Όχι, οι υποκινητές των lockdown δεν αξίζουν το όφελος της αμφιβολίας
Η ζημιά που θα προκαλούσαν τα lockdown ήταν πολύ γνωστή, πολύ άνιση και πολύ καταστροφική για να υποθέσουμε ότι οι κύριοι υποκινητές τους πρέπει να είχαν καλές προθέσεις...
*του Michael P Senger*
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 2.000.000 άνθρωποι — πάνω από το 1% των ενήλικων ανδρών — διαμένουν αυτή τη στιγμή σε φυλακές. Στις φτωχότερες πόλεις της Αμερικής, το έγκλημα και η επιβολή του νόμου είναι συνυφασμένα με τη ζωή σε τέτοιο βαθμό, που πολλά παιδιά μεγαλώνουν περισσότερο εξοικειωμένα με το δικαστικό σύστημα, παρά με το εκπαιδευτικό. Για τα παιδιά που μεγαλώνουν υπό αυτές τις συνθήκες, το να περάσουν το σχολείο ενώ μένουν εκτός φυλακής είναι ένα κατόρθωμα που αξίζει να γιορτάσουμε.
Κάποια από αυτά είναι, φυσικά, απαραίτητα για τη διατήρηση μιας ειρηνικής κοινωνίας σε μια χώρα τόσο ανοιχτή και άνιση όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά το αμερικανικό πολιτικό-σωφρονιστικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι επίσης γεμάτο από διεστραμμένα κίνητρα. Όπως είπε ο δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Neil Gorsuch: “Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο τα πάντα έχουν ποινικοποιηθεί. Και μερικοί καθηγητές έχουν μάλιστα γνωμοδοτήσει ότι δεν υπάρχει ζωντανός Αμερικανός που να μην έχει διαπράξει κακούργημα σύμφωνα με κάποιο κρατικό νόμο”.
Έχουμε αναπτύξει ακόμη και ένα Οργουελικό λεξικό για αυτό το σύστημα. Ο όρος “έγκλημα ηθικής αυθαιρεσίας” είναι μια σιωπηρή παραδοχή ότι τα καταστατικά της Αμερικής είναι γεμάτα με εγκλήματα που στην πραγματικότητα δεν περιλαμβάνουν “ηθική αυθαιρεσία” - είναι μπερδεμένο το γιατί αυτά πρέπει να θεωρούνται εγκλήματα.
Ακόμη χειρότερα, εκτιμάται ότι το 5% των καταδίκων είναι στην πραγματικότητα αθώοι. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν επί του παρόντος περίπου 100.000 Αμερικανοί σε φυλακές και φυλακές που δεν διέπραξαν καν τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι και μόνο το να ζεις σε μια από τις πιο φτωχές γειτονιές της Αμερικής ενέχει κάποιο κίνδυνο φυλάκισης. Όσο περισσότεροι άνθρωποι γύρω τους καταδικάζονται, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να γίνει κάποιος αθώος κατάδικος. Οι κριτές κάνουν το καλύτερο δυνατό, αλλά κατακλύζονται από τις συνήθεις ανθρώπινες προκαταλήψεις. Οι δικαστές γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι ετυμηγορίες συχνά καταλήγουν σε τόσο άσχετους παράγοντες όπως το χάρισμα του κατηγορούμενου, η σωματική ελκυστικότητα ή ακόμα και το τι είχε η κριτική επιτροπή για πρωινό εκείνο το πρωί.
Ο μαζικός εγκλεισμός είναι ένα θλιβερό υποπροϊόν της ανισότητας και της υποβάθμισης της κοινότητας στον 21ο αιώνα. Αλλά ένα ακόμη χειρότερο υποπροϊόν αυτής της ανισότητας είναι μια ολόκληρη κάστα δυτικών ελίτ, που έχουν αρχίσει να χειραγωγούν το σύστημα για να εξαιρούν τους εαυτούς τους και τους υποστηρικτές τους από το κράτος δικαίου σε βαθμό που δεν έχει παρατηρηθεί από την άνοδο των φασιστικών καθεστώτων της δεκαετίας του 1930. Και σε καμία περίπτωση αυτό δεν έγινε πιο σαφές από τη δημοσίευση των περιορισμών της Covid στην πολιτική στις αρχές του 2020.
Το έγκλημα
Τα lockdown, ή το κλείσιμο των επιχειρήσεων και των κοινοτικών χώρων με τη ισχύ του νόμου, ήταν άνευ προηγουμένου στον δυτικό κόσμο πριν από το lockdown της Γουχάν από τον Xi Jinping και δεν αποτελούσαν μέρος του σχεδίου για την πανδημία καμίας δημοκρατικής χώρας. Αντίθετα, αυτά τα σχέδια πανδημίας πρότειναν μόνο εθελοντικά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Ενώ τα lockdowns είχαν κάποια ομοιότητα με τα εθελοντικά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης που προβλέπονταν στα σχέδια της πανδημίας, αυτή η ομοιότητα δεν ήταν τυχαία, καθώς η έννοια της “κοινωνικής απόστασης” στην προέλευσή της λήφθηκε από τα CDC των ΗΠΑ κατευθείαν από την πολιτική του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος του “lockdown” όπως επιβλήθηκε κατά τη διάρκεια του SARS το 2003. Επιπλέον, ορισμένοι κορυφαίοι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι αποκάλυψαν ότι τη στιγμή που συνιστούσαν προσωρινά μέτρα κοινωνικής απόστασης για τον Covid, το έκαναν με την πρόθεση να τα επιβάλουν οι κυβερνήτες των πολιτειών ως αναγκαστικά lockdown αορίστου χρόνου.
