Γιατί έκανε η Γερμανία lockdown χωρίς αιτία;
Ο γερμανικός "Κόμβος Εμβολίων"...
*του Robert Kogon*
Η πρόσφατη δημοσίευση χιλιάδων σελίδων πρακτικών της “ομάδας κρίσης” για την COVID-19 του γερμανικού Ινστιτούτου Robert Koch (RKI) έχει προκαλέσει θόρυβο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και σε ορισμένα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, καθώς φαίνεται να δείχνουν ότι η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε πολλά από τα πιο δρακόντεια μέτρα lockdown και περιορισμού, για τα οποία η χώρα έγινε γνωστή παρά τις επιστημονικές συμβουλές της δικής της αρχής δημόσιας υγείας! Οι Γερμανοί ήταν, για παράδειγμα, υποχρεωμένοι να φορούν όχι μόνο οποιεσδήποτε παλιές μάσκες αλλά τίποτα λιγότερο από μάσκες FFP2 υψηλού φιλτραρίσματος, παρόλο που τα πρακτικά περιέχουν πολλές προειδοποιήσεις ότι η χρήση μάσκας FFP2 είναι κατάλληλη μόνο για ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό για σύντομες χρονικές περιόδους και η χρήση από το ευρύ κοινό μπορεί να είναι ακόμη και επικίνδυνη.
Αλλά αν η Γερμανία μπήκε σε ένα σκληρό lockdown – συμπεριλαμβανομένων του κλεισίματος των σχολείων, του κλεισίματος των καταστημάτων και της απαγόρευσης των δημόσιων συγκεντρώσεων – χωρίς καμία επιστημονική αιτιολόγηση, το προφανές ερώτημα είναι: Γιατί; Ο Paul Schreyer είναι ο συνεκδότης του γερμανικού διαδικτυακού περιοδικού Multipolar και ήταν το αίτημά του για ελευθερία πληροφόρησης που θα οδηγούσε τελικά το RKI στη δημοσιοποίηση των εγγράφων, αν και σε βαριά λογοκριμένη μορφή.
Σημειωτέον ότι το RKI παρέδωσε τα έγγραφα στο Multipolar από μόνο του. Σε αντίθεση με ό,τι έχει αναφερθεί ευρέως, δεν διατάχθηκε από κανένα δικαστήριο να το κάνει, αν και το Multipolar εικάζει ότι πήρε την “εκπληκτική” αυτή απόφαση για να αποφύγει δικαστική απόφαση. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το ίδιο το περιοδικό, το RKI παρέδωσε τα έγγραφα όχι πριν από δύο εβδομάδες, αλλά τον Απρίλιο του 2023. Έτσι, το Multipolar είχε τα έγγραφα για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο πριν τα δημοσιοποιήσει.
Ο Schreyer προτείνει ότι ακόμη και η απόφαση του RKI τον Μάρτιο του 2020 να “αναβαθμίσει” την αξιολόγησή του για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η COVID-19 από “μέτριο” σε “υψηλό” έγινε υπό πολιτική πίεση και δεν είχε καμία επιστημονική αιτιολόγηση. Αυτή η απόφαση ανακοινώθηκε από τον τότε πρόεδρο του RKI Lothar Wieler στις 17 Μαρτίου και, όπως λέει ο Schreyer, θα χρησίμευε ως βάση για όλα τα επακόλουθα μέτρα lockdown. Η Άνγκελα Μέρκελ θα ανακοίνωνε ριζοσπαστικά μέτρα σε εθνικό επίπεδο στις 22 Μαρτίου. Όμως, υποστηρίζει ο Schreyer, αν ο αριθμός των “περιπτώσεων” της Covid πράγματι τριπλασιάστηκε στη Γερμανία τον Μάρτιο του 2020, αυτό έγινε μόνο επειδή τριπλασιάστηκε και ο αριθμός των τεστ που χορηγήθηκαν για την Covid!
Αν υπήρξε πολιτική πίεση, όμως, από πού προήλθε; Ο Schreyer παραπέμπει σε εξωτερικές πηγές. Οι συνήθεις ύποπτοι: ο Μπιλ Γκέιτς, αυτό που αποκαλεί “σκηνή διαχείρισης πανδημίας των ΗΠΑ” και ο ΠΟΥ.
