Et tu, Γιάννη;

Ο Ιωαννίδης προωθεί σε μοντέλο του κυκλικές υποθέσεις "ασφαλούς και αποτελεσματικού" εμβολιασμού, για να δείξει ότι "το εμβόλιο έσωσε εκατομμύρια ζωές"...

*των Norman Fenton και Martin Neil*

---

Φανταστείτε ότι θέλουμε να δοκιμάσουμε τον ισχυρισμό πως μια ειδική δίαιτα - ας την ονομάσουμε D - που αποτελείται από την κατανάλωση 10.000 θερμίδων την ημέρα χωρίς καμία άσκηση - θα οδηγήσει σε απώλεια βάρους 50 κιλών σε 5 εβδομάδες. Για να κάνουμε έναν τόσο τολμηρό ισχυρισμό, θα περιμένατε να εξετάσουμε τα στοιχεία, συγκρίνοντας το καταγεγραμμένο βάρος των ανθρώπων πριν και μετά τη δίαιτα.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι οι “αποδείξεις” μας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μαθηματικό μοντέλο:

Απώλεια βάρους μετά από n εβδομάδες σε λίβρες = n x αποτελεσματικότητα_D

όπου αποτελεσματικοτητα_D είναι η μέση εβδομαδιαία απώλεια βάρους της δίαιτας D.

Ας πούμε περαιτέρω ότι υποθέτουμε πως:

αποδοτικότητα_D = 10

Στη συνέχεια, με αυτές τις παραδοχές υπολογίζουμε:

Απώλεια βάρους μετά από 5 εβδομάδες σε κιλά = 5 x 10 = 50

QED (quod erat demonstrandum)! Μπορούμε τώρα να εμπιστευτούμε τον ισχυρισμό ότι η ειδική δίαιτα D οδηγεί πράγματι σε απώλεια βάρους 50 κιλών σε 5 εβδομάδες και μπορούμε με πλήρη βεβαιότητα να το πιστέψουμε (με το χέρι στην καρδιά).

Θα σας έπειθε αυτό το επιχείρημα; Ή μήπως θα νιώθατε πολύ άβολα και θα ήσασταν πολύ καχύποπτοι ότι υπάρχει κάποιος δόλος εδώ; Έχοντας κατά νου ότι ο στόχος της μελέτης είναι να ελέγξει τον ισχυρισμό, δεν σας φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι η κύρια υπόθεση στο μοντέλο (δηλαδή αποτελεσματικότητα_D = 10) είναι ουσιαστικά ο ίδιος ο ισχυρισμός για τον οποίο προσπαθούμε να ελέγξουμε;!

Δεν είναι όλα λίγο κυκλικά και αυτοεξυπηρετούμενα;

Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι μια μελέτη που ισχυρίζεται ότι ελέγχει τον ισχυρισμό ότι τα εμβόλια για την Covid έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές (όπως ακριβώς μια προηγούμενη μελέτη από το Imperial College) δεν βασίζεται σε καμία σύγκριση εμπειρικών δεδομένων θνησιμότητας μεταξύ πληθυσμών εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων, αλλά μάλλον στην παραπάνω “επιστημονική” μεθοδολογία.

Αυτή η επιστημονική μελέτη εφάρμοσε την ίδια εξαιρετικά “εξελιγμένη” λογική και παρόμοιες κυκλικές υποθέσεις που χρησιμοποιήθηκαν για να ελέγξουμε τους ισχυρισμούς σχετικά με την ειδική δίαιτα D παραπάνω, δηλαδή ότι:

• Χωρίς εμβολιασμό η Covid μολύνει και σκοτώνει πολλούς ανθρώπους.

• Το εμβόλιο είναι αποτελεσματικό. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που δεν κάνουν το εμβόλιο έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν από τον κορωνοϊό από αυτούς που το κάνουν.

• Το εμβόλιο είναι απολύτως ασφαλές, δηλαδή κανείς δεν πεθαίνει ως παρενέργεια από το εμβόλιο.

Εδώ είναι το έγγραφο. Σημειώστε ιδιαίτερα την ταυτότητα του πρώτου συγγραφέα:

Πηγή

Ο πρώτος συγγραφέας αυτής της εργασίας δεν είναι άλλος παρά ένας από τους πιο σεβαστούς επιστήμονες στον κόσμο, ο Γιάννης Ιωαννίδης του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, ο οποίος το 2020 χρησιμοποίησε δεδομένα από τον πραγματικό κόσμο, για να αποδείξει ότι η Covid δεν ήταν τόσο θανατηφόρος όσο ισχυρίζονταν κάποιοι.

