Ιαπωνική μελέτη δείχνει ότι τα υψηλότερα αντι-σώματα μπορεί να είναι αντί-του-σώματος...
*του Guy Gin*
Το Υπουργείο Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιας της Ιαπωνίας (MHLW) έβαλε τη σφραγίδα της έγκρισης των ενημερωμένων εμβολίων.
Σε ποια στοιχεία λοιπόν βασίστηκε αυτή η απόφαση;
Σύμφωνα με έγγραφα του υπουργείου Υγείας, οι ενισχυτικές δόσεις περιέχουν μεγαλύτερη ποσότητα εξουδετερωτικών αντισωμάτων που καταστέλλουν την κίνηση της υποπαραλλαγής BA.1 στο σώμα, σε σύγκριση με το εμβόλιο για τον αρχικό ιό και πιστεύεται επίσης ότι είναι αποτελεσματικές έναντι της BA.5 και άλλων υποπαραλλαγών που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στο μέλλον.
Υψηλότερα αντισώματα, ε; Έγραψα προηγουμένως για τις μάλλον παραπλανητικές αναφορές των ιαπωνικών μέσων σχετικά με το πόσο υψηλότερα αντισώματα = καλύτερα.
Είναι ενδιαφέρον ότι Ιάπωνες ερευνητές δημοσίευσαν μια μελέτη τον Μάρτιο που δείχνει ότι οι υψηλότεροι τίτλοι αντισωμάτων μπορούν στην πραγματικότητα να κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν 42 ασθενείς που έπασχαν από τα ακόλουθα συμπτώματα περισσότερο από δύο μήνες αφού βρέθηκαν θετικοί στην Covid: πυρετός, κακουχία, δύσπνοια (δύσπνοια), βήχας, διαταραχή της γεύσης, ανωμαλία της όσφρησης (αίσθηση της όσφρησης), απώλεια μαλλιών, πονόλαιμος, πόνος στις αρθρώσεις, μούδιασμα των άκρων, μυϊκός πόνος, πονοκέφαλος, πόνος στο στήθος, έμετος, διάρροια, μειωμένα κίνητρα, αϋπνία, άγχος, καταθλιπτική διάθεση, λήθη και δερματικά συμπτώματα.
Μεγάλη λίστα. Γνωρίζω ότι ο επιπολασμός της μακροχρόνιας Covid έχει πιθανώς υπερεκτιμηθεί…
…αλλά μερικά από αυτά τα συμπτώματα ήταν πιθανότατα επακόλουθα μετά την Covid. Εξάλλου, η κόπωση μετά τον ιό δεν είναι κάτι καινούργιο.
Στους συμμετέχοντες δόθηκε μία δόση (η μελέτη δεν προσδιορίζει τον κατασκευαστή, αλλά υποθέτω ότι ήταν οι Pfizer/BioNTech, καθώς το εμβόλιό τους είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο). Μετρήθηκαν οι τίτλοι αντισωμάτων τους και ερωτήθηκαν σχετικά με τα συμπτώματά τους πριν από το εμβόλιο και 14-20 ημέρες μετά. Πώς τα πήγαν λοιπόν;
Τα συμπτώματα μετά τον εμβολιασμό (κόπωση, πόνος στις αρθρώσεις και ανωμαλίες γεύσης και όσφρησης) ανακουφίστηκαν, επιδεινώθηκαν και παρέμειναν αμετάβλητα σε 7 (16,7%), 9 (21,4%) και 26 (61,9%) ασθενείς, αντίστοιχα. Οι αναλογίες των τίτλων αντισωμάτων πριν και μετά τον εμβολιασμό ήταν 53, 40 και 174 στην ομάδα που παρέμεινε αμετάβλητη, στην ομάδα που καλυτέρεψε και στην ομάδα που επιδεινώθηκε, αντίστοιχα. Η ομάδα που επιδεινώθηκε είχε τη σημαντικά υψηλότερη αναλογία τίτλου αντισωμάτων (p = 0,02).
