέχνες περφόρμανς, παρά ένα ακόμη εργαστήριο που μελετά την αλληλεπίδραση μεταξύ του κιρκάδιου ρυθμού και της χημειοθεραπείας, πριν μια οριστική μελέτη δείξει ότι υπάρχει ένα σήμα εδώ που αξίζει να κυνηγηθεί.
Η επιστήμη είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό ερασιτεχνική. Τα περισσότερα από αυτά που διαβάζετε είναι αναληθή ή κάτι λίγο περισσότερο από μια δημοσκόπηση. Αυτό που με απασχολεί είναι πόσο λίγοι άνθρωποι κατανοούν πραγματικά το βάθος αυτής της πρόκλησης και πόσοι λίγοι έχουν αγκαλιάσει την προφανή λύση: μερικές απλές μεγάλες τυχαιοποιημένες δοκιμές, για να μας ανυψώσουν από το σκοτάδι της άγνοιας.