Η Γερμανία ονομάζει την πανδημία προηγούμενο για την περιβαλλοντική πολιτική, λέει ότι τα lockdown δείχνουν ότι είναι δυνατοί περιορισμοί συμπεριφοράς και μπορούν να κερδίσουν...
...την υποστήριξη της πλειοψηφίας με τα σωστά μηνύματα. Η πραγματική Long Covid είναι μια πολιτική ασθένεια και δεν έχουμε ακόμη μάθει την έκτασή της...
*του eugyppius*
Το Γερμανικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για το Περιβάλλον είναι ένα σώμα εμπειρογνωμόνων που συγκαλείται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας για να συμβουλεύει το κράτος σε θέματα περιβαλλοντικής πολιτικής. Είμαι ευγνώμων στον @tomdabassman στο Twitter που επέστησε την προσοχή μου στην πρόσφατη και βαθιά ανατριχιαστική έκθεσή του 200 σελίδων σχετικά με την “Υποχρέωση των υπευθύνων χάραξης πολιτικής: Διευκόλυνση της φιλικής προς το περιβάλλον συμπεριφοράς”. Βρίθει αξιοσημείωτων και αποκαλυπτικών δηλώσεων και έχω περάσει ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μελετώντας τη για μια μεγαλύτερη ανάρτηση που ελπίζω να γράψω τις επόμενες εβδομάδες.
Προς το παρόν, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στην εισαγωγή, η οποία είναι αρκετά κακή. Οι συντάκτες της απομακρύνονται από την υπόθεση ότι το κράτος δεν διαθέτει επί του παρόντος “μέτρα πολιτικής… που στοχεύουν σε περιβαλλοντικά συναφή συμπεριφορά” και συνενώνονται με άλλους, επιβεβαιώνοντας ότι είναι δουλειά του κράτους να ωθήσει μεμονωμένες αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Αναμφισβήτητα, τόσο η πανδημία, όσο και η ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση που προκαλείται από κυρώσεις, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στη σκέψη τους:
Αν και οι βασικές περιβαλλοντικές κρίσεις, όπως η απώλεια της βιοποικιλότητας και η κλιματική αλλαγή, είναι λιγότερο άμεσα ορατές και απτές από την ενεργειακή κρίση και την πανδημία, οι υπεύθυνοι χάραξης περιβαλλοντικής πολιτικής μπορούν να μάθουν από τις μερικές φορές επώδυνες, αλλά και σημαντικές εμπειρίες των τελευταίων ετών: Αλλαγές συμπεριφοράς στον πληθυσμό μπορεί να αποτελέσουν μέρος της λύσης σε κρίσεις όπως αυτές και είναι δυνατή η υιοθέτηση και εφαρμογή πολιτικών που στοχεύουν στην αλλαγή συμπεριφοράς.
Για παράδειγμα, η Γερμανία εισήγαγε μια σειρά μέτρων στα μέσα του 2022, για να μετριάσει την ενεργειακή κρίση… Αυτά τα μέτρα στόχευαν τη συμπεριφορά των πολιτών. Εκτός από τις γενικές εκκλήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας, οι ιδιοκτήτες κτιρίων υποχρεώθηκαν να βελτιστοποιήσουν τα συστήματα θέρμανσής τους, οι εργαζόμενοι έπρεπε να δεχτούν χαμηλότερες θερμοκρασίες δωματίου στην εργασία και απαγορευόταν η θέρμανση ιδιωτικών πισινών…. Νωρίτερα, η Γερμανία επέβαλε εκτεταμένα μέτρα πανδημίας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Για παράδειγμα, από το 2020, τα κρατίδια υιοθέτησαν και επέβαλαν διάφορα lockdown και περιορισμούς κοινωνικών επαφών. Και τα δύο υπογραμμίζουν τη συμβολή των αλλαγών συμπεριφοράς, είτε στην κατανάλωση ενέργειας, είτε στην κοινωνική συμπεριφορά, στο έργο της καταπολέμησης ενός συλλογικού προβλήματος…
Τα προαναφερθέντα μέτρα αναμφίβολα απαιτούσαν πολλά από τον κόσμο και ως προς την αναγκαία έκταση των περιορισμών, αποδείχθηκαν αμφιλεγόμενα, καθώς και ως προς τον άνισο αντίκτυπό τους σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Ωστόσο, οι δύο κρίσεις δείχνουν ότι είναι δυνατά πολιτικά μέτρα για τον προσεκτικό περιορισμό της συμπεριφοράς των πολιτών, εάν η απειλή είναι αντίστοιχα μεγάλη και αν αναγνωριστεί η σημασία του προστατευόμενου αγαθού, σε αυτά τα παραδείγματα, της υγείας και της ενέργειας. Το κράτος έχει καταφέρει (έστω και όχι σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση) να επινοήσει μέτρα, ώστε να πετύχουν τον στόχο τους διατηρώντας την αναλογικότητα. Είναι επίσης σαφές, ότι οι πολιτικές αυτές σχεδιάζονται και κοινοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε η πλειοψηφία να τις υποστηρίζει.
Η έμφαση δική μου. Όλα αυτά μιλούν από μόνα τους και δεν έχω πολλά να προσθέσω, εκτός από το να παρατηρήσω ότι ο μόνος τρόπος για να “κοινοποιηθούν” οι περιορισμοί έτσι ώστε “η πλειοψηφία να τους υποστηρίξει”, είναι με ανανεωμένες εισβολές σε μαζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης. πανικό και υστερία. Ο κορωνοϊός έχει διδάξει στους κυβερνήτες μας ότι είναι δυνατά πολλά περισσότερα από όσα είχαν ποτέ φανταστεί και θα περάσουν τα επόμενα χρόνια εξερευνώντας τα όρια…
