Τα lockdowns μετέτρεψαν μία μέση γρίπη σε καταστροφή της δημόσιας υγείας
Τα στοιχεία από την Αγγλία για όλα τα αίτια θνησιμότητας και τους θανάτους από COVID είναι σαφή.
*του Joel Smalley*
Κάθε χρόνο στην Αγγλία, οι άνθρωποι πεθαίνουν περισσότερο το χειμώνα απ’ ότι τον υπόλοιπο χρόνο.
Κάθε χρόνο, ονομάζουμε την κυρίαρχη γρίπη.
Τα περισσότερα χρόνια, είναι η γρίπη A(H3N2) που κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά.
Τον χειμώνα του 2017, που μου φαίνεται το μέσο έτος για χειμερινούς θανάτους, η γρίπη A(H3N2) ήταν υπεύθυνη για σχεδόν εξήντα χιλιάδες επιπλέον θανάτους το χειμώνα από μόνη της. Λοιπόν εντάξει, οι άνθρωποι (κυρίως πολύ ηλικιωμένοι) πέθαναν από πολλά άλλα πράγματα, αλλά επειδή πέθαναν το χειμώνα όταν υπάρχει γρίπη και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μολυνθεί (μερικοί χωρίς καν να το γνωρίζουν), ας το ονομάσουμε θάνατο από A(H3N2).
Οι περισσότεροι θυμούνται ότι ο χειμώνας του 2018 ήταν πολύ σοβαρός στην Αγγλία για θανάτους από γρίπη. Οι εφημερίδες ήταν γεμάτες με τίτλους ότι το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας) έχει κατακλυστεί, κλπ, κλπ. Μετά από μια ασυνήθιστα ισχυρή απόδοση από τη γρίπη Β που αντιπροσώπευσε πενήντα πέντε χιλιάδες χειμερινούς θανάτους, η γρίπη A(H3N2) μπήκε στα τέλη της σεζόν (πιο κοντά στην άνοιξη στην πραγματικότητα) και πρόσθεσε άλλους έντεκα χιλιάδες θανάτους στο σύνολο.
Ο χειμώνας του 2020 ήταν πραγματικά πολύ ήπιος για τα συνηθισμένα πρότυπα, μετά από σχετικά λίγους θανάτους από τη γρίπη Β, μόλις είκοσι επτά χιλιάδες, ακολουθούμενες από άλλες δεκαεπτά χιλιάδες αργότερα. Έτσι, θα μπορούσατε να πείτε ότι υπήρχε αρκετός αριθμός αυτού που ορισμένοι αποκαλούν “ξερά ξύλα”.
Έτσι, ο συγχρονισμός του SARS-CoV-2 δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος, καθώς ήρθε στα τέλη της σεζόν μετά από μια τόσο κακή απόδοση από την εποχική γρίπη.
Εξετάζοντας τους επιπλέον θανάτους, θα είχατε δίκιο αν πιστεύατε ότι αντιστοιχούσαν σε πενήντα πέντε χιλιάδες χειμερινούς (ή μάλλον ανοιξιάτικους) θανάτους, που θα εξακολουθούσαν να τον καθιστούν ένα πολύ σοβαρό παθογόνο στο τέλος της σεζόν, ακόμη και παρά την ποσότητα των “ξερών ξύλων”. Αυτό είναι σύμφωνο με το τι έγινε με τη γρίπη B το 2018, αλλά λιγότερο με τη γρίπη A(H3N2) του 2017.
Εδώ όμως είναι το θέμα…
Σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό θανάτων, υπήρξαν μόνο τριάντα έξι χιλιάδες θάνατοι από/με COVID την άνοιξη του 2020 στην Αγγλία, καθιστώντας την (Piers Morgan κλείσε τα μάτια σου τώρα…) μια μάλλον συνηθισμένη “γρίπη” σύμφωνα με τα πρόσφατα πρότυπα.
Αλλά αυτό που είναι μάλλον ατυχές, είναι το γεγονός ότι είναι σαφές ότι οι δύο πρώτες εβδομάδες θνησιμότητας από την COVID ταιριάζουν με την κατανομή Gompertz που βασίζεται στο πρότυπο της υπερβάλλουσας θνησιμότητας για όλες τις αιτίες. Με άλλα λόγια, ένα καινούργιο παθογόνο εμφανίστηκε πραγματικά την άνοιξη του 2020 και ήταν υπεύθυνο για τριάντα έξι χιλιάδες θανάτους. Τίποτα που κάναμε ως κοινωνία δεν το άλλαξε.
Στη συνέχεια, όμως, τη στιγμή που η κυβέρνηση αναλαμβάνει να “σώσει την ημέρα” θέτοντας όλους τους υγιείς πολίτες σε κατ' οίκον περιορισμό, αποβάλλοντας άρρωστους, μολυσμένους ηλικιωμένους έξω από τα νοσοκομεία και σε οίκους ευγηρίας, στερώντας από τους ανθρώπους επείγουσα και εκλεκτική υγειονομική περίθαλψη και ασκώντας τεράστιο άγχος στον πληθυσμό, κλείνοντας σχολεία και επιχειρήσεις και εμποδίζοντας τους ανθρώπους να απολαμβάνουν οποιεσδήποτε από τις απολαύσεις της ζωής, επηρεάζοντας δυσανάλογα τους ηλικιωμένους και ευπαθείς, οι επιπλέον θάνατοι αποκλίνουν προς τα πάνω από εκείνους που προκαλούνται από τον ιό, προσθέτοντας άλλους δεκαεννέα χιλιάδες επιπλέον, περιττούς, αποφεύξιμους θανάτους στο σύνολο της σεζόν.
Αυτό είναι μια αύξηση 50% σε σχέση με το τι θα είχε συμβεί εάν η κυβέρνηση απλώς είχε μείνει έξω από τις υποθέσεις των απλών ανθρώπων και συνέχιζε να παρέχει τις δημόσιες υπηρεσίες για τις οποίες εκλέχτηκε.
Τουλάχιστον θα ξέρουμε καλύτερα την επόμενη φορά, έτσι δεν είναι;