Και εδώ, στο σύνολό του, είναι το μαθηματικό μοντέλο που περιέχεται στο έγγραφο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να ισχυριστεί ότι 14,8 εκατομμύρια χρόνια ζωής σώθηκαν από το εμβόλιο:

Για κάθε ηλικιακή ομάδα πληθυσμού, ο αριθμός των ζωών L που σώθηκαν σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα είναι:

L = N x PI x IFR x VE

Οπου:

• N: αριθμός των ατόμων σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα

• PI: αριθμός των ατόμων σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα που (χωρίς εμβόλιο) θα είχαν μολυνθεί από την Covid

• IFR: ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα (δηλαδή το ποσοστό των μολυσμένων ατόμων που πεθαίνουν)

• VE: η αποτελεσματικότητα του εμβολίου στην ηλικιακή ομάδα (η οποία είναι ένα μείον την αναλογία του ποσοστού των εμβολιασμένων που μολύνονται με Covid και του ποσοστού των μη εμβολιασμένων που μολύνονται με Covid)

Με μόνη εξαίρεση τον N, καθεμία από τις πραγματικές τιμές που υποτίθενται στην εξίσωση είναι φανταστική, καθώς βασίζονται σε μυριάδες αναπόδεικτες υποθέσεις, όπως το ότι οι αριθμοί των “κρουσμάτων” της Covid ήταν ακριβείς. Ειδικά:

• Ο PI θεωρείται ότι είναι 20% (δηλαδή, ελλείψει του εμβολίου, θεωρείται ότι το 20% του πληθυσμού έχει προσβληθεί από Covid).

• Το IFR σε κάθε ηλικιακή ομάδα βασίζεται στην εργασία του Ιωαννίδη που έδειξε ότι οι ηλικιωμένοι διέτρεχαν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο, αλλά οι τιμές εξακολουθούν να βασίζονται στις (ελαττωματικές) υποθέσεις ότι όσοι ταξινομήθηκαν ως κρούσματα Covid είχαν στην πραγματικότητα τη νόσο και όσοι πέθαναν, πέθαναν πράγματι από τη νόσο Covid.

• Η VE βασίζεται στην υπόθεση ότι εκείνοι που ταξινομήθηκαν ως κρούσματα Covid είχαν στην πραγματικότητα τη νόσο. Το πιο σημαντικό είναι ότι τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται βασίζονται σε μελέτες που έχουμε δείξει ότι είναι συστημικά ελαττωματικές. Ομοίως, η δημοσίευση υποθέτει (προ-Omicron) ότι VE = 75%, δηλαδή ότι ένα μη εμβολιασμένο άτομο έχει τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσήσει από τον κορωνοϊό απ’ ότι ένα εμβολιασμένο άτομο. Αυτό είναι ανοησία.

Ενώ αρκετοί άνθρωποι επέκριναν δημόσια την μελέτη, ένα σημείο που κανείς δεν φαίνεται να έθιξε είναι ότι, άθελά της, καταδεικνύει ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο, συγκεκριμένα:

Δεδομένου ότι κανένα στοιχείο του πραγματικού κόσμου δεν παρέχει αποδείξεις που να αποδεικνύουν ότι τα εμβόλια έσωσαν ζωές, τότε γνωρίζουμε ότι οι εκτιμήσεις για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου - όπως το 75% που υποτίθεται στη μελέτη - είναι, εμπειρικά, λανθασμένες.

Ίσως αυτό να ήταν το πραγματικό διακριτικό συμπέρασμα που ήλπιζε ο Ιωαννίδης να συναχθεί από την μελέτη; Εάν όχι, τότε το γιατί θα ήθελε να συνδεθεί με μία τέτοια εργασία-σκουπίδι, που λειτουργεί με την εσφαλμένη ονομασία ότι είναι γνήσια “έρευνα”, είναι ανεξήγητο, αν όχι μυστηριώδες…

Το εξώφυλλο της μελέτης αναφέρει ότι δεν υπήρχε χρηματοδότηση ή σύγκρουση συμφερόντων που να σχετίζεται με την μελέτη, αν και αναφέρει ότι “Το έργο του Γιάννη Ιωαννίδη υποστηρίζεται από μία απεριόριστη δωρεά των Sue και Bob O’Donnell στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ”.