Ο ύποπτος φορέας επιρροής των ΗΠΑ είναι κάποιος Heiko Rottmann-Großner: ένας Γερμανός αξιωματούχος του Υπουργείου Υγείας “με εξαιρετικές επαφές με τη σκηνή διαχείρισης της πανδημίας των ΗΠΑ”, όπως το θέτει ο Schreyer. Η μόνη απόδειξη αυτών των “εξαιρετικών επαφών” είναι η συμμετοχή του Rottmann-Großner σε μια μονοήμερη άσκηση ετοιμότητας για την πανδημία που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο τον Φεβρουάριο του 2019 υπό την αιγίδα μιας αμερικανικής ΜΚΟ. Δεδομένου όμως ότι η άσκηση διεξήχθη σε συνδυασμό με τη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου εκείνης της χρονιάς, το ετήσιο διατλαντικό συμβάν για την ασφάλεια που χρηματοδοτείται από τη γερμανική κυβέρνηση, θα ήταν εξαιρετικά περίεργο αν δεν είχε προσκληθεί εκπρόσωπος της τελευταίας.
Πράγματι, κανένας άλλος από το Ινστιτούτο Robert Koch δεν παίζει καν πρωταγωνιστικό ρόλο στο φανταστικό σενάριο στο οποίο βασίστηκε η άσκηση, όπως φαίνεται εδώ. Είναι το RKI που ανακαλύπτει ότι το στέλεχος “πανώλης” που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο και έχει κλείσει τα παγκόσμια αεροπορικά ταξίδια ήταν…περιμένετε… γενετικά τροποποιημένο! Αυτό πρέπει να ήταν κολακευτικό για τον τότε πρόεδρο του RKI Lothar Wieler, ο οποίος, αν και δεν αναφέρεται στο πρόγραμμα, ήταν επίσης παρών στην άσκηση, όπως δείχνουν τα εικονογραφικά στοιχεία που αποκάλυψε ο Schreyer.
Το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates υπήρξε ένας από τους πολλούς, ιδιωτικούς και δημόσιους, υποστηρικτές της NTI, της ΜΚΟ που φιλοξένησε την άσκηση στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Για ό,τι αυτό αξίζει, το Υπουργείο Εξωτερικών του Καναδά (Global Affairs Canada) χρηματοδότησε την άσκηση.
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, ο Heiko Rottmann-Großner είναι ακριβώς ένας Γερμανός κυβερνητικός αξιωματούχος – και ένας από τους μακροχρόνιους. Όπως σημειώνει ο Schreyer, ήταν ήδη ο επικεφαλής του προσωπικού του τότε Γερμανού υπουργού Υγείας Hermann Gröhe στην 3η κυβέρνηση της Angela Merkel, από το 2013 έως το 2018.
Ήταν το υπουργείο του Gröhe, παρεμπιπτόντως, που χρηματοδότησε το συμπόσιο που συγκέντρωσε τον “ιολόγο star” της Γερμανίας Christian Drosten και την ερευνήτρια των κορωνοϊών από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan, Shi Zhengli – καθώς και πολλούς άλλους εξέχοντες της γερμανικής και της κινεζικής ιολογίας – στο Βερολίνο το 2015.
Όταν ο Gröhe αντικαταστάθηκε ως υπουργός Υγείας της Γερμανίας από τον Jens Spahn στην 4η κυβέρνηση της Merkel, αρχής γενομένης από το 2018, ο Rottmann-Großner θα παρέμενε στο υπουργείο ως επικεφαλής της υποομάδας “ασφάλειας της υγείας”. Συνεχίζει να κατέχει αυτή τη θέση σήμερα υπό τον διάδοχο του Spahn, Karl Lauterbach. Θα αποδεικνυόταν, όπως λέει ο Schreyer, “μια θέση κλειδί στην κρίση του κορωνοϊού”.
