Οι New York Times, αφού αποφάσισαν ότι τα lockdown είναι αυταρχικά και κακά όταν τα κάνει η Κίνα, είναι τώρα ελαφρώς τρομοκρατημένοι, καθώς ο Xi Jinping ανοίγει ξανά και οι μολύνσεις αυξάνονται.
Μπορείτε να βγάλετε τους New York Times από το lockdown, αλλά δεν μπορείτε να βγάλετε το lockdown από τους New York Times...
*του eugyppius*
“From Zero Covid to No Plan: Behind China’s Pandemic U-Turn” είναι ο τίτλος των τελευταίων εξαιρετικά αποκαλυπτικών Times που αναφέρουν το τέλος του “Zero Covid” στην Κίνα. “Μετά από μικροδιαχείριση της στρατηγικής του κορωνοϊού για σχεδόν τρία χρόνια”, διαβάζουμε, “…Ο Σι Τζινπίνγκ άφησε ξαφνικά τον κόσμο να αυτοσχεδιάσει”.
Η ουσία του άρθρου είναι ότι οι Κινέζοι δικαίως έχουν ανακτήσει τις ελευθερίες τους, αλλά τώρα έχουν μείνει να αντιμετωπίσουν έναν τρομακτικό ιό μόνοι και ανυπεράσπιστοι από την κυβέρνησή τους, η οποίος είναι επίσης πολύ κακή και πιθανώς χειρότερη από τα lockdown...
Τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης που διευθύνονται από το ΚΚΚ χαρακτήρισαν τη στροφή [από το Zero Covid] ως μια αγχωτική, αλλά καλά μελετημένη έξοδο, ανοίγοντας τον δρόμο για την επιστροφή σε καλές οικονομικές στιγμές. Οι προειδοποιήσεις σχετικά με τους κινδύνους του κορωνοϊού εξαφανίστηκαν γρήγορα και αντικαταστάθηκαν από επίσημους ισχυρισμούς ότι η παραλλαγή Omicron είναι γενικά ήπια. Κρατώντας τη χαλάρωση μέχρι τώρα, η κυβέρνηση έχει σώσει πολλές ζωές, ανέφερε την Πέμπτη η People's Daily σε ένα μακρύ άρθρο που υπερασπίζεται τη στρατηγική του κ. Σι για την πανδημία ως “απόλυτα σωστή”.
Στην πραγματικότητα, μια εξέταση του πώς εκτυλίχθηκε η αλλαγή στο Chongqing και αλλού, αποκαλύπτει μια κυβέρνηση που ξεπεράστηκε από έναν καταρράκτη εστιών Covid, σύγχυση σχετικά με τις οδηγίες, οικονομικά δεινά και στη συνέχεια σπάνιες πολιτικές διαμαρτυρίες…
Είναι σχεδόν σαν ο μαζικός περιορισμός να μην κάνει τίποτα πέρα από το να καταστρέφει την οικονομία και να καταστρέφει τις ζωές όλων. Χαίρομαι που οι Times μπορούν επιτέλους να πλησιάσουν στο να το παραδεχτούν τώρα, τις τελευταίες εβδομάδες του 2022.
Αλλάζοντας μόνο λίγες λέξεις, θα μπορούσατε να κάνετε βασικές ενότητες του άρθρου να εφαρμόζονται στη Γερμανία ή σε οποιοδήποτε δυτικό έθνος, εκτός από τη Σουηδία ή τη Λευκορωσία:
Ακόμη και το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, ένας βιρτουόζος στον έλεγχο της αφήγησης, δυσκολεύεται να πουλήσει την πολιτική στους ανήσυχους κατοίκους.
Ο [Xi] μετέτρεψε την έντονη κινητοποίηση της Κίνας από πάνω προς τα κάτω κατά της πανδημίας σε βιτρίνα της οργανωτικής δύναμης του κόμματος. Για δύο χρόνια, ο πόλεμος του με την Covid απολάμβανε ευρείας αποδοχής από το κοινό, αλλά τελικά η προσπάθεια εξάντλησε το προσωπικό, πίεσε τα τοπικά οικονομικά και φαινόταν να πνίγει τις προσπάθειες να συζητήσει, πόσο μάλλον να επινοήσει, μια μετρημένη μετάβαση.
Ενώ στη Δύση, είχαμε εντελώς… ανοιχτές και ειλικρινείς συζητήσεις για τα παράφρονα, διαρκή κλεισίματα, που… δεν χαρακτηρίστηκαν από τεράστια λογοκρισία και κυβερνητικό εκφοβισμό… Διαφορετικά, τα δυτικά έθνη ήταν τα ίδια εγκλωβισμένα σε αυτόν ακριβώς τον ίδιο διεθνή ανταγωνισμό, ανυπόμονα να δείξουν τους καρπούς του ανώτερου σχεδιασμού τους για την πανδημία στον κόσμο και τρομοκρατημένα ότι η αποτυχία θα τους κόστιζε τη νομιμότητα.
Ένας από τους λόγους που η Γερμανία έκλεισε τόσο σκληρά το φθινόπωρο του 2020, ήταν ότι η κυβέρνηση της Μέρκελ είχε συγκεντρώσει πολλούς διεθνείς επαίνους για τον χειρισμό του πρώτου κύματος - λαμβάνοντας ουσιαστικά τα εύσημα για την εποχικότητα των λοιμώξεων. Δεν ήταν πρόθυμοι να παραδώσουν τον σεβασμό που είχαν κερδίσει τόσο εύκολα.
Ο κος Xi δεν έχει πιθανό διάδοχο και θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία για τουλάχιστον μια δεκαετία. Αλλά τα σημάδια από την απότομη αλλαγή μπορεί να τροφοδοτήσουν τη δυσπιστία στο κυριαρχικό του στυλ.