Έτσι, υψηλότεροι τίτλοι αντισωμάτων κατά της ακίδας σχετίζονταν με επιδεινωμένα συμπτώματα, ιδιαίτερα κόπωση (4 περιπτώσεις) και πόνο στις αρθρώσεις (2 περιπτώσεις). Τι εξηγεί αυτά τα αποτελέσματα;
Ο υψηλότερα αυξημένος ρυθμός του τίτλου αντισωμάτων στην επιδεινωμένη ομάδα σε σχέση με τη μη επιδεινωμένη ομάδα, υποδηλώνει ότι μια υπερβολική ανοσολογική απόκριση στον εμβολιασμό μπορεί να σχετίζεται με επιδείνωση των επακόλουθων συμπτωμάτων. Πολλά αυτοαντισώματα παράγονται μετά τη μόλυνση από την COVID-19 και προκαλούν διάφορα συμπτώματα. Επιπλέον, οι διαταραχές του ανοσοποιητικού συνδέονται με την παθοφυσιολογία των επακόλουθων συμπτωμάτων.
Σε περίπτωση που μια υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού στον εμβολιασμό επιδεινώσει τα επακόλουθα συμπτώματα, αυτά μπορεί να προκύψουν από διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οπότε η long Covid μπορεί να προκαλείται από μια διαταραχή του ανοσοποιητικού, που το εμβόλιο μπορεί να επιδεινώσει. Λοιπόν, αυτό τα τακτοποιεί όλα, έτσι δεν είναι; Ποια πιθανή αιτιολόγηση μπορεί να υπάρχει για να εμβολιάζουμε άτομα που 1). έχουν ήδη νοσήσει από Covid και 2). έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιδεινωθούν, παρά να ανακουφιστούν τα συμπτώματά τους; Λοιπόν, η αιτιολόγηση είναι, όπως το θέτει ο συνάδελφος Ashmedai, “μια θεσμοθετημένη κουλτούρα της ιατρικής κοινότητας σε μεγάλο βαθμό υπέρ του αδιάκριτου μαζικού εμβολιασμού”. Οι συγγραφείς καταλήγουν ότι:
Οι μη εμβολιασμένοι ασθενείς με Long Covid θα πρέπει να εμβολιάζονται για την πρόληψη της επαναμόλυνσης. Ωστόσο, εάν τα επακόλουθα συμπτώματα επιδεινωθούν μετά τον πρώτο εμβολιασμό, ο δεύτερος ή ο τρίτος εμβολιασμός δεν θα πρέπει να χορηγείται καταναγκαστικά.
Γνωρίζατε ότι θα συνιστούσαν τον εμβολιασμό, ό,τι και αν συμβεί, έτσι δεν είναι; Σε τελική ανάλυση, η πρόληψη των λοιμώξεων είναι το βασικό και το τέλος της ύπαρξης… Αλλά παίρνουν τη σχετικά μέτρια θέση ότι εάν οι ασθενείς αρρωστήσουν περισσότερο μετά την πρώτη δόση, μπορούν να παραλείψουν τις υπόλοιπες. Πόση φροντίδα!
Αλλά ένα πρόβλημα με αυτή τη θέση είναι ότι τα εμβόλια δεν αποτρέπουν τις επαναμολύνσεις, αντιθέτως τις αυξάνουν. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη στο NEJM διαπίστωσε ότι η αποτελεσματικότητα του εμβολίου για παιδιά 5-11 ετών στις ΗΠΑ έγινε αρνητική μετά από 18-20 εβδομάδες, ανεξάρτητα από προηγούμενη μόλυνση.
Από την άλλη πλευρά, τα από πριν μολυσμένα και μη εμβολιασμένα παιδιά προστατεύονταν πολύ καλύτερα από την ισχυρή και διαρκή φυσική τους ανοσία.
Έτσι, περισσότερα εμβόλια και περισσότερα αντισώματα είναι πρόβλημα, όχι λύση.
Αλλά όλα τα παραπάνω δεδομένα προορίζονται για τα προηγούμενα εμβόλια. Τι γίνεται με τα νέα;
Ας θυμηθούμε τι είπε το MHLW.
Σύμφωνα με έγγραφα του υπουργείου Υγείας, οι ενισχυτικές δόσεις περιέχουν μεγαλύτερη ποσότητα εξουδετερωτικών αντισωμάτων που καταστέλλουν την κίνηση της υποπαραλλαγής BA.1 στο σώμα, σε σύγκριση με το εμβόλιο για τον αρχικό ιό και πιστεύεται επίσης ότι είναι αποτελεσματικές έναντι της BA.5 και άλλων υποπαραλλαγών που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στο μέλλον.
Εάν τα εμβόλια πιστεύεται ότι είναι αποτελεσματικά, μπορεί να γίνει πιστευτό ότι είναι και ασφαλή. Επιστήμη βασισμένη στην πίστη!