Όπως έχει τεκμηριώσει με σχολαστικές λεπτομέρειες ο πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Ramesh Thakur, οι βλάβες που θα προκαλούσαν τα lockdown ήταν όλες γνωστές και αναφέρθηκαν τη στιγμή που υιοθετήθηκαν για πρώτη φορά ως πολιτική στις αρχές του 2020. Αυτές περιελάμβαναν ακριβείς εκτιμήσεις μαζικών θανάτων λόγω καθυστερημένων ιατρικών πράξεων, κρίση ψυχικής υγείας, υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών, οικονομική ύφεση, παγκόσμια φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση.
Ωστόσο, για λόγους που μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε, ορισμένοι βασικοί επιστήμονες, αξιωματούχοι υγείας, αξιωματούχοι εθνικής ασφάλειας, οντότητες μέσων ενημέρωσης, διεθνείς οργανισμοί, δισεκατομμυριούχοι και παράγοντες επιρροής υποστήριξαν την ευρεία επιβολή αυτών των πρωτοφανών, καταστροφικών πολιτικών από το συντομότερο δυνατό. Φαινομενικά για να σταματήσει ή να επιβραδύνει τον κορωνοϊό όπως ισχυρίζεται ότι έκανε το ΚΚΚ στη Γουχάν, ενώ λογοκρίνει τυχόν αντίθετες απόψεις, γνέφοντας μια ψευδαίσθηση συναίνεσης μεταξύ ενός άγνωστου κοινού.
Μια έκθεση αργότερα αποκάλυψε ότι οι στρατιωτικοί ηγέτες το είδαν αυτό ως μια μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσουν τεχνικές προπαγάνδας στο κοινό, διαμορφώνοντας και “εκμεταλλευόμενοι” πληροφορίες για να ενισχύσουν τα κυβερνητικά μηνύματα σχετικά με τον ιό. Οι διαφωνούντες επιστήμονες φιμώθηκαν. Οι ομάδες Psyops ανέπτυξαν εκστρατείες φόβου στους δικούς τους ανθρώπους σε μια εκστρατεία για την καμένη γη, ώστε να οδηγήσουν σε συναίνεση για lockdown.
Αυτοί οι πρώτοι υποστηρικτές των lockdown ανέτρεψαν τους ορισμούς των βασικών αρχών της δημόσιας υγείας με εξελιγμένο, οργουελικό τρόπο. Έδωσαν εντολή στο κοινό να “ακολουθήσει την επιστήμη”, οδηγώντας το να πιστεύει ότι οι πολιτικές τους βασίζονται σε καθιερωμένη επιστημονική πρακτική. Χρησιμοποίησαν τη ρητορική της ισότητας και της ευαλωτότητας για να υποστηρίξουν πολιτικές που έβλαψαν δυσανάλογα τους πιο ευάλωτους και αύξησαν τις υπάρχουσες οικονομικές διαφορές. Στη συνέχεια ανέφεραν αναδρομικά την ευρεία δημόσια υποστήριξη για τα lockdown που είχε σπείρει η δική τους προπαγάνδα ως δικαιολογία για την προπαγάνδα τους για την υποστήριξη αυτών των lockdown…
Τελικά, αυτά τα lockdown απέτυχαν να επιβραδύνουν ουσιαστικά την εξάπλωση του κοροναϊού και σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες νέους σε κάθε χώρα στην οποία επιβλήθηκαν. Τώρα γνωρίζουμε ότι ο ιός είχε ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται απαρατήρητα σε όλο τον κόσμο το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο του 2019 και είχε ποσοστό θνησιμότητας από μόλυνση κάτω από 0,1%.
Ωστόσο, τα lockdown έκαναν το κοινό να πιστέψει ότι ο ιός ήταν εκατοντάδες φορές πιο θανατηφόρος από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε παγκόσμιες οδηγίες για τις δοκιμές PCR - χρησιμοποιώντας τεστ που επιβεβαιώθηκαν αργότερα από τους New York Times ότι είχαν ψευδώς θετικό ποσοστό άνω του 85% - σύμφωνα με το οποίο σύντομα ανακαλύφθηκαν εκατομμύρια κρούσματα σε κάθε χώρα. Επιπλέον, ο ΠΟΥ εξέδωσε νέες οδηγίες για τη χρήση μηχανικών αναπνευστήρων στα κράτη μέλη. Πάνω από το 97% των ατόμων άνω των 65 ετών που έλαβαν μηχανικό αερισμό σύμφωνα με αυτήν την οδηγία σκοτώθηκαν.