Σύμφωνα με μια επίδοξη αναφορά εμπιστευτικών πληροφοριών για τη διαχείριση της κρίσης της Covid της γερμανικής κυβέρνησης, την οποία επικαλείται ο Schreyer, ο Rottmann-Großner ζητούσε σκληρό lockdown ήδη στις 24 Φεβρουαρίου 2020, τη στιγμή που το RKI εξακολουθούσε να αξιολογεί τον κίνδυνο από την Covid ως "χαμηλό". Θα εμφανιζόταν σε έναν πιο εμφανή δημόσιο ρόλο τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, όταν το Υπουργείο Υγείας τον έστειλε να υπηρετήσει ως “βοηθός” του Lothar Wieler κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του πρώην επικεφαλής του RKI σχετικά με την απάντηση στην Covid στο περιφερειακό κοινοβούλιο του Βρανδεμβούργου.
Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο Rottmann-Großner έχει διαδραματίσει σημαντικό και εξαιρετικά πολιτικό ρόλο στο πλαίσιο της αντίδρασης της Γερμανίας στην COVID-19. Παρεμπιπτόντως, δεν έχει ιατρικό ή επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά απλώς πτυχίο στην πολιτική και στα οικονομικά. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για το αφεντικό του κατά τη διάρκεια των ετών της Covid, τότε υπουργό Υγείας της Γερμανίας Γενς Σπαν, του οποίου το υψηλότερο πτυχίο είναι μεταπτυχιακό στην πολιτική.
Αλλά το γιατί θα έπρεπε να υποπτευόμαστε τον Rottmann-Großner πως εκπροσωπούσε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα γερμανικά συμφέροντα σε αυτό το θέμα, είναι εικασία οποιουδήποτε.
Και τι γίνεται με τον ΠΟΥ; Ο Schreyer γράφει ότι την ίδια στιγμή που ο Rottman-Großner ζητούσε πιο ριζοσπαστικά μέτρα περιορισμού στις εσωτερικές διαβουλεύσεις της γερμανικής κυβέρνησης τον Φεβρουάριο, ο ΠΟΥ αύξανε επίσης την πίεση. Ο Schreyer λέει ότι θα την αύξανε ακόμη περισσότερο μετά την κήρυξη της πανδημίας της 11ης Μαρτίου, παρόλο που, σύμφωνα με την αξιολόγηση του RKI, η επιδημιολογική κατάσταση στη Γερμανία δεν είχε αλλάξει.
Αλλά ήταν πραγματικά ο ΠΟΥ που άσκησε πίεση στη Γερμανία και όχι αντίθετα η Γερμανία που άσκησε πίεση στον ΠΟΥ; Πράγματι, αυτούς τους πρώτους μήνες του 2020 ήταν καν δυνατό να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο;
Ακολουθούν μερικά στοιχεία για τη σχέση μεταξύ του ΠΟΥ και της Γερμανίας, τα οποία ο Schreyer δεν αναφέρει:
1. Το 2020 η Γερμανία, ουσιαστικά από τη μια μέρα στην άλλη, έγινε ο κορυφαίος χρηματοδότης του ΠΟΥ: μια θέση που θα διατηρούσε όλα τα επίσημα χρόνια της πανδημίας. Το πιο σημαντικό και πιο ουσιαστικό, θα ήταν μακράν ο κορυφαίος χρηματοδότης της απάντησης του ΠΟΥ στην COVID-19. Εάν το 2020 η γερμανική χρηματοδότηση από μόνη της αντιπροσώπευε σχεδόν το ένα τρίτο του προϋπολογισμού του ΠΟΥ για την αντιμετώπιση της COVID-19, το 2021 θα ανερχόταν σε σχεδόν 40% και η συνδυασμένη συνεισφορά της Γερμανίας και της γερμανοκρατούμενης ΕΕ, υπό την ηγεσία της Γερμανίδας πρώην Υπουργού της Άμυνας Ursula von der Leyen, θα αντιπροσώπευε σχεδόν το ήμισυ του προϋπολογισμού (Μπορεί κάλλιστα να ήταν περισσότερο από το μισό, αφού το 2021 ένα εμφανώς μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού απόκρισης αναφέρεται ότι προέρχεται από “διάφορες” πηγές). Η συνεισφορά καμίας άλλης χώρας δεν πλησίασε καν. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, παρείχαν μόνο περίπου το 1/10 του γερμανικού συνόλου. Το Ίδρυμα Gates, του οποίου η υποτιθέμενη επιρροή έχει λάβει πολύ μεγαλύτερη προσοχή, παρείχε πραγματικά… ψιλοπράγματα συγκριτικά, που αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% του συνολικού προϋπολογισμού ή περίπου το 1/50 της γερμανικής συνεισφοράς.