Αν και αυτή η εργασία του Ιωαννίδη δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους, χρησιμοποιείται ήδη ως “συντριπτική απόδειξη” για το πόσο σπουδαία ήταν τα εμβόλια. Η μελέτη του Imperial το 2022, η οποία ισχυρίστηκε πως 20 εκατομμύρια ζωές σώθηκαν από το εμβόλιο, δημοσιεύτηκε στο Lancet, παρόλο που βασίζεται σε παρόμοιες, κυκλικές, γελοίες υποθέσεις. Έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλαπλές εκθέσεις και φόρουμ υψηλού επιπέδου ως αιτιολόγηση του κινήτρου για να πιέσουν για τη συνέχιση της κυκλοφορίας του εμβολίου.

Όπως εξηγείται σε αυτό το σύντομο βίντεο, δεν μπορούμε απλά να αγνοήσουμε ή να γελάσουμε με τέτοιες ανοησίες:

0minus_Prime: Λίγα λόγια και για τους άλλους συγγραφείς της μελέτης και συγκεκριμένα τους Cristiano και Boccia.Είναι και οι δύο από το Università Cattolica της Ρώμης. Ο Cristiano είναι από το Section of Hygiene, του οποίου ο επικεφαλής, Walter Ricciardi, ο οποίος αποκαλείται "Professor lockdown" από μια ιταλική εφημερίδα, είναι κορυφαίος ιατρικός γραφειοκράτης (με παρελθόν ως ηθοποιός Β ταινιών), επικεφαλής του ISS (το αντίστοιχο ιταλικό NIH), εκπρόσωπος της Ιταλίας στον ΠΟΥ και σύμβουλος του υπουργού Υγείας για την κρίση του κορωνοϊού. Ο Πάπας Μπεργκόλιο τον διόρισε μέλος της Παπικής Ακαδημίας Ζωής. Το 2018, σε μια δίκη για συκοφαντική δυσφήμιση, ένας δικαστής έγραψε ότι ο Ricciardi ήταν σύμβουλος της βιομηχανίας εμβολίων. Έχει δηλώσει ότι "ο Μπιλ Γκέιτς δεν κάνει ποτέ λάθος" στην πρόβλεψη των πανδημιών*.

Το Università Cattolica-Policlinico Gemelli στη Ρώμη, το νοσοκομείο των Παπών, έχει στενούς δεσμούς με το Βατικανό. Ο κλήρος φαίνεται να μην έχει ηθικούς ενδοιασμούς να υποστηρίξει επικερδείς ad hoc ιατρικές θεωρίες. Ως κόμβος στο παγκόσμιο δίκτυο υψηλών δυνάμεων, το Βατικανό έχει υποστηρίξει πλήρως την επιχείρηση Covid. Από την αρχή της σύγχρονης επιστήμης με τον Galilei, η Εκκλησία, μαθημένη όπως είναι, υποτάσσει την επιστημονική αλήθεια στην πολιτική ευκολία.

Λίγο πριν από αυτό το άρθρο, ο Ιωαννίδης είπε ότι οι μελέτες για την COVID είναι "πιο φρικτές από φρικτές", προσθέτοντας αυτό που τώρα ακούγεται ως excusatio non petita, ότι είναι πολύ πιθανό μεγάλο μέρος της δουλειάς του για την covid "να είναι λάθος", αναφέροντας την εργασία του "Γιατί τα περισσότερα δημοσιευμένα ευρήματα έρευνας είναι ψευδή" (Η εργασία "Γιατί τόσα πολλά ερευνητικά ευρήματα είναι πλαστά" μένει να δημοσιευθεί). Είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα. Πολλές από τις διδασκαλίες του γίνονται με μαεστρία. Τώρα συντάσσει μια εργασία με τον επιστημονικό βραχίονα της Καθολικής Εκκλησίας, ενός ιδρύματος του οποίου η προπαγάνδα βασίζεται παραδοσιακά στην αντίληψη της αλήθειας ως συνάρτηση των ιερατικών ιεραρχιών. 

Τελικά το κύρος μετράει ως απόδειξη; Υποφέρουμε συνεπώς από μερική ανταλλαγή στον λόγο πιθανοτήτων; Σε μια ορθολογική εκτίμηση και με δεδομένο το περιστασιακό πλαίσιο φαίνεται μάλλον ως ένα από αυτά τα παράδοξα bayesian αποτελέσματα, όπως ότι μια ομολογία μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα της αθωότητας. Εδώ ένας παράλογος ισχυρισμός αθωότητας, που υποστηρίζεται από την υψηλή φήμη του πρώτου συγγραφέα, αυξάνει τις αποδείξεις της κακής πίστης. Γενικότερα, η υποστήριξή του για αυτές τις ανοησίες μας υπενθυμίζει ότι δεν μπορούμε να "iurare in verba magistri", καθώς δεν υπάρχουν Πάπες για επιστημονικά θέματα...

---