Υπόθεση πολλαπλών στόχων για το ογκογόνο δυναμικό των mRNA εμβολίων για την COVID-19
Παθοφυσιολογική υποστήριξη της παρατήρησης "Τούρμπο καρκίνου" μετά τον εμβολιασμό
*του Peter A. McCullough, MD, MPH*
Ως παθολόγος και ειδικός, είναι δύσκολο για μένα να πιστέψω ότι ένα νέο βιολογικό προϊόν που μπορεί να προκαλέσει καρδιακή, νευρολογική, θρομβωτική και ανοσολογική νόσο θα μπορούσε επίσης να παίξει ρόλο στην έναρξη και την επιτάχυνση της ογκογένεσης. Στις δυτικές χώρες πριν από την πανδημία, οι κύριες αιτίες θανάτου ήταν οι καρδιακές παθήσεις 40%, ο καρκίνος στο 40% και οι θάνατοι από άλλες γνωστές αιτίες (ανθρωποκτονίες, αυτοκτονίες, ατυχήματα κλπ.). Τα εμβόλια mRNA για την COVID-19, εάν αποδεικνύεται ότι προάγουν τον καρκίνο, τότε θα ενοχοποιούνταν για την αύξηση της θνησιμότητας από κάθε αιτία που παρατηρείται παγκοσμίως.
Το 1984, οι Sutherland και Bailer πρότειναν την “Υπόθεση πολλαπλών στόχων της καρκινογένεσης”:
“Ένα νέο μοντέλο καρκινογένεσης πολλαπλών στόχων αναπτύχθηκε για χρήση στην αξιολόγηση των ποσοστών εμφάνισης καρκίνου ανάλογα με την ηλικία σε ανθρώπινους πληθυσμούς. Το μοντέλο επιτρέπει κάποια ετερογένεια τόσο σε κίνδυνο (ίσως γενετικό), όσο και σε μονοπάτι (αριθμός στόχων)”.
Ουσιαστικά είπαν ότι χρειάζονται πολλοί διαφορετικοί στόχοι ή προσβολές στα κύτταρα και στον γενετικό τους μηχανισμό για να γίνει καρκινικό ένα φυσιολογικό κύτταρο. Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Σάδερλαντ και Μπέιλερ δεν μπορούσαν να ονειρευτούν την εφαρμογή της υπόθεσής τους στον παγκόσμιο μαζικό γενετικό εμβολιασμό που δίνεται κάθε έξι μήνες σε έναν ευρύ πληθυσμό, ορισμένους με υψηλό κίνδυνο για ή ακόμη και με αρχόμενο καρκίνο.
Οι Angues και Bustos μόλις κυκλοφόρησαν ένα έγγραφο στον διακομιστή προεκτύπωσης Authorea που συγκεντρώνει τα μέχρι σήμερα στοιχεία, ότι τόσο το mRNA, όσο και η πρωτεΐνη ακίδας λειτουργούν μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα ώστε να προκαλέσουν αλλαγές που οδηγούν σε ογκογένεση. Το σχήμα που εμφανίζεται είναι σύμφωνο με μια υπόθεση πολλαπλών στόχων ογκογένεσης μετά από ένεση με Pfizer ή Moderna.
Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτήματα, όπως η επίδραση της σωρευτικής δόσης, η προδιάθεση (πχ. απώλεια λειτουργικών μεταλλάξεων στα BRCA1/2 P53), πρόσθετες εκθέσεις όπως η υπεριώδης ακτινοβολία, το κάπνισμα, το αλκοόλ και τέλος ο καταβολισμός του mRNA και της πρωτεΐνης ακίδας. Αναμφίβολα θα χρειαστούν δεκαετίες έρευνας για την πλήρη κατανόηση του εμβολιασμού κατά της COVID-19 και του καρκίνου. Όπως επισημαίνουμε στο βιβλίο μας “Courage to Face Covid-19”, χρειάστηκαν πάνω από 40 χρόνια από τότε που ο Sir Austin Bradford Hill συσχέτισε αιτιολογικά το κάπνισμα με τον καρκίνο του πνεύμονα μέχρι τη συνθηκολόγηση της ιατρικής ορθοδοξίας. Ας ελπίσουμε ότι η παγκόσμια έκθεση στο mRNA και η ευαισθησία της σύγχρονης έρευνας μπορούν να συντομεύσουν αυτό το χρονικό πλαίσιο.
Εδώ είναι μερικά λογικά πρώτα βήματα:
Αφαιρέστε όλα τα εμβόλια για την COVID-19 από ανθρώπινη χρήση για να μειώσετε τυχόν πρόσθετη έκθεση
Τα CDC θα πρέπει να συνδέσουν τα δεδομένα χορήγησης εμβολίων με όλα τα κρατικά μητρώα καρκίνου
Το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου θα πρέπει να χρηματοδοτήσει επειγόντως την έρευνα για το εμβόλιο mRNA για την COVID-19 και τη σχέση του με τον καρκίνο
Οι εμβολιασμένοι με προηγούμενα ιστορικά καρκίνου θα πρέπει να πραγματοποιήσουν μια συγκεκριμένη ογκολογική κλινική επίσκεψη μετά τον εμβολιασμό για να εξετάσουν το ενδεχόμενο επαναξιολόγησης ή επανεγκατάστασης
Οι εμβολιασμένοι χωρίς προηγούμενο ιστορικό κακοήθειας θα πρέπει να ελέγξουν ότι είναι ενημερωμένοι σχετικά με τον συνήθη προσυμπτωματικό έλεγχο καρκίνου (προστάτη, πνεύμονα, μαστού, ωοθηκών, μήτρας, παχέος εντέρου).
Όλοι οι εμβολιασμένοι ασθενείς και οι γιατροί τους θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση για οποιαδήποτε αλλαγή στην κατάσταση της υγείας τους και να έχουν χαμηλό όριο για κλινική έρευνα
