Η αποτυχία του Δρ. Victor Frankenstein
Για να επιτύχουμε περισσότερα εστιάζοντας σε ό,τι είναι μέσα στις δυνάμεις μας
*του John Leake*
Όπως περιέγραψε η Mary Shelley τον Ιταλοελβετό επιστήμονα, Δρ. Victor Frankenstein, γεννήθηκε σε μια από τις πιο διακεκριμένες οικογένειες της Γένοβας και έλαβε την καλύτερη επιστημονική εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Ingolstadt στη Βαυαρία. Προικισμένος στα μαθηματικά και τη χημεία, κατάφερε να δημιουργήσει ένα πλάσμα που μοιάζει με άνθρωπο, συναρμολογώντας νεκρό ιστό και αναζωογονώντας τον. Το πρόβλημα ήταν ότι, όταν ολοκλήρωσε το έργο του, ο Δρ. Φρανκενστάιν αντιλήφθηκε το δικό του πλάσμα ως μια ωμή και αποκρουστική μίμηση ανθρώπου και όχι ως πραγματικό άνθρωπο.
Αυτή τη στιγμή της ιστορίας, ο λαμπρός και αλαζονικός επιστήμονας γίνεται υπερβολικά ανθρώπινος, αποφεύγοντας την ευθύνη για τη δράση του. Όταν οι άνθρωποι γύρω του δολοφονούνται, ξέρει ότι το πλάσμα του είναι ο ένοχος, αλλά αντί να αποκαλύψει την αλήθεια στην κοινότητά του, προσπαθεί να την κρύψει. Η μόνη φορά που ο Δρ. Φρανκενστάιν δείχνει κουράγιο είναι όταν αρνείται την απαίτηση του πλάσματος για μια γυναίκα σύντροφο. Μόνο τότε συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνεχίσει να παίζει τον Θεό.
Τα τελευταία χρόνια σκέφτομαι συχνά το συναρπαστικό μυθιστόρημα της Shelley, το οποίο προφανώς ήταν εμπνευσμένο από τη σχέση της με τον σύζυγό της, τον Άγγλο ποιητή και ερασιτέχνη επιστήμονα, Percy Shelley. Αναλογιζόταν πώς η ραγδαία πρόοδος στην επιστήμη άλλαξε την κατανόησή μας για τον εαυτό μας και τους περιορισμούς μας. Το διανοητικό και πνευματικό πρόβλημα που εντόπισε το 1818, είναι τώρα περίπου 10.000 φορές χειρότερο, επειδή η σύγχρονη τεχνολογία έχει διαστρεβλώσει κατάφωρα την κατανόησή μας για την ανθρώπινη κατάσταση. Σκεφτείτε τα ακόλουθα αμετάβλητα γεγονότα, που τόσοι πολλοί από εμάς τώρα παλεύουμε να αναγνωρίσουμε και να αποδεχθούμε.
1). Γεννιόμαστε είτε αρσενικό, είτε θηλυκό. Καμία ποσότητα χειρουργικής επέμβασης ορμονών δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το ουσιαστικό γεγονός.
2). Γερνάμε και χάνουμε τη νεανική μας εμφάνιση. Καμία επέμβαση ή άλλες επεμβάσεις δεν μπορούν να το αλλάξουν αυτό.
3). Η υγεία μας βλάπτεται από την υπερβολική κατανάλωση θερμίδων, αλκοόλ και ναρκωτικών. Δεν μπορούμε να καταναλώνουμε ό,τι βλασφημούμε και να περιμένουμε να παραμείνουμε σε φόρμα. Το να είσαι παχύς ΔΕΝ είναι όμορφο ή υγιές. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας της COVID-19, γρήγορα έγινε φανερό ότι οι μεγαλύτεροι συν-παράγοντες για σοβαρή ασθένεια ήταν η νοσογόνος παχυσαρκία και ο διαβήτης - δηλαδή οι κοινές αμερικανικές παθήσεις που θεραπεύονται από αλλαγές συνήθειας και τρόπου ζωής, όχι από ακριβά πατενταρισμένα φάρμακα.
4). Η ιατρική επιστήμη δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα χάπι ή ένα εμβόλιο για να ανακουφίσει κάθε πάθηση. Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για την υγεία μας και να καλλιεργήσουμε καλές συνήθειες για τη φροντίδα του εαυτού μας.