2. Ο Chef de Cabinet του Γενικού Διευθυντή του ΠΟΥ Tedros Adhanom Ghebreyesus αυτή την περίοδο ήταν ο Γερμανός επιδημιολόγος – και σημερινός αξιωματούχος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών – Bernhard Schwartländer. Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, προτού γίνει γενικός γραμματέας του Tedros τον Ιούλιο του 2017, μόλις ενάμιση χρόνο πριν από την επίσημη ημερομηνία έναρξης της επιδημίας της COVID-19 στη Γουχάν, ο Schwartländer δεν ήταν άλλος από τον εκπρόσωπο του ΠΟΥ στην Κίνα. Σήμερα κατέχει τον τίτλο του “Παγκοσμίου Απεσταλμένου Υγείας” στο Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας. Παραδόξως, σύμφωνα με το προφίλ του στο X, όπως φαίνεται παρακάτω και σε άλλα τεκμηριωμένα στοιχεία (εδώ και εδώ), ο “Παγκόσμιος Απεσταλμένος Υγείας” της Γερμανίας εδρεύει στη γερμανική πρεσβεία στο Πεκίνο!
Όταν, για παράδειγμα, στα τέλη Ιανουαρίου/αρχές Φεβρουαρίου 2020, ο Anthony Fauci, ο Jeremy Farrar και άλλοι επιστήμονες και αξιωματούχοι δημόσιας υγείας ανησύχησαν από ενδείξεις ότι ο SARS-CoV-2 μπορεί να ήταν γενετικά κατασκευασμένος και ήθελαν τον ΠΟΥ να ηγηθεί έρευνας για την προέλευσή του, ήταν στους “Tedros και Bernhard” που έκαναν έκκληση, όπως καθιστά σαφές το παρακάτω e-mail.
Οι “Tedros και Bernhard” θα συγκέντρωναν πράγματι μια ομάδα για να ερευνήσουν την προέλευση του ιού. Εν τω μεταξύ, η πολύ κακώς στοχευμένη έρευνά της θα απέρριπτε την πιθανότητα μιας εργαστηριακής προέλευσης άμεσα, εστιάζοντας σχεδόν αποκλειστικά σε πιθανή ζωονοσογόνο προέλευση.
Η παρουσία του Peter Daszak της EcoHealth Alliance με έδρα τις ΗΠΑ στην ερευνητική ομάδα έχει προκαλέσει πολλά σχόλια από αγγλόφωνους παρατηρητές. Αλλά η ομάδα περιελάμβανε επίσης την Marion Koopmans: την Ολλανδή ιολόγο η οποία είχε στενή σχέση με τον Γερμανό σχεδιαστή του πρωτοκόλλου PCR Christian Drosten.
Πιο συγκεκριμένα, περιλάμβανε επίσης έναν αξιωματούχο που δεν ήταν άλλος από το γερμανικό Ινστιτούτο Robert Koch! Το μέλος της ομάδας του RKI ήταν ο Fabian Leendertz: κτηνίατρος και τότε επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας “Επιδημιολογίας Υψηλά Παθογόνων Μικροοργανισμών” του RKI. Αυτή τη στιγμή είναι διευθυντής του νεοϊδρυθέντος Ινστιτούτου Helmholtz for One Health στο Greifswald.
3. Αυτό μας φέρνει πίσω στο τότε αφεντικό του Leendertz στο RKI, τον Lothar Wieler. Όπως ο Leendertz, έτσι και ο Wieler είναι κτηνίατρος. Όπως και ο Leendertz, είναι υποστηρικτής της προσέγγισης “One Health” για τη δημόσια υγεία, η οποία δίνει έμφαση ακριβώς στους κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία που προέρχονται από το ζωικό βασίλειο.