Δεν υποβάλλει ολόκληρη τη χώρα του σε ένα παράλογο θέατρο περιορισμού για κάτι που δεν είναι άλλο παρά ένας κίνδυνος σε επίπεδο γρίπης, που θέτει πολιτικό πρόβλημα για τον Σι, αλλά μάλλον “τα σημάδια από την απότομη αλλαγή” στην πολιτική…
Τέλος, οι δημοσιογράφοι συζητούν τις διαμαρτυρίες.
Στο Zhengzhou στην κεντρική Κίνα, χιλιάδες εργαζόμενοι συγκρούστηκαν με την αστυνομία σε ένα εργοστάσιο iPhone, θυμωμένοι για την καθυστέρηση στα μπόνους και τον χειρισμό μιας εστίας.
Στο Haizhu, μια περιοχή παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων στη νότια Κίνα, εργάτες ξεχύθηκαν στους δρόμους λόγω ελλείψεων τροφίμων και κακουχιών υπό το lockdown. Οι μετανάστες εργαζόμενοι, που εξαρτώνται από την καθημερινή εργασία για τα προς το ζην, έμειναν εβδομάδες χωρίς δουλειά.
“Δεν μπορούσα να ζήσω φέτος”, είπε ο Zhou Kaice, ένας αχθοφόρος στο Chongqing. “Κάποια αφεντικά στα οποία εργάστηκα ξεκίνησαν για λίγες μέρες, αλλά στη συνέχεια έκλεισαν λόγω lockdown”.
Παρά τις πιέσεις, οι αξιωματούχοι εξακολουθούσαν να επιμένουν ότι η Κίνα πρέπει να κερδίσει τον πανδημικό της πόλεμο. Οι επαρχιακοί ηγέτες καθ' όλη τη διάρκεια του Νοεμβρίου δήλωσαν τη δέσμευσή τους για “μηδέν Covid”, αναφέροντας συχνά τον κ. Xi ως το καταφύγιό τους.
“Αν χαλαρώσουν οι έλεγχοι της πανδημίας, αυτό θα δημιουργούσε αναπόφευκτα μαζικές μολύνσεις”, ανέφερε ένα άρθρο του Xinhua στις 19 Νοεμβρίου. “Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και η σωματική υγεία και ασφάλεια του κοινού θα πληγούν σοβαρά”.
Πόσες φορές χρειάστηκε να διαβάσουμε ότι τα lockdown ήταν ο απόλυτος τρόπος για να αναπτυχθεί η οικονομία, γιατί χωρίς αυτά, ο ιός θα κατέστρεφε κατά κάποιο τρόπο κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα;
Είναι επίσης ενδιαφέρον το πώς οι διαδηλωτές κατά του lockdown στη Δύση είναι “τραμπούκοι” και “ανόητοι ναζί συνομωσιολόγοι”, ενώ στην Κίνα είναι “φοιτητές, εργαζόμενοι και ιδιοκτήτες σπιτιών”.
Μέχρι τον [Νοέμβριο], οι πιο διαδεδομένες διαδηλώσεις στην Κίνα από το 1989 είχαν ξεκινήσει. Φοιτητές, εργαζόμενοι και ιδιοκτήτες σπιτιών στο Πεκίνο, τη Σαγκάη και αλλού, τάχθηκαν ενάντια στους ελέγχους της Covid, εξοργισμένοι από μια πυρκαγιά στη δυτική Κίνα που πολλοί πίστευαν, παρά τις επίσημες αρνήσεις, ότι είχε σκοτώσει κατοίκους που είχαν παγιδευτεί στα διαμερίσματά τους λόγω καραντίνας.
“Σας λέω ότι σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει μόνο μια ασθένεια και αυτή είναι η φτώχεια και η έλλειψη ελευθερίας, και έχουμε πολύ από αυτά”, είπε ένας άνδρας από το Τσονγκκίνγκ, του οποίου η ιστορία έγινε viral στην Κίνα.
“Δώσε μου ελευθερία ή δώσε μου θάνατο”, φώναξε, χρησιμοποιώντας την κινεζική εκδοχή της αμερικανικής επαναστατικής κραυγής μάχης.
Ακούγεται σαν τις διαμαρτυρίες των Καναδών φορτηγατζήδων - ξέρετε, αυτοί οι τύποι που αποτελούσαν τέτοια… απειλή για την ελευθερία και τη δημοκρατία, που αποδείχθηκε απαραίτητο να παγώσουν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί…
Στο τέλος, οι Times διαβεβαιώνουν το βαριά μασκοφορεμένο και εμβολιασμένο αναγνωστικό κοινό τους ότι “οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν σπίτι”, αλλά ότι “αν αυξηθούν απότομα οι θάνατοι, ο δημόσιος θυμός θα μπορούσε να αναζωπυρωθεί”, επειδή “οι λοιμώξεις θα μπορούσαν να εμποδίσουν μια γρήγορη οικονομική ανάκαμψη”.
Μέχρι να αποCOVIDοποιήσουμε τα δημοσιογραφικά γραφεία, δεν θα υπάρξει ποτέ λογικό ρεπορτάζ για τον SARS-COV-2 σε κανένα σημαντικό μέσο του Τύπου, ποτέ...
Ευχαριστώ πολύ που είστε δωρεάν συνδρομητής στο Critical Thinking Newsletter. Εάν θέλετε να υποστηρίξετε την δουλειά μου,
μπορείτε να με κεράσετε έναν καφέ στην σελίδα μου στο Ko-fi, ή
να γίνετε ενεργός υποστηρικτής της προσπάθειάς μου, αγοράζοντας μία μηνιαία συνδρομή.
Σας ευχαριστώ θερμά για την υποστήριξη!