5). Η ιατρική επιστήμη δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ανώτερο υποκατάστατο για το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα συμβατικά εμβόλια λειτουργούν προκαλώντας φυσική ανοσία και όχι αντικαθιστώντας την. Όποιος ήταν εξοικειωμένος με τη βασική ανοσολογία το κατάλαβε πριν φτάσει ο SARS-CoV-2. Η παράλογη αντίληψη ότι οι εμβολιασθέντες είχαν καλύτερη ανοσία από όσοι είχαν αναρρώσει από Covid, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα της πανδημίας.
6). Η ιατρική επιστήμη μπορεί να χειραγωγήσει τη φύση μόνο έως ένα ορισμένο σημείο. Ορισμένα φυσικά φαινόμενα δεν μπορούν να τροποποιηθούν με ορισμένες βιοτεχνολογικές παρεμβάσεις. Για παράδειγμα, όλοι όσοι έχουν μελετήσει σοβαρά τις ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού γνωρίζουν ότι αυτές οι λοιμώξεις (που ξεκινούν στην ανώτερη αναπνευστική οδό) ΔΕΝ μπορούν να προληφθούν με εμβόλια που προκαλούν αντισώματα στο αίμα. Ο λόγος για αυτό είναι προφανής: Ο ιός ΔΕΝ αλληλεπιδρά απευθείας με το αίμα έως ότου διεισδύσει στις κυψελίδες των πνευμόνων, όπου γίνεται ανταλλαγή αερίων. Μέχρι τότε ο ξενιστής έχει ήδη μολυνθεί και πιθανότατα μεταδίδει τον ιό. Μια πολύ πιο ελπιδοφόρα προσέγγιση είναι η ανάπτυξη παρεμβάσεων που λειτουργούν στον βλεννογόνο της ανώτερης αναπνευστικής οδού, όπου ο ιός πολλαπλασιάζεται.
7). Δεν μπορούμε να λάβουμε κανένα ικανοποιητικό όφελος χωρίς να το κερδίσουμε. Εάν λαμβάνουμε επιδόματα χωρίς να εργαζόμαστε για αυτά, τα θεωρούμε δεδομένα και γινόμαστε νευρικοί όταν δεν λαμβάνουμε περισσότερα.
Αν και όλα τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται θλιβερά, μπορεί να αντληθεί μεγάλη δύναμη από το να αναγνωρίσουμε και να αποδεχθούμε τα όρια που μας επιβάλλονται, αντί να τα καταδικάζουμε.
Στις συζητήσεις μας για τις μολυσματικές ασθένειες, ο Δρ. McCullough έχει συχνά τονίσει ότι η μεγαλύτερη πρόοδος στην ιατρική επιτεύχθηκε μέσω του καθαρού νερού, των εγκαταστάσεων αποχέτευσης και της προσωπικής υγιεινής. Οι ιατρικές τεχνολογίες, όπως τα εμβόλια, πέτυχαν ένα μικρό κλάσμα του οφέλους που προσέφεραν το καθαρό νερό, η δημόσια και οικιακή υγιεινή και το πλύσιμο των χεριών.
Το ίδιο ισχύει και για χρόνιες παθήσεις σωματικής και ψυχικής υγείας. Για τους περισσότερους από εμάς, θα μπορούσε να επιτευχθεί περισσότερη καλή υγεία με τη διακοπή του ποτού, το χάσιμο περιττού βάρους και τον καλό ύπνο απ’ότι με όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα στον κόσμο. Για προφανείς λόγους, η φαρμακοβιομηχανία δεν θέλει να το σκεφτείτε πολύ προσεκτικά αυτό...
Ο Ελβετός ψυχίατρος Καρλ Γιουνγκ είπε κάποτε: “Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν βλέπουν τον Θεό, επειδή δεν κοιτάζουν αρκετά χαμηλά”. Για τους περισσότερους από εμάς, τα στοιχεία για την οικοδόμηση μιας ικανοποιητικής, ήρεμης, ακόμη και χαρούμενης ζωής είναι ακριβώς μπροστά μας. Εστιάζοντας περισσότερο σε αυτά που έχουμε και δουλεύοντας με αυτά, είναι πιθανό ότι όλοι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε κατά πολύ την ανθρώπινη κατάστασή μας, για τον εαυτό μας και για τις κοινότητές μας.