Όπως γνωρίζει ο Schreyer, κατά την εξεταζόμενη περίοδο, κανένας άλλος αξιωματούχος δημόσιας υγείας στον κόσμο δεν είχε καλύτερες διασυνδέσεις με τον ΠΟΥ: συγκεκριμένα, επειδή ο Wieler ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος βασικός παράγοντας στον ΠΟΥ. Όπως τεκμηριώνεται στο παρακάτω απόσπασμα από το τρέχον βιογραφικό του στον ιστότοπο της Γερμανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (Leopoldina), ο Wieler υπηρετούσε ως μέλος τουλάχιστον τριών επιτροπών του ΠΟΥ και ως πρόεδρος ή συμπρόεδρος δύο από αυτές.
Το πιο σημαντικό στην παρούσα σχέση, προήδρευσε της επιτροπής που είναι επιφορτισμένη με την αναθεώρηση των Διεθνών Κανονισμών Υγείας του ΠΟΥ υπό το φως της ανταπόκρισης στην COVID-19. Η αναθεώρηση των Διεθνών Κανονισμών Υγείας έχει αποτελέσει μέρος της ίδιας διαδικασίας με την πιο δημοσιοποιημένη “Πανδημική Συνθήκη”, για την οποία, παρεμπιπτόντως, πρωτοστάτησε και η Γερμανία.
Όπως αναφέρεται λεπτομερώς στο ίδιο άρθρο, ο “Πανδημικός Κόμβος” του ΠΟΥ, το οποίο εγκαινιάστηκε στο Βερολίνο τον Σεπτέμβριο του 2021, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ολοκληρωμένη κοινοπραξία μεταξύ του ΠΟΥ και του Ινστιτούτου Robert Koch της Γερμανίας. Ο κόμβος δημιουργήθηκε με χρηματοδότηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων από τη γερμανική κυβέρνηση και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Charité κάποιου ονόματι Christian Drosten είναι επίσης συνεργάτης.
4. Και τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον προαναφερθέντα Christian Drosten. Ο ΠΟΥ θα υιοθετούσε το πρωτόκολλο PCR του Drosten ως το “χρυσό πρότυπο” στις δοκιμές για την Covid. Ακόμη και πριν το πρωτόκολλο να “επικυρωθεί” από το χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ περιοδικό Eurosurveillance, σε μια περιβόητη 24ωρη “αξιολόγηση από ομοτίμους”, ο ΠΟΥ είχε ήδη δημοσιεύσει δύο προηγούμενες εκδόσεις του πρωτοκόλλου του Drosten στον ιστότοπό του. Παραδόξως, η παλαιότερη έκδοση χρονολογείται στις 13 Ιανουαρίου 2020, δηλαδή μόλις δύο εβδομάδες μετά τις πρώτες επίσημες αναφορές της ασθένειας στη Wuhan (Κάποιοι αμφισβήτησαν το εάν δημοσιεύτηκε επίσης εκείνη την ημέρα, αλλά, σε κάθε περίπτωση, όπως δείχνει η παραπομπή 17 σε άλλο άρθρο του Eurosurveillance, ήταν προσβάσιμη στον ιστότοπο του ΠΟΥ το αργότερο έως τις 17 Ιανουαρίου)!
Όπως καθιστά σαφές το παρακάτω απόσπασμα από την αλληλογραφία της 9ης Μαρτίου 2020 μεταξύ του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ και του ΠΟΥ, στις αρχές Μαρτίου ο ΠΟΥ έστελνε εκατοντάδες χιλιάδες κιτ δοκιμών PCR που κατασκευάζονταν από την TIB Molbiol με έδρα το Βερολίνο. Η TIB Molbiol είναι η εταιρεία του συνεργάτη του Drosten και συν-συγγραφέα του πρωτοκόλλου PCR, Olfert Landt.