Τρομοκρατημένοι από αυτό το κύμα θανάτων και τις εκστρατείες ψυχολογικού τρόμου που αναπτύχθηκαν από τις κυβερνήσεις στους δικούς τους λαούς, πληθυσμοί σε όλο τον δυτικό κόσμο προχώρησαν στην επιβολή μιας ολοένα πιο σκοτεινής σειράς ανελεύθερων εντολών, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής κάλυψης και των ψηφιακών πιστοποιητικών εμβολίων για καθημερινές δραστηριότητες.
Τα μικρά παιδιά, που δεν διέτρεχαν ουσιαστικά κανένα κίνδυνο από τον ιό, έχασαν χρόνια πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χειρότερη εκπαιδευτική κρίση από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Επιβλήθηκε επ’ αόριστον νόμιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ο παγκόσμιος αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το τέλος της φτώχειας πήγε δεκαετίες πίσω.
Πάνω από 3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πλούτο μεταφέρθηκαν από τους φτωχότερους του κόσμου σε έναν μικρό αριθμό δισεκατομμυριούχων και των υποστηρικτών τους, κυρίως στην Κίνα και στις τεχνολογικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες. Αρκετοί βασικοί υποστηρικτές του πρώιμου lockdown δήλωσαν ότι έβλεπαν την Covid ως μια ευκαιρία να “εδραιώσουν μια νέα ιδέα της αριστεράς… αναδημιουργώντας μια πολιτιστική ηγεμονία σε μια νέα βάση”. Τα αυταρχικά καθεστώτα έγιναν πιο αυταρχικά και οι δημοκρατικές κυβερνήσεις έλαβαν αυταρχικά χαρακτηριστικά.
Το χειρότερο από όλα, μπολιάστηκε ένας κανόνας στη δυτική δημοκρατία ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα στην κίνηση, στην εργασία, στο συνεταιρισμό, στη σωματική αυτονομία και στην ελεύθερη έκφραση, για τα οποία οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν τόσο ακούραστα, μπορούν να ανασταλούν ξαφνικά και επ' αόριστον, χωρίς προηγούμενο, ανάλυση ή λογική, με βάση τίποτε άλλο παρά αόριστες υποσχέσεις ότι κάτι τέτοιο θα “σώσει ζωές” — καθιστώντας τις όλες αμφισβητήσιμες.
Εν τω μεταξύ, τα lockdown και οι εντολές οδήγησαν στο θάνατο πάνω από 170.000 Αμερικανών και σε ανάλογους αριθμούς σε χώρες που τα επέβαλαν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Μέχρι το 2021, τα lockdown είχαν σκοτώσει περισσότερα από 228.000 παιδιά στη Νότια Ασία. Μελέτες για υπερβάλλουσα θνησιμότητα δείχνουν ότι τα lockdown οδήγησαν σε αρκετά εκατομμύρια θανάτους στην Ινδία και σε αντίστοιχους αριθμούς σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες.
Ένα εκατομμύριο εδώ, ένα εκατομμύριο εκεί, πολύ σύντομα μιλάμε για πραγματικές φρικαλεότητες...
Αυτοί οι αριθμοί δεν αρχίζουν καν να μετρούν τη συνολική ζημιά που θα προκύψει τελικά λόγω της οικονομικής καταστροφής των lockdown, την οποία θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε για πολλά χρόνια. Πολλοί υποστηρικτές του πρώιμου lockdown μπορεί να μην είναι ποτέ μεταξύ των 2.000.000 Αμερικανών που διαμένουν αυτή τη στιγμή σε φυλακές και φυλακές, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι χιλιάδες άλλα ακόμη αθώα παιδιά θα προστεθούν μια μέρα στους καταλόγους των φυλακών ως αποτέλεσμα της οικονομικής καταστροφής που εξαπέλυσαν οι πολιτικές τους.
Κυρίες και κύριοι, αυτή η υπόθεση τελικά καταλήγει στο αν, σε αντίθεση με τους άλλους 2.000.000 Αμερικανούς που βρίσκονται επί του παρόντος υπό κρατική κράτηση, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι λόγω της κοινωνικοοικονομικής τους θέσης και του πανικού για έναν ιό, τον οποίο πανικό προκάλεσαν εσκεμμένα με τις δικές τους πολιτικές, μια χούφτα βασικοί υποστηρικτές του πρώιμου lockdown ενήργησαν καλή τη πίστη όταν έπεισαν τον κόσμο να υιοθετήσει αυτές τις πρωτοφανείς, καταστροφικές πολιτικές που βασίζονται στην πεποίθηση ότι η Κίνα εξάλειψε τον ιό από μια ολόκληρη χώρα κλείνοντας μια πόλη για δύο μήνες - με τέτοια σιγουριά, ώστε να μην απαιτεί το ερώτημα καμία περαιτέρω έρευνα. Το αφήνω σε εσάς να το αποφασίσετε…