Γιατί βιάστηκε ο ΠΟΥ τόσο πολύ να υιοθετήσει το διαβόητο υπερευαίσθητο τεστ των Drosten-Landt; Θα μπορούσαν τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που θα άρχιζε να ρίχνει η Γερμανία στον οργανισμό να είχαν κάποια σχέση με αυτό;
Αλλά ποιο συμφέρον θα μπορούσε ενδεχομένως να είχε η γερμανική κυβέρνηση ώστε να υπερβάλει όσον αφορά στην απειλή που αντιπροσώπευε η COVID-19; Λοιπόν, αυτό θα ήταν εκτυφλωτικά προφανές, εάν δεν ακούγαμε για τρία χρόνια να λένε ασταμάτητα “Pfizer”, όταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης και νόμιμος κατασκευαστής του “εμβόλιου” mRNA που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της απάντησης στην απειλή είναι η γερμανική εταιρεία BioNTech! Η γερμανική κυβέρνηση ήταν από καιρό ο κρατικός χορηγός της BioNTech και θα χορηγούσε άμεσα το υποψήφιο “εμβόλιό” της.
Ακόμα κι αν κάποιοι άλλοι μπορεί να παραμείνουν μπερδεμένοι για το ποιανού ακριβώς φάρμακο είναι το λεγόμενο “εμβόλιο”, στη Γερμανία, εν πάση περιπτώσει, δεν υπήρξε ποτέ καμία αμφιβολία. “Εφευρέθηκε στη Γερμανία, κατασκευάστηκε στη Γερμανία”, θα έλεγε περήφανα ο τότε υπουργός Υγείας Γενς Σπαν κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της μονάδας παραγωγής mRNA της BioNTech στο Μάρμπουργκ την 1η Απριλίου 2021.
Πράγματι, όπως σημείωσε ο Spahn στην ομιλία του, όχι μόνο μία, αλλά δύο από τις τρεις εταιρείες mRNA που προσπαθούσαν να παράξουν ένα “εμβόλιο” για την COVID-19 ήταν γερμανικές: η άλλη ήταν η CureVac. Και οι δύο χρηματοδοτήθηκαν από τη γερμανική κυβέρνηση. Η γερμανική κυβέρνηση θα επένδυε ακόμη και απευθείας στην CureVac τον Ιούνιο του 2020, διασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση της ύπαρξης της εταιρείας σε περίπτωση που το υποψήφιό της εμβόλιο δεν λάβει το νεύμα – το οποίο είναι αυτό που ακριβώς συνέβη.
Η εγκατάσταση της BioNTech στο Marburg, συνέχισε ο Spahn, θα ήταν “ένα σημείο εκκίνησης για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία [της Γερμανίας] στο σύνολό της” – αυτά ήταν τα ακριβή του λόγια – δηλαδή, για τη μετατροπή της χώρας σε αυτό που αποκάλεσε “κόμβο εμβολίων”. “Θα θέλαμε να γίνουμε κόμβος mRNA… για τον κόσμο και την Ευρώπη”, είπε ο Spahn απερίσπαστα – με τα λόγια του να ταιριάζουν περισσότερο σε υπουργό Οικονομίας, παρά σε Υπουργό Υγείας!
Ο Spahn θυμήθηκε με αγάπη την πρώτη του συνάντηση με τον CEO της BioNTech, Ugur Sahin, “πριν από περίπου δώδεκα μήνες”, όπου συζήτησαν πώς η γερμανική κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστηρίξει το πρότζεκτ εμβολίων της εταιρείας. Πριν από περίπου δώδεκα μήνες; Λοιπόν, αυτό θα μας πήγαινε ακριβώς στην εποχή που το RKI, σύμφωνα με τον Schreyer, χειροτέρευε την αξιολόγησή του για το επίπεδο απειλής της COVID-19 χωρίς επιστημονική αιτιολόγηση, βασιζόμενο απλώς σε αυξημένες δοκιμές PCR.
Μετατράπηκε όλη η Γερμανία σε σκηνή για το θέατρο της Covid, με 80 εκατομμύρια Γερμανούς να αναγκάζονται να παίξουν τον ρόλο των κομπάρσων, όλα για να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση του “ονείρου” (όπως το έχει θέσει ο Γιούργκεν Κίρχνερ) του “κόμβου εμβολίων Γερμανίας